ตอนที่ 65 พ่อลูกเจอกัน (2)

เห่อถงถงที่อุ้มถังจื่อขึ้นรถไปหมุนตัวมา มอง เห็นถังจื่อโม่ไม่ได้ขึ้นรถ แถมยังมองไปถามเยซือเฉิน ส่วนเธอก็มองเห็นสายตาของเย่ซือเฉินกำลังจะมองมา

ทางนี้

ทันใดนั้นเห่อถงถงก็เหงื่อแตกท่วมตัว เธอรีบขยับไป ด้านหน้าข้องถังจื่อโม่อย่างรวดเร็ว บดบังสายตาของ เยซื้อเฉินที่มองมา โชคดีที่ถังจื่อโม่ร่างเล็ก เย่ซือเฉินก็ น่าจะเพิ่งจะมองมาทางนี้ น่าจะมองไม่เห็นจื่อโม่ เห่อถงถงอุ้มถังจื่อโม่ขึ้นรถ

ขณะที่เย่ซื้อเฉินมองมา กลับมองเห็นถังจื่อโม่แล้ว เพียง แต่ว่ามองเห็นไม่ชัด ก็ถูกผู้หญิงคนนึงบังไว้แล้ว เยซื้อ เฉินขมวดคิ้ว ไม่ได้เรียกสายตากลับ ยังคงมองไปที่

เดิม..

“พี่สาม พี่มาถึงแล้วเหรอครับ” จี้หมีเดินออกมาพอดี

เห็นเยซือเฉินที่รออยู่ด้านนอกแล้ว แต่รู้สึกแปลกใจนิด

หน่อย พี่สามคือคนที่งานยุ่งมาก เขานึกว่าตนเองจะต้อง รอนานมาก คิดไม่ถึงว่าพี่สามจะมาถึงเร็วขนาดนี้ “อืม” เย่ซื้อเฉินเพิ่งจะดึงสายตากลับ แต่ในใจกลับมี ความรู้สึกแปลกประหลาด ราวกับเหมือนด้านนั้นมีอะไร บางอย่างสามารถดึงดูดใจเขาได้ ความรู้สึกแบบนั้นแปลกประหลาดมาก เขาไม่เคยมีความ รู้สึกเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นเย่ซื้อเฉินจึงมองไปทางนั้นอีก ครั้ง

แต่ทว่าเวลานี้ถังจื่อโม่ขึ้นรถไปแล้ว แม้กระทั่งเห่อถุงถงก็ขับรถออกไปแล้ว

“พี่สาม มองอะไรหนะ?” จี้หซีมองไปตามทางที่เย่ซื้อเฉิ นกกำลังมองอยู่ แต่ก็ไม่เห็นเจออะไร ดังนั้นจึงรู้สึก

ประหลาดใจนิดหน่อย

เย่ซื้อเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนอยากจะสะบัดความ

รู้สึกประหลาดในใจนี้ออกไป

เห่อถงถงที่กำลังขับรถอยู่มองไปด้านหลังอีกครั้งด้วย จิตใต้สำนึก มองเห็นจี้หซีกำลังยืนอยู่ด้านหน้าเยซื้อเฉิน อดไม่ได้ที่จะอึ้งตะลึง

เยซื้อเฉินมารับเขาเหรอ?

ใช่สิ เมื่อสักครู่เธอเป็นกังวลจนลืมไปเลย เขาคือหนึ่งใน หกคุณชายของเมือง A มีความสัมพันธ์กับเย่ซื้อเฉินที่ไม่

ธรรมดา

ดูท่าเมื่อครู่เธอเป็นกังวลจนลืมไป ทำให้ตัวเองตกใจ เยซื้อเฉินมาสนามบินเพื่อรับจี้หซี ไม่เกี่ยวกับเด็กสอง

คนสักนิด

ถึงว่าครั้งนี้ที่เด็กสองคนกลับมา แม้กระทั่งฉิงฉิงก็เพิ่งจะ มารู้ที่หลัง เย่ซื้อเฉินจะสามารถรู้ได้ยังไง ถึงแม้ว่าผู้ชายในตอนนั้นคือเย่ซื้อเฉินจริง ๆ เย่ซื้อเฉินอ ยากจะตรวจสอบเรื่องเมื่อตอนนั้น เกรงว่าก็คงไม่ง่าย ขนาดนั้น และก็ไม่สามารถตรวจสอบชัดเจนได้รวดเร็ว

ขนาดนี้ แถมยังตรวจสอบถึงเด็กสองคน

เห่อถงถงแอบสูดหายใจ เพียงแค่เห็นรอยยิ้มสดใสบน ใบหน้าของจหซี ดวงตาของเธอมีความสับสนเล็กน้อย ระหว่างเธอกับเขา ที่สุดแล้วมันก็เป็นแค่ความผิดพลาด ดังนั้นผ่านไปแล้วก็ควรจะจบไปแล้ว จบไปตลอดกาล”พี่สาม พี่มาช้าแค่ก้าวเดียว เด็กสองคนที่ผมบอกพี่เพิ่ง ออกไปเมื่อกี้ น่าเสียดายจริง ๆ ที่พี่ไม่ได้เจอ” จี้หซีนึกถึง เด็กสองคนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เป็นเด็กที่น่ารักที่สุดเท่าที่ ผมเคยเจอมาแน่นอน”

สำหรับเรื่องนี้ของจี้หซี เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก เด็กจะน่ารักขนาดไหน ก็ไม่ใช่ลูกของเขา ไม่เกี่ยวอะไร กับเขา

ในเมื่อเป็นลูกของคนอื่น เป็นธรรมชาติที่เขาจะไม่สนใจ “อ้อใช่ ผมถ่ายรูปไว้ด้วย ให้พี่ดู พอพี่ดูแล้วรับรองว่า ต้องชอบแน่ ผมว่าคงไม่มีใครที่เห็นพวกเขาแล้วไม่ชอบ พวกเขา” เห็นได้ชัดว่าจี้หซีถูกพิษความน่ารักของเด็ก สองคน ถึงแม้เข้าจะไม่ใช่พ่อแท้ ๆ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะ โอ้อวด ใบหน้าเห็นได้ชัดว่าภาคภูมิใจอย่างมาก คนอื่น

ไม่รู้คงคิดจริง ๆ ว่าเป็นลูกของเขา เย่ซื้อเฉินมองเห็นท่าทางของเขา ก็แอบส่ายหน้า จี้หซี คือเด็กที่ยังไม่โต

“พี่สาม ผมถ่ายรูปไว้สองสามรูป น่ารักทั้งนั้นเลย” จี้หซี หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ค้นหารูปที่เขาถ่ายก่อนหน้า

นี้ให้เย่ซื่อเฉินดู

เพียงแต่จี้หซีคันในโทรศัพท์กลับไม่พบรูปที่ถ่ายก่อน หน้านี้ เขาจำได้ว่าถ่ายไว้สองสามรูป ทำไมตอนนี้ไม่ เหลือสักรูปนึง?

จ้หซีอึ้งนิดหน่อย เขานึกขึ้นได้เรื่องนึง ตอนที่ลงจาก เครื่องบิน เด็กผู้ชายของยืมโทรศัพท์ของเขา เขาไม่ได้ คิดอะไรมาก จึงปลดล็อกโทรศัพท์แล้วยื่นให้เด็กผู้ชาย

ในภายหลังเด็กผู้ชายบอกว่าสายไม่ว่าง จึงยื่นโทรศัพท์คืนให้เขา

ดังนั้นจี้หซีมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเด็กคนนั้นต้องลบ รูปที่เขาถ่ายก่อนหน้านี้ในตอนนั้นแน่นอน เพราะว่าอย่างอื่นในโทรศัพท์เขาไม่ได้หายไปเลยสัก

อย่าง หายไปแค่รูปของเด็กสองคน

“กินบนเรือนขึ้บนหลังคาจริง ๆ มันน่าเสียใจจริง ๆ เด็ก น้อยลบรูปที่ฉันถ่ายออกหมดแล้ว” จี้หซีสีหน้ากลัดกลุ่ม ใจ เขาช่วยพาเด็กสองคนขึ้นเครื่องบิน ผลลัพธ์คือเด็ก คนนั้นตอบแทนเขาแบบนี้

คิดไม่ถึงว่าจะลบรูปภาพของเขา

แต่ว่าทำไมเขาต้องลบรูปภาพของเขาออก?

เด็กคนนี้ความคิดเป็นอคติเกินไปไหม แถมเขายังถูกเด็ก แก่นสามสี่ขวบชำระบัญชีแบบไม่รู้ตัวเลย จู่ๆ จหซีก็นึกถึงตอนก่อนที่จะขึ้นเครื่องบิน เขาใช้

โทรศัพท์มือถือของเด็กน้อยโทรเข้ามือถือของตนเอง เขาคิดไว้ว่าถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น เด็กสองคนก็ สามารถโทรหาเขาได้

ยังไงซะเด็กสองคนนั้นอายุยังไม่เกินสามสี่ขวบ รอบข้าง ไม่มีผู้ใหญ่สักคน เขาเป็นกังวลจริง ๆ กลัวว่าจะเกิดอะไร

ขึ้นกับพวกเขา

จ้หซีรีบเปิดบันทึกการโทรอย่างรวดเร็ว เห็นบันทึกการ โทรก่อนหน้านี้ก็ถูกลบออกด้วย จนซีสีหน้าเคร่งขรึม นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่ หลอกใช้เขา แล้วก็ถีบส่ง เขา นี่มันถีบหัวส่งชัด ๆ

“นายพูดก่อนหน้าว่าเด็กสองคนนั้นอายุแค่สามสี่ขวบ?” เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หซี สีหน้าของเย่ซือเฉินมีอารมณ์ที่แตกต่างไปเล็กน้อย

ปกติแล้วเด็กสามสี่ขวบไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน “ครับ น่าจะประมาณสี่ขวบ” สำหรับเรื่องนี้ จี้หซีมั่นใจ มาก ตอนนั้นเขาได้ดูใบสูติบัตรของพวกเขาแล้ว ได้เห็น ปีเกิดแล้ว แต่ไม่ได้สังเกตวันที่เฉพาะเจาะจง ตอนนั้น เขาตกใจเรื่องที่จะต้องเป็นพ่อคน ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจใน หลาย ๆ เรื่อง

“นายแน่ใจว่าเขาลบรูปของนาย?” เย่ซื้อเฉินหรี่ตาเล็ก น้อย ดวงตาลึกซึ้ง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

“แน่ใจครับ เมื่อกี้ตอนลงจากเครื่องบิน ก็มีแต่เขาที่จับ โทรศัพท์ของผม แถมบันทึกการโทรระหว่างผมกับเขาก็ ถูกลบออกหมาด ดังนั้นต้องเป็นเขาแน่นอน” จี้หซียิ่งคิด ก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งห่อเหี่ยวใจ

“ทำไมเขาต้องลบพวกนี้ออก?” ดูเหมือนเย่ซื้อเฉินก็ สงสัยขึ้นมานิดหน่อย เรื่องนี้ไม่ค่อยมีเหตุผล เด็กสี่ขวบ คนนึงต้องระมัดระวังตัวขนาดไหนถึงได้ทำแบบนี้? จี้หซีช่วยเหลือพวกเขาชัด ๆ ทำไมเขาถึงทำแบบนี้? “ผมก็ไม่เข้าใจ” สำหรับเรื่องนี้จหซีคิดไม่ออกจริง ๆ เขา เพียงแค่รู้สึกว่าเด็กสองคนนั้นน่ารักมากจริง ๆ จึงถ่ายรูป เก็บไว้เป็นที่ระลึก ทำไมเด็กนั่นจะต้องลบรูปภาพออก นะ?

และก็บันทึกการโทรด้วย!

“พี่สาม ยังมีอีกเรื่องตอนนั้นผมดูใบสูติบัตรของพวกเขา ไม่ได้เขียนข้อมูลพ่อของเด็ก” ตอนนั้นเป็นเพราะเด็ก สองคนให้เขาปลอมเป็นแดดดี้ของพวกเขา ดังนั้นตอน ที่เขาดูใบสูติบัตรของพวกเขาจึงสังเกตในส่วนนี้ คำพูดของเขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดต่อ “แล้วก็ที่เด็กสอง คนนี้กลับมาในครั้งเพื่อมาหามาม้ของพวกเขา ฟังจาก พวกเขาพูดมามของพวกเขาดูเหมือนจะเพิ่งแต่งงานที่ เมือง A”

จี้หซีไม่ใช่ว่าชอบเปิดเผยความลับของคนอื่น เพียงแต่พี่ สามจู่ ๆ ก็ถามขึ้น ถ้าเขาพูดแล้วก็พูดชนิดที่หมดเปลือก เพียงแต่เขารู้เรื่องเกี่ยวกับเด็กสองคนนั้นไม่มากนัก ได้ยินจากการคุยกับเด็กสองคนนั้นเพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ