ตอนที่ 41 ฉันต้องการภรรยา

เขาเป็นอะไรจู่ ๆ จะเข้าใกล้เธอขนาดนี้ทำไม? เพียงแต่ว่าในตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่เป็นลั่วฉิงสามารถมั่นใจ ได้ก็คือ ผู้ชายคนนี้ตั้งใจยืนขวางเธออยู่ตรงนี้จริง ๆ แต่ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้? เรื่องนี้เวินลั่วฉิงคิดยังไงก็ คิดไม่ออก

“อืม มีธุระ” เย่ซื้อเฉินยักคิ้วเล็กน้อย เสียงทุมนั้นค่อย ๆ เปล่งออกมา ตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา และเด็ด

ขาดมาก

เงินลั่วชิงเมื่อได้ยินเขาพูดว่ามีธุระ จึงรอให้เขาพูดต่อ

ไป

น่าเสียดายที่คำพูดสองคำสั้น ๆ นั้นไม่มีประโยคต่อไป แล้ว

เงินลั่วชิงรออยู่นาน แต่ก็ยังไม่ได้ยินเขาเอ่ยปากพูด

“ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายคนนี้ มีธุระอะไรเหรอคะ?” ในที่สุด ก็เป็นเงินลั่วชิงที่ทำลายความเงียบนั้น ใบหน้าของเธอ เฉยชา แต่ในใจกลับรู้สึกหงุดหงิด มีธุระนายก็รีบ ๆ หน่อยสิ อย่าเสียเวลาได้ไหม?

“ฉันต้องการภรรยา” เขามองไปที่เธอ มุมปากขยับนิด หน่อย คำแต่ละคำที่พูดออกมาอย่างกระทันหันแต่ลอย เข้าหูเธออย่างชัดเจน

…” เวินลั่วฉิงตะลึงงั้น แม้ว่าโดยปกติเธอจะเป็นคน ใจเย็นขนาดไหน แต่เวลานี้ไม่มีทางที่จะไม่ตกตะลึง เมื่อ ก็หูของเธอเกิดมีปัญหา หูแว่วไปเหรอ? เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?เขาต้องการภรรยา? แต่นี่มันธุระกงการอะไรของเธอ? เขาต้องการภรรยา งั้นเขาก็ไปตามหาภรรยาก็จบเรื่อง

จำเป็นต้องบอกเธอไหม?

“คุณคะ ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณค่ะ” เงินลั่วชิงดูออกว่า ผู้ชายคนนี้ถนอมคำพูดดุจดังทองคำ

ดังนั้น เธอไม่กล้าคาดหวังว่าเขาจะเป็นฝ่ายอธิบาย จึง ทำให้เธอต้องเป็นคนถาม

เงินลั่วฉิงรู้สึกว่าปัญหานี้จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจน

“ฉันต้องการภรรยา และเธอเหมาะสมพอดี” เย่ซื่อเฉินม องไปที่เธอ ยิ้มมุมปากเล็กน้อย แต่ก็กลับอธิบายให้เธอ ฟังอย่างใจเย็นมาก

ครั้งแรกก็พูดได้ค่อนข้างชัดเจนแล้ว “ทำไม? ฉันเหมาะสมตรงไหนเหรอ?” เงินลั่วฉิงอึ้งนิด

หน่อย กระพริบตาอย่างรวดเร็ว เธอเหมาะสม? เธอ เหมาะสมตรงไหน? เธอจะเปลี่ยน เปลี่ยนให้ไม่เหมาะ สม ตกลงไหม?

“ฉันไม่ค่อยชอบคนที่สวยเกินไป แล้วก็ไม่ชอบคนที่ ฉลาดเกินไป” เยซือเฉินมุมปากยกขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สายตาที่มองมาที่เธอราวกับยิ้มเยาะเล็กน้อย เมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาพูด เวินลั่วชิงที่ใจเย็นมาตลอดในตอน

นี้รู้สึกโมโหเล็กน้อยแล้ว มีใครที่ไหนเขาพูดแบบนี้กัน?

เขาไม่พูดตรงๆ เลยว่าเป็นเพราะเธอโง่พอ ขี้เหร่พอ ดัง นั้นเขารู้สึกว่าเหมาะสม คนคนนี้แปลกประหลาดซะจริง มีใครเขาเลือกภรรยา แบบนี้กัน?

เพียงแต่ว่า ในใจของเวินลั่วฉิงพูดแอบบอกตัวเองให้ใจเย็น ๆ เธอเป็นกุลสตรี อึม ใช่ เธอเป็นกุลสตรี ดังนั้นจะ

ต้องรักษาความสง่างาม ความสุภาพของกุลสตรีไว้ “คุณผู้ชายคนนี้อยากจะเกี่ยวดองกับตระกูลเวินเหรอคะ? ถ้าหากเป็นเช่นนั้น คุณสามารถไปคุยกับคุณปู่ได้ วันนี้ดู เหมือนว่ามีคนไม่น้อยไปคุยกับคุณปู่ถึงเรื่องนี้นะคะ” ในเมื่อเขาต้องการจะเกี่ยวดองกับตระกูลเวิน งั้นก็ส่งเขา ไปให้คุณปู่ ให้คุณปู่เป็นคนจัดการ

“ใช่ วันนี้คนที่มาสู่ขอไม่น้อยจริง ๆ ดังนั้นจึงไม่ ขาดแคลนตระกูลเย่อ” เยซื้อเฉินมีหรือจะดูไม่ออกความ คิดของเธอ ผู้หญิงคนนี้ความสามารถในการเสแสร้งของ เธอร้ายกาจมากจริง ๆ เมื่อสักครู่เขาตั้งใจพูดแบบนั้น สีหน้าของเธอกลับไม่เผยให้เห็นถึงความโมโหแม้แต่ น้อย

ดี ดีมาก เขาอยากจะรู้ว่าเธอจะเสเสร้งได้ถึงเมื่อไหร่ ตระกูลเย่อ? เวินลั่วฉิงแอบตกใจ เมือง A ตระกูลเย่อมีไม่ ค่อยเยอะ ที่เธอรู้จักมีเพียงตระกูลเดียว หรือว่าเขาคือ? ไม่เป็นไปไม่ได้หรอก?! การมีอยู่ของบริษัทเย่อซื่อกรุ๊ป ที่เมือง A นั่นราวกับเรื่องเทพนิยาย อยากจะเกี่ยวดองกับ ตระกูลเวิน?

ไม่เป็นไปไม่ได้แน่นอน! ไม่ใช่ว่าเขาสวมรอยตระกูลเย่อ เพื่อมาหลอกหลวงกันหรอกนะ?

“พรุ่งนี้สิบเอ็ดโมง เจอกันที่อำเภอ” เป็นลัวฉิงกำลังแอบ ครุ่นคิด จู่ๆ เสียงของเย่ชื่อเฉินก็ดังขึ้นในหัวของเธอ