ตอนที่ 25 ขอลองลูบจับอีกครั้ง

ทันใดนั้น ประตูของห้องพักก็โดนผลักเปิดออก พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามา

เธอเห็นฉากที่เยซื้อเฉินกำลังจะยื่นมือไปจับ บริเวณเอวของฉิงฉิง นางพยาบาลนั้นตะลึง แววตาของ เธอเปลี่ยนไป แต่ทว่า เมื่อมองเห็นใบหน้าที่เพอร์เฟค ของเย่ซื้อเฉินแล้ว นางพยาบาลก็เขินอาย

“คุณผู้ชายคะ ดิฉันมาตรวจวัดอุณหภูมิร่างกายให้ คุณเวินค่ะ ไม่ทราบว่าตอนนี้สะดวกให้วัดมั้ยคะ?” นาง พยาบาลสาวมองไปที่เขา โลกทั้งใบเหมือนเป็นสีชมพู แววตาคู่นั้นจ้องมองเขาอย่างอ่อนโยน

เงินลั่วชิงถอนหายใจเบาๆ ดีจริงๆ ดีมาก ที่ พยาบาลเดินเข้ามาถูกเวลา

เวินลั่วฉิงคิดว่า อย่างน้อยแบบนี้ก็น่าจะสามารถ หยุดการกระทำของเขาได้ แต่นึกไม่ถึงว่า มือของเขายัง คงจับเอวของเธออยู่

หัวใจของเวินลั่วชิงเหมือนตกลงไปที่ตาตุ่ม เธอ ตกใจมากจนลืมหายใจ เธอคิดในใจ จบกัน จบกัน คราวนี้ โดนจับได้แน่ๆ

นิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ เขากำลังจะลูบ ไปที่รอย ตอนนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นอีกรอบ

คนคนนั้นที่โทรมาคือเลขาอู่
เลขาอู่พึ่งจะวางสายไปเมื่อตะกี้ แต่เขาก็โทรกลับ มาอีกรอบ สงสัยว่าเขาต้องเจอเรื่องอะไรที่สำคัญมาก แน่ๆ

เขารับสายอย่างรวดเร็ว มือของเขาที่สัมผัสโดน ผิวของเธอนั้นยังไม่ทันได้ลูบไล้ ดังนั้นเขายังไม่รับรู้ถึง รอยสักนี้

“คุณชายเย่ ครับ เราเจอตัวคนขับแท็กซี่เมื่อเช้า แล้วครับ เขาได้รับหญิงสาวคนหนึ่งไปส่งจริงๆ จากที่คน ขับได้เล่าให้ฟัง เขาได้รับส่งหญิงสาวที่เดินทางออก จากโรงแรม เราสาวเรื่องต่างๆมาปะติดปะต่อกันแล้ว คือ ทุกอย่างมันเข้ากันพอดิบพอดี ผมเอารูปคุณเว็นให้คน ขับดู เขากลับบอกว่าไม่ใช่คนที่เขาขับไปส่ง”

เยซื้อเฉินมองไปที่เป็นตัวฉิงอีกที แววตาของเขา ยิ่งเต็มไปด้วยความสับสนและความมืดมน

ไม่ใช่เธอั้นหรอ?

กลายเป็นว่า จนถึงตอนนี้ ที่เคยตรวจสอบทุกๆ อย่าง กลับยืนยันว่าคนในเมื่อคืนไม่ใช่เธอ

เมื่อตะกี้ที่เขาได้สัมผัสบริเวณเอวของเธอ สัมผัส แรกที่รู้สึกได้คือลื่น แล้วก็ไม่เจออะไรผิดปกติ แต่ทว่า เขายังไม่ได้สัมผัสอย่างละเอียด หรือว่าเขาจะลองลูบ สัมผัสอีกสักครั้ง?

“คุณชายเย่ ครับ คุณจะลองมาที่นี่ดูมั้ยครับ?” เลขาอู่เห็นว่า เขาเงียบไปนาน แต่ก็ไม่ได้วางสาย มีบาง อย่างที่เขายากจะตัดสินใจต่อ
“อืม” ซื้อเฉินตอบกลับสั้นๆด้วยน้ำเสียงทุมต่ำ มือของเขายังคงยื่นไปที่บริเวณเอวของเวินลั่วฉิง เขายัง อยากจะลูบสัมผัสเพื่อยืนยันอีกสักครั้ง

“คุณปู่ กลับไปนอนพักผ่อนเถอะ คุณหมอบอก แล้วว่า คุณหนูไม่เป็นไร”

“ฉันยังไม่ไว้ใจ กลับไปก็ยังนอนไม่หลับ” เสียง พูดคุยจากนอกห้องพักแว่วเข้ามา คุณปู่เวินนั้นยังไม่ สบายใจเลยวกกลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง

เย่ซื้อเฉินดึงแขนที่โดนเวินลั่วฉิงจับไว้กลับมา เงินลั่วชิงขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยังคงนอน หลับตา

เย่ซื้อเฉินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็หมุนตัวเดิน จากไป

พอได้ยินเสียงเขาเดินออกจากห้อง เวินลั่วชิงก็ โล่งใจขึ้น เกือบไปแล้ว! เกือบไปแล้วจริงๆ! ครั้งนี้ยัง ถือว่ารอดตัวไป

แต่ทว่า เธอรู้ดีว่า เขาเป็นคนที่หากยังทำเรื่อง อะไรไม่บรรลุเป้าหมาย เขาจะไม่ยอมวางมือลงง่ายๆเด็ด ขาด ดังนั้น จากตรงนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อ?

เธอคงไปกระตุกหนวดเสื้อเข้าแล้ว

ว่าแล้ว เธอควรจะต้องเตรียมแผนป้องกันเอาไว้ เพียงแต่จะต้องทำยังไง ถึงจะหลุดรอดจากสายตาของ เขา ไม่ให้โดนจับได้กันนะ?
เงินลั่วชิงรู้สึกว่ามันยากเหลือเกิน อีกทั้ง เธอรู้สึก ว่าไม่น่าจะทำได้ด้วยซ้ำ

เวินรั่วฉิงค่อนข้างสับสน เธอไม่น่าไปกระตุก หนวดเสือเลย กระตุกของใครไม่ว่า แต่ทำไมดันไป กระตุกหนวดของปีศาจตนนั้นจนได้?