ตอนที่ 20 จริงๆ แล้วเป็นความผิดของเขา

เธอรู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่นานไม่ต้องการจะหมั้น หมายกับเธอ และรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเย่อหยู่นา นกับเงินหรวนหรวน เธอไม่แปลกใจเรื่องที่เขาทั้งสองไป ค้างคืนกันที่โรงแรม แต่กลับถูกนักข่าวจับได้ แถมยังมา เปิดโปงในงานหมั้นของเธอ เรื่องนี้เธอคิดไม่ถึงจริงๆ

เงินลั่วชิงนึกขึ้นมาทันใด เรื่องนี้จะมีส่วน เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนเมื่อคืนหรือเปล่า ?

เย่อหยุ่นานไม่ต้องการจะหมั้นหมายเธอก็ไม่ ต้องการเหมือนกัน

เหตุผลที่เธอแสร้งทำเป็นคนโง่ น่าเกลียดแบบนี้ ก็เพราะไม่อยากเกี่ยวดองกับตระกูลคนรวยพวกนั้น เธอต้องการอิสระ ต้องการมีความสุขในแบบของ

เธอ

ดังนั้นไม่ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้น หรือไม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีของเธอ

เย่ซื่อเฉินที่กำลังมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ด้าน บน มองดูเธอที่กำลังชะงักงันอยู่ และรอดูท่าที่การ ตอบโต้ของเธอ

“เมื่อคืนนี้คุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเวินอยู่ที่ โรงแรมด้วยกันทั้งคืน และเช้าวันนี้ถูกตำรวจตรวจสอบ ติดอยู่ที่โรงแรม ดังนั้นจึงยังมางานหมั้นไม่ได้ คุณเวินมี

อะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมคะ?” นักข่าวอีกคนวิ่งเข้ามาถามเงินลั่วเฉิง

“ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้คุณเย่อกับคุณหนูสองตระ

กูลเวินกำลังคบหากัน ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง ยังไม่เลิกรากันเหรอคะ?” “เรื่องของคุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเวิน คุณ

เป็นน่ารู้อยู่แล้วใช่ไหมคะ?” นักข่าวต่างพากันมา

สัมภาษณ์เป็นลั่วฉิง

เงินลั่วชิงได้แต่ยืนอึ้งไปชั่วขณะจากนั้นรู้สึกตัว ขึ้น สายตาของเธอตวัดมาที่พวกนักข่าว จากนั้นพูดกับ นักข่าวว่า “พวกคุณมาถามฉันทำไม?” เมื่อบรรดานักข่าว ได้ยินต่างพากันอึ้ง เธอคือตัวหลักของเรื่องนี้ และตอนนี้ ที่นี่ก็มีแค่เธอคนเดียว ไม่ถามเธอแล้วจะให้ไปถามใคร?

แขกเหรื่อในงานก็ต่างพากันอึ้งไปด้วย

“เคยได้ยินมาว่าคุณเนวินเป็นคนโง่เขลา พอวันนี้ มาเจก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ”

“ความคิดของคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินแปลก จริงๆ!”

เย่ซื้อเฉินที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ด้านบนนั้นปมคิ้ว ขมวดขึ้น สายตายังคงจ้องใบหน้าเธออยู่

“พวกคุณไม่ต้องมาถามฉัน ไม่ต้องมาถามฉัน ฉัน ไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น” แต่ในเวลาต่อมาเสียงของ เงินลั่วชิงก็ดังขึ้น ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังควบคุมตัว เองไม่อยู่ ตัวสั่นไปทั้งตัว ส่ายหัวไปมาไม่หยุด เธอถอย รุ่นไปด้านหลัง
หลังของเธอชนกับโต๊ะที่อยู่ด้านหลัง แก้วเหล้าที่ วางอยู่บนโต๊ะตกแตกลงบนพื้น

เธอตัวสั่นไปทั้งตัว ดูเหมือนว่าจะยืนไม่ไหวแล้ว ร่างของเธอค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น สองมือกุมที่ขมับทั้ง สองด้าน

เย่อหยู่เฟิงที่กำลังดูเธอเล่นละครอยู่นั้นเห็นเธอ แล้วตกใจจะเข้าไปช่วยพยุงตัว แต่เขานึกถึงคำพูด และ ท่าที่การตอบโต้ก่อนหน้านี้ของเธอขึ้นมา เขาจึงตัดสิน ใจไม่เข้าไปช่วย

เขายังนึกอีกว่า ผู้ชายคนนั้นอาจจะแอบมอง สถานการณ์อยู่บริเวณนี้ เย่อหยู่เฟิงถอนหายใจเบาๆ ดีที่ เขารู้ทุกอย่างก่อนหน้านี้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็คงจะโดนเธอ หลอกไปด้วย

“ฮาย ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะโหดร้ายเกินไปสำหรับ คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินซะแล้ว ที่เขาบอกว่าสมองของ คุณหนูใหญ่มีปัญหา หากทำให้อาการป่วยของเธอ กำเริบขึ้นอีก เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย…”คุณชาย ห้าฉิงดูเว็นลั่วฉิงก็อดสงสารเธอไม่ได้ ถึงอย่างไรเรื่องนี้ เขาก็เป็นคนทำ