บทที่ 1166 ไปสู่ขอที่บ้าน (1)

เดิมทีเขาอยากเตรียมการที่เมือง ทว่าตอนนี้ช่างกวนหงกลับ โจมตีคนของพวกเขาที่ประเทศ D เรื่องนี้

เรื่องนี้ซับซ้อนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

และเวลานี้ ช่างกวนหงอยู่ในห้องวาดรูป

ผู้ดูแลจังผลักประตูเข้าไป ถึงแม้ไม่ได้เสียงดังอะไร ทว่าก็มี ความเร่งร้อนกว่าปกติอย่างเด่นชัด ผู้ดูแลจ้งที่มากฝีมือมีความ กระวนกระวายใจที่เผยออกทางสีหน้าหลายส่วน

ช่างกวนหงได้ยินเสียง พูดให้แม่นยำกว่านี้ก็คือช่างกวนหง ได้ยินความเคลื่อนไหวที่ผิดแปลกจากเดิม เขาหยุดวาดภาพ หัน ไปมองผู้ดูแลจัง เมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่าย ช่างกวนหงก็ไม่ได้ตอบ สนองอะไรมากนัก แค่ถามเรียบเฉยว่า “เกิดเรื่องเหรอ?

“ครับ เกิดเรื่องแล้วครับ คนในองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา โจมตีคนของเอเฉินในประเทศ Dครับ และยังโจมตีตระกูลถัง ด้วยครับ ระหว่างที่ผู้ดูแลจ้งพูดประโยคนี้ สีหน้าจริงจังกว่าปกติ

“ในที่สุดพวกเขาก็ลงมือแล้ว”ช่างกวนหงได้ยินคำพูดของผู้ดู แลจ้งก็ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม

“ครับ ครั้งก่อนบอกว่าจะบีบให้พวกเขาลงมือ คิดไม่ถึงว่าไม่ รอให้พวกเราทําอะไร พวกเขาก็ลงมือแล้วครับ”ผู้ดูแลจ้งพยัก หน้าหงิกๆ สีหน้าเคร่งเครียดนิดๆ “ยังสืบไม่ได้ว่าใครเล่นตุกติกอยู่ครับ”

“ช่วงนี้อะเฉิงทําอะไรอยู่? “ช่างกวนหงหันไปมองภาพวาด ของตนแวบหนึ่ง จากนั้นก็ถามหนึ่งประโยคกะทันหัน

“หัวหน้าครับ เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือหัวหน้าน้อยแน่นอนครับ หัวหน้าน้อยอยู่แต่ในเมือง A อีกอย่างคนที่ลงมือกับตระกูลถัง และเยซือเฉินไม่ใช่ลูกน้องของหัวหน้าน้อยครับ”สีหน้าผู้ดูแลจ้ง เปลี่ยนเล็กน้อย แก้ต่างแทนหัวหน้าน้อยด้วยจิตใต้สํานึก

พวกเขาเลี้ยงหัวหน้าน้อยมากับมือ ถึงแม้บางครั้งจะชอบ ทำตัวเหลวไหล แต่ไม่เคยทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าในเรื่องสำคัญ

ช่างกวนหงมองผู้ดูแลจ้ง พลางยิ้มเบาๆ “ผมรู้ว่าไม่ใช่ฝีมืออะ เฉิง ผมอยากให้อะเจิงไปสืบเรื่องนี้ อะเฉิงสืบสะดวกกว่านาย

ผู้ดูแลจ้งชะงัก รู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด รีบผงกศีรษะครับ ครับ

หัวหน้าพูดมีเหตุผลครับ ให้หัวหน้าน้อยสืบเรื่องนี้เหมาะสมที่สุด

ครับ”

“อะจ้ง ช่วงนี้นายเลอะเลือนมากเลยนะ”ช่างกวนหงไม่ได้คุย เรื่องที่ผู้ดูแลจ้งกล่าว แค่มองผู้ดูแลจ้ง ใบหน้าเผยรอยยิ้มอย่าง ลึกซึ้ง “นายติดตามผมมาก็หลายปี เมื่อก่อนไม่เคยเป็นอย่างนี้ แม้แต่ตอนนี้มาอยู่กับผมใหม่ๆก็ไม่เลอะเลือนเหมือนตอนนี้

“หัวหน้า ผม…… ..”ผู้ดูแลจ้งพูดติดอ่าง หัวหน้าพูดถูก เมื่อสักครู่ เขาใจร้อนจริงๆ ทำไมเขาถึงร้อนใจขนาดนี้ล่ะ? เขาเองก็ไม่รู้ ช่วงนี้ตัวเองเป็นอะไรไป
“อะจัง ไม่ได้เคลียร์เรื่องงานนานเท่าไหร่แล้ว? “ทันใดนั้นช่าง กวนหงก็ถามอีกหนึ่งประโยค ฟังแล้วดูเหมือนไม่ค่อยเกี่ยวข้อง เท่าใดนัก

ผู้ดูแลจ้งชะงัก ได้แต่มองหัวหน้าตัวเอง ไม่กล้าตอบไปชั่วขณะ เพราะตอนนี้เขาไม่มั่นใจว่าหัวหน้าถามเขาด้วยจุดประสงค์อะไร

“จัดการเรื่องภายในบ้านกับจัดการเรื่องงานมันต่างกันอยู่แล้ว จะมีความรู้สึกร่วมด้วยกับการแก้ปัญหาเรื่องบ้าน เมื่อมีความ รู้สึกแล้วจะยิ่งจริงจังและตั้งใจมากขึ้น และไม่ได้ใจเย็นเด็ดขาด เหมือนเมื่อก่อน “ช่างกวนหงไม่ให้ผู้ดูแลจ้งตอบ เขาอธิบายเอง

ผู้ดูแลจ้งเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็มี ความเข้าใจหลายส่วน ดังนั้นไม่ใช่เพราะฝีมือของเขาน้อยลง แต่ เป็นเพราะช่วงนี้เขาใช้ความรู้สึกจัดการปัญหา?

“หัวหน้าครับ คุณรู้สึกอย่างนี้กับคุณหนูถังด้วยหรือเปล่า ครับ? “ผู้ดูแลจังครุ่นคิดดูแล้วพลันอดถามหนึ่งประโยคไม่ได้ เขารู้ว่าใครอื่นว่าหัวหน้าเห็นความสำคัญของคุณหนูถังขนาด ไหน

ช่างกวนหงอึ้ง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ทว่าไม่ได้ตอบอะไร

เมื่อมีความรู้สึก มีใจแล้ว จึงไม่อาจเย็นชากับทุกเรื่องราวได้ อีก ซึ่งทุกคนคงรู้สึกเหมือนกันกับจุดนี้

ยี่สิบห้าปีก่อน ตั้งแต่เขาเจอเธอก็ถือเป็นบทสรุปว่าจะเป็นเช่น นี้แล้ว
“หัวหน้าครับ ผมจะไปหาหัวหน้าน้อยเดี๋ยวนี้ครับ จะบอกให้ หัวหน้าน้อยรีบสืบความจริงให้กระจ่างเร็วๆครับ ถึงเวลานั้น หัวหน้าก็พบหน้าคุณหนูถังได้แล้วครับ หากคุณหนูถังคือองค์ หญิงองค์กร โกสต์ซิตี้จริง ตอนนั้นหัวหน้าก็ทำความรู้จักกับคุณ หนูถัง ในฐานะพ่อได้แล้วครับ”ผู้ดูแลจ้งเห็นหัวหน้าไม่พูด จึงพูด หลายประโยคเพื่อปลอบประโลม

“อืม ไปเถอะ”ชางกวนหงพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรอีก

บัดนี้ ภายในองค์กรโกสต์ สาขาเมือง เฉิงโหรว โหรวกลับ มาก็เห็นเจิ้งฉงกำลังนั่งดื่มชาอยู่ในห้องโถง เธอที่รู้สึกหงุดหงิด เต็มประดา จึงอดตะคอกใส่เจิ้งฉงอย่างลนลานไม่ได้ “ทำไมคุณ ถึงกลับมาเอง? ทิ้งฉันไว้คนเดียว? ฉันตกอยู่ในสถานการณ์ แบบนั้นคุณยังไม่ช่วยฉันอีก?

เยซื้อเฉินปฏิบัติต่อเธอย่างนั้น มันทำให้เธอขายหน้าหมดสิ้น ทว่าเธอคิดบัญชีกับเย่ซื้อเฉินไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงพาลใส่เจิ้งฉง แทน

“คุณตะคอกใส่ผมทำไม? “เจิ้งฉงก็อารมณ์ฉุนเฉียวเต็ม ท้อง“นี่มันก็เป็นเรื่องที่คุณก่อขึ้นมาเอง ผมคุยอยู่ดีๆ คุณดันพูด แทรก ทำให้ทุกอย่างเสียหายหมด ตอนนี้คุณยังมีหน้าโมโหใส่ ผมอีกเหรอ?

“อีกอย่าง คุณมีค่าแค่ไหน ตัวคุณยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ? ใครให้ หน้าคุณถึงกับกล้าโมโหใส่ผม? “เจิ้งฉงนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้นในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็อยากโยนเฉิงโหราโหรวออกไปทันที
เฉิงโหรว โหรวถูกเจิ้งฉงตะคอกกลับก็อึ้ง มุมปากของเธอขยับ หลายครั้ง ทว่าก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

ไปหยิ่งยืนอยู่ด้านข้างมาโดยตลอด เห็นท่าทางของเฉิงโหรว โหราแล้ว มุมปากก็อตเผยรอยยิ้มจางๆไม่ได้ “พอแล้ว ทะเลาะ กันก็แก้ไขปัญหาไม่ได้ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือคิดหาวิธีแก้ไข ปัญหานี้”

“เป็นแบบนี้แล้วยังแก้ไขยังไงอีก? “เจิ้งฉงกำลังอารมณ์เสีย อยู่ จึงตวาดเสียง ซึ่งหลักๆเลยก็เพราะรู้สึกว่าเรื่องถึงขั้นนี้แล้ว มันไม่มีวิธีแก้ไขปัญหาแล้ว

“ยังมี ยังมีวิธีอะไรอีกไหม? “เฉิงโหราโหรวมองไป๋หยิง แวว ตาเปล่งประกายแสงเจิดจ้าหลายส่วน “คุณมีวิธีใช่ไหม? ”

“อืม ฉันมีอยู่หนึ่งวิธีมุมปากไปหยิงยกขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าเผยความล่าพองใจหลายส่วน เจิ้งฉงกับเฉิงโหรวโหรวอ อกตัวแล้วยังเสียเปรียบเลย แถมยังก่อเรื่องจนกระอักกระอ่วน แบบนี้ ต้องแก้ไขให้ได้

“คุณยังมีวิธีอะไรอีก ตอนนี้องค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้โด นรปภ.ของบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปโยนออกนอกประตู ซึ่งเขารู้กัน เต็มบ้านเต็มเมืองแล้ว มีคนบูลลี่องค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ในโซ เชียลเยอะมาก กู้ภาพลักษณ์กลับมาไม่ได้แล้ว ส่วนทางเย่ซื้อเฉ นกระทั่งน้ำมันหรือเกลือยังซึมไม่เข้าเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่อง ลงมือทำอย่างอื่นเจิ้งฉงไม่ได้ตั้งความหวังอะไรกับเรื่องนี้แล้ว

“เคลียร์ทางเย่ซือเฉินไม่ได้ พวกเราก็ไปหาคนอื่นสิ อย่างเช่นคุณย่าเย่กับคุณปู่เย่ เท่าที่ฉันรู้มาก่อนหน้านี้บริษัทตระกูลเย่ก ปมีคุณปู่เย่คุมอำนาจ คุณปู่เย่ถือสิทธิ์พูดขาดในบริษัทนี้ และคุณ ปู่เย่เป็นปู่ของเอเงิน เชื่อเงินต้องฟังคุณปู่เย่แน่ไปหญิง กะพริบตาปริบๆ มุมปากเผยรอยยิ้มหลายส่วน

“คุณคิดจะทําอะไร? “เจิ้งฉงเลิกคิ้ว พลางมองไปหยิงอย่างไม่ เข้าใจ

“ฉันได้ยินว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่อยากให้เยซื้อเฉินแต่งงา นกับเงินถั่วนิ่ง เพื่อขัดขวางพวกเขาสองคน คุณปู่เย่กับคุณย่าเย ช่วยเยซือเฉินหาคู่ครองที่เหมาะสมมาโดยตลอด คุณปู่เย่กับคุณ ย่าเย่ให้ความสำคัญกับวงศ์ตระกูลที่ฐานะเท่าเทียมกัน ดังนั้น พวกเราไปหาคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ พวกเขาต้องตกลงแน่”ไปหยิง มีความคิดในใจแล้ว ต้องบอกว่าไปหยิ่งรู้สถานการณ์ตระกูลเย ได้ดีมาก

“แต่เยซื้อเฉินไม่ยินยอม” เจิ้งฉงขมวดคิ้วแน่นเป็นปม ท่าทีของ เย่อเฉินเด่นชัดมาก เยซื้อเฉิน โยนองค์หญิงออกมา เป็นไปไม่ ได้ที่จะยอมรับ

“ขอเพียงคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ยินยอม ขอเพียงพวกเขาเห็น

ด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ จากนั้นก็ประกาศออกสื่อ เรื่องนี้ก็เป็น

เรื่องตายตัวแล้ว ขอเพียงตกลงกันแล้วก็ไม่มีที่ให้กลับคำ เย่ชื่อ

เฉินจะเก่งแค่ไหนก็ไร้ความหมาย การยกเลิกการแต่งงาน แถม

ยังเป็นงานแต่งกับองค์กร โกสต์ซิตี้อีก คงไม่มีใครรับผิดชอบไหวแน่! ! ”
“อีกอย่างขอเพียงคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เห็นด้วยกับการเกี่ยว ดองครั้งนี้ แล้วประกาศสู่สาธารณะว่าเชื่อเงินกับเฉิงโหราโหร วจะแต่งงานกัน มันจะสยบข่าวขายหน้าของเฉิงโหราโหรว บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปได้ แล้วมันก็จะแก้ไขได้โดยปริยาย เห็นได้ ชัดว่าไปหยิงคิดทุกอย่างเรียบร้อย ต้องชมว่าวิธีของไปหยิงไม่ เลวจริงๆ สำหรับเฉิงโหรว โหรวแล้วเป็นวิธีที่ดีกันทั้งสอง ฝ่าย! !