บทที่ 1147 คุณชายสามแย่ภาคภูมิใจมาก (3)

คุณชายสองโจ่วและคุณชายไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าต่างก็เดิน เข้ามานั่งลงความหมายนั้นชัดเจนอย่างมาก

นัยน์ตาของเยซือเฉินฉายแสง เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมเขาถึง รู้สึกว่าวันนี้เจ้าพวกนี้ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด

“พี่สาม มา ผมดื่มกับพี่แก้วหนึ่ง” คุณชายห้างรินเหล้า ก่อน หน้านี้เขาสั่งอาหารและเหล้าเรียบร้อยแล้ว

เชื่อเงินองไปที่คุณชายห้านิ่ง เขาไม่เคยชอบดื่มเหล้ามาก่อน ปกติก็ดื่มไม่เยอะ สถานการณ์ที่มาถึงแล้วดื่มหนึ่งแก้วทันทีแบบ นี้มีน้อยครั้งมาก

นั่นเป็นเมื่อปีที่แล้วตอนที่เขาเพิ่งทำธุรกิจ อยู่ภายใต้

สถานการณ์ที่จําเป็นต้องทำเท่านั้น

ดื่มเหล้ากับเพื่อนๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือผ่อนคลาย คุณชาย สามเย่ยิ่งไม่เคยดื่มหนักแบบนี้

แต่ว่า วันนี้คุณชายสามเดีใจ ดีใจอย่างมาก เขาเป็นพ่อคน แล้ว เขามีลูกสาวหนึ่งคน มีลูกชายหนึ่งคน จนถึงตอนนี้เขาก็ยัง ดีใจอย่างมาก ดังนั้นดื่มเหล้าเพื่อข่มความรู้สึกก็ได้เหมือนกัน

“ได้” ดังนั้น เย่ซือเฉินจึงตอบอย่างรวดเร็ว แล้วยกแก้วเหล้า ขึ้นมาชนแก้วกับแก้วของคุณชายห้านิ่งที่ยื่นมา จากนั้นก็ดื่มจน หมด
พวกเขาเห็นคุณชายสามเดื่มแบบนี้ ตกตะลึงอย่างมาก

พวกเขาแต่ละคน มองหน้ากัน ภายในใจมีความคิดเดียวกัน ซึ่งก็คือสิ่งที่พวกเขาคาดเดาเป็นเรื่องจริง

เย่ซื้อแนที่พวกเขารู้จักไม่มีวันดื่มแบบนี้ ต้องเป็นเพราะถูกทิ้ง แน่ๆ รู้สึกเสียใจ ดังนั้นจึงเป็นแบบนี้

“พี่สาม วันนี้พี่คิดอยากจะดื่มยังไง ขอแค่พี่พูดออกมา พวกเรา จะดื่มกับพี่จนถึงที่สุด” สีถอนหายใจเล็กน้อย ถ้าหากพี่สามถูก พี่สะใภ้สามทิ้งจริงๆ สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือเมาไปพร้อมกับพี่ สาม

“พี่สาม ผมด้วย พี่สามบอกให้ดื่มยังไงพวกเราก็จะดื่มแบบ นั้น” คุณชายห้างเองก็แสดงท่าทีออกมา

“พี่สาม…..” คุณชายสองโจวร้องเรียกหนึ่งครั้ง จากนั้นตบ

ไหลเยซือเฉิน ไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าการเทเหล้าจนเต็มแก้วของ

เขาก็อธิบายความคิดของเขาหมดแล้ว

เสี่ยวซีอายุยังน้อย สุขภาพก็ไม่ดีอีกด้วย ดังนั้นจึงดื่มไม่ได้ “พี่สาม ผมดื่มเหล้าไม่ได้ พวกพี่ดื่ม ผมดื่มน้ำ พวกพี่ดื่มหนึ่งแก้ว ผมดื่มหนึ่งขวดโอเคไหม?”

“พวกนายทําอะไรกัน?” ในที่สุดเยซื้อเฉินก็ทนไม่ไหวจึงเอ่ย ถาม คืนนี้พวกเขาเป็นอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าผิดปกติ

นึงถึงก็ช่างเถอะ ฉิงถึงชอบดื่มอยู่แล้ว แต่ว่าสีเดิมทีชอบดื่ม

เหล้ามาก ทว่าหลังจากมีแฟนสีจี้ก็ไม่ดื่มเหล้ามานานแล้ว
พี่สองเป็นหมอ ปกติมารวมตัวกันที่สองไม่ค่อยดื่มเท่าไหร่ แต่ว่าคืนนี้แต่ละคนทำเหมือนทุ่มสุดตัวเพื่อมอมตนให้เมา!!

“พี่สาม ชีวิตคนเราย่อมต้องพบเจอกับเรื่องไม่คาดฝัน ไม่ว่าจะ เจอเรื่องอะไร นายต้องจัดการด้วยความใจเย็น…….” คุณชาย สอง โจ๋วเป็นคนสุขุม ครุ่นคิด อดไม่ได้ที่จะพูดเกลี้ยกล่อม

เพราะถึงอย่างไรการดื่มเหล้าเพื่อให้ลืมความทุกข์ก็ไม่ใช่วิธีที่ ดี เกิดเรื่องขึ้นต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหา

“พี่สอง พี่รู้แล้วเหรอ?” เยซื้อเฉินได้ฟังคำพูดของคุณชายสอง โจ๋วถึงกับหยุดชะงัก เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงเคล้าไปด้วยความ เหลือเชื่อ เรื่องนี้เขาเพิ่งรู้เมื่อกี้ พี่สองรู้ได้ยังไง?

แต่ละคนได้ยินคำพูดของคุณชายสามเก๋ ต่างสบตากัน ดูท่า เรื่องนี้เป็นความจริง

แต่ละคนมองไปที่เซือเฉิน แววตาเปี่ยมไปด้วยความสับสน แน่นอน สิ่งที่มีมากกว่านั้นคือความเห็นอกเห็นใจ

“พวกนายรู้กันหมดแล้ว” เยซือเฉินมองดูแววตาของทุกคน ขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงแม้ทุกคนจะรู้แล้ว แต่ก็ไม่ควรมองเขาด้วย สายตาแบบนี้รึเปล่า

เห็นอกเห็นใจเขา? เห็นอกเห็นใจเขาที่ตอนนี้เพิ่งรู้เรื่องลูกทั้ง สอง?

ถ้าพูดแบบนี้ ความเห็นอกเห็นใจของพวกเขาก็มีเหตุผล
“พวกนายรู้ได้ยังไง?” เย่ชื่อเฉินเห็นทุกคนเงียบ ถือว่ายอมรับ แล้ว เพียงแต่เยซือเฉันไม่รู้ว่าพวกเขารู้ได้ยังไง? “เมื่อกี้ผมโทรหาพี่ใหญ่แล้ว…….” คุณชายห้านิ่งมองไปที่เชื่อ

เฉิน เอ่ยปากถามหยั่งเชิง “พี่ใหญ่เป็นคนบอกพวกนาย? ครั้งนี้พี่ใหญ่เร็วจริงๆ” ทว่า เย่ซือเฉินกลับเข้าใจสิ่งที่คุณชายห้านิ่งจะสื่อผิดไปหมด เขานึก

ว่าถังหลินบอกเรื่องลูกทั้งสองคนกับทุกคนแล้ว

เมื่อก่อนถึงหลินปิดบังเขามาโดยตลอด ครั้งนี้กลับบอกทุกคน แล้ว?

สำหรับเรื่องนี้ เขายังไม่ได้คิดบัญชีกับถังหลินเลย

แต่ละคนได้ยินคำพูดของเยซื้อเฉิน แล้วมองดูสีหน้าของเมือ เฉินที่ไม่ดีเท่าไหร่ ก็ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่พวกเขาคาดเดาเมื่อก่อน หน้านี้

“พี่สาม พี่อย่าเสียใจไปเลย” สีจี้ลอบถอนหายใจอีกครั้ง ถึง แม้เขาจะรู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่บางคำพูดเขา ก็อดไม่ได้ที่จะพูดมันออกมา: “พี่สาม เรื่องทุกอย่างต้องมีทาง แก้แน่นอน”

“จริงด้วย พี่สี่พูดถูก พี่สามอย่าเสียใจไปเลย ต้องคิดหาวิธีง้อ เธอกลับมา ด้วยความสามารถของพี่สาม อยากจะง้อพี่สะใภ้ สามกลับมาอีกครั้ง ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้” คุณชายห้าฉิงพูด เกลี้ยกล่อมยาวเหยียด
“เดี๋ยวก่อน พวกนายพูดอะไรกัน? ฉันไม่เข้าใจ?” คุณชายสาม เย่งุนงงไปหมด นี่มันเรื่องอะไรกัน?

“พี่สาม พวกเรารู้ว่าพี่ถูกพี่สะใภ้สามทิ้ง พี่เสียใจ ดังนั้นก็เลย เรียกพวกเรามาดื่มกับพี่ พี่สามพี่….” เสี่ยวซีอายุน้อยที่สุด อด ไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“ใครบอกพวกนายว่าฉันถูกทิ้ง?” เชื่อเงินกะพริบตาปริบๆ แล้วกะพริบตาปริบๆอีก จากนั้นกวาดมองพวกเขา แววตาคล้าย กำลังมองคนโง่อย่างไรอย่างนั้น

“พี่สาม ไม่ใช่เหรอ? เมื่อกี้พี่เองก็ยอมรับแล้วไม่ใช่เหรอ?” เสี่ยว ทำหน้าตกตะลึง มองไปที่เยซื้อเฉิน รู้สึกวิงเวียนศีรษะ

“พี่สาม เรื่องแบบนี้ไม่น่าขายหน้า ไม่ต้องฝืน” คุณชายสอง โจ๋วคิดว่าเยซื้อเฉันไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าทุกคน

“พี่สาม พี่มีเรื่องอะไรก็พูดออกมา บางทีอาจจะรู้สึกดีขึ้นมา

“ฉันมีเรื่องอยากจะบอกทุกคนจริงๆ” เย่ซือเฉินพูดแทรกคุณ ชายห้าง สายตาของเขากวาดมองไปที่ทุกคน : “วันนี้ฉันเรียก ทุกคนมาก็เพื่อจะบอกเรื่องใหญ่กับทุกคน”

เย่ซือเฉินจงใจหยุดพูด จากนั้นยกมุมปากขึ้นมาช้าๆ เห็นได้ ชัดว่าเคล้าไปด้วยรอยยิ้ม

“พี่สาม พี่พูดออกมาเถอะ พวกเรากำลังฟังอยู่” เสี่ยวชีพยัก หน้า เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของพี่สาม เสี่ยวรู้สึกแปลกๆ แต่ว่าเสี่ยวยังคงรู้สึกว่าพี่สามกำลังฝืนทน

คนอื่นๆก็มีความคิดไม่ต่างจากเสียว รู้สึกว่าเชื่อเงินไม่ อยากเสียหน้าต่อหน้าทุกคน ดังนั้นจึงฝืนยิ้ม

เยซื้อเฉินมองดูสีหน้าของพวกเขา รอยยิ้มบนใบหน้ากว้าง มากยิ่งขึ้น เชื่อเฉินเหยียดตัวนั่งตรง กระแอมไอ จากนั้นพูดช้าๆ อย่างชัดถ้อยชัดค่า: “ฉันเป็นพ่อคนแล้ว”

ตอนที่เซือเฉินป่าวประกาศเรื่องนี้น้ำเสียงของเขาเคล้าไป ด้วยความโอ้อวด และมากไปกว่านั้นคือความภาคภูมิใจ

ถูกต้อง เขาภาคภูมิใจ เขาเป็นพ่อคนแล้ว เขาจะไม่ภาคภูมิใจ ได้เหรอ?