บทที่ 1141 ปมในใจสองพ่อลูก (2)

“ลําบากแล้ว” แต่ว่า คุณชายสามเย่ไม่คิดจะจบ เสียงทุ้ม ของคุณชายสามเดังขึ้นอีกครั้ง!!

ครั้งนี้ อาจจะเป็นเพราะเสียงของคุณชายสามเหุ้มอย่าง

มาก จึงทำให้คนรู้สึกกดดัน

อีกทั้งเวลานี้แววตาของคุณชายสามเก็ซับซ้อนอย่างมาก มี อารมณ์มากมาย มีทั้งความซาบซึ้ง ความดีใจ ความยินดี และมี ทั้งความรู้สึกผิด

เวลานี้แววตาของเขาจึงมีอารมณ์มากมาย ดังนั้นจึงซับซ้อน ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอเลี้ยงลูกสองคนตามลำพัง และ

เธอก็ยังเลี้ยงดูลูกได้เป็นอย่างดี สอนลูกทั้งสองคนจนกลายเป็น คนมีความสามารถ แต่เขากลับไม่รับรู้แม้แต่น้อย ตลอดหลายปี ที่ผ่านมานี้ เธอเลี้ยงลูกคนเดียวด้วยความยากลำบาก

หลังจากนั้น เขาจะอยู่กับเธอตลอดเวลา อยู่เคียงข้างพวกเขา คอยปกป้องพวกเขาจากเรื่องเลวร้ายทุกอย่าง เขาจะทำให้ชีวิต ของพวกเขาหลังจากนี้สงบสุข

ถังจื่อไม่ได้ฟังคำพูดนี้ของเยซื้อเฉิน ใบหน้าเคร่งขรึม ในตอน แรกเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

ความเป็นจริงเขาไม่ได้รังเกียจเย่ซื้อเฉินเท่าไหร่ ในทางกลับ กันอันที่จริงแล้วส่วนลึกในใจของเขาปรารถนาที่จะได้ความรักของเอเฉิน ความรักของพ่อแบบนั้น

เขารู้ตั้งแต่เด็กแล้วว่าตนไม่มีพ่อ แต่เขามีความเป็นผู้ใหญ่ ตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปกวนแม่ และเขาเองก็ไม่เคยถาม ถึงเรื่องของพ่อเวลาอยู่แม่ เขากลัวว่าแม่จะเสียใจ

เขาแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจมาโดยตลอด แกล้งทำเป็นไม่แคร์ เขาบอกว่าเขาไม่เป็นไรที่ไม่มีพ่อ เขาสามารถมีชีวิตที่ดีได้เหมือน กัน มีชีวิตที่ดีมาก ถึงขั้นที่ว่าดีกว่าคนอื่น

ไม่มีพ่อ เขาก็สามารถดูแลน้องสาวได้ดีมากเหมือนกัน และ

สามารถปกป้องแม่ได้เหมือนกัน

แต่ว่า ถึงแม้ภาพลักษณ์ภายนอกของเขาจะแสร้งทำเป็นเข้ม แข็งมากเท่าไหร่ แต่ตอนที่เห็นเด็กคนอื่นจับมือพ่อของตน หรือ ว่ากอดพ่อ ตอนที่เห็นเด็กคนอื่นมีพ่อคอยรักและห่วงใย ภายใน ใจของเขายังคงรู้สึกปรารถนา เขาปรารถนาความรักของพ่อ แบบนั้น

แค่ว่า เขารู้ดีว่าเขาไม่มี และไม่มีทางมี ดังนั้นถึงแม้เขาจะ อิจฉามากแค่ไหน ปรารถนามากแค่ไหน เขายังคงแสร้งทำเป็น ไม่สนใจ

ตอนที่เขารู้ว่าคนที่แม่แต่งงานด้วยคือพ่อแท้ๆของพวกเขา ภายในใจของเขารู้สึกดีใจ และรู้สึกตื้นตัน เขาเองก็มีพ่อแล้ว ทั้ง ยังเป็นพ่อแท้ๆของเขา ดังนั้นเขาไม่ต้องกังวลว่าพ่อจะไม่ยอมรับ เขาแล้ว

แต่ว่าในตอนหลัง ตอนที่เขาเห็นเชื่อเงินพูดผ่านหน้าจอโทรทัศน์ว่าเขาไม่ชอบเด็ก อีกทั้งเชื่อเงินถึงขั้นบอกว่าเขา เกลียดเด็ก บอกว่าตระกูลเย่ไม่ควรมีเด็ก

ตอนนั้น อารมณ์ของเด็กน้อยถึงชื่อ ไม่ซับซ้อนอย่างมาก ทั้งผิด หวัง ทั้งโมโห แต่สิ่งที่มากไปกว่านั้นคือความกังวล และรู้สึก หวาดกลัว เขากลัวพ่อไม่ชอบเขา เขากลัวพ่อทิ้งพวกเขาไป

ดังนั้น เขาจึงจงใจทดสอบเยซื้อเฉิน ตอนนี้เยซื้อเฉินผ่านการ ทดสอบทั้งหมดของเขาแล้ว

เย่ซือเฉินรักแม่จริงๆ และเยซื้อเฉินก็ทะนุถนอมแม่จริงๆ ขอแค่เชื่อเงินดีกับแม่ก็พอแล้ว เยซื้อเฉินไม่ยอมรับเขาก็ไม่

เป็นไร เขาสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้!! ถังจื่อ โม่เบนสายตาไปทางอื่นช้าๆ จากนั้นค่อยๆก้มหน้าลง

หลังจากเยซื้อเฉินเห็นปฏิกิริยา นัยน์ตาของเขาสั่นเทาเล็ก

น้อย สำหรับลูกชายคนนี้ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีจริงๆ

“พอได้แล้ว คุณคิดหาวิธีแก้ปัญหาที่มีกับลูกก่อน ลูกฟ้องฉัน หมดแล้ว เรื่องนี้รุนแรงมาก” เป็นลั่วนิ่งฟังสิ่งที่เขาพูด ภายในใจ รู้สึกหวั่นไหว เป็นเรื่องยากที่เยซื้อเฉินจะพูดสิ่งที่น่าประทับใจ แบบนี้ แต่ว่า ตอนนี้เรื่องของลูกยังไม่คลี่คลาย

ตอนนี้ถึงจื่อ โม่ยังอยู่กับเยซื้อเฉิน เย่ซื้อเฉินเอาแต่พูดกับเธอ แบบนี้ก็ไม่เหมาะเท่าไหร่ ต้องจัดการปัญหาของลูกก่อน

“อืม ผมเข้าใจแล้ว” เย่ซือเฉินถอนหายใจเบาๆ คุณชายสาม เย่ที่มีอำนาจโลดแล่นอยู่ในโลกธุรกิจพบว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับลูกชายตนเองกลับทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร

แต่ว่าเป็นลูกชายของเขา ลูกชายแท้ และก่อนหน้านี้เขายัง ลักพาตัวลูกชายของตนเอง โดยไม่รู้เรื่องอะไร ดังนั้น เขาต้องคิด หาวิธีแก้ปัญหาด้วยตนเอง

หลังจากเยซื้อเฉินวางสายดวงตาทั้งคู่ก็มองไปที่ถังจื่อโม่ เห็น ถังจื่อไม่ในเวลานี้กำลังก้มหน้าลง นั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ สภาพ ของเขาทำให้เชื่อเงินปวดใจ และทำให้เชื่อเงินทำอะไรไม่ถูก

ถังจื่อโม่ยังเจตนาบิดตัวเล็กน้อย จากเดิมที่เผชิญหน้ากับ เย่อเฉินแปรเปลี่ยนเป็นหันข้างให้เยซื้อเฉิน จากกิริยาของเด็ก น้อยถังจื่อไม่ในตอนนี้ เคล้าไปด้วยความรังเกียจและปฏิเสธ อย่างชัดเจน

เยซือเฉินลอบถอนหายใจในใจ ดูเหมือนว่าลูกชายของเขาจะ รังเกียจเขามาก

สถานการณ์แบบนี้ ท่าทีรังเกียจของเด็กน้อยถังจื่อโม่ เห็นได้ ชัดว่าไม่ใช่โอกาสที่ดีในการแก้ปัญหา และเห็นได้ชัดว่าไม่ เหมาะแก่การพูดคุย

“ฉันส่งนายกลับตระกูลถัง?” เย่ซื้อเฉินครุ่นคิด จากนั้นพูดหยั่ง เชิง เขาสั่งให้คนลักพาตัวถังจื่อไม่มาจากตระกูลถัง ทางตระกูล ถังยังไม่รับรู้ แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือคุณชายสามเย่รู้สึก ว่ามีความเป็นไปได้ที่ถังจื่อ โม่จะอยากกลับตระกูลถังมากกว่า

เผชิญหน้ากับลูกชายที่มีกะทันหัน คุณชายสามเย่รู้สึกว่าเขา ต้องดำเนินการเป็นขั้นเป็นตอน ใจร้อนเกินไปไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรลูกชายคนนี้ของเขาไม่ได้เกลี้ยกล่อมง่ายเหมือนเด็ก ทั่วไป ลูกชายคนนี้ของเขาฉลาดมาก มีความคิดเป็นของตนเอง และอ่อนไหวมาก

เชื่อเงินดูออก จนถึงตอนนี้ ลูกชายของเขายังไม่ยอมรับเขา

เรื่องนี้จะใจร้อนไม่ได้ เขาเองก็ไม่ได้รีบร้อน เป็นลูกชายของ

เขา ลูกชายแท้ๆ เขาจะทำให้เด็กน้อยถึงจื่อไม่ยอมรับเขาด้วย ความสมัครใจ ถังอโม่เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไปที่เย่ซือเฉิน มุมปาก ของเขายกขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

เย่ซือเฉินจึงคิดว่าเขาตกลงแล้ว: “ไปกันเถอะ ฉันส่งนายกลับ ไป

ครั้งนี้ถังจื่อโม่ไม่ได้มองเยซื้อเฉินอีก ก้าวเท้าเดินออกไป

เยซื้อเฉินไม่ชอบเขาจริงๆด้วย

ในเมื่อเย่ซื้อเฉินรังเกียจเขาขนาดนี้ รีบร้อนอยากจะส่งเขา กลับไป แน่นอนว่าเขาไม่มีวันอยู่ที่นี่ต่อและสร้างความน่ารำคาญ ใจ

“ไปแบบนี้เลย? ไม่เล่นอีกสักพักเหรอ?” หนูตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ เขาคิดหาวิธี ขอร้องคุณปู่ฟ้องคุณย่าอยากจะส่งเจ้า เด็กนี่กลับไป แต่เจ้าเด็กนี่กลับไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่น้อย

ตอนนี้กลับไปแบบนี้? อีกทั้งคุณชายน้อยยังเชื่อฟังขนาดนี้เลย เหรอเนี่ย?
พี่ใหญ่เก่งจริงๆ

ถังจื่อไม่ที่เดินไปจนถึงประตูได้ยินคำพูดของหวู หันขวับ กลับมาอย่างรวดเร็ว ถลึงตามองหนูด้วยความโมโห ต่อให้ถึง จอโม่จะฉลาดแค่ไหนก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง และมีความเป็นเด็ก

“ทำไม? ผมพูดอะไรผิด?” กู้หนูถูกมองค้อนกะทันหัน ยิ่งตก ตะลึง เมื่อกี้เขาพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นเหรอ?

ทำไมคุณชายน้อยต้องถลึงตามองเขาแบบนั้นด้วย? พูดตาม ตรงว่าถูกคุณชายน้อยมองค้อนแบบนั้น ภายในใจของเขารู้สึก ไม่ดี

“ฉันยังไม่ให้อภัยนาย เรื่องลักพาตัวฉันยังไม่จบ” ตอนนี้ ภายในใจของเด็กน้อยถึงจื่อไม่โกรธเคืองอย่างมาก อยากจะหา ที่ระบาย หวเสนอตัวเอง

“ไม่ใช่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผม ว่ากันว่ากรรมเกิดจากเหตุ หนี้ทุก อย่างมีเจ้าหนี้ไม่ใช่เหรอ?” ดวงตาทั้งสองของหนูเบกกว้าง ตก ตะลึงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อกี้เรื่องทุกอย่างเคลียร์ชัดแล้วไม่ใช่เห รอ เรื่องนี้พี่ใหญ่เป็นคนสั่ง เขาเป็นผู้บริสุทธิ์

คุณชายน้อย โทษเขาทุกอย่างได้ยังไง?

คุณชายน้อยไม่กล้าคิดบัญชีกับพี่ใหญ่ ดังนั้นจึงทำได้เพียง เอาเขามาระบายอารมณ์

ทําไมคนที่ซวยถึงเป็นเขาตลอด?

นี่มันไม่ยุติธรรม!
กู้หนูอยากจะโต้กลับ ทว่าเขาเห็นสายตาของพี่ใหญ่มองมาถึง แม้พี่ใหญ่ไม่ได้ถลึงตามองเขา แต่แววตาของพี่ใหญ่น่ากลัวกว่า คุณชายน้อยสิบเท่า หนูทำได้เพียงกลืนคำพูดลงคอ

เขาทำผิดต่อคุณชายน้อยไม่ได้ และเขาก็ทำผิดต่อพี่ใหญ่ไม่ ได้ ดังนั้นปิดปากเงียบเถอะ ซวยก็ซวยไปเถอะ ถึงยังไงก็ดีกว่า ตายน!!

เย่ซือเฉินพาถังจื่อ โม่ไปที่รถของตน เชื่อเงินปลดล็อก ถังจื่อ ไม่ยืนอยู่หน้ารถ ไม่ยอมขึ้น และไม่พูดไม่จา

เด็กน้อยถังจื่อไม่นึกถึงเหตุการณ์หลังจากที่น้องสาวกับเมือ เฉันรู้ว่าเป็นพ่อลูกกัน ตอนนั้นเชื่อเงินกอดน้องสาวตลอดเวลา ตอนนั้นเชื่อเงินพาน้องสาวขึ้นรถ

ตอนนั้น เชื่อเงินอบอุ่นอย่างมาก และดีใจอย่างมาก ไม่ เหมือนตอนนี้แม้แต่น้อย

ดังนั้น เย่ซื้อเฉินไม่ได้ไม่ชอบเด็ก เย่ซือเฉันชอบน้องสาว แค่ ไม่ชอบเขาเท่านั้น

เด็กน้อยถึงจ๋อโม่คิดถึงเรื่องพวกนี้ ยิ่งอารมณ์ไม่ดี

“เป็นอะไรไป? จะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? ขึ้นรถ” เย่ซือเฉินยืน อยู่ข้างเขาแล้วมองไปที่เขา เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามแย่ปฏิต่อ ลูกชายไม่อ่อนโยนและละเอียดอ่อนเท่ากับเจ้าหญิงน้อยถึงจื่อซี

สำหรับคุณชายสามเย่ ลูกชายกับลูกสาวย่อไม่เหมือนกัน ลูกสาวสามารถตามใจทุกอย่าง แต่ลูกชายห้ามตามใจจนเกินไป
ดังนั้น คุณชายสามเย่ในตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่อ่อนโยนเหมือน กับที่ปฏิบัติต่อเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซี เสียงของเขาในตอนนี้เข้ม งวด มีความน่าเกรงขามของคนเป็นพ่อ