บทที่ 1137 ถังจื่อไม่ฟ้องคุณแม่ว่าถูกลักพาตัว (4)

“ใช่ คุณทายถูกแล้ว คุณลุงบอกผมเอง ถังอโม่ไม่ได้ปฏิเสธ ยอมรับด้วยมาดเข้มขรึมไม่หวาดหวั่น

“คุณอย่ามัวพูดจาเรื่อยเปื่อยและไม่ต้องดึงคนอื่นมาเกี่ยวข้อง ด้วย คุณบอกมาตรงๆเลยว่าคุณจะทำยังไง? “จากนั้นถึงจื่อไม่ก็ เสริมหนึ่งประโยคอย่างยกตนข่มท่าน จากนั้นก็ยึดอกตัวเองอีก ครั้ง

เขาเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!!

“นายคิดว่าฉันจะทำยังไง? “เยซื้อเฉินไม่ได้ตอบคําถามของ ถังจื่อโม่ คุณชายสามเล่มองร่างกายเล็กๆที่มีใบหน้าอันดื้อรั้น อันที่จริงตอนนี้เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำอย่างไรดี

ถึงแม้เด็กคนนี้อายุยังน้อย ทว่ากลับมีความคิดเป็นของตัวเอง

ทั้งยังมองออกว่าเด็กคนนี้มุ่งเป้ามาที่เขาอย่างมีจุดยืน

เด็กคนนี้พึ่งตัวเอง ดื้อรั้น มีความคิดเป็นของตัวเอง ทว่ากลับ ความรู้สึกอ่อนไหวไวมาก ดังนั้น

บัดนี้คุณชายสามเย่รู้สึกปวดหัวเสียจริง เขาไม่ใช่ถังจื่อซี ปฏิบัติต่อเขาเหมือนถังจื่อไม่ได้

ปกติคุณชายสามเย่เฉิดฉายอย่างเด่นสง่าอยู่ในวงการธุรกิจ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ทว่าตอนนี้เผชิญหน้ากับลูกชายตัวเองกลับรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย

คุณชายสามเย่ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อนจริงๆ

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขานับพ่อกับลูกกับถังจื่อแล้ว ทว่าถังอ คือเจ้าหญิงผู้มุ่งมึง ไม่เคยปวดหัวด้านนี้มาก่อน

“ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะทำอะไร? ผมรู้แค่ว่าคุณลักพาตัวผม มา”ถังจื่อ โม่แหงนหน้าด้วยใบหน้าไม่ยอมถดถอย ไม่ยอม ประนีประนอม ยิ่งไปกว่านั้นถึงจื่อไม่เอ่ยถึงเรื่องเยซือเฉินลักพา ตัวเขาอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าถังจื่อไม่ยังไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไป โดยง่าย

“ใช่แล้ว ผมยังไม่ได้บอกคุณแม่ที่คุณลักพาตัวผมเลย ผมจะ บอกแม่ เพราะเรื่องโดนลักพาตัวเป็นเรื่องใหญ่”ถังจื่อโม่ไม่ชอบ เป็นฝ่ายถูกกระทํา เขาจะเป็นฝ่ายกระทำ ซึ่งสถานการณ์อย่างนี้ หากเขาอยากเป็นฝ่ายกระทำ วิธีที่ดีที่สุดคือทำเรื่องเชื่อเงิน ลักพาตัวเขาให้ใหญ่โตมากที่สุด

เขาดูออกว่าเยซือเฉินไม่ใส่ใจเขา ทว่าเยซือเฉินใส่ใจคุณ แม่?

จากสีหน้าใจเย็นของคุณชายสามเย่ เมื่อได้ยินว่าถังอโม่จะ ฟ้องเงินถั่วนิ่ง สีหน้าคุณชายสามเผ่พลันแปรเปลี่ยน ความเรียบ เฉยจางหาย เขามองไปยังถังจื่อโม่พลันหรี่ตาขึ้นเรื่องระหว่าง ผู้ชาย พวกเราก็น่าจะคลี่คลายกันเอง ฟ้องผู้หญิงไม่ถือว่าเป็นคน มีฝีมือ”

บัดนี้น้ำเสียงคุณชายสามเย่ไม่ได้เรียบเฉยแบบไร้คลื่นอีกต่อไป หากแต่มีความกังวลใจเข้ามาแทนที่หลายส่วน

“ไม่ ผมยังเป็นเด็ก ยังเป็นเบบี้ เมื่อเบบี้เจอปัญหาแล้วบอกแม่ ถือเป็นเรื่องปกติ ถังจื่อไม่เห็นสีหน้าเยซื้อเฉินเปลี่ยนในที่สุด ก็ รู้สึกลำพองใจ เขารู้ว่าวิธีนี้ได้ผลชัวร์อยู่แล้ว

ในเมื่อได้ผลขนาดนี้ เด็กน้อยถึงจื้อ โมก็จะใช้ให้เกิดประโยชน์ สูงสุด! !

ทว่า ขณะที่ถังจื่อ โมลำพองใจก็อดหดหู่ใจไม่ได้ เชื่อเงิน ใส่ใจแต่คุณแม่จริงๆ ไม่ใส่ใจเขาเลย

หวได้ยินถังจื่อไม่พูด มุมปากพลันกระตุกแรงๆ คุณชายน้อย ยังเป็นเบบี้อยู่?

เบบี้เจอปัญหาแล้วต้องบอกคุณแม่?

ฟังดูก็ไม่ผิดนะ ทว่าเมื่อใช้กับคุณชายน้อย หนูรู้สึกสยอง ขวัญมาก

ด้วยความสามารถของคุณชายน้อย ไม่จำเป็นต้องหาใครมา ช่วย คุณชายน้อยจัดการเองได้ทั้งนั้น ซึ่งสามารถใช้เรื่องที่เกิด ขึ้นสดๆร้อนๆเป็นตัวยืนยันได้

ด้วยกำลังต่อสู้ของคุณชายน้อยเองทำให้พวกเขาไม่อาจ ต้านทานแล้ว

คุณชายน้อยถึงกับขอความช่วยเหลือจากภายนอก ทั้งยังเชิญ คุณนายผู้ทรงแกร่งกล้าเป็นผู้ช่วยเหลืออีกด้วย
คุณชายน้อยแหกกฎเกินไปหรือเปล่า!!

หากคุณนายรู้ว่าคุณชายน้อยถูกลักพาตัว หนูไม่กล้า จินตนาการถึงผลลัพธ์เลย

“คุณชายน้อยครับ มีอะไรคุยกันดีๆก่อนครับ คุยกันก่อน อย่า ไปรบกวนคุณนายเลยครับ หาห้ามปรามอีกครั้ง หนูหวังเป็น อย่างยิ่งว่าเรื่องจะจบลงด้วยความสงบอย่างเงียบๆ ทางที่ดีคือ อย่าให้คุณนายรู้เรื่องเลย

“คุณชายน้อยครับ พวกเราไม่บอกคุณนายนะครับ อย่าให้ คุณนายต้องเป็นห่วงเลยครับ”หนูไม่กล้าห้ามลูกพี่ของตน จึง ห้ามถังจื่อโม่ ทว่าหนูลืมไปว่าปีศาจน้อยถังจื่อไม่พูดง่ายเสีย ที่ไหน

“คุณแม่ผมเป็นคนใจกล้า ไม่ตกใจหรอก ถึงจะตกใจแต่ก็ ไม่ใช่เพราะผมเป็นสาเหตุ แต่คือคนลักพาตัวผมต่างหากที่ทำให้ คุณแม่ตกใจ”ถังจื่อโมเงยหน้า ถึงแม้เหมือนจะตอบกับก้หรู ทว่า กลับพูดให้เยซือเฉินฟังอย่างเด่นชัด

เด็กน้อยถึงจื่อไม่รู้ดี สถานการณ์เช่นนี้ ถึงจะบอกคุณแม่ คุณ แม่ก็ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เขาไม่มีอันตรายอะไร เลย

“คุณชายน้อยพูดแบบนี้ไม่ได้นะครับ ทางที่ดีที่สุดคือทำเรื่อง ใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็กจะดีกว่านะครับ”หนูยังคงตัดสินใจ เป็นผู้ไกล่เกลี่ย พยายามใช้เหตุผลคุยกับปีศาจน้อยถังจื่อไม่

“นั่นเป็นเพราะผู้ใหญ่อย่างพวกคุณเสแสร้ง โลกของเด็กๆนั้นบริสุทธิ์ พูดอะไรก็คืออย่างนั้น ไม่มีทางเรื่องสร้างภาพหลอก ลวงเด็ดขาด ฉายาปีศาจน้อยถัง อโม่ไม่ได้เรียกเปล่าๆ ความ โค้งจริงอยู่ในที่ ประโยคเดียวของปีศาจน้อยสยบทุกถ้อยคำขอ งกู้หวูจนหมดสิ้น

หวสะดุ้งโหยง จากนั้นหนูใช้แรงตบหน้าอกตัวเอง ทว่าหนู ยังคงรู้สึกกลางแน่นหน้าอกอย่างทรมาน

เมื่อคุณชายน้อยบอกว่าโลกของเด็กบริสุทธิ์ที่สุด?! บริสุทธิ์ที่สุด? !

เขายอมรับว่าโลกของเด็กบริสุทธิ์ที่สุดจริงๆ แต่ไม่เกี่ยวกับ

คุณชายน้อยอะไรทั้งนั้น

ทำไมคุณชายน้อยถึงพูดแบบนี้อย่างหน้าด้านได้?

“ผมคิดดูแล้ว ลักพาตัวถือเป็นเรื่องใหญ่ ผมต้องบอกคุณแม่ แน่ ไม่งั้นก็ทำไม่ถูกแล้ว “ปีศาจน้อยถังอโม่จงใจเสริมอีกหนึ่ง ประโยค

เยซื้อเฉินมองถังจื่อ โม่ ดวงตาหรี่มีประกายแสงทอออกมา คุณ ชายสามเย่เม้มปาก ตรึกตรองดูแล้วก็พูดว่า “พูดมาเถอะ นาย อยากทําอะไร? หรือมีข้อเรียกร้องทำอะไร? ”

คุณชายสามเย่กล่าวเช่นนี้ แสดงว่ายอมประนีประนอมก่อน แล้ว แน่นอน คุณชายสามเย่รู้สึกว่าเพื่อภรรยาของตัวเอง ยอม อ่อนข้อให้ลูกชายตัวเองมันไม่ใช่เรื่องขายหน้าแต่อย่างใด

แถมลูกชายของเขาทำให้เขายอมเป็นฝ่ายประนีประนอมเองในใจเขารู้สึกภาคภูมิใจต่อลูกชายคนนี้มาก!!

“ไม่ ผมไม่มีข้อเรียกร้องอะไรทั้งนั้น ผมแค่จะบอกเรื่องที่คุณ ทำกับผมให้คุณแม่รู้”ปีศาจน้อยถังจื่อไม่ได้ยินเชื่อเงินกล่าวคำ ประนีประนอมก็รู้สึกแอบได้ใจ ทว่าถังจื่อไม่ไม่อยากถูไถ ให้ผ่าน ไปอย่างนี้

เยซื้อเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาต้องถังซื้อไม่อยู่อย่างนั้น เม้ม ปากแน่น แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก

อันที่จริงคุณชายสามเย่จัดการเรื่องเด็กไม่เป็นจริงๆ

ต้องบอกว่าเวลานี้ท่าทางคุณชายสามเฒ่น่ากลัวมาก กระทั่ง หวูยังรู้สึกกลัวเลย

แต่ปีศาจน้อยถึงจื่อโม่ไม่ได้หวาดหวั่น ถังจื่อ โมเอามือถือของ ตนออกมา หาเบอร์ของแม่เจอ นิ้วมือเล็กก็ย้ายมาที่หมายเลขโทรศัพท์