บทที่ 1126 เชิญเทพง่าย ส่งเทพนั้นยาก ทีนี้ก็สนุกแล้วสิ (5)

เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อแอบบอกลูกพี่ หวังว่าลูกพี่จะเข้าใจ เจตนารมณ์ที่ดีของเขา

“ดูให้ดี อย่าให้คลาดสายตา”ทว่าคุณชายสามที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ของสายฟังนัยยะซ่อนเร้นของหนูไม่ได้ คุณชายสามเย่สั่งการ ผ่านโทรศัพท์โดยตรง สั่งแบบไร้ความปรานี เลือดเย็น อย่าง น้อยตอนนี้ก็กระทำต่อคุณชายน้อยถังจื่อ โม่เช่นนี้

จากนั้นคุณชายสามเก็วางสาย

คุณชายสามแย่งเอาคำบอกใบ้ของหนูถือเป็นความจริงตาม ความหมายของค่า คุณชายสามเย่คิดโดยอัตโนมัติว่าถังจื่อโม่ เก่งกาจมากจริงๆ ศักยภาพของถังจื่อไม่คงทำให้หวยอมจำนน จริงๆ

ดังนั้นเมื่อสักครู่คุณชายสามเย่จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

กู้หนูมองมือถือที่ถูกลูกพี่ตัดสายทิ้ง ดวงตาพลันกะพริบรัวๆ อย่างต่อเนื่อง เมื่อเขาได้ยินอะไรนะ?

เมื่อกี้ลูกพี่พูดว่าอะไรนะ?

เขาพูดชัดเจนขนาดนั้นแล้ว ลูกพี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ลูกพี่ยังสั่งการให้พวกเขาเฝ้าอย่างเข้มงวด?!
ประโยคนี้ของลูกพี่เข้าหูปีศาจน้อยถังอโม่แล้ว……

หาเงยหน้ามองถึงจ๋อโม่ เห็นใบหน้าถังจื่อไม่มีรอยยิ้มหลาย ส่วนที่ยังคงน่ารักและสดใสมากเช่นเดิม

กู้หนูกลับสะดุ้งโหยง หนูเกรงว่าต่อจากนี้คงควบคุม

สถานการณ์ไม่อยู่แล้ว!!

ที่ลูกพี่สั่งให้ดูดีๆ พวกเขาจำเป็นต้องดูไหม?

ตอนนี้คิดจะส่งปีศาจน้อยถังจื่อไม่กลับบ้านยังไม่ได้เลย!!

ปีศาจน้อยถังจื่อ โมบอกว่า เชิญเทพง่าย ส่งเทพยาก เทพองค์นี้รอให้ลูกพี่มาแล้วส่งกลับไปเองดีกว่า

“กู้หนู คุณต้องดูผมอย่าให้คลาดสายตานะ”ถังจื่อ โม่หัวเราะ เสียงเบาอย่างนัยยะ

“ไม่ครับ คุณชายน้อย ที่นี่คือองค์กรยมบาล คุณคือเจ้านาย น้อย คุณอยากทําอะไรที่นี่ก็ได้หมดครับ เดินแนวขวางในองค์กร ยมบาลยังได้เลยครับ”กู้หนูแสดงความภักดีของตน และเพื่อช่วย ลูกพี่กอบกู้สถานการณ์ หนูจึงเอาใจปีศาจน้อยถังจื่อไม่อย่าง เต็มกําลัง

ซึ่งทุกถ้อยคำล้วนเป็นความจริง ปีศาจน้อยคนนี้เป็นลูกชาย ของลูกพี่ ดังนั้นเดิมทีก็เป็นเจ้านายน้อยขององค์กรยมบาลอยู่ แล้ว ปีศาจน้อยจึงทำอะไรตามใจชอบได้ทุกอย่างกระทั่งขวาน ผ่าซาก หรือเดินแนวขวางล้วนได้หมด

“เดินแนวขวางคือปู”ปีศาจน้อยถึงจื่อ โม่ถลึงตาใส่กู้หนูปราดหนึ่ง คุณค่าผมเหรอ? คุณนั่นแหละที่เป็นปู

“คุณชายน้อยครับ ผมจะกล้าด่าคุณได้ยังไงครับ ผมแค่เปรียบ เทียบเฉยๆครับ ความหมายของผมก็คือ คุณทำอะไรก็ได้ครับ ทั้งองค์กรยมบาลเป็นของคุณหมดเลยครับ คนในองค์กรยมบาล ต่างฟังคําสั่งของคุณหมดเลยครับ”กู้หวกระตุกมุมปากแรงๆ ปีศาจน้อยคนนี้หลอกยากจริงๆ หากไม่ระวังคงทำให้ปีศาจน้อย เคืองใจได้

ทันใดนั้นกู้หนูรู้สึกว่าเมื่อเทียบกันแล้ว ปกติลูกพี่จะอัธยาศัยดี น่าใกล้ชิดกว่าเยอะ

ดังคาด ไม่มีเปรียบเทียบก็ไม่มีบาดเจ็บ!!

“คุณบอกว่าทุกคนในองค์กรยมบาลฟังผมทั้งหมด? “ถังจื่อ โม่มองหนูด้วยดวงตาทอประกายแสงสว่างจ้ากะทันหัน

“หา? หา? หา? “กู้หนูสบตากับดวงตาที่เปล่งประกายแสง

ของปีศาจน้อยถึงจื่อ โมก็ทีมที่อไปเลย?

เมื่อครู่เขาแค่ต้องการเอาใจปีศาจน้อยเฉยๆนะ!! เมื่อกี้เขาพูดอะไรออกไป?

หวูดูออกว่าตอนนี้ปีศาจน้อยถังจื่อ โม่กักเก็บไอเดียเลวๆไว้ ปีศาจน้อยคงจัดการลูกพี่เป็นแน่ ดังนั้นหาปฏิเสธจะโดดเข้าใน หลุมของปีศาจน้อยถังจื่อโม่ ไม่ว่ายังไงเขาจะทำร้ายลูกพี่ตัวเอง ไม่ได้

“ผมพูดอะไรเหรอครับ? “กู้หนูรับรู้ว่าคำพูดเมื่อกี้มีปัญหาสักแล้ว เดิมทีเขาแค่เอาใจปีศาจน้อยเท่านั้น ใครจะไปรู้ว่าปีศาจ น้อยไม่หลงอุบาย จับจุดรั่วค่าพูดของเขาแทน

ปีศาจน้อยเป็นลูกชายของลูกพี่ องค์กรยมบาลต้องเป็นของ ปีศาจน้อยวันยังค่ำ ลูกน้องในองค์กรยมบาลฟังคำสั่งจากปีศาจ น้อยนั้นไม่ผิด

ทว่าตอนนี้ไม่ได้ โดยเฉพาะช่วงนาทีสำคัญอย่างนี้ไม่ได้ยิ่ง

แล้วใหญ่

ตอนนี้ปีศาจน้อยเริ่มวางแผนร้ายใส่ลูกพี่แล้ว หากต่อแต่นี้ ปีศาจน้อยฟองคุณนายขึ้นมา ลูกพี่ต้องซวยแน่ๆ

หากเวลานี้คนขององค์กรยมบาลเชื่อฟังคำสั่งของปีศาจ น้อย? !

หวเกรงว่าปีศาจน้อยจะทำเรื่องวางหลุมพรางลูกพี่อีก

“เชอะ กล้าพูดไม่กล้ารับ คนหลอกลวง ต้มตุ๋น”ถังจื่อ โม่ยิ้ม เยาะเย้ย ทำตาขาวใส่หนูปราดหนึ่ง “พวกคุณอยากฟังคำสั่ง ของผม ผมยังไม่อยากได้เลย ชายน้อยอย่างผมคนเดียวก็ชนะ สถานการณ์ทุกด้านแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ใครช่วยเหลือ

เด็กน้อยถังจื่อโม่เป็นภาคภูมิใจในตัวเองยิ่งนัก ดังนั้นเห็นได้ ชัดว่าเวลานี้เขาโกรธแล้ว

เด็กน้อยถึงจื่อ โม่หันหลังเดินไป ก่อนจะปีนขึ้นนั่งที่เก้าอี้ตัวเ อีกครั้ง

จากนั้นเด็กน้อยถังจื่อไม่ก็นั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆ เขาเงียบๆเฉยๆ ไม่ขยับกาย ไม่ส่งเสียงพูดอะไรทั้งนั้น

ใบหน้าถังจื่อ โม่งตึง ใบหน้าเล็กเผยอารมณ์เสียใจ น้อยใจ ในความอยุติธรรม ชวนให้สงสารเหลือเกิน

หนูแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก พลางกะพริบตาปริบๆ ปีศาจ น้อยกำลังมาไม้ไหนอีก?

หวพอจะคาดเดาได้แล้วว่าปีศาจน้อยถังจื่อ ไม่อาจจะเสแสร้ง ทว่าเมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของปีศาจน้อยแล้ว หนูก็ทนมองไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ยังเป็นเด็กอายุห้าขวบเท่านั้น

ร่างเล็กกระจิดริดนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ ไม่ขยับ ไม่พูดจา มอง แล้วช่างน่าสงสารเสียจริง

คนอื่นก็รู้สึกเดียวกับหวเช่นกัน ถึงแม้ปีศาจน้อยชอบ กรรโชก แต่ปีศาจน้อยก็แค่ขู่เข็ญพวกเขาเท่านั้น ตั้งแต่ต้นยังจบ ปีศาจน้อยไม่ได้ทำอะไรที่เกินงามเลย

ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาจับปีศาจน้อยมาคือเรื่องจริง ถึงแม้ ปีศาจน้อยบอกว่าจะคิดบัญชีกับพวกเขา แต่อันที่จริงก็ยังไม่ได้ ทําอะไรทั้งนั้น แม้แต่ประโยคด่าทอต่อว่ายังไม่มี

ยิ่งไปกว่านั้น ปีศาจน้อยไม่ได้โทษพวกเขาจริงๆ

ปีศาจน้อยเป็นเจ้านายน้อยขององค์กรยมบาล อันที่จริงเจ้า นายน้อยอยากลงโทษพวกเขายังไงก็ได้ทั้งนั้น

ทว่าเจ้านายน้อยแค่ทางปากเท่านั้น ไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย
ท่าทางเจ้านายน้อยตอนนี้ พวกเขาไม่อาจทนดูต่อไปได้

“ก็ได้ คุณอยากให้พวกเราทำอะไร? “สุดท้ายหนูก็ไม่อาจ ทานทนยอมจํานนแต่โดยดี เขายินดีให้ปีศาจน้อยทารุณเขาหรือ ข่มขู่เขาอะไรก็ได้ แต่เขาไม่อยากเห็นปีศาจน้อยที่น่าสงสารเลย

“พวกคุณเป็นคนของเชื่อเฉิน ผมไม่ปรารถนาหรอก ถังจื่อ ไม่ส่งเสียงเย็นอย่างไม่พอใจ เบือนหน้าหนี ไม่มองหาอีก

“พวกเราเป็นคนของคุณชายน้อยครับ พวกเราฟังค่าของ คุณชายน้อยครับ คุณชายน้อยเชิญสั่งมาได้เลยครับ”หัวใจกู้หวู ขมขื่นยิ่งนัก ปีศาจน้อยก็คือปีศาจน้อย หลอกไม่ได้แม้แต่นิด เดียว

กู้หนูรู้ดีว่า ปีศาจน้อยเสแสร้งแกล้งทำ ปีศาจน้อยอยากให้เขา แสดงจุดยืนให้ชัดเจน

กู้หนูรู้สึกขัดแย้งกับตัวเองและรู้สึกลำบากใจมาก เขาไร้หน

ทางจริงๆ

“พวกคุณล่ะ? “ปีศาจน้อยถังจื่อ โม่มองหาแวบหนึ่ง จากนั้น ก็มองไปยังคนอื่น กำลังซักถามความคิดเห็นของคนอื่น