บทที่ 1123 เชิญเทพง่าย ส่งเทพนั้นยาก ทีนี้ก็สนุกแล้วสิ (2)

กู้หนูไม่ได้ตอบ เพราะไม่สะดวกตอบเอาเสียเลย ทว่าการกระ ทำของหวไม่ได้หยุดนิ่ง เขาเตรียมอุ้มถังจื่อไม่ขึ้นรถแล้ว

“ได้ รอให้คุณส่งผมกลับบ้านแล้ว ผมจะบอกแม่ว่า หลักพา ตัวผม แถมหนูยังตีผม ทารุณผม ผมจะบอกแม่ว่าหนูใช้มือ หยิกผม ใช้เท้าแตะผม ใช้แส้เฆี่ยนผมมุมปากถังจื่อโมยกขึ้น ทุกคำส่งเข้าหูหนู น้ำเสียงเบาบาง ยังเจือรอยยิ้มไว้ในที แต่การ ข่มขู่นั้นซัดแจ้งมาก

เท้าของหวแข็งทื่อ อุ้มที่อุ้มถังจื่อ โม่สั่นเทิ้มจนเกือบโยนถึง จื่อไม่ลง

กู้หนูมองหน้าถังจื่อโม พลางกลืนน้ำลายแรงๆ คุณชายน้อย พู

ดมั่วๆไม่ได้นะครับ”

ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยแตะต้องคุณชายน้อยแม้แต่ ปลายเล็บ แค่เริ่มอุ้มตอนนี้เฉยๆ

บอกว่าใช้มือหยิก? ใช้เท้าถีบ? ใช้แส้เฆี่ยน? นี่มันอะไรกัน เนี่ย!!

จินตนาการของคุณชายน้อยล้ำเลิศเสียจริง ไม่ ควรบอกว่า คุณชายน้อยถนัดกรรโชกมากกว่า มิน่าล่ะ เมื่อกี้ลูกน้องถึงได้ ตกใจกลัวขนาดนั้น รู้สึกกลัวจะถูกปีศาจน้อยกรรโชกเสียงอย่าง
กําลังสู้รบของปีศาจน้อยแข็งแกร่งจริงๆ

หากลูกพี่ต้องการตัวถังจื่อโม่ที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะจับตัวหรือ ลักพาตัว สำหรับพวกเขาแล้วไม่ใช่เรื่องยากเลย แต่ตอนนี้ยาก ตรงเป็นเด็กอายุเพียงห้าขวบองค์กรยมบาลของพวกเขาเจออะไร ก็มิอะไรมาถมเถ แต่กลับไม่มีประสบการณ์รับมือเด็กมาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้นเด็กอายุห้าขวบในตอนนี้ยังเป็นคุณชายน้อยของ พวกเขาด้วย

ถึงตอนนี้ กู้หนูรับรู้ได้ว่า ถึงแม้คุณชายน้อยจะอายุเพียงห้า ขวบ แต่กลับหลอกไม่ง่ายเลย

คุณชายน้อยไม่เพียงแต่หลอกยาก ยังเฉียบแหลม แถม คุณชายน้อยยังเป็นปีศาจน้อยอีกต่างหาก

“ใช่เหรอ? ผมพูดมั่วๆเหรอ ผมพูดความจริงทั้งนั้น ผมกลับไป ถึงก็จะบอกคุณแม่อย่างนี้ คุณแม่ต้องเชื่อแน่ๆ เพราะพวกคุณ ลักพาตัวผมเป็นเรื่องจริง พวกคุณจับผมมาที่องค์กรยมบาล”ถัง จื่อไม่ใช้น้ำเสียงเด็กอ่อนดำเนินการต่อไปให้ถึงที่สุด

ดวงตากู้หนูจ้องเด็กน้อยถังจื่อโม่ไม่หยุด หวกระตุกริมฝีปาก แรงๆ เขาเคยเห็นคนโหด แต่เป็นครั้งแรกที่เห็นโหดขนาดนี้

คุณชายน้อยเป็นคนโหด โหดว่าลูกพี่เขาอีก

สามคนที่โดนบรรพบุรุษน้อยถังจื่อโม่ขู่เข็ญ บัดนี้รู้สึกว่าตัว เองยังโชคดีมาก ท่านกู้ต่างหากที่อนาถมาก อนาถที่สุด!!
ใช้มือหยิก? ใช้เท้าถีบ? อย่างนี้ก็พอแล้ว ยังมีการใช้แส้ เฆี่ยนเสริมอีกด้วย

คุณชายน้อยยังฟ้องท่านกับแม่ตัวเองด้วย

คุณชายน้อยเป็นคนโหดชั้นดีเลยละ!!

“กู้หนู ยื่นออยู่ทำไม? ไม่ใช่จะส่งผมกลับไปหรอกเหรอ? ถังจื่อ โม่เห็นหนูตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ จงใจเร่งกู้หนูว่า”ไม่แน่ว่าผม ของผมอาจจะกลับบ้านตระกูลถังแล้ว แน่นอนถึงแม้คุณแม่ยังไม่ กลับก็ไม่เป็นอะไร ผมโทรไปบอกได้”

ริมฝีปากของหวกระตุกแรงๆอีกครั้ง จะว่าไปกู้หนูอย่างเขาก็ เป็นที่น่าเกรงขาม วันนี้กลับตกอยู่ในเงื้อมมือของเด็กอายุห้า ขวบไปได้

ไม่ นี่ไม่ใช่เด็กอายุห้าขวบ นี่มันปีศาจน้อยชัดๆ!!

“นายน้อยครับ บรรพบุรุษน้อยครับ มา พวกเราคุยกันดีๆก่อน ครับ”กู้หนูสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือก พยายามสุดความ สามารถเพื่อให้ตัวเองสงบจิตสงบใจ บรรพบุรุษน้อยถึงจื่อไม่พูด กระจ่างขนาดนี้แล้ว เขายังกล้าพากลับบ้านที่ไหน

หวูเชื่อเหลือเกิน หากเขาส่งปีศาจน้อยกลับบ้านตอนนี้ คาด ว่าเขาคงไม่มีชีวิตออกจากบ้านตระกูลถังแล้วละ

“ไม่คุยแล้ว ดึกแล้ว นายน้อยควรกลับบ้านนอนแล้ว”มุมปาก ถังจื่อ โม่ยกขึ้นอย่างแจ่มชัด ใบหน้าเผยรอยยิ้มอย่างเด่นชัด ซึ่ง เป็นรอยยิ้มที่ทำให้โกรธจนตายแล้วไม่ชดใช้
“ไม่รีบครับ ไม่รีบครับ ยังเช้าอยู่ครับ ยังไม่ถึงสองทุ่มเลยครับ กลับเข้าอย่างนี้คงนอนไม่หลับหรอก”นาทีนี้หนูได้แต่เก็บคำพูด ตัวเองกลับมา ไม่มีทางเลือก เขายังไม่อยากตาย อย่างน้อยก็ไม่ อยากตายอย่างน่าเวทนา

ความอยากอยู่รอดอันแรงกล้าทำให้หนูจําเป็นต้องทำเช่น

“ดังนั้น พวกเรามาคุยกันดีๆก่อนครับ”หววางถังจื่อไม่ลง ตอนนี้อยู่หน้ารถแล้ว แต่เขากลับไม่กล้าอุ้มถังจื่อไม่ขึ้นรถแต่ อย่างใด

“ไปครับ พวกเราเข้าไปคุยกันข้างในครับ”หนูไร้หนทางอื่น

แล้วจริงๆ เขาทำได้เพียงเชิญปีศาจน้อยเข้าบ้าน จากนั้นก็ถาม ปีศาจน้อยว่าต้องการทําอะไร? “ก็ได้ งั้นเข้าไปคุยกัน”ถังจื่อไม่ตอบด้วยมาดคุณชายใหญ่ หนึ่งประโยค

กู้หนูปากสั่นเทา หมดค่จะพูด รู้สึกห่อเหี่ยวใจที่สุด แต่หนูก็ ยังต้องเผยรอยยิ้ม เชิญครับคุณชายน้อย”

ถังจื่อ โมอกผายไหล่ผึ้ง จากนั้นก็ให้กู้หนูนำทางเข้าด้านใน ขององค์กรยมบาล

คนอื่นเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ต่างเบิกตากว้างด้วยความตก ตะลึง คุณชายน้อยเท่ห์ระเบิดไปเลย?

แถมบารมียังแกร่งกล้า สมกับที่เป็นลูกชายของลูกพี่ใหญ่จริงๆ

แน่นอน แววตาที่พวกเขามองหาล้วนเต็มไปด้วยความ เห็นใจทั้งสิ้น ท่านกู้ฉิบหายแน่!!

ถังจื่อ โม่เดินได้ไม่กี่ก้าว เห็นกลุ่มคนลักพาตัวเขาไม่ตามมา เขาจึงยกหางคิ้วขึ้น พวกคุณยืนบ่ออยู่ตรงนั้นทำไม? รีบตามมา ห้ามใครหนีแม้แต่คนเดียว……

จากที่รู้สึกสงสารหนูอยู่ก็อึ้งไปตามๆกัน ปีศาจน้อยก็คือ ปีศาจน้อย ระหว่างที่ทรมานท่านก็ไม่คิดปล่อยพวกเขาไปด้วย

ปีศาจน้อยอย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างนี้?!

อันที่จริงพวกเขาไม่ได้ทำอะไรปีศาจน้อยเลย

เมื่อปีศาจน้อยเอ่ยก็ไม่มีใครกล้าขัดขืน ปีศาจน้อยคือคุณชาย น้อยของพวกเขา อนาคตสักวันหนึ่งไม่แน่ว่าจะกลายเป็นเจ้านาย พวกเขา

ณ ตอนนี้ ทุกคนต่างอกสั่นขวัญแขวน แต่ไม่มีใครไม่กล้าเดิน ตามเข้าไป

เข้ามาถึงภายในอย่างรวดเร็ว หลังถังจื่อโม่เข้ามาถึงก็กวาด สายตามองทุกคน พบว่าไม่ขาดสักคน จึงรู้สึกพอใจ

“คุณชายน้อยครับ คุณจะให้พวกเราทำอะไรครับ? “ตอนนี้กู้ หนูไม่กล้าดูแคลนคุณชายน้อยถังจื่อ โม่ ณ ขณะนี้ท่าทางของหนู กลายเป็นนอบน้อม ไม่ใช่น้ำเสียงกล่อมเด็กเหมือนเมื่อสักครู่ แล้ว
ถังจื่อ โม่เลือกเก้าอี้มานั่งหนึ่งตัว เก้าอี้มีความสูงเล็กน้อย เมื่อ เขานั่งลงไปสองขาของเขาไม่โดนพื้น เขาจึงแกว่งเท้าทั้งสองไป มา

ผู้คนมองเท้าที่แกว่งไปมาของเขา ต่างรู้สึกว่าตาลายเสียแล้ว รู้สึกว้าวุ่นใจ คุณชายน้อยบอกพวกเขาตรงๆได้หรือไม่?

“คุณชายน้อยเชิญสั่งได้เลยครับ”กู้หนูแอบถอนหายใจหนึ่ง เฮือก รวบรวมความกล้าถามอีกครั้ง ปีศาจน้อยก็คือปีศาจน้อย มีชั้นเชิงในการทรมานคนสารพัด ไม่รู้ว่าไปฝึกมาจากใคร?

ชวนให้ปวดหัวเหลือเกิน!!