บทที่ 1113 พ่อลูกเจอกัน ฟ้าถล่มดินทลาย (1)

“คุณกำลังทำอะไร ?” ในจังหวะที่ หลิวหยิงกำลังหยิบยาใส่ เข้าปากไปนั้น เสียงอันเย็นเยือกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น……

หลิวหยิงตกใจ จนมือไม้สั่น ยาที่เพิ่งใส่เข้าปากไปก็เกือบจะ

ร่วงลงไปที่พื้น

หลิวหยิงหันกลับมา มองไปที่เขา เห็นเขาจ้องมองมาด้วย สีหน้าที่เย็นเยือก แววตาของหลิวหยิงไหววูบ แต่ใบหน้าไม่ได้ แสดงอาการใดๆมากนัก

หลังจากที่หลิวหยิงมองไปที่เขา ก็หันหลังกลับ แล้วหยิบยา

ใส่เข้าปากไปตามเดิม

ซื้อทรงดูการกระทำของเธอ ดวงตาคู่นั้นก็หรี่ลง กลิ่นอาย

ความอันตรายและน่ากลัวฉายออกมาทางแววตาทันที

ก้าวย่างที่รวดเร็วของซือมู่หรง เดินเข้ามาตรงหน้าเธอพอดี จากนั้นก็จับไปที่ข้อมือของเธออย่างรวดเร็ว หยุดยั้งมือของเธอ ที่กำลังจะใส่ยาเข้าไปในปาก

“คุณกำลังทำอะไร? “ซื้อหรงมองไปที่เธอ ตอนนี้แววตา ของเขานั้นเย็นชามาก ราวกับจะทำให้คนตัวสั่นด้วยความกลัว ได้

“เมื่อคืนคุณไม่ได้ป้องกันมือของหลิวหยิงถูกเขาจับเอาไว้ คิ้วเธอขมวดเล็กน้อย จากนั้นเธอก็อธิบายออกไปอย่างเรียบเฉย
คำพูดของเธอกระแทกเข้าที่ใจของซ่อมทรงจนจุก เขารู้ตัว เองดีว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ป้องกัน แต่นั่นเพราะเขาจงใจ เพราะเขาอยากให้เธอตั้งท้องลูกของเขา แต่เธอเองกลับแอบ

มาขอยาดมลับหลังเขา

“อย่ากินเลย ยาแบบนี้มันอันตรายกับร่างกาย ซือ หรง แอบถอนหายใจ พยายามสงบสติอารมณ์

“ท้องแล้วไปทำแท้งยิ่งอันตรายกว่า “หลิวหยิ่งรู้ว่ายาพวกนี้ไม่ ดีต่อสุขภาพ แต่มันก็ยังดีกว่าท้องแล้วไปทำแท้งอีกเป็นไหนๆ

ซือมู่หรงที่พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่พอได้ยินเธอ พูดแบบนี้ อารมณ์ที่มีก็ปะทุออกมา เธอตั้งใจจะแข็งข้อกับเขาใช่ ไหม ?

ปรกติเธอเป็นคนฉลาด เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าใจหมายถึง ของเขา

“ท้องแล้วก็คลอดออกมา” แม้ว่าซื้อหรง ในตอนนี้แทบจะ คลุ้มคลั่งอยู่แล้ว แต่เขาก็คอยบอกตัวเองว่าอย่าโกรธ ห้าม โกรธเด็ดขาด

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาไม่อยากจะบังคับอะไรเธออีก ยกเว้นแต่เรื่องที่จะให้หญิงสาวอยู่กับเขาแค่เรื่องเดียวเท่านั้น

ดวงตาคู่สวยของหลิวหยิงจ้องมองไปที่เขา ราวกับกำลังมอง สัตว์ประหลาด ท้องแล้วก็คลอดออกมา ?

เขารู้ตัวไหมว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่ ?
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาแบบนี้นะเหรอ ? จะให้เธอ คลอดเด็กคนนี้ออกมา ?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองท้องแน่นอน !

“ไม่”ดวงตาหลิวหยิงหลง ตอบแบบให้เข้าใจง่ายที่สุด ไม่มี การเจรจาใดๆทั้งนั้น

ชื่อถมทรงจำต้องกัดฟันกร่อน กับสีหน้าที่มุ่งมั่นของเธอ เขา ทนแทบไม่ได้อยากที่จะกัดเธอให้จมเขียว

แต่ซื้อทรงรู้ว่าตัวเองทำไม่ลง และเขาก็รู้ดีว่า เขาบังคับเธอ ให้อยู่ ใจเธอเองก็คงจะไม่พอใจอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น เขาไม่ ควรทำให้เธอโมโห ในตอนนี้

“รอบเดือนของคุณก็ใกล้จะมาแล้ว เพราะฉะนั้น ไม่จำเป็น ต้องกินยาหรอก ” ซื้อทรงเปลี่ยนวิธีใหม่

เขาจะปล่อยให้เธอกินยาตอนนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด วันก่อน เขาให้เธอเลิกกินยาคุมแบบปรกติ แล้วเขาจะป้องกันเอง แต่เขา กลับเล่นไม่ซื่อ

ไม่แน่บางทีเธออาจจะกำลังตั้งท้องอยู่ก็เป็นได้ ยาคุมฉุกเฉิน แบบนี้สําหรับเธอ กับเด็กในท้องแล้วมันมีผลข้างเคียงร้ายแรง มาก เพราะฉะนั้นกินไม่ได้เด็ดขาด

หลิวหยิงตะลึงเล็กน้อย ดวงตาสั่นไหว ปรกติรอบเดือนของ เธอมักจะมาไม่ค่อยตรง แต่ก็ในช่วงนี้จริงนั่นแหละ ไม่แปลกที่ เขาจะจําได้แม่น
อยู่กับเขามาห้าปี เขาก็คงจะจำเรื่องที่เกี่ยวกับเธอเรื่องนี้ได้ เรื่องเดียว

หลวหญิงอยากจะหัวเราะ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองหัวเราะไม่ออก

“คุณผู้หญิง ยาคุมฉุกเฉินแบบนี้ไม่ดีต่อร่างกายจริงๆ หาก คุณยังไม่ได้กินก็อย่ากินมันเลย ในเมื่อรอบเดือนของคุณใกล้จะ มาแล้ว ในช่วงนี้ก็ถือว่าเป็นระยะปลอดภัย ไม่ต้องกินยาก็ได้ สามีคุณหวังดีกับคุณแบบนี้ รักคุณมากแบบนี้ คุณช่างโชคดี จริงๆ”

พนักงานก็ใช้โอกาสนี้พูดเตือนหลิวหยิงไปด้วยอีกสองสาม ประโยค

“ไปกันเถอะ” ซื้อทรงปัดยาที่อยู่ในมือของหลิวหยิงออก จากนั้นก็เอาเงินร้อยหนึ่งวางไปบนเคาน์เตอร์ แต่เขาไม่ได้เอา ยากลับไปด้วย เขาดึงแขนของหลิวหยิงแล้วเดินออกไป

หลิวหยิงถูกเขากุมแน่นไปที่ข้อมือ ขัดขืนไม่ได้ เธอคิดว่ารอบ เดือนของเธอนั้นก็ใกล้จะมาแล้วในอีกไม่กี่วันนี้ ต่อให้จะจำวัน ไม่ได้ แต่ก็น่าจะอยู่ในช่วงระยะปลอดภัยจริงๆนั่นแหละมั้ง ?

ดังนั้นหลิวหยิงเองจึงไม่ได้ยืนกรานที่จะกินยาต่อ

“เฮ้ เงินทอนของคุณ”พนักงานตะโกนไล่หลังมา หลิวหยิ่งแกะ ยาไปแค่เม็ดเดียว ยาทั้งกล่องก็ไม่ได้เอาไปด้วย ไม่จําเป็นต้อง จ่ายค่ายามากมายขนาดนี้

ชื่อ มู่หรงไม่ได้สนใจ พาหลิวหญิงเดินออกจากร้านไปทันที
“ไม่ต้องทอนค่ะ”หลิวหยิงตอบกลับไปหนึ่ง พนักงานคนนี้ก็ ช่างเป็นคนดีจริงๆ

หลังจากที่ซื้อทรงพาหลิวหญิงเดินออกมาจากร้านขายยา

แล้ว ก็พาไปขึ้นรถที่จอดอยู่ตรงหน้าร้าน ตอนที่คนขับรถหลี่เห็นท่านประธานของตัวเองลากตัวคุณหลิว ออกมา ก็ตกใจไม่น้อย แต่คนขับรถหลี่ก็เข้าใจได้ในทันที ไม่

น่าเมื่อครูท่านประธานถึงสั่งให้หยุดรถ

อีกทั้งรถของเขาก็ยังจอดไม่สนิทดี ท่านประธานก็โดดลงจาก รถไปแล้ว จากนั้นเขาก็มองดูท่านประธานเดินเข้าร้านขายยาไป อย่างรวดเร็ว

ที่แท้ก็เป็นเพราะท่านประธานเห็นคุณหลิวนี่เอง

แต่ทำไมตอนที่ท่านประธานพาคุณหลิวออกมานั้น ถึงได้ดูไม่ สบอารมณ์ขนาดนั้นล่ะ ?

แน่นอนว่า ในสถานการณ์แบบนี้ คนขับรถหลี่คงไม่กล้าถาม

อะไรมากแน่นอน

เมื่อขึ้นรถมาแล้วซือมู่หรงก็ปล่อยมือจากหลิวหยิง เขานั่งนิ่ง ไม่พูดอะไร และไม่ได้สนใจหลิวหยิง

เขาไม่คิดว่าหลิวหยิงจะแอบไปซื้อยาคุมกินลับหลังเขา เธอไม่ อยากจะมีลูกกับเขาขนาดนั้นเชียวเหรอ ?

แต่ซือถูมู่หรงเองก็เหมือนจะลืมไปว่า ตลอดห้าปีมานี้ หลิวหยิงก็กินยาคุมมาโดยตลอด
หลิวหยิ่งเห็นใบหน้านิ่งๆของเขา เธอรู้ว่าเขากำลังโกรธ และก็ รู้ว่าเขาโกรธเพราะอะไร แต่เธอก็ไม่คิดจะง้อเขา อีกทั้งเธอก็ยก ยิ้มมุมปากออกมาด้วยเล็กน้อย

เขาคงจะลืมไปแล้ว ว่าก่อนหน้านั้นเขาเองที่เป็นคนสั่งให้เธอ ต้องกินยาคุม เมื่อห้าปีที่แล้ว ตอนที่เขาพาเธอกลับมา ในครั้ง แรกนั้น เขาสั่งเธอด้วยเสียงอันเย็นชา ว่าอย่าลืมกินยา สถานะ ของเธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะตั้งท้องลูกของเขา

คำพูดนั้นเขาเป็นคนพูดมันเอง !!

ตลอดห้าปีมานี้ หลิวหยิงไม่เคยลืม เธอจดจำมันได้ทุกอย่าง ไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องเพลี่ยงพล้ำเด็ดขาด

เธอหวังแค่ว่า รอให้ทุกอย่างจบลง เธอจะได้ไปให้พ้นจาก ตรงนี้ แต่ตอนนี้………

รถมาหยุดลงตรงที่วิลล่าของพวกเขาอย่างรวดเร็ว หลิวหยิ่ง ลงจากรถไปก่อน ซือถูหรงไม่ได้ร้องห้ามเธอ เพียงแค่ลงจาก รถตามหลังเธอไป

แต่ตอนที่ซื้อกูมู่หรงลงจากรถไปนั้นได้ถือกล่องขนาดใหญ่ หลิวหญิงเห็นกล่องที่เขาถือก็ตกตะลึง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร

หลังจากเข้ามาในบ้าน ซื้อทรงก็วางกล่องนั้นไปที่โต๊ะน้ำ ชา จากนั้นก็ดึงหลิวหยิ่งที่จะขึ้นไปยังชั้นบนเอาไว้ พาเธอไปนั่ง ที่โซฟา

“คุณดูสิว่าคุณชอบอันไหน ? ซื้อทรงเปิดกล่องออก ข้างในมีโทรศัพท์มือถืออยู่เต็มไปหมด ทุกรุ่นทุกแบบ สีอะไรก็มีทั้ง นั้น

นี่ชื่อ มู่หรงไปขนเอาโทรศัพท์ของร้านเขามาหมดเลยเหรอ ? มันเยอะเกินไปแล้ว !!