บทที่ 1105 บาปกรรมที่ตนทำเอาไว้ มีแค่ตนเท่านั้นที่ ชดใช้ได้ (1)

เธอจําได้ว่าครั้งแรก เขาไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย และไม่ ทะนุถนอมเธอเลยสักนิด

ความเจ็บปวดนั้นเคยเป็นเหมือนฝันร้ายที่กักขังเธอมา

ยาวนาน

ถึงแม้ในตอนหลังเขาจะไม่รุนแรง ไม่ทำร้ายเธอ แต่ทุกครั้งที่มี อะไรกับเขา ก็ไร้ซึ่งการควบคุม และไร้ซึ่งการควบคุมอารมณ์

เขาไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเธอมาก่อน!!

และไม่เคยสนใจความรู้สึกของเธอ!!

ระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมานี้ สิ่งที่เขาทำให้เธอจดจำได้ ก็มีแค่ เรื่องพวกนี้เท่านั้น

ดังนั้น ตอนนี้เธอสามารถไปจากเขาได้แล้ว เธอไม่รู้สึกว่าตนมี

สิ่งใดที่ต้องอาลัยอาวรณ์ ไม่มีจริงๆ!!

ทั้งหมดจบลงแล้ว จบลงแล้ว!!

ในที่สุดเธอก็หลุดพ้นแล้ว!!

“หลิวหยิง ผมจำได้ว่าผมเขียนหมายเหตุสุดท้ายเอาไว้อย่าง หนึ่ง ถ้าคุณผิดสัญญาไม่ว่าจะข้อไหน สัญญาถือเป็นโมฆะ หลัง จากนั้นเรื่องทุกอย่างขึ้นอยู่กับผม” ซื้อทรงมองไปที่เธอ แววตาของเขามีแสงแวววับ ความเป็นจริงเขาไม่อยากใช้วิธีนี้มาตั้ง เธอเอาไว้ แต่เขาพบว่า ตอนนี้นอกจากวิธีนี้แล้วเขาไม่มีวิธีอื่นใน การรั้งเธอไว้ได้เลย

หัวใจของเธอไม่ได้อยู่ที่เขา ภายในใจของเธอมีแค่ผู้ชายคน

นั้นเท่านั้น เธออยากจะไปจากเขาแล้วกลับไปหาผู้ชายคนนั้น ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอก็ไม่รับฟัง ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็

ไม่เคยมองเห็น

ดังนั้น เขาไม่มีวิธีอื่นแล้ว ไม่มีวิธีอื่นแล้ว!!

มีแค่วิธีนี้เท่านั้น!!

เขาไม่มีวันทนเห็นเธอไปหาผู้ชายคนอื่น ไม่มีวันทนเห็นเธออยู่ ในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่น ถ้าอย่างนั้น ต่อให้ต้องใช้ไม้แข็ง เขาก็จะรั้งเธอเอาไว้

แม้แต่ตัวเขาเองยังรู้สึกว่าตนน่ารังเกียจและไร้ยางอาย แต่ว่า เขาไม่มีทางเลือกอื่น ปล่อยให้เป็นแบบนี้ก็แล้วกัน ขอ แค่ทำให้เธออยู่ต่อก็พอแล้ว!!

“ฉันเปล่า” หลิวหยิงชะงัก เธอรีบตอบอย่างรวดเร็ว เธอจำข้อ นี้ได้อยู่แล้ว ทั้งยังจำได้เป็นอย่างดี ดังนั้นตลอดห้าปีที่ผ่านมานี้ เธอจึงทำตามกฎทุกอย่างที่เขาตั้งเอาไว้

“ผมจำได้ว่า มีข้อหนึ่งในสัญญา ตอนที่คุณอยู่กับผมห้ามมี ความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน……..
“ฉันเปล่า” หลิวหยิง โต้กลับอย่างรวดเร็ว เธอจํากฎข้อนี้ได้ ดังนั้นตลอดห้าปีที่ผ่านมานี้ เธอจึงพยายามเลี่ยงโอกาสที่จะได้ ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น

เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?

“ผมจำได้ว่าคืนวันนั้น คุณไปเยี่ยมไปรุ่ยที่โรงพยาบาล…… รงซื้อกูมองไปที่เธอ แล้วค่อยๆ เปลี่ยนบทสนทนา ในห้องโถงที่ กว้างใหญ่ คล้ายมีเสียงสะท้อน เวลาฟังเสียงนั้นชัดเจนอย่าง มาก

หลิวหยิงชะงัก หัวใจหล่นวูบ อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

ขึ้นมา

“ไปยบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล เขาเป็นเพื่อนของฉัน ตั้งแต่เด็ก ฉันไปเยี่ยมเขาแล้วยังไงคะ?” หลิวหญิงสูดลมหายใจ เข้าลึกๆ เธอเคยไปเยี่ยมไปรุ่ย แต่ตอนนั้นไปยบาดเจ็บ สาหัสจนต้องเข้าโรงพยาบาล เธอไปเยี่ยมเพื่อนที่บาดเจ็บสาหัส เข้าโรงพยาบาล คงไม่เกินไปหรอกใช่ไหม?

“วันนั้น คุณทําอาหารให้เขาด้วยตนเอง ทั้งยังใช้เงินของ ตนเองซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้เขา ดูเหมือนว่าคุณจะจ่ายเงิน ไปกว่าหนึ่งหมื่นหยวน และคุณก็ยังหลอกผม” ซื้อทรงคิดถึง สิ่งที่เธอเพื่อไปยในคืนนั้น ความโมโหที่อยู่ในใจอดไม่ได้ที่จะ ปะทุออกมา

“ซือมู่หรง คุณสะกดรอยตามฉัน! จับตาดูฉัน! “หยวหญิง ตกใจอย่างมาก เธอมองไปที่เขา ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้น เขาทุกอย่าง ทั้งอย่างละเอียดด้วย

ถ้าอย่างนั้นมีความเป็นไปได้อย่างเดียวเท่านั้น ซื้อห สะกดรอยตามเธอ

ซือมู่หรงไม่ได้ปฏิเสธ นี่คนคอยสะกดรอยตามเธอมาโดยตลอด

“คุณคิดสิ่งที่คุณทำให้ไปถือเป็นการสัญญาหรือ ภายใจซื้อหรงอยากแบบแต่

หลิวหยิงทอดถอนหายใจ เธอกระตุกมุมปาก อยากพูด แต่ สุดท้าย

คืนวันเธอเยี่ยมไปรุ่ย ทำอาหารให้ไปย ซื้อ โทรศัพท์ให้ไปยีรุ่ย

ถึงแม้เธอจะชอบไปยี่รุ่ยมาโดยตลอด แต่ทั้งหมดเธอไป นั้นเธอคิดอะไร แค่เพราะว่าไปยในตอนตาย เธอไม่สามารถทน เห็นไปรยอยากตายแบบนั้นได้

สําหรับเรื่องโทรศัพท์ไปยี่รุ่ยเป็นพูด ยบอกเธอ ช่วยซื้อโทรศัพท์เขาหนึ่งเครื่อง ตอนเธอได้ยินไปรุ่ยพูดก็ ตกใจอย่างเข้าใจว่าไปรุ่ยเป็นถึงประธานบริษัททําไมไม่มีเงินซื้อโทรศัพท์
ในสถานการณ์แบบนั้น เธอไม่สามารถปฏิเสธคำขอร้องของ โปรยได้

ใช่ เธอทำทุกอย่าง แต่เธอไม่ได้ทำผิดต่อซื้อทรงแต่อย่าง ใด ก่อนที่จะครบกำหนดสัญญาของซื้อหรง ถ้าไม่เคยมีความ คิดที่จะทำผิดต่อซื้อทรง

ไม่มีแม้แต่ความคิดเหล่านั้น ก็ยิ่งไม่มีวันทำเรื่องที่ผิดต่อซื้อ

มู่หรง

เธอบริสุทธิ์ใจ แต่ว่า เธอรู้ดีว่าซื้อทรงไม่มีวันคิดแบบนั้น ตอนนั้นซือทรงพูดถึงเรื่องนั้น และแสดงท่าทีว่าเขาจะเอาเรื่อง อธิบายได้ว่าเขาตัดสินใจแล้วว่าเธอทำผิดสัญญา

เรื่องที่ซือถูมู่หรงตัดสินใจแล้ว เธอพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ ซื้อถูมู่หรงไม่เคยมีเหตุผลกับเธอมาก่อน เป็นแบบนี้มาโดย ตลอด!

“ซือถูมู่หรง คุณคิดอยากจะทำอะไรกันแน่?” อยู่ดีๆหลิวหยิ่ง รู้สึกหมดแรง เธอไม่เข้าใจว่าซื้อทรงหมายความว่าอะไรกัน แน่?

เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าซือทรงคิดจะทําอะไรกันแน่?

“ผมต้องการให้คุณอยู่ต่อ” ซื้อทรงถอนหายใจเบาๆ หลัง จากนั้นก็พูดจุดประสงค์ของตนออกมา นี่คือจุดประสงค์เดียวของ เขา ตอนนี้เขาไม่กล้าคาดหวังอย่างอื่น ตอนนี้เขาต้องการแค่นี้

“แล้วหลังจากนั้นละคะ?” จู่ๆ หลิวหยิงก็หัวเราะ เธอรู้สึกตลกมาก ตลกมากจริงๆ ซือมู่หรงต้องการให้เธออยู่ต่อ

หลังจากนั้น? หลังจากนั้นก็กลายเป็นผู้หญิงที่เขาเรียกเมื่อไหร่ ก็มาเมื่อนั้นต่อไป เป็นผู้หญิงที่ช่วยให้เขาสำเร็จความใคร่ทุก ครั้งที่ต้องการ?

ไม่มีสถานะใดๆ เป็นผู้หญิงที่อยู่ในความมืด!! สถานะแบบนั้น เธอแบกรับมาห้าปีแล้ว หรือว่ายังไม่พออีกเห

รอ?

ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะจ่ายเงิน ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะช่วยเธอ จัดการเรื่องวุ่นวายในครอบครัว แต่เธอก็ชดใช้ด้วยเวลาห้าปี แล้ว เวลาห้าปีที่มีค่ามากที่สุดของผู้หญิงคนหนึ่ง

วัยสาวของผู้หญิงคนหนึ่งจะมีกห้าปีกัน? หรือว่าสิ่งที่เธอทำไป ยังไม่พอ?

ซื้อมหรงถึงยังไม่อยากปล่อยเธอไป?!

เขามีสิทธิ์อะไร? ซือมู่หรงมีสิทธิ์อะไร?

“คุณอยู่ต่อ พวกเราเริ่มต้นกันไหม พวกเรา……” มือของซื้อ มู่หรงที่จับข้อมือของเธออ่อนโยนลงมาก สายตาที่เขามองดูเธอ ดูเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

เขาอยากจะเริ่มต้นใหม่กับเธอ ไม่มีสัญญาผูกมัดอะไรทั้งนั้น ไม่มีกฎใดๆ ระหว่างพวกเขามีแค่ความบริสุทธิ์ เริ่มต้นใหม่อย่าง แท้จริง