บทที่ 1102 สาวสวยโกรธแล้ว ผลที่ตามมาน่ากลัวมาก สม น้ำหน้า ใครบางคนจริงๆ (1)

“ถ้าอย่างนั้น หลังจากนี้ให้ผมได้เรียนรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ เถอะนะ” ซือมู่หรงมองไปที่เธอ เวลานี้แววตาของเขาจริงใจ อย่างมาก จริงจังเป็นที่สุด

ทว่าหลิวหยิงกลับหัวเราะ เดาว่าโมโหจนหัวเราะออกมา

“ซือ มู่หรง ฉันขายตัวเองให้คุณไปห้าปี ห้าปีเท่านั้น ไม่มาก ไม่น้อยไปกว่าหนึ่งวัน ตอนนี้ครบกำหนดแล้ว ฉันจะไป ไม่ว่าใคร หน้าไหนก็ไม่สามารถขวางฉันได้” ปกติเวลาอยู่ต่อหน้าเขาหลิวห ยิงแค่แสร้งเป็นคนอ่อนโยนและว่าง่าย แต่เธอไม่ได้เป็นคนที่ อ่อนโยนและว่าง่ายจริงๆ ไม่อย่างนั้น งานเลี้ยงที่บ้านตระกูลถัง เมื่อคราวที่แล้ว เธอคงไม่คิดอยากจะเอาขวดเหล้าฟาดหัวคุณ ชายสามเ

“ถ้าอย่างนั้น นับจากวันนี้ พวกเราเริ่มต้นกันใหม่……. ตอนที่ ซือถูมู่หรงได้ยินหลิวหยิงบอกว่าเธอเคยตัวให้เขานั้น ดวงตาคู่ นั้นหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากให้เธอ ลืมเรื่องนั้นจริงๆ ลืมเรื่องในอดีตเหล่านั้น แล้วพวกเขาก็เริ่มต้น กันใหม่

เขาอยากจะขอโอกาสกับเธอ

“ไสหัวไป” ในเมื่อหลิวหยิงไม่จําเป็นต้องแสร้งทำตัวอ่อนโยนแล้ว และไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแกล้งทำอีกต่อไป ถ้าอย่างนั้นก็ เปิดเผยธาตุแท้ออกไปเลย เธอพูดขัดซื้อถูมู่หรง คำพูดนี้ตรงไป ตรงมาและหยาบคาย

ชื่อถมู่หรงซะงัก เขารู้มาโดยตลอดว่าเธอแสร้งเป็นคนอ่อน โยนและเชื่อฟังเวลาอยู่ต่อหน้าเขา และเขาเองก็รู้ดีว่าตัวตนปกติ ของเธอตอนที่อยู่กับเขาไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง

แต่ว่า ซื้อทรงกกลับคิดไม่ถึงว่า ตัวตนที่แท้จริงของเธอจะ เป็นแบบนี้

“ซือมู่หรง ถ้าคุณยังไม่ยอมปล่อยฉัน ฉันจะแจ้งความจับ คุณ” หลิวหยิงไม่อยากเสียเวลากับเขาแล้วจริงๆ ถ้าขึ้นเขายัง เป็นแบบนี้ต่อไป เธอไม่ถือสาที่จะแจ้งความ

เมื่อก่อนระหว่างเธอกับเขามีสัญญา เธอเป็นคนตกลงว่าจะอยู่ กับเขาห้าปี ดังนั้นเธอต้องรักษาสัญญา แต่ว่าตอนนี้ครบกำหนด แล้ว สัญญาของพวกเขาจบลงแล้ว และสัญญาก็เป็นโมฆะแล้ว ตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว

ดังนั้น เธอสามารถฟ้องรหงซื้อได้

“คุณลองแจ้งความดูก็ได้ ดูสิว่าจะมีคนสนใจไหม” ซือถูมู่หรง มองดูสีหน้าของเธอแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอจะแจ้งความ ฟ้องร้องเขาเนี่ยนะ?

ก็ต้องดูว่าจะมีใครกล้ายุ่งหรือไม่!!

“ฉันให้ฉิงฉิงช่วยฉันแจ้งความได้ ฉิงฉิงสนิทกับหัวหน้าสำนักงานฉิง ฉันคิดว่าถ้านึงถึงเป็นคนออกหน้า หัวหน้าสำนักงานจึง ต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้แน่นอน” หลิวหญิงเห็นรอยยิ้มบนใบหน้า ของเขา ฟังคำพูดของเขา กัดฟันแน่นด้วยความโกรธเคือง แน่นอน หลิวหยิงไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้ใครมารังแก

เมื่อก่อนเป็นเพราะเธอขายตัวเองให้เขา ดังนั้นจำเป็นต้อง รักษากฎที่เขาตั้งเอาไว้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างจบลงแล้ว เธอไม่ จำเป็นต้องทำให้ตัวเองลำบากอีกแล้ว

แววตาของซื้อทรงมีแสงแวววับวิ่งผ่านด้วยความเร็วสูง ใช่ คนอื่นอาจจะไม่กล้ามายุ่งกับเรื่องนี้ แต่ว่าเป็นถั่วนิ่งกล้ามายุ่ง แน่นอน

เงินถั่วนิ่งไม่เพียงแต่กล้าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ถ้าหากเป็นถั่วนิ่ง รู้เรื่องนั้น ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

หลิวหยิงเองก็ไม่ได้แค่พูดเท่านั้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา คิด

จะโทรหาเงินลั่วฉิง

แจ้งความหรือไม่แจ้งความเป็นเรื่องรอง สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอ ต้องคิดหาวิธีไปจากที่นี่

ซื้อทรงเห็นหลิวหยิงเจอเบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่งแล้ว กําลังจะกดโทรออก

ซือ มู่หรง แทบไม่คิดอะไรมาก ยื่นมือออกไป รีบแย่ง โทรศัพท์ของหลิวหยิงมา

“ซือถูมู่หรง คุณคิดจะทำอะไร?” หลิวหยิงตกตะลึง ซือมู่หรงแย่งโทรศัพท์ของเธอไปแบบนี้หมายความว่าอะไร?

ไม่ให้เธอโทร?

หลังจากนั้นล่ะ?

เขาคงไม่คิดอยากจะขังเธอไว้ที่นี่ใช่ไหม?”

“เรามาคุยกันหน่อย” มือข้างหนึ่งของชื่อมทรงจับข้อมือของ เธอเอาไว้ มืออีกข้างจับโทรศัพท์ของเธอเอาไว้ ตอนนี้สีหน้าของ เขาดูจริงจังอย่างมาก พูดได้ว่าเคร่งขรึมอย่างมาก

“ไม่” ทว่าหลิวหยิงกลับปฏิเสธทันควัน คุยกัน มีอะไรให้คุยกัน ระยะเวลาห้าปีของพวกเขาจบลงแล้ว เขาเองก็กำลังจะแต่งงาน แล้ว เธอไม่คิดว่าระหว่างเธอกับเขามีอะไรให้ต้องคุยกัน

“หลิวหยัง…. ซื้อทรงมองดูเธอที่ไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น รู้สึก จนปัญญาเล็กน้อย และรู้สึกปวดหัวหน่อยๆ

“ไม่อยากคุย และไม่มีอะไรให้ต้องคุย” หลิวหยิงพูดขัดเขาขึ้น มาอีกครั้ง : “เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมา”

“หยุดดื้อได้แล้ว ฟังผมนะ เรามาคุยกันหน่อย” ซื้อถูมู่หรงถอน หายใจเบาๆ ถึงแม้เมื่อก่อนเธอจะแสร้งทำเป็นอ่อนโยนและเชื่อ ฟังเวลาอยู่ต่อหน้าเขา แต่ว่าตอนนี้ เขาอยากให้เธอกลับไปอ่อน โยนและเชื่อฟังอีกครั้งจริงๆ อย่างน้อยเขาก็สามารถพูดทุกอย่าง ให้ชัดเจนได้

“ซือถูมู่หรง คุณคิดว่าระหว่างเรามีอะไรให้ต้องคุยอีกเหรอ คะ? เมื่อห้าปีก่อน คุณจ่ายเงิน ฉันใช้ร่างกายเข้าแรง คุณช่วยฉันจัดการปัญหาที่บ้าน สิ่งที่ฉันควรให้คุณฉันก็ให้ไปหมดแล้ว ตอน นี้เราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว ตอนนี้คุณยังอยากจะพูด อะไรอีก?” หลิวหยิงเป็นคนที่ชัดเจนเรื่องบุญคุณมาโดยตลอด และเธอเองก็รู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับซื้อทรงเป็น ความสัมพันธ์แบบไหน

ตอนนี้มันจบลงแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่จะคุยกันอีก ยิ่งคุยกันก็ ยิ่งทําร้ายความรู้สึก

“ผมรู้ เรื่องเมื่อห้าปีก่อนเป็นความผิดของผม ผมไม่ควร……. ซือมู่หรงคิดถึงเรื่องเมื่อห้าปีก่อน รู้สึกเสียใจอย่างมาก ถ้า สามารถเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เขาไม่มีวันทำสัญญาบ้าๆนั่นเด็ดขาด

“ไม่ คุณไม่ผิด คุณทำสิ่งที่คุณควรทำ ฉันก็ให้ในสิ่งที่ฉันควร ให้ คุณไม่ผิด” หลิวหยิงพูดขัดเขาอีกครั้ง เรื่องเมื่อห้าปีก่อนเธอ เป็นคนเห็นชอบเอง

ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร ไม่ว่านั่นจะเป็นสัญญาแบบไหน ใน

เมื่อเธอเห็นชอบ เธอก็ไม่มีวันโทษใคร

“ซือถูมู่หรง ความเป็นจริงฉันควรขอบคุณคุณ เพราะถึง อย่างไรตอนนั้นคุณก็ช่วยครอบครัวของฉันจัดการเรื่องยุ่งยาก พวกนั้น คุณช่วยแม่และน้องชายของฉัน” ถึงแม้สัญญาของซื้อ มู่หรงในตอนนั้นจะเป็นการหยามเกียรติเธอ ถึงแม้ตอนนั้นซือถู มู่หรงทำให้เธออับอายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่หลิวหยิ่งรู้ เธอต้อง ขอบคุณ อ มู่หรง

ตอนนั้น ไม่มีใครยอมช่วยพวกเขา ตอนนั้นเธอกับแม่ถูกบีบจนหมดทางเลือกแล้ว หลังจากนั้นซือทรงก็ปรากฏตัวขึ้น

เธอจ๋าวินาทีที่ซื้อถูมู่หรงปรากฏตัวได้ จู่ๆ ภายในใจของเธอก็ มีความหวัง

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ สีหน้าของซื้อทรงเปลี่ยนไปทันที แวว

ตาของเขาหม่นหมองลงมือที่จับข้อมือของเธอก็บีบแรงขึ้น เธอบอกว่า เขาช่วยเธอ เขาช่วยคนในครอบครัวของเธอ! ! เธอบอกว่า เธอขอบคุณเขา

เรื่องผ่านไปห้าปีแล้ว ระยะเวลาห้าปี เธออยู่กับเขามาโดย ตลอด ตอนแรกเขาคิดจะแก้แค้นเธออย่างเดียวเท่านั้น ไม่รู้ว่า ค่อยๆเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่

เขาเห็นเธอไม่มีความสุข เขาก็เศร้าไปด้วย เห็นเธอมีความสุข เขาก็ทำใจทรมานเธอไม่ได้อีก

ดังนั้น อย่างช้าๆ เขาถึงขั้นค่อยๆลืมไปว่าตอนนั้นทำไมเขาถึง แบบนั้น

เขาช่วยคนในครอบครัวของเธอ?!

หัวใจของมู่หรงซื้อบีบรัดขึ้นมากะทันหัน ตอนนี้ เขารู้สึกกลัว ขึ้นมา เขากลัว……..

ไม่ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่าน ไป ห้าปีก่อนเธอไม่รู้ ตอนนี้ก็ยังไม่มีวันรู้