บทที่1082 พ่อลูกเจอหน้ากัน อิจฉาตาร้อนเป็นพิเศษ (2)

ทว่าไม่ใช่ลูกของเธอ เธอก็ไม่มีทางเพราะว่าสงสารเด็กคนนี้ ก็

ปล่อยให้ตนเองมีชื่อเสียงที่คลุมเครือ

“ช่วงก่อนคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ก็เปิดโปงแล้วว่าฉันไม่สามารถ มีบุตรได้ สำหรับเรื่องนี้คุณหมอโจ๋วอันหนานจะเป็นคนสืบค้น ด้วยตัวเอง หลักฐานที่คุณหมอโจ๋วออกเอง หากมีข้อสงสัยอะไร อีก ก็สามารถไปถามคุณหมอโจ๋วได้” เป็นลั่วจึงยังอยากจะจบ เรื่องนี้ไวๆ ไม่สามารถสร้างผลกระทบที่ใหญ่หลวงเกินไปให้กับ งานเลี้ยงของตระกูลเว้ย

ดังนั้นเธอยอม ใช้เรื่องช่วงก่อนหน้านี้ที่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ ก่อขึ้น อีกอย่างเธอยังตั้งใจเอ่ยถึงโจ๋วอันหนาน โดยเฉพาะ

โจ๋วอันหนานไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงอย่างมากในเมือง A และ ยิ่งมีชื่อเสียงในเมืองจีน หลักฐานที่โจ๋วอันหนานออกต้องเกิดแรง โน้มน้าวจิตใจอย่างเด็ดขาดแน่นอน

ตอนนั้นเรื่องนั้นถูกคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำให้กลายเป็น ประเด็นใหญ่ขนาดนั้น อีกอย่างจนถึงตอนนี้คุณย่าเย่และคุณปู่เย่ ก็ไม่ได้หยุดจู่โจมเธอทางด้านนี้ ดังนั้นเป็นตัวจึงรู้สึกว่าก็ไม่มี อะไรที่ไม่สามารถพูดถึง

ส่วนเรื่องที่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่รู้เรื่องที่เธอไม่สามารถมีบุตร ได้ยังไง ถึงแม้เงินลั่วนิ่งไม่เคยไปสืบค้น ทว่าก็คาดเดาไม่ยากว่า ข่าวคราวนี้ต้องรั่วไหลมาจากโจ๋วอันหนานแน่นอน ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนั้นเชื่อเงินเคยสอบถามข้อมูลกับโจ๋วอันหนาน เกี่ยว กับเรื่องของเธอ

ตอนนั้นโจ๋วอันหนานที่เคยถูกเชื่อเงินสอบถามข้อมูล เมื่อ เชื่อเงินก็เคยสอบถามโจ๋วอันหนาน นั่นก็แสดงว่าเยซื้อเฉินเชื่อ โจ๋วอันหนาน ทว่าเงินรั่วจึงไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมโจ๋วอันหนาน ถึงได้บอกผลสรุปกับคุณปู่เย่และคุณหญิงเยโดยตรง?

สำหรับปัญหานี้ไม่ใช่ว่าเป็นถั่วนิ่งไม่เคยคิดถึง เพียงแต่ว่ายังไง โจ๋วอันหนานก็เป็นคนที่เชื่อเฉินเชื่อใจ และยังเป็นพี่สาวแท้ๆ ของคุณชายสองโจ๋วอีก และรวมไปถึงช่วงนี้เกิดเรื่องมากมาย เกินไปจริงๆ เป็นลั่วนิ่งจึงไม่ได้ไปสืบมากมาย

ทรงตัวหยางได้ยินคำพูดเป็นตัวนึง ก็ถลึงตามองเธอทันที แน่ นอนว่ามู่หรงตัวหยางก็รู้ว่าเป็นถั่วถึงทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้ เรื่องบานปลายเกินไปกลางงานเลี้ยงตระกูลเว้ย ช่างลำบากใจ จริงๆ

มู่หรงตัวหยางแอบหายใจหนึ่งที แล้วไม่ได้พูดอะไรเลย

ตอนที่คุณหญิงเว้ยมองเงินถั่วนิ่ง มุมปากขยับไปหลายที่อย่าง เห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่าอยากพูดอะไร เพียงแต่ว่าสุดท้ายก็เลือก ที่จะนิ่งเงียบ

“ใช่ คุณเป็นไม่สามารถมีบุตรได้ เรื่องนี้คุณปู่เย่และคุณย่าเ ทำให้มันกลายเป็นประเด็นใหญ่โต คนมากมายต่างก็รู้ ตอนนี้ หลักฐานของโจ๋วอันหนานที่คุณเป็นพูดถึงต้องไม่ผิดแน่นอน ใน เมื่อคุณเงินก็ไม่สามารถตั้งครรภ์มีบุตร เด็กคนนี้ไม่ใช่ของคุณเงินแน่นอน”

“ใช่ งั้นต้องไม่ใช่ของคุณเป็นแน่นอน ดูท่าแล้วใบตรวจ ดีเอ็นเอที่ผู้ชายคนนั้นเอามาต้องไม่ใช่ความจริง ก็แค่กระดาษ แผ่นเดียว อยากจะปลอมแปลงก็เป็นเรื่องง่ายมาก แม้กระทั่ง คลิปวิดีโอยังปลอมแปลงขึ้นมาได้เลย คงไม่ต้องพูดถึงกระดาษ แค่แผ่นเดียวหรอก”

คุณหนูผู้ดีงามพร้อมพวกนี้และเหล่าคุณหญิงที่สูงสง่า ถึงแม้จะ ชอบดูเรื่องอื้อฉาวของคนอื่น ถึงแม้ชอบซุบซิบนินทาไปเรื่อย เปื่อย ทว่าเวลานี้เรื่องนี้ก็ชัดเจนขนาดนี้ ท่าทีของคุณหญิงเว้ย และมู่หรงตัวหยางก็ชัดเจนขนาดนั้น ตำรวจก็พิสูจน์แล้ว แน่นอน ว่าไม่มีใครกล้าพูดจาเหลวไหลอีก

ชายสับปลับผู้นั้นอ้าปาก แล้วครุ่นคิดอยู่นาน กลับไม่สามารถ โต้แย้งกลับแม้แต่คำเดียว เขาเข้าใจดีว่าตอนนี้เขาพูดอะไรก็ ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าเขาพูดอะไรไปก็ไม่มีใครเชื่อแล้ว

“นําคนกลับไป” ตอนนี้ตำรวจบัญชาการลงไปทันที ให้คนนำ ชายสับปลับคนนั้นกลับไปโดยตรง

“คุณตำรวจ ผมสงสัยว่าเรื่องนี้ต้องมีคนคอยสั่งการอยู่เบื้อง หลัง ผมหวังว่า…” มู่หรงตัวหยางไม่อยากยอมง่ายๆแบบนี้ เขารู้ ดีว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนสำคัญ จับกุมชายคนนี้ก็ไม่สามารถแก้ไข ปัญหาได้ ชายคนนี้ต้องถูกคนสั่งการแน่นอน เขาต้องหาผู้อยู่ เบื้องหลังคนนั้นให้ได้

“ตัวหยาง แค่นี้ก่อนเถอะ” เป็นลั่วจึงกลับส่ายหัวเบาๆ ให้ทรงตัวหยาง เหตุผลงานเลี้ยง

หากมู่หรงหยางสืบค้นอย่างละเอียดกลางงานเลี้ยง อาจทำให้ดึงคนมากมายมาเกี่ยวข้อง ไม่ว่ายังไงแล้วเป็นแผนการของหยิง เป็นคนขององค์กร โกสต์ซิตี้วาง อยากหาหลักฐานดังนั้นต้องสืบค้นอย่างละเอียด และต้องค่อยๆ คลายข้อ สงสัยไปคน

งานเลี้ยงคนเยอะขนาดนี้ จะสืบค้นอย่างละเอียดละไม่รู้ว่าสืบไปถึงเวลาถึงเวลาเพียงแต่ทำลายเลี้ยง แค่เกรงว่าจะทําให้รู้สึกพอใจ

ทรงตัวหยางเพิ่งรับช่วงบริหารเว้ยคัง เป็นจึงไม่สร้าง ปัญหาไม่จำเป็นให้เขา

เหตุผลเป็นลั่วถึงว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับโกสต์ซิตี้ องค์กรโกสต์ซิตี้ต้องการเล่นงานเธอ วิธีที่เล่นงาน ตระกูลถัง ก็เคยถูกสั่งสอนมาตระกูลเว้ยมาเกี่ยวข้องกับแผนการร้ายครั้งนี้

“ฉิงฉิง คุณอย่ายุ่งน่ะมู่หรงตัวหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย เขา เข้าใจการตระเตรียมของถั่วนิ่ง ทว่ากลางเลี้ยงตระกูล เว้ย จะปล่อยให้ฉิงฉิงถูกรังแกได้ยังไง

“รู้เป็นใคร ฉันเป็นคนจัดการเองเงินถั่วนิ่งขยับเข้าใกล้มทรงตัวหยางแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

“อืม?” มู่หรงตัวหยางมองเธออย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่า อะไร?”

“ไป๋หยิง พี่สาวของไปยี่รุ่ย” เป็นลั่วฉิงกดเสียงต่ำลงกว่าเดิม ทว่ามู่หรงตัวหยางกลับได้ยินอย่างชัดเจน

มู่หรงตัวหยางปั้นหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย นัยน์ตาคู่นั้นมองไป ทางเงินถั่วงอย่างฉับไว กลางงานแบบนี้ มู่หรงตัวหยางไม่ สามารถถามอะไรโดยตรงอยู่แล้ว ทว่าสีหน้าตกตะลึงนี้กลับ ชัดเจนอย่างมาก

เป็นลั่วจึงพยักหน้าใส่เขาอย่างช้าๆ “ดังนั้น ให้ฉันจัดการเอง เถอะ”

ตอนที่เป็นลั่วนิ่งสบตาคู่ที่โหดเหี้ยมของไปหยิง ก็รู้ทันทีว่าผู้ หญิงคนนั้นที่ทําร้ายเธอในโรงแรมเมื่อห้าปีก่อนคือไปหยิง ตอน อยู่โรงแรมเมื่อห้าปีก่อน ไปหยิงใช้เครื่องแปลงเสียง ทำให้ เงินลั่วนิ่งฟังเสียงของเธอไม่ออก

ทว่าก่อนหน้านี้ตอนคุยกันกลางงานเลี้ยงไม่รู้ว่าเป็นถั่วนิ่งจำ เธอได้ ดังนั้นจึงใช้เสียงของตนเอง ตอนนั้นเป็นชั่วนิ่งก็ฟังออก แล้วว่าเป็นเสียงของไปหยิง

เสียงๆนั้นเป็นลั่วนิ่งเคยได้ยินตรงนอกประตูของไปรุ่ย คืนที่ ฝนพรํานั้น เธอไปหาไปรุ่ย จากนั้นก็ได้ยินไปรุ่ยกำลังคุยกับ ไปหยิงตรงด้านนอก
และในเวลานั้น เป็นลั่วนิ่งรู้ว่าไปยี่รุ่ยตั้งใจใกล้ชิดกับเธอ ไป รุ่ยไม่ได้ชอบเธอจริงๆ แค่เพื่อแก้แค้นเท่านั้น

ตอนนั้นไปหยิงพูดเรื่องนี้อย่างชัดเจนมาก

ทว่าตอนนั้นเธอไม่ได้เชื่อทั้งหมด เธอใช้แรงเคาะประตู แล้ว เรียกให้ไปรยออกมาอธิบาย ทว่าไปรยกลับไม่ได้มาเปิด ประตู จากนั้นเธอก็โทรหาไปรุ่ย ไป์รุ่ยไม่ได้รับสาย เธอส่ง ข้อความไป ไปยก็ไม่ตอบกลับ จนผ่านไปอีกหลายวัน ไปย เพิ่งจะตอบข้อความเธอหนึ่งข้อความว่าให้เธอลืมเขาซะ

นั่นเป็นเรื่องเมื่อหกปีก่อนแล้ว เรื่องมันผ่านไปนานขนาดนั้น แล้ว เธอก็ได้ปล่อยวางไปแล้ว และก็ลืมเลือนไปแล้ว ครั้งที่แล้ว เธอก็ได้คุยทุกเรื่องกับไปรยอย่างชัดเจนแล้ว

ทีแรกเธอนึกว่าเธอกับไปรยคงจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ตอนนี้เธอเลือกเย่อเฉินแล้ว แล้วยังมีลูกสองคนกับเอเฉิน เรื่องก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้นึกถึงอีกตั้งนานแล้ว

เธอไม่มีความรู้สึกกับไปยไปนานแล้ว และหลังจากผ่าน เรื่องครั้งก่อน เธอกับไปรุ่ยก็จะไม่ไปมาหาสู่กันอีกต่อไป

ไม่ว่ายังไงแล้วครั้งก่อนไปยใช้วิธีที่เกินไปจริงๆ และผู้ชาย ของเธอก็เป็นคนที่ชอบหึงหวง เธอไม่อยากจะทำให้เกิดความ เข้าใจผิดที่ไม่จําเป็น

ทว่าเรื่องนี้ที่ไปหยิ่งทำ ต้องจัดการแน่นอน

“ได้” ครั้งนี้มู่หรงตัวหยางไม่ดื้อดึงอีกต่อไป สำหรับเรื่องของเป็นวง มู่หรงตัวหยางต่างก็เข้าใจ เรื่องของไปรย เขาก็ต้องรู้ เป็นเรื่องธรรมดา

ตอนนั้นหากไม่ใช่เงินถั่วจึงรั้งไว้ มู่หรงตัวหยางอยากจะต่อย ไป์ยี่รุ่ยแรงๆ สักตั้ง

“คุณอย่าไปหาไปรุ่ย คุณต้องบอกเชื่อเงินสักคำก่อน” มู่ห รงตัวหยางครุ่นคิด จึงกำชับอย่างไม่วางใจไปประโยคหนึ่ง เขารู้ ว่าฉิงฉิงเชื่องช้าในด้านความสัมพันธ์ ตอนนี้ฉิงฉิงและเยซื้อเฉิน ถือว่าต้องใจกันแล้ว เขาไม่อยากให้ฉิงฉิงและเยซื้อเฉันเข้าใจผิด กันเพราะไปยีรุ่ย

“ได้ ฉันรู้แล้ว” เป็นลั่วฉิงยิ้มทันที เมื่อครูทรงตัวหยางแจก จดหมายทนายให้เยซื้อเฉิน ตอนนี้กลับปกป้องเยซื้อเฉินซะแล้ว ตอนนี้ดูๆแล้ว เย่ซือเฉินได้รับการยอมรับจากทรงตัวหยาง

แล้ว

“แค่รู้คงยังไม่ได้ เรื่องนี้คุณก็ให้เยซื้อเฉินไปจัดการไปจัดการ เถอะ เรื่องระหว่างผู้ชาย น่าจะต้องเป็นผู้ชายที่ออกหน้าไป จัดการ” มู่หรงคั่วหยางอดไม่ได้ที่จะกำชับ

“ได้ ได้ ได้ ทำตามที่คุณบอกทั้งหมดเลย” เป็นลั่วนิ่งพยักหน้า อย่างต่อเนื่อง เธอรู้สึกว่ามู่หรงดังหยางพูดถูกเรื่องนี้ก็ต้องบอก เย่ซือเฉินอย่างชัดเจนก่อน ถึงเวลาจะได้ไม่ต้องให้เยซือเฉินหึง ไปเรื่อยอีก

คุณชายสามเย่ในเวลานี้อยู่ในเมือง A เหมือนจะไม่ค่อยมี เวลาหึงหวง หลังจากวันนั้นที่จากบ้านถังไป เขาก็ให้คนคอยสืบเรื่องของถังจื่อไม่ตลอดมา เขายิ่งสืบก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องมาน่าแปลก

มาก ไม่ คือน่าแปลกมากเป็นพิเศษ

เขาเห็นส่งเอกสารบางอย่างเกี่ยวกับถังจื่อไม่ที่กู้หนูส่งมาให้ เขา นัยน์ตาคู่นั้นค่อยๆหรี่ลง……..