บทที่ 1071 เป็นพ่อแท้ๆจริงๆ (2)

“ฉันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเยซือเฉินเป็นคนเชิญมา”เป็นวงก็ตอบ แบบกดเสียงต่ำลง

“โอ้พระเจ้า มิน่าล่ะ”หลิงเอ๋อกระตุกมุมปากแรงๆ คนที่คุณ ชายสามเย่เชิญมาจะเป็นคนทั่วไปได้อย่างไร?

มิน่าล่ะถึงได้เก่งกาจเพียงนี้!!

เหมียวเหยียนต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณฟูแน่!! เมื่อคุณพึงพอใจ เหมียวเหยียนก็ย่อมไม่สบอารมณ์อยู่แล้ว

“หนิงเอ๋อร์ อันนี้คือคำตอบของคุณเหรอ? “บัดนี้เหมียวเหยีย นรู้สึกว่ามีเปลวไฟลุกไหม้อยู่กลางอก ไปหยูหนิงถึงขั้นไม่กลับกับ เขาเพราะคุณฟูผู้นั้น?

“รุ่นพี่ ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันรับปากเขาไว้แล้ว ดังนั้นต้องทำตาม มันคือหลักการของฉันค่ะ”ไปหยหนึ่งมองไปยังเหมียวเหยียนอีก ครั้งกล่าวเสียงสูงกว่าเมื่อสักครู่เล็กน้อย ทั้งยังไม่ได้ลังเลเหมือน ก่อนหน้านี้ หากแต่เป็นท่าทีที่แน่วแน่มาก “รุ่นพี่ค่ะ คุณน่าจะรู้จัก นิสัยฉันดี หวังว่ารุ่นพี่จะเข้าใจ……

“เข้าใจ? คุณจะให้ผมเข้าใจยังไง? เข้าใจว่าคุณอยู่กินกับ ชายอื่นหรือ? “เหมียวเหยียนหัวเราะเสียงเย็น ไม่ได้ปิดบังความ โกรธบนใบหน้า และเขาก็ไม่อยากปิดบังด้วย
เขารู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังอะไร

“หนิงเอ๋อร์ คุณไม่คิดว่ามันโหดร้ายกับผมไปหน่อยหรือ? คุณ รู้ว่าผมรักคุณ แต่คุณกลับทรมานผมอย่างนี้? “บัดนี้วิญญาณนัก แสดงเข้าสิงร่างเหมียวเหยียนจนแสดงติดใจไปแล้ว ซึ่งเหมียวเห ยียนต้องการให้ไปหยูหนิงกลับไป จึงจำใจทำเช่นนี้

“รุ่นพี่ค่ะ ไม่ใช่แบบนี้นะคะ เห็นได้ชัดว่าไปหยูหนิงคาดไม่ ถึงว่าเหมียวเหยียนจะพูดเช่นนี้ จึงตอบสนองไม่ทันไปชั่ว ขณะ เพียงแต่ฉันตั้งคำมั่นสัญญากับเขาไว้ ฉันกลับไม่ได้จริง

“แล้วคุณสัญญาอะไรกับเขาไว้? คุณสัญญากับเขาแล้วจำเป็น ต้องอยู่กินอยู่พักและนอนด้วยกันกับเขาเหรอ? “มุมปากเหมียว เหยียนมีความเย็นเยียบหลายส่วน ถ้อยคำที่บ่งบอกถึงความบีบ คั้นอย่างเด่นชัด

“ฉัน ฉันสัญญากับเขาว่า…….ไปหยหนึ่งพะว้าพะวังอยาก

อธิบายให้เหมียวเหยียนฟัง แต่……..

“รุ่นพี่ค่ะ ฉันจัดการเรื่องนี้เสร็จก็จะกลับไป คุณต้องเชื่อฉันนะ คะ และฉันกับเขาไม่มีอะไรกันจริงๆค่ะ ฉันไม่ได้ชอบเขาไปหยู หนึ่งยังคงไม่อธิบาย ทว่าคำพูดของเธอก็เท่ากับเป็นการให้ คำมั่นสัญญา

คุณฟูได้ยินไปหยูหนิงพูด ดวงตาทั้งคู่ก็หรี่ขึ้น แต่เวลานี้เขาไม่ ได้พูดอะไรอีก เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว ขอเพียงรั้งเธอให้อยู่ต่อ เพียงพอแล้ว เขาคงบีบมากเกินไปไม่ได้
หากบีบบังคับมากเกินงาม จะทำให้ได้ผลลัพธ์ตรงข้ามกับ เจตนารมณ์

“ดี ดี ดีมาก ในเมื่อนี่คือสิ่งที่คุณเลือก งั้น…..เห็นได้ชัดว่า เหมียวเหยียนโมโหคลั่งแล้ว น้ำเสียงของเขาเจือความดุร้าย หลายส่วน “ในเมื่อคุณเลือกอย่างนี้ ผมก็จะสนับสนุนคุณ

เหมียวเหยียนกล่าวจบก็หันกายจากไปเลย

เหมียวเหยียนไปเร็วมาก แต่เขากลับคอยสังเกตการณ์ เคลื่อนไหวด้านหลังตลอดเวลา เขารู้สึกว่าเขาแสดงท่าทีเช่นนี้ แล้ว ไปหยูหนิงคงต้องตามมาเป็นแน่

ทว่าเขาเดินออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ไปหยูหนิงกลับไม่ได้ตาม มาดังที่เขาคาดเดา

ณ ขณะนี้ไป๋หยูหนิงยืนตัวตรงๆกับที่ พลางมองแผ่นหลังของ

เหมียวเหยียน

“รุ่นพี่ ขอโทษ”ไป๋หยูหนิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ใช้น้ำเสียงที่ เธอได้ยินคนเดียวกล่าวเบาๆหนึ่งประโยค

เธอก็ไม่มีวิธีอื่นให้เลือกแล้ว

เดิมทีเหมียวเหยียนมั่นใจมากว่าไปหยูหนิงจะตามมา แต่ไปห ยูหนิงไม่ได้ตามมา เหมียวเหยียนก็ไม่สะดวกย้อนกลับไป และ อยู่ในงานเลี้ยงต่อก็ไม่เหมาะสม

เหมียวเหยียนจึงได้แต่จากไปด้วยความอัดอั้นตันใจ
ในที่สุดก็เงียบสงบเสียที”หลิงเอ๋อเห็นเหมียวเหยียนไปได้ เสียที จึงรอยยิ้มอย่างสดใสออกมา

ผู้ชายกากไปได้สักที รู้สึกว่าทั้งโลกก็เงียบสงบลงในบัดดล

เหมียวเหยียนไปแล้ว ไปหยหนึ่งก็เก็บสายตากลับมา เมื่อ ได้ยินหลิงเอ๋อพูด ไปหยูหนิงก็จ้องเขม็งหลิงเอ๋อแวบหนึ่ง หลิงเอ๋อ คุณจงใจนี่”

“ฉันทำไมเหรอ? ฉันจงใจอะไร? “เวลานี้หลิงเอ๋ออารมณ์ดี เป็นพิเศษ กล่าวระบายยิ้มเต็มหน้า “ฉันพูดผิดหรือ?

ไป๋หยูหนิงอึ้ง ใช่ สิ่งที่ฉู่หลิงเอ๋อพูดเป็นความจริงทั้งหมด

ไปหยหนึ่งหันไปถลึงตาใส่คุณฟูปราดหนึ่ง

“เป็นความผิดของผมเหรอ……”คุณมองหน้าเธอด้วยแววตา ไร้เดียงสาเป็นพิเศษ น้ำเสียงเพื่อความน้อยเนื้อต่ำใจจากการไม่ รับได้ความเป็นธรรมเล็กน้อย

เงินถั่วนิ่งกระตุกมุมปาก ทักษะการแสดงของคุณนั้นสมจริง กว่าเหมียวเหยียนไม่รู้กี่เท่า

ประเด็นสำคัญคือคุณฟูท่านนี้รู้จักนิสัยใจคอไปหยูหนึ่งเป็น อย่างดี ไม่ทำก็คือไม่ทำ หากลงมือเมื่อไหร่เป็นอันต้องคว้า ชัยชนะทันที

ไปหยหนึ่งชะงัก เม้มปากแน่น ไม่ได้พูดอะไรในเวลานี้ เธอ รับปากเรื่องนั้นเอง ดังนั้นจะโทษเขาหมดเสียทีเดียวก็ไม่ได้
“ฉิงฉิง คุณไม่ใช่บอกว่ามีเรื่องให้ฉันช่วยเหรอ? เรื่อง อะไร? “บัดนี้ไปหยูหนิงเห็นท่าทีของคุณฟูก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก จึงหา หัวข้อสนทนาใหม่

“อืม”เงินลั่วจึงพยักหน้าหงิกๆเบาๆ “รอดูก่อน ดูว่าพวกเขาจะ ทำยังไง? ”

ถึงแม้เมื่อสักครู่จะวุ่นอยู่กับเรื่องของไปหยูหนิง ทว่าเป็นว งก็ยังคงสังเกตความเคลื่อนไหวของไปหยิงเสมอ เธอพบว่าไปหยิงไม่ได้ทำอะไร ไปหยิงไม่มีท่าที่ผิดสังเกตอะไร

เงินลั่วฉิงขมวดคิ้วเบาๆ หรือการขู่เข็ญของเธอกับฉู่หลิงเอ๋อ เมื่อสักครู่เป็นผล ดังนั้นไปหยิงจึงยกเลิกแผนการร้ายทิ้ง

หากเป็นเช่นนั้นก็จะดีมากๆเลย

ทว่าเงินลั่วจึงรู้สึกว่านิสัยของไปหยิงแล้ว เรื่องคงไม่ง่ายอย่าง นั้นหรอก ดังนั้นเธอจําเป็นต้องเพิ่มระดับความระมัดระวังตัวแล้ว

อันที่จริงทาไปหยิงก็สังเกตเงินลั่วฉิงตลอดเวลา เพราะก่อน หน้านี้เห็นคุณนายเหวยคอยปกป้องเงินถั่วนิ่ง บวกกับไปหยิ่งรู้ว่า เงินถั่วนิ่งจำเธอได้แล้ว ดังนั้นไปหยิงจึงยิ่งระวังมากขึ้น เธอยัง เปลี่ยนแปลงแผนการของเธอด้วย

แผนการที่เปลี่ยนไปของเธอไม่ค่อยเอิกเกริกแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้ ไม่มีความโกลาหลใหญ่โตเหมือนแผนก่อนหน้านี้ แต่ไปหยิ่งรู้สึก ว่าอาจมีเซอร์ไพรส์เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวแน่

ไปหยิงอยู่ร่วมวงกับเฉิงโหรวโหรวตลอด ถึงแม้ถ้อยค่าปะทะต่อเฉิงโหรวโหรวทำให้ในใจทุกคนเกิดความคิดอื่นขึ้นมาแล้ว แต่ถึงอย่างไรเฉิงโหรว โหรวก็เป็นองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ เป็นองค์หญิงที่องค์กรโกสต์ซิตี้เปิดเผยสู่สาธารณะ ดังนั้นคน ที่มาร่วมงานเกือบทั้งหมดยังคงอยากประจบประแจงเฉิงโหรว โหรว ถึงแม้ไม่จงใจประจบสอพลอ แต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าเป็น มิตรต่อเฉิงโหรว โหรว เพราะไม่มีใครอยากเป็นปรปักษ์กับองค์ หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้เลย

ฉะนั้นเวลานี้เฉิงโหราโหรวได้รับนิยมอย่างล้นหลาม เรียกได้ ว่าเป็นเพศหญิงยอดนิยม ในงานกันเลยทีเดียว เฉิงโหรว โหรวก ลับมาเป็นจุดศูนย์การสายตาผู้คนอีกครั้ง เป็นบุคคลที่ผู้คนหมาย จะเข้าตีสนิทอีกครั้ง

มีหญิงสาวกับบรรดาคุณนายทั้งหลายโอบล้อมเฉิงโหราโหรว มากมาย ต่างพากันชื่นชมเฉิงโหราโหราในด้านต่างๆ ถึงแม้เฉิง โหรว โหรวจะไม่มีข้อดีทักษะเด่นมากนักก็ตามที แต่เหล่าหญิง สาวกับคุณนายทั้งหลายก็สามารถชมจนกลายเป็นดอกไม้ดอก หนึ่ง

เฉิงหรวนหรวนชอบความรู้สึกเช่นนี้ที่สุด บัดนี้เธอลืมเลือนสิ่ง ที่ไม่ได้ดั่งใจเมื่อสักครู่แล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความหลง ระเริงและความลำพองใจ