ตอนที่ 15 เธอไปนอนกับผู้ชายมา

ณ ห้องโถงชั้นสองโรงแรม วันนี้เป็นงานเลี้ยงวัน หมั้นระหว่างตระกูลเวินกับตระกูลเย่อ

เย่อหยู่เฟิงถือโอกาสนี้ทักทายเว็นตัวฉิง เขาเห็น การแต่งกายของเธอไม่เห็นถึงความผิดปกติเลย เย่อหยู่ เฟิงเบิ่งตาขึ้น และหัวเราะเย้ยเหมือนสุนัขจิ้งจอก ทัก ทายเงินลั่วชิงว่า “น้องลั่วฉิง”

ได้ยินคำที่เย่อหยู่เฟิังเรียกเธอแล้วเธอตกใจจน

ขนลุกขึ้นมาทันใด

เมื่อตอนเช้ายังเรียกคุณเว็นอยู่เลย ทำไมตอนนี้ ถึงเปลี่ยนเป็นเรียกน้องลัวฉิง? คำเรียกไม่เปลี่ยนเร็วไป หน่อยเหรอ?

เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมเขาเปลี่ยนไปได้เร็ว ขนาดนี้? หรือว่านี่คือปกติของเขา!

“เมื่อสักครู่นี้ผมถูกตำรวจเรียกตัวไปให้ปากคำมา ที่โรงพัก ตำรวจถามผมว่า เมื่อตอนตีสี่ตอนที่ผมจอดรถ ข้างทางได้เจอกับใคร?” คำที่เย่อหยู่เฟิงเรียกเธอนั้น ทำให้เธอตกใจ แต่เธอรู้ว่าประโยคที่เขาจะพูดต่อนั้นจะ ทำให้เธอตกใจกว่าเป็นสิบเท่า

เย่อหยู่เฟิงจ้องหน้าเธออย่างมีเลศนัย

แต่เป็นลัวฉิงก็ไม่มีท่าทีที่จะตอบโต้เขา เธอแค่ ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เย่อหยู่เฟิงยิ้มมุมปากขึ้น “น้องลั่วฉิง จะให้พี่ไป บอกคุณตำรวจใหม่อีกครั้งไหมว่าคนที่พี่เจอเมื่อคืนตอน ตีสี่ก็คือน้องลั่วฉิง”

เย่อหยู่เฟิงไม่เชื่อว่าคำพูดของเขาจะไม่ทำให้ เธอร้อนรน

“ไปบอกสิ ถ้ามันคือความต้องการของคุณ” เงินลั่วชิงมองหน้าเขา ถอนหายใจเบาๆ เย่อหยู่เฟิงคนนี้ เป็นตัวปัญหา เรื่องนี้เขาต้องปากโป้งไปพูดแน่ แต่สิ่งที่ เธอควรทำในตอนนี้คือพยายามยับยั้งอย่าให้เรื่องนี้บาน ปลายไปมากกว่านี้

“ความจริงแล้วน้องลัวฉิงโกหกทุกๆ คน ความจริง แล้วน้องลัวฉิงเป็นคนมีจิตใจดีงามคนหนึ่ง….ถึงแม้ว่า เขาคิดจะพูดเรื่องที่เขากำลังคิดอยู่ แต่ดูเธอในตอนนี้ยัง สบายใจอยู่เลยยังนิ่งและสงบทำให้เย่อหยู่เฟิงรู้สึกทึ่ง

เขาค้นพบว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่ได้ เป็นเหมือนกับข่าวลือที่คนทั่วไปเขาลือกันเลย!

เธอไม่เพียงแค่ไม่ได้โง่ แต่เธอยังฉลาดหลัก แหลมจนน่าทึ่ง หลอกทุกคน ดูๆ ไปแล้วเธอเหมือนจะแกล้งโง่เพื่อ

แต่เขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เธอเป็นคนดีแต่ทำไมต้อง เสแสร้งแกล้งทำว่าไม่ดีด้วย?

คำพูดที่เย่อหยู่เฟิงพูดมานั้น เป็นลั่วฉิงไม่มี อารมณ์ที่จะฟัง เธอจ้องหน้าเขาแล้วพูดตัดบทขึ้นว่า “พูดประเด็นสำคัญมาเลยดีกว่า”
เย่อหยู่เฟิงเม้มปากด้วยความโกรธ เดิมทีแล้วเขา ตั้งใจจะมาคุกคามเวินลั่วชิง แต่ทำไมวันนี้รู้สึกว่าคนที่ โดนคุกคามกลับกลายเป็นเขาได้

“พี่ก็แค่อยากจะรู้ว่าเมื่อคืนน้องลั่วฉิงทำเรื่องอื้อ ฉาวอะไรไว้จนทำให้พี่ต้องโดนเรียกตัวไปสอบปากคำที่ โรงพักได้!” แน่นอนว่าคุณชายสองตระกูลเย่อเป็นคนที่ สามารถปรับตัวได้กับทุกสถานการณ์ไม่คำนึงถึง พิธีรีตองอะไรทั้งสิ้น

“ฉันไม่สามารถจะหมั้นกับพี่คุณได้ คืนก่อนงาน หมั้นฉันไปนอนกับผู้ชายที่โรงแรมมา” เวินลั่วฉิงพูดด้วย น้ำเสียงที่นิ่งไม่มีความตื่นตระหนกใดๆ เลย เหมือนกับ ว่ากำลังคุยเรื่องสภาพอากาศวันนี้ดีมาก

คำพูดที่เธอพูดออกไปกับสิ่งที่เย่อหยู่เฟิงจะพูด ผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่ได้ต่างกันเลย เธอรู้ดีว่าทำยังไงให้ เย่อหยู่เฟิงหุบปากได้เร็วที่สุด

เธอรู้นิสัยของเย่อหยู่เฟิง หากเขาไม่ได้คำตอบที่ เขาต้องการ เขาก็จะไม่ยอมปล่อยแน่ ยิ่งเธอพยายาม ปกปิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากเท่านั้น เรื่องนี้กลับยุ่งยากมากกว่าเดิม

เหตุการณ์เมื่อตอนเช้าเขาเดาถูก

เย่อหยู่เฟิงยืนอึ้งเมื่อได้ยินเธอพูด เขาคิดถึง ความน่าจะเป็นไปได้ในหลายๆ อย่าง คิดว่าเธอน่าจะ โดนทำร้าย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะไปนอนกับผู้ชายที่ โรงแรม