ตอนที่ 6 การเสาะหาระหว่างเธอและเขา

คำพูดอ่อนโยนของเวินลั่วฉิงไม่ผิดสังเกตเลย แม้แต่น้อย “เขาออกมารอรับแล้วนะที่รัก เขาคิดถึง เขา อยากเห็นหน้าที่รักจนรอไม่ไหวแล้ว”

เลขาอู่จ้องมองเห็นลั่วฉิง เขาตะลึงงันเล็กน้อย ชุดสีแดงที่เธอใส่ดูยุ่งเหยิง น่าจะเพิ่งนอนเพิ่งตื่น

ถึงแม้ได้ยินที่เธอพูดแล้วเหมือนว่าจะมารอรับคน แต่เลขาอู่ได้รับคำสั่งมาจากคุณชายเย่แล้ว จากนั้นเลขา อู่จึงไม่รีรอเดินเข้าไปหาเธอเพื่อที่จะดักตัวเธอเอาไว้

ด้านหน้าโรงแรม มีชายหนุ่มชาวต่างชาติคนหนึ่ง ในมือถือกระเป๋าสัมภาระเดินมาพอดี

เวินลั่วชิงสังเกตเห็นว่าเลขาอู๋กำลังจะเดินเข้ามา หาเธอ เธอเอียงตัวเล็กน้อย มือซ้ายแกล้งทำเป็นยก โทรศัพท์มาแนบหูอีกครั้ง มือขวายกโบกให้ชายหนุ่ม ชาวต่างชาติคนนั้นแล้วพูดว่า “ที่รัก เขาเห็นที่รักแล้ว เขาอยู่ตรงนี้”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ด้านนอกหยุดนิ่งอยู่ครู่ หนึ่ง ดูหน้าเธอที่ยิ้มให้เขาอยู่นั้น เขาก็อดใจไม่ได้ที่จะ ยิ้มกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ แน่ใจว่าหญิงสาวกำลังทักทายเขาอยู่หรือเปล่า แต่เป็น มารยาท เขาเลยยิ้มกลับให้เธอ

หลังจากนั้นเวินล้วฉิงก็โบกมือพร้อมทั้งวิ่งไปหา ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนั้นด้วยความตื่นเต้น
เลขา อูตอนแรกที่จะเดินเข้าไปกักตัวเธอก็หยุด ชะงักลง คุณชายเย่แค่สั่งว่าห้ามให้ใครออกไปจาก บริเวณโรงแรม และผู้หญิงคนนี้แค่ออกมารับแฟนเธอ แล้วก็กลับห้อง คงไม่มีอะไร ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกักตัว เธอไว้

ดูก็รู้ว่าทั้งสองรู้จักกัน น่าจะเป็นคู่รักที่อยู่ในช่วง ข้าวใหม่ปลามัน ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นถึงขนาดนี้

ถึงตอนนี้เธอก็ยังคงตื่นเต้นอยู่ แฟนก็มาถึงแล้ว แค่นี้ทำเป็นรอไม่ไหว!

แต่เลขาอู่คาดไม่ถึงเลย ผู้หญิงที่วิ่งออกไปอย่าง ตื่นเต้นคนนั้นกลับไม่ได้วิ่งไปหาชายหนุ่มชาวต่างชาติ แต่กลับวิ่งขึ้นรถแท็กซี่แล้วปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ ออกรถ เร็ว” เธอวิ่งขึ้นรถมาอย่างรีบร้อน แล้ว สั่งให้คนขับรถรีบออกรถ

“นี่คุณ คุณ ออกไปได้ยังไง?”ขณะที่เลขาอู่ตั้งสติ ได้ก็รีบวิ่งตามเวินลั่วชิงไป แต่รถแท็กซี่ได้ขับออกไป แล้ว

เลขาอูยรีบวิ่งกลับมาหาชายหนุ่มชาวต่างชาติคน นั้นแล้วถามด้วยความใจร้อนว่า “เธอออกไปได้ยังไง? เธอไม่ใช่ออกมารับคุณเหรอ? พวกคุณไม่ได้รู้จักกันเห รอ?”

ชายหนุ่มชาวต่างชาติยักไหล่ส่ายหัวด้วยความ

แปลกใจ

ดูจากกิริยาท่าทางของชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้แล้ว เลขาอู่รู้ตัวทันทีว่าโดนเธอหลอกแล้ว

เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง นี่มนุษย์ยังมีความซื่อสัตย์ อยู่ไหม?

แต่ทำไมเธอต้องหลอกเขาล่ะ?

เลขาอู่หันหลังกลับมาเจอคุณชายเย่ที่กำลังเดิน มาพอดี สีหน้าของเคร่งขรึมของคุณชายเยทำให้เขา นึกถึงความเป็นไปได้ เลขาอู่ถามคุณชายเย่ขึ้นมาว่า “คุณชายเย่ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนเมื่อสักครู่นี้คือคนที่ คุณชายกำลังตามหาอยู่?”

“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ?”สายตาที่เยือกเย็นของ คุณชายเย่ทำให้เขากลัวจนยืน ตัวแข็ง รับรู้ได้ถึงกลิ่น อายของอันตรายที่อยู่รอบตัว

เยซื้อเฉินประเมินค่าเธอต่ำไป ขนาดให้เลขา เฝ้าประตูอยู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะหนีไปได้เยี่ยม! เยี่ยม

มาก!

“คุณชายเย่ เมื่อสักครู่ผมเห็นป้ายทะเบียนรถ ผม จะไปตามตัวเธอกลับมา” เลขาอูตกใจจนขาสั้นแต่ยังดีที่ การตอบสนองยังเร็วอยู่

เวลานี้ไม่สามรถเอาความดีมาชดเชยความผิดได้

ไม่อย่างนั้นแล้วต้องซวยแน่ๆ

แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นถึงไปทำอะไรให้คุณชาย เย่ไม่พอใจ เลขาอู่ติดตามคุณชายเย่มานาน นี่เป็นครั้ง แรกที่เขาเห็นคุณชายเยโกรธจนน่ากลัวขนาดนี้
ไม่ถึงห้านาทีรถไมบัคสุดหรูก็จอดที่หน้าประตู โรงแรม คุณชายเยขึ้นรถด้วยความเร่งรีบด้วยสีหน้า เคร่งขรึม

ถึงแม้ว่าจะเสียเวลามาพอควร แต่ความเร็วของรถ ไมบัคสุดหรูคันนี้ต้องตามเธอทันแน่ ตอนนี้เวลาประมาณ ตีสี่ บนถนนไม่ค่อยยมีรถวิ่ง เลขาอู่เร่งความเร็วเพิ่มขึ้น จากนั้นไม่นานก็เห็นรถแท็กซี่ที่เวินลั่วฉิงนั่งอยู่