บทที่ 1065 จุดสูงสุดของความไร้ยางอาย (3)

“ไม่ค่ะคุณเหมียวไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ คนที่ดูแลหยู หนึ่งไม่ใช่ฉันค่ะ”จูหลิงเอ๋อปั้นรอยยิ้ม เธอไม่ได้พูดตรงๆ แต่เธอ รู้ว่าบางคําก็ไม่จําเป็นต้องพูดกระจ่าง

คนที่ควรเข้าใจก็จะเข้าใจเอง

เหมียวเหยียนคงรู้อะไรบ้างแล้ว เหมียวเหยียนรู้ว่าไปหยูหน งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งจึงไม่ได้กลับไป ดังนั้นจึงมาหาไปหยหนึ่ง โดยเฉพาะ

ต้องบอกว่า ถ้อยคำที่ว่าเหมียวเหยียนมาหาไปหยูหนิง โดย เฉพาะนั้นไม่ผิด

เพียงแต่มาด้วยวัตถุประสงค์อะไรนั้น มีเพียงเหมียวเหยียนที่รู้

แก่ใจดี

อู่หลิงเอ๋ออดยิ้มเย็นไม่ได้ ผู้ชายคนนี้น่าขยะแขยงมาก!

เหมียวเหยียนได้ยินคำพูดของหลิงเอ๋อ แววตาก็มีความเย็น เยียบแวบผ่าน ทว่า มันมาเร็วไปเร็วมาก คนทั่วไปมองไม่เห็น

แน่นอนอย่างไรเสียหลิงเอ๋อก็ยังคงเห็น หลิงเอ๋อแอบ หัวเราะเสียงเย็นในใจ เหมียวเหยียนรู้ดังคาดจริงๆ

“คุณเหมียว คุณเป็นห่วงหยูหนิงของฉันอย่างนี้ คุณคิดยังไง กับหยูหนิงของฉันกัน? “หลิงเอ๋เป็นคนชอบสร้างความวุ่นวายอยู่แล้ว ตอนนี้เห็นโอกาสลอยมาตรงหน้า เธอจะปล่อยให้หลุด ลอยหรือ

แน่นอน ฉู่หลิงเอ๋อทำเพื่อช่วยไปหยูหนึ่งด้วย

เธอจะช่วยไปหยูหนิงรู้ธาตุแท้ของเหมียวเหยียน

ถึงแม้คำพูดก่อนหน้านี้ของเหมียวเหยียนจะคลุมเครือสื่อไป ในเชิงความรัก แต่ท่าทีก็ยังไม่ชัดเจนพอ งั้นเธอจะให้เหมียวเหยี ยนแสดงท่าทีให้ชัดเจนเอง

หากเหมียวเหยียนพูด หนิงอีก แล้ว เธอก็จะไม่ห้ามปรามไปหยู

เหมียวเหยียนได้ยินคำพูดของหลิงเอ๋อ ดวงตาทั้งคู่พลันหรื ขึ้น พลางขมวดคิ้วด้วยจิตใต้สำนึก ดูออกว่าเขารู้สึกรำคาญใจ ระคนความเบื่อหน่ายเล็กน้อย แน่นอนคนประเภทนี้ ไม่มีทาง แสดงออกมาเด็ดขาด

ทว่าเป็นลั่วนิ่งกับฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนช่างสังเกต จึงเห็นการตอบ สนองอันน้อยนิดของเหมียวเหยียน

โดยเฉพาะเงินลั่วนิ่ง เธอดูออกว่าเหมียวเหยียนรู้สึกโกรธขึ้ง แล้ว

เพราะคำพูดของหลิงเอ๋อเหมียวเหยียนจึงรู้สึกโกรธ หากเหมียวเหยียนชอบไป๋หยูหนิงจริงจะไม่มีทางโกรธในสิ่งที่ ฉู่หลิงเอ๋อพูดเด็ดขาด
ดังนั้น ถ้อยคำที่ผู้ชายคนนี้เอ่ยเมื่อสักครู่ล้วนเป็นการหลอก ลวงไปหยูหนิงทั้งเพ

เธอจะดูสิว่าตอนนี้เขาจะตอบหลิงเอ๋ออย่างไร

“ผมใส่ใจและเป็นห่วงหนิงเอ๋อร์ครับ”เหมียวเหยียนไม่ใช่คน ทั่วไป เธอมองไปยังไปหยูหนังอีกครั้ง มองไปหยหนึ่งอย่างอ่อน โยนด้วยประโยคที่ว่า ใส่ใจ เป็นห่วง

ฟังดูแล้วจะเป็นเรื่องรักๆใคร่ๆจริง แต่ท่าทางก็ยังคงไม่ชัดเจน อยู่ดี

ซึ่งไปหยูหนิงก็มองเหมียวเหยียนด้วยรอยยิ้มที่ยังคงมีความ สุขอย่างโง่งม

หลิงเอ๋อเห็นท่าทางของไปหยูหนิง แทบให้จะผ่าสมองของไป

หยูหนังออกมาดูให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

เธออยากดูว่าสมองของไปหยูหนึ่ง ใส่อะไรไว้

เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้พูดจาอ่อนหวานหลอกลวงไปหยูหนึ่ง ทำไมไปหยูหนิงถึงดูไม่ออก

“ที่คุณเหมียวบอกว่าใส่ใจและเป็นห่วงหยูหนิง งั้นฉันขอถาม หน่อยค่ะว่า ทำไมคุณเหมียวถึงเป็นห่วงหยูหนิง ฉันยิ่งอยากรู้ว่า ความเป็นห่วงของคุณเหมียวเป็นแบบไหนคะ? “หลิงเอ๋อไม่ใช่ คนที่จะหลอกผ่านๆได้ ดูแวบเดียวก็ดูออกว่าผู้ชายคนนี้ไม่มี ความจริงใจ เธอไม่มีทางปล่อยให้ไปหยูหนิงถูกเขาหลอกไปเด็ด ขาด
ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าหากไปหยหนึ่งกลับไปแล้ว พวกเธอก็จะ แทรกแซงเรื่องไป๋หยูหนิงไม่ได้แล้ว

เหมียวเหยียนยังคงมีความสามารถอยู่บ้าง ดังนั้น ฉู่หลิงเอ๋อ จึงหาเค้นหาความจริงตรงนี้เลย

เหมียวเหยียนรู้สึกรําคาญใจ เขากำลังตำหนิหลิงเอ๋อว่าชอบ

เลือกในใจ แต่เขาพูดออกมาโดยตรงไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้ว่ามิตรภาพของฉู่หลิงเอ๋อกับไปหยหนึ่งไม่ ธรรมดา

“หนิงเอ๋อร์รู้ความหมายของผมดีครับ เหมียวเหยียนยังคง มองไปหยูหนิง เหมือนจะตอบให้หลิงเอ๋อฟัง แต่แท้จริงแล้วคือ พูดให้ไปหยูหนังฟังนั่นเอง

เหมียวเหยียนไม่อยากเสียเวลากับคนอื่น เขาไม่ได้โง่เขลา รู้

ว่าหลิงเอ๋อกำลังโจมตีเขาอยู่

เขาไม่อยากสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็น เขารู้ว่าเขาจัดการไป๋หยู หนิงได้ก็เพียงพอแล้ว

ขอเพียงไปหยูหนิงรับปากว่าจะกลับไปกับเขา ถึงหลิงเอ๋อ เป็นเพื่อนของไปหยูหนิงก็ไม่อาจขัดขวางไปหยหนึ่งได้

อีกทั้งเขายังมั่นใจว่าไปหยูหนิงต้องยอมกลับไปกับเขาแน่ ประโยคนี้ของเหมียวเหยียนคลุมเครือมาก อืม คลุมเครือ จริงๆ แต่ยังคงเป็นถ้อยคำเก่ากวมไม่ชัดเจนอยู่ดี
ไป๋หยูหนิงได้ยินเหมียวเหยียนพูดก็ชะงักค้างอย่างเด่นชัด ค พูดของรุ่นพี่หมายความว่าอย่างไร?

รุ่นพี่บอกว่าเธอเข้าใจ? แต่เธอไม่เข้าใจซะหน่อย? เธอไม่เข้าใจจริงๆ เธอไม่เข้าใจว่ารุ่นพี่ตอบรับแล้วหรือไม่? รุ่นพี่พูดให้ละเอียดอีกนิดได้ไหม

คุณฟูนั่งอยู่ตรงนั้นตลอด ไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดคุย ไวน์ในมือก็ ไม่ได้ดื่ม เขาแค่ขยับไวน์ในมือเบาๆ ทำให้ของเหลวในแก้วเกิด เป็นนวนขึ้นช้าๆ

ถึงแม้ของเหลวในแก้วจะหมุนวน แต่ดวงตาดังหมาป่ายังคง สุกใสเป็นประกาย การฉกชิงดั่งหมาป่ายิ่งชัดเจนอย่างบ้าคลั่ง

“คุณเหมียว คุณว่าหยูหนิงเข้าใจคุณ แต่ฉันรู้สึกว่าหยูหนิงไม่ เข้าใจความหมายของคุณเลย ไม่สู้พูดให้หยูหนังฟังให้กระจ่าง เลยจะดีกว่าไหมคะ ฉันรู้จักยัยนี้ดี ถึงแม้เธอจะเชี่ยวชาญทักษะ เฉพาะ แต่ด้านความรักเธอนั้นมีความรู้สึกช้ามาก ถ้าคุณเหมียว ไม่พูดให้กระจ่าง ไป๋หยูหนิงก็จะไม่มีทางเข้าใจได้เลย หากไปหยู หนิงตีความหมายผิดแล้วทำให้เกิดการเข้าใจผิดก็ไม่ได้ใช่ไหม คะ”บัดนี้หลิงเอ๋ออยากอัดหน้าเหลือเกิน ไอ้บ้าเอ้ย ผู้ชายอะไร กันเนี่ย?

เธอแค่อยากให้ผู้ชายคนนี้พูดตรงๆหนึ่งประโยค ทำไมมัน ยากเย็นขนาดนั้นเลยหรือ?

ผู้ชายคนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถามเธอตรงๆ คิดแต่ลงมือกับไป๋หยูหนิงอย่างเดียว

ไปหยูหนิงชอบเขามาโดยตลอด คำพูดกำกวมไม่ชัดเจนไม่กี่ ประโยคของเขาก็สามารถทำให้ไปหยหนึ่งหัวใจละลายได้แล้ว หลิงเอ๋อกลัวว่าไปหยูหนิงตื่นเต้นดีใจจนยอมกลับไปกับ

เหมียวเหยียน หากเป็นเช่นนี้จริง ความหวังดีของเธอกับฉิงฉิงก็

สูญเปล่าเสียแล้ว

ยังดีที่ถึงแม้ไปหยูหนิงจะถูกความรักบังตา แต่ไปหยูหนิงก็ไม่ ได้โง่ ทางกลับกันไป๋หยูหนิงก็ฉลาดเฉลียวมากด้วย

ไป๋หยูหนิงไม่ได้พูดไม่ได้ห้ามอู่หลิงเอ๋อถามเหมียวเหยียน ประโยคพวกนั้นเลย

ไปหยูหนิงก็รู้ว่าหลิงเอ๋อกำลังช่วยเธออยู่ และเธอเองก็อยาก

รู้ว่ารุ่นพี่คิดยังไงกับเธอกันแน่ด้วย

ไปหยูหนิงจ้องมองเหมียวเหยียนอย่างจดจ่อและรอคอยคำ ตอบของเหมียวเหยียน

“หนิงเอ๋อร์ เรื่องของพวกเรากลับไปแล้วค่อยคุยกันได้ไหม ครับ? “เหมียวเหยียนเม้มปากเบาๆ รู้สึกโกรธในใจแล้ว เพียง แต่เขาประสานตากับไปหยูหนิง จึงจําเป็นระงับความโทสะนี้ไว้ ในใจ

“ทำไมต้องกลับไปคุยกันด้วย พูดตรงนี้เลยค่ะ? ก็แค่ประโยค เดียว ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้นมั้งคะ? “หลิงเอ๋อหัวเราะ ออกมาโดยตรง ผู้ชายคนนี้แสดงท่าทางให้ชัดเจนอีกหน่อยได้ไหม?

“คุณเหมียว คุณชอบไปหยูหนิงไหม? “ปกติเงินชั่วนิ่งเป็นคน สุขุมเยือกเย็น เวลานี้กลับทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว ในเมื่อผู้ชายคนที่ ทําท่าทางกํากวมไม่ชัดเจน

งั้นเธอก็จะถามตรงๆเลย

เธอถามตรงๆอย่างนี้แล้ว เธอจะดูว่าเหมียวเหยียนจะหลอกยัง ไงอีก