บทที่ 1063 จุดสูงสุดของความไร้ยางอาย (1)

ความเคลื่อนไหวของไปหยหนึ่งไวมาก เธออยากให้จบๆเสีย โดยเร็ว ทว่า เมื่อมองการกระทำของเธอระยะไกลจะเหมือนกับ ว่าเธอฉวยโอกาสคุณไม่ระวังไปแอบหอมแก้มหนึ่งครั้ง

ดูผิวเผินอาจเหมือนว่าเหมียวเหยียนกำลังสนทนากับคนอื่น อยู่ ดูเหมือนไม่ได้มองไปหยูหนิง ทว่าความจริงแล้วเขาจดจ่อทุก ความเคลื่อนไหวของไปหยหนึ่งเสมอมา

ถึงแม้ไป๋หยูหนิงจะหอมแก้มคุณอย่างรวบรัดตัดตอน ทว่าก็ ยังคงตกอยู่ในสายตาของเหมียวเหยียน

สีหน้าเหมียวเหยียนมืดมนอย่างฉับพลัน ไม่ได้คุยด้วยท่าทาง

สบายๆเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ได้สุขุมเยือกเย็นอีกต่อไป ไม่

ว่าจะอย่างไรเขาก็ไม่มีทางคาดถึงว่าไปหยูหนิงจะไปหอมแก้ม

ผู้ชายคนนั้น

ไปหยหนึ่งหอมแก้มผู้ชายคนอื่น? เขาไม่เคยนึกถึงเรื่องอย่าง นี้มาก่อนเลย

ไป๋หยูหนิงชื่นชอบเขา ขอเพียงมีสองตาก็จะดูออก ซึ่งเขาก็ ต้องรู้ด้วยอยู่แล้ว

ไปหยูหนิงชื่นชอบเขา แล้วทำไมถึงไปหอมแก้มผู้ชายคนอื่น?

ทําไม?
ไปหยูหนิงคิดจะทำอะไรกันแน่?

ณ ตอนนี้เหมียวเหยียนอยู่ห่างจากไปหยูหนิงได้ระยะหนึ่ง บวกกับมีคนมาร่วมงานเลี้ยงเป็นจำนวนมาก เกิดเสียงเซ็งแซ่ ของผู้คน ดังนั้นเหมียวเหยียนจึงไม่ได้ยินบทสนทนาของกลุ่มไป หยูหนิง ดังนั้นจึงไม่รู้สาเหตุที่ไปหยูหนังหอมแก้มผู้ชายคนนั้น

ทว่าเหมียวเหยียนไม่ใช่บุคคลทั่วไป เขาไม่ปล่อยให้ตัวเอง เสียมารยาทในสถานที่แบบนี้หรอก เขารีบปรับอารมณ์ของตัว เอง แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรแล้วคุยกับคนข้างๆต่อ ทว่าหางตาของ เขากลับจับอยู่แต่ไปหยูหนิงทุกนาที

ผ่านไปเนิ่นนานคุณก็ดึงสติกลับมาได้สำเร็จ เขาหันไปมอง ไปหยูหนิงช้าๆ มองไปหยูหนิงแบบไม่กะพริบสายตาเลยทีเดียว

ไป๋หยูหนิงถูกเขาจ้องจนรู้สึกขนลุกพอง “คุณมองอะไรหน่ะ?

บอกว่าเป็นเกม เป็นแค่เกม…….

ถึงแม้ปากไปหยูหนิงจะบอกว่าเป็นเกม แต่เมื่อนึกถึงภาพเมื่อ ครูก็ยังคงรู้สึกประหม่า ยิ่งไปกว่านั้น เป็นการจูบผู้ชายของเธอ ครั้งแรก ถึงจะไม่ใช่ที่ริมฝีปาก แต่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกอยู่ดี

นึกแล้วไปหยูหนิงก็อดหน้าแดงปลั่งไม่ได้ ระดับเสียงของเธอ เล็กลงเรื่อยๆ สุดท้ายก็พูดไม่ออกมา

คุณฟูมองท่าทีของเธอพลันอดยกมุมปากโค้งขึ้นไม่ได้ เธอก็ เก้อเขินเป็นด้วย ไม่เลว การตอบสนองของเธอวันนี้ เขาชอบมาก

บอกตามตรง เดิมที่เขายังกังวลว่าไปหยูหนิงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อถูกจูหลิงเอ๋อบีบบังคับ คาดไม่ถึงว่าจะเป็นการเงิน อายแทน

เหมียวเหยียน ใช้หางตามองไปหยูหนิง ดังนั้นจึงเห็นการตอบ สนองของไปหยูหนิงด้วย เขาเห็นไปหยูหนิงหน้าแดงระเรื่อย จาก นั้นก็ก้มหน้าเจือความ “เขินอายไว้ด้วย

แววตาเหมียวเหยียนมีประกายความเย็นเยียบฉาบฉายอย่าง เด่นชัด ไป๋หยูหนิงเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นหรือเปล่า?

ไม่ใช่ว่าไปหยูหนิงชอบผู้ชายคนนั้นจริงๆแล้วนะ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด หัวใจไปหยหนึ่งมีเพียง เขาเท่านั้น ทว่า ทั้งๆที่หัวใจไปหยูหนิงมีเพียงเขา แต่ทำไมถึงไปหอมแก้ม

ผู้ชายคนอื่น?

เขามาถึงตั้งนานแล้ว ซึ่งไปหยูหนิงก็เห็นเขาเดินเข้ามา ทำไม ผ่านไปนานขนาดนี้ ไปหยหนึ่งยังไม่มาหาเขาอีก

หากเป็นเมื่อก่อน ไปหยูหนิงเห็นเขาก็ต้องรีบวิ่งกระโจนมาหา เขาทันที และเป็นอย่างนี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ทำไมตอนนี้จู่ๆก็เปลี่ยนไปกะทันหัน……

เวลานี้เหมียวเหยียนไม่มีกะจิตกะใจคุยกับคนอื่นต่อแล้ว ถึง แม้ก่อนหน้านี้จะเสแสร้ง แต่ตอนนี้ไม่อาจแสร้งทำได้อีกต่อไป

“ขอโทษครับ ผมขอตัวก่อนครับ”เหมียวเหยียนส่งรอยยิ้มให้กับคนที่เขาคุยด้วย จากนั้นก็รีบหันหลังจากไป

บัดนี้เหมียวเหยียนไม่ได้แสร้งทำเป็นไม่เห็นไปหยูหนังอีกต่อ ไป เพราะบัดนี้เขาได้เดินไปหาไปหยูหนึ่งแล้ว

เงินลั่วนิ่งเฝ้าสังเกตเหมียวเหยียนตลอดเวลา ดังนั้นทุกการก ระทำของเหมียวเหยียนจึงตกอยู่ในสายตาของเธอ

เงินลั่วนิ่งเห็นเหมียวเหยียนเดินเข้ามา มุมปากก็ยกโค้งขึ้นเล็ก น้อย ข่มกลั้นอารมณ์ไม่ไหวแล้วสินะ?!

หลิงเอ๋อก็เห็นด้วยเช่นกัน เธอไม่ได้เก็บการมองเห็นเหมือ นเงินมั่วนิ่ง หากแต่หัวเราะเบาๆพร้อมกับกล่าวออกมา “ไปหยู หนิงรุ่นพี่ของคุณมาแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราจะเล่นเกมกันไม่ได้ แล้ว”

หลิงเอ๋อพูดไปพลาง เก็บไฟไปพลาง

หลิงเอ๋อรู้สึกว่าต่อจากนี้ต้องมีละครเด็ดดูกันแน่ ดังนั้นเธอจะ รอดูละครเด็ดดีๆ

ก่อนหน้านี้ไปหยูหนิงถูกคุณปู่จ้องจนทำตัวไม่ถูก ดังนั้นบัดนี้ เธอกำลังก้มหน้าอยู่ ไม่เห็นเหมียวเหยียนเดินมาหา เมื่อได้ยินคำ พูดของฉู่หลิงเอ๋อ ไป๋หยูหนิงก็รีบเงยหน้ามอง

ไปหยูหนิงเห็นเหมียวเหยียนใกล้จะเดินมาถึงแล้ว ร่างกาย ของเขาก็แข็งทื่อ หัวใจไม่เป็นสุขเล็กน้อย

รุ่นพี่เห็นเธอหอมแก้มผู้ชายคนนี้หรือเปล่า?
คงไม่หรอกมั้ง? ตอนที่เธอหอมแก้มคุณฟู รุ่นพี่กำลังคุยกับ คนอื่นอยู่ ไม่ได้มองเธอ ดังนั้นรุ่นพี่คงไม่เห็นหรอก แต่ทำไมรุ่นพี่ถึงเดินมาในเวลานี้ล่ะ?

บังเอิญ? หรือว่า?

วินาทีนี้ไปหยูหนิงรู้สึกตึงเครียดไม่เป็นสุขเอาเสียเลย

คุณฟูนั่งอยู่ด้านข้างไปหยูหนึ่ง เขารับรู้ถึงความตึงเครียดของ ไป๋หยูหนิงได้ เขาหลุบตาลง มุมปากเผยรูปเรเดียนที่คล้ายยิ้ม คล้ายไม่ยิ้ม

ถึงแม้เหมียวเหยียนจะไม่ได้เดินเร็ว แต่ระยะทางก็ไม่ได้ไกล มากมาย ไม่นานจึงเดินมาถึง

“หนิงเอ๋อร์”เหมียวเหยียนมองหน้าไปหยหนึ่ง พลางพูดเสียง

ทุ้มเบาๆ การเรียกชื่อก็ช่างสนิทสนมชิดเชื้อเหลือเกิน

“รุ่นพี่”ไป๋หยูหนิงนึกถึงเรื่องที่เธอหอมแก้มคุณฟูก็ยังคงรู้สึก ตึงเครียดเล็กน้อย ดังนั้นตอนลุกขึ้นจึงไปโดนแก้วไวน์บนโต๊ะจน เกือบทำแก้วไวน์ล้ม

“รุ่นพี่ ทำไมถึงมาที่นี่คะ? “ไปหยูหนิงจับแก้วไวน์ตรงหน้าไว้ ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นด้วยความตึงเครียดยิ่งขึ้น

ไป๋หยูหนิงเห็นรุ่นพี่เข้ามาก็รู้สึกประหลาดใจ แต่อันที่จริงด้วย สถานะของรุ่นพี่ก็เป็นไปได้ที่จะได้รับการ์ดเชิญ ดังนั้นไปหยูหนิง จึงถามไปสุ่มๆ เธอไม่ได้หวังให้รุ่นพี่ตอบเธอ
“ผมรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เลยมาดูเสียหน่อย”เหมียวเหยียนมองไปท หนึ่งด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม แววตาอ่อนโยนเป็นพิเศษ

ไปหยูหนิงชะงักพลันเบิกตากว้าง จากนั้นก็จ้องมองเหมียวเหยี ยนอย่างไม่ละสายตา ไม่ว่าจะอย่างไรไปหยูหนิงก็คาดไม่ถึงว่า เหมียวเหยียนจะตอบเช่นนี้

ความหมายของรุ่นพี่ก็คือเพราะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ เขาเลยมาอย่าง นั้นหรือ?

รุ่นพี่หมายความอย่างนี้ใช่ไหม? เธอไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม?

งั้นรุ่นพี่ก็มาหาเธอสินะ?

หลิงเอ๋อได้ยินคำพูดของเหมียวเหยียน ดวงตาพลันหรี่ขึ้น แอบด่าทอในใจหนึ่งประโยค เชอะ ผู้ชายชาติชั่ว

ไป๋หยูหนิงตามหลังเขามาหลายปี เมื่อก่อนเขาไม่เคยพูดแบบ นี้เลย

ทำไม? ตอนนี้เห็นข้างกายไปหยหนึ่งมีผู้ชายคนอื่น เลยกลัว ไป๋หยูหนิงจะจากไป จึงคิดใช้มารยาอ่อนโยนมาหลอกไปหยูหนิง เหรอ?

ผู้ชายคนนี้โหดเหี้ยมมาก ไร้ยางอายมาก แต่หลิงเอ๋อก็ไม่ทำอะไรทุ่มบ่าม ในสถานที่แบบนี้หรอก

ถึงอย่างไรก็เป็นงานเลี้ยงของบริษัทเว้ยงกรุ๊ป เธอคงเอ่ยปากด่าคนไม่ได้หรอก?

ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นเรื่องส่วนตัวของไปหยูหนึ่ง สิ่งที่เธอกับ เงินลั่วนิ่งควรช่วยก็ช่วยหมดแล้ว สุดท้ายก็เป็นสิทธิ์การตัดสินใจ ของไปหยูหนิงเอง