บทที่ 1060 ศัตรูหัวใจตามมาแล้ว ชักสนุกแล้วสิ (3)

“ยอมสิ ยอมอยู่แล้ว” ไปหยูหนิงเม้มปากเล็กน้อย ถึงแม้ตอนนี้ เธอพูดว่ายอม แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

เพราะไปหยูหนิงรู้ดีกว่าใครว่าสไตล์การทำงานของรุ่นพี่เป็น ยังไง องค์กรของพวกเขามีกฎว่าทุกครั้งที่รับภารกิจจำเป็นต้อง รับค่าตอบแทน และค่าตอบแทนไม่น้อยเลย ต่อให้ช่วยเพื่อน หรือคนรู้จักก็ต้องเก็บเงิน

เหมือนครั้งก่อนที่เป็นลั่วจึงขอให้เธอช่วยเรื่องทั้งหยุนเฉิง

ที่จริงครั้งนั้นไปหยูหนิงไม่อยากเก็บเงินจากเงินมั่วนิ่ง เธอไป หารุ่นพี่อยากพูดกับรุ่นพี่ว่าไม่ต้องเก็บค่าตอบแทนครั้งนี้

แต่รุ่นพี่บอกว่าจะแหกกฎไม่ได้

ตอนนั้นรุ่นพี่พูดมาประโยคหนึ่ง ทำให้เธอพูดปฏิเสธไม่ออก อีกเลย

ตอนนั้นรุ่นพี่พูดว่า เขากับเธอสนิทสนมกัน ซึ่งไม่สามารถแหก กฎได้ ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะเอาไปนินทาได้

ตอนนั้นรุ่นพี่พูดว่าพวกเขาสนิทสนมกัน ทำให้เธอตื้นตันใจ

มาก และดีใจมากอีกด้วย

เธอชอบรุ่นพี่มาตั้งหลายปีขนาดนั้น แม้ว่าไม่เคยสารภาพรัก ไปตรง ๆ แต่เรื่องที่เธอทำไปมากมายที่จริงก็แสดงให้เห็นชัดเจนอยู่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่รุ่นพี่พูดแบบนี้ออกมา เธอรู้สึกว่าน่าจะ เป็นการตอบตกลงของรุ่นพี่แล้ว

เดิมที่เธอคิดว่าหลังจากทําภารกิจครั้งนี้เสร็จจะกลับไปถามรุ่น

พี่ให้แน่ชัดสักหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ จะถูกผู้ชายหน้าไม่อายคนหนึ่งตามตื้อ

ขนาดนี้

ไปหยหนึ่งกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ จนเหม่อลอยเล็กน้อย

“เรื่องของฉันไม่ได้รีบร้อนเท่าไหร่ มาน มาดื่มไวน์กันสักแก้ว พวกเราค่อย ๆ คุยกัน” เป็นลั่วจึงบอกว่าต้องการให้ไปหยูหนิง ช่วยเหลือที่จริงก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น เธอทำเพื่อรั้งไม่ให้ไปหยูหนิง เป็นฝ่ายเข้าไปหารุ่นพี่คนนั้นก่อน

แน่นอน เธอไม่เพียงแต่ขัดขวางไม่ให้ไปหยูหนิงเป็นฝ่าย เข้าไปหารุ่นพี่คนนั้นก่อนเท่านั้น แต่ต้องการให้รุ่นพี่คนนั้นเห็นว่า ไปหยูหนิงในตอนนี้กำลังดื่มไวน์ พูดคุยสนุกสนาน เป็นตัวของ ตัวเองสุด ๆ

หลิงเอ๋อเข้าใจเจตนาของเงินถั่วถึงทันที หลิงเอ๋อนั่งลงฝั่ง ตรงข้ามกับไปหยูหนิง : “มา พวกเรามาเล่นเกมกัน ใครแพ้คน นั้นต้องดื่ม”

ในเมื่อต้องเล่น ก็ต้องเล่นใหญ่หน่อย หลิงเอ๋อชำนาญเรื่อง แบบนี้ที่สุดแล้ว

“คุณฟู มานั่งเล่นกับพวกเราสิคะ” หลิงเอ๋อกวักมือเรียกคุณท่าทางแบบนั้นเหมือนกวักมือเรียกสัตว์เลี้ยงไม่มีผิด

แต่คุณกลับนั่งลงอย่างว่านอนสอนง่าย เขานั่งลงข้าง ๆ ไปห ยูหนิง

ไปหยูหนิงมองคุณฟู ด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจนัก : “ทำไม ต้องให้เขามาเล่นด้วย?”

หลายวันมานี้ เธอใกล้จะถูกผู้ชายคนนี้ทรมานจนเป็นบ้าแล้ว ตอนนี้เธออยากอยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนี้หน่อย

“เกมนี้อย่างน้อยต้องเล่นกันสามคนขึ้นไปถึงจะได้ เธอก็รู้ว่า ฉิงฉิงดื่มเหล้าไม่เป็น” ฉู่หลิงเอ๋อไม่มีทางยอมให้ไปหยหนึ่ง ทําลายแผนการของเธอหรอก จากนั้นก็ยกแก้วไวน์หลายใบมา วางบนโต๊ะ

“ใครแพ้คนนี้ต้องดื่ม แล้วถ้าหากใครชนะล่ะ?” ไป๋หยูหนิงไม่ ได้ปฏิเสธอีกต่อไปแล้ว เพียงแต่ไปหยูหนิงยังสงสัยกฎของเกมนี้ อยู่เล็กน้อย

“คนที่ชนะสามารถขอร้องให้คนอื่นอื่น ๆ ทำอะไรก็ได้” ฉู่หลิง ໆ เอ๋อตาเป็นประกายขึ้นมา มุมปากมีรอยยิ้มอย่างเห็นได้ชัด

เงินถั่วงก็ยิ้มออกมาเหมือนกัน หลิงเอ๋อไหวพริบดีมาแต่ ไหนแต่ไรแล้ว มีฉู่หลิงเอ๋ออยู่ด้วย เรื่องนี้คงยิ่งสนุกมากขึ้น

“ตกลง” ไป๋หยูหนิงตาเป็นประกายขึ้นมา ครั้งนี้ตอบตกลงด้วย ความสนุกสุด ๆ ถ้าหากเธอชนะล่ะก็ จะให้ผู้ชายคนนี้อยู่ให้ห่างๆ จากเธอ
“ตกลงครับ” คุณฟูเองก็ตอบตกลงอย่างน่าสนุกเช่นกัน ขณะที่ เขาพูด ดวงตาคู่นั้นหันไปมองไปหยหนึ่ง ความคิดของไปหยหนึ่ง เขาดออกอยู่แล้ว เพียงแต่ไปหยูหนิงไม่มีโอกาสชนะแน่นอน

หลิงเอ๋อให้คนหยิบไพ่ป๊อกมาให้

“เกมนี้ง่ายมาก นี่คือไพ่ป๊อก พวกเราสามคนทุกคนหยิบไป คนละใบ คนที่ถือไพ่ใหญ่สุดถือว่าชนะ คนที่ชนะสามารถสั่งให้ อีกคนทำอะไรก็ได้” คราวนี้หลิงเอ๋ออธิบายอย่างละเอียด แน่นอน รอยยิ้มที่มุมปากของเธอก็ยิ่งเห็นชัดมากขึ้นด้วย

“ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?” หลิงเอ๋อสับไพ่สักครู่ จากนั้นก็หัน ไปมองอีกสองคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม

“ฉันโอเค” ไป๋หยูหนิงตอนนี้คิดแค่ว่าหลังจากชนะแล้ว สามารถสั่งให้ผู้ชายตรงหน้าไสหัวไปให้ไกลหน่อย ดังนั้นเธอจึง ไม่มีปัญหาอะไร

ไปหยูหนิงคิดแค่ว่าทั้งหมดนี้ก็แค่อาศัยดวงเท่านั้น เล่นหลาย ๆ ครั้งเข้า เธอก็จะมีโอกาสชนะเอง ขอแค่เธอสามารถชนะสัก ครั้ง เธอก็บรรลุเป้าหมายได้แล้ว

“ผมก็ไม่มีปัญหา” คุณฟูหลุบตาลงเล็กน้อย นัยน์ตาลึก ๆ นั้นมีประกายบางอย่างแวบออกมาเล็กน้อย

เงินถั่วนิ่งมองพวกเขาอยู่ ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่สายตาของ เธอเหลือบไปมองรุ่นพี่คนนั้นอีกครั้ง เธอพบว่ารุ่นพี่คนนั้นยังคง พูดคุยกับคนอื่นอยู่ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีท่าทางสุขุมเยือกเย็น เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
เงินลั่ว งพบว่า รุ่นพี่คนนั้นแกล้งทำเป็นมองมาทางพวกเขา โดยไม่ได้ตั้งใจหลายครั้งแล้ว และเงินมั่วนิ่งก็เห็นว่า ทุกครั้งที่รุ่น พี่คนนั้นมองมา สีหน้าก็ดูขรึมขึ้นเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่า รุ่นพี่คนนั้นคิดไม่ถึงว่าไปหยูหนิงจะไม่ไปหาเขา แต่กลับมานั่งเล่นเกมกับคนอื่น

ตอนนี้ในใจรุ่นพี่คนนั้นคงจะอึดอัดมากเลยล่ะสิ

เป็นอย่างที่เป็นถั่วนิ่งคิดไว้ไม่มีผิด ตอนนี้ในใจของรุ่นพี่รู้สึก อึดอัดมาก และรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้วด้วย

แม้ว่ารุ่นพี่จะแสร้งทำเป็นไม่เห็นไปหยูหนิงมาตลอด แต่ที่จริง รุ่นพี่คอยสังเกตไป๋หยูหนิงอยู่ตลอดเวลา และรุ่นพี่รู้ว่าไปหยูหนิง เห็นเขาตั้งนานแล้ว

ในเมื่อไปหยูหนิงเห็นเขาแล้ว ทำไมไม่เข้ามาหาเขา

รุ่นพี่เหมียวเหยียนยังให้สนใจกับคนอื่น ๆ ที่อยู่กับไปหยูหนิ งด้วย เหมียวเหยียนรู้จักหลิงเอ๋ออยู่แล้ว

แต่วันนี้เป็นถั่วจึงปลอมตัวมา เขาจึงจำเป็นถั่วนิ่งไม่ได้

ส่วนผู้ชายคนนั้น เขาก็รู้จัก เพราะได้รับข่าวตั้งนานแล้วว่า หลังจากที่ไปหยูหนิงทำภารกิจครั้งนี้เสร็จแต่ไม่กลับไปทันที เพราะอยู่กับผู้ชายคนนี้ตลอด

ส่วนตัวตนของผู้ชายคนนั้น เขายังสืบไม่ได้ แต่ เขารู้ว่าไปหยูหนิงชอบเขามาตลอด ในใจของไปหยูหนิงมีแต่เขา ฉะนั้นเขาไม่กังวลเลยว่าระหว่างผู้ชายคนนั้นกับไปหยู หนึ่งจะมีอะไรกันหรือเปล่า

ไปหยหนึ่งไม่มีทางไปจากเขาเด็ดขาด

เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้เหมียวเหยียนก็โล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย อารมณ์ก็ค่อย ๆ ดีขึ้นมาหน่อย

“เริ่มกันเถอะ ทุกคนหยิบไพ่หนึ่งใบ” หลิงเอ๋อเอาไฟทั้งหมด วางไว้ตรงกลางโต๊ะ จากนั้นให้ไปหยูหนิงกับคุณพี่หยิบคนละใบ

คุณฟูดูเหมือนจะไม่ได้คิดอะไรมาก หยิบไพ่ออกไปอย่าง รวดเร็ว แต่คุณพู่ไม่ได้เปิดดูก่อน แล้วเอาไม่วางลงบนโต๊ะ แน่นอนว่าวางไพ่คว่ำหน้าลง ตัวเขาเองไม่ได้ดู คนอื่นก็มองไม่ เห็นเช่นกัน

ไปหยูหนังอึ้งไปเล็กน้อย หันไปมองเขาด้วยความแปลกใจ เขาไม่เปิดดูหน่อยเหรอ?

อะไรของเขาเนี่ย?

ถึงแม้ไป๋หยูหนิงจะรู้สึกแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา เธอรีบหยิบไพ่ออกมาหนึ่งใบ

หลิงเอ๋อเห็นพวกเขาสองคนหยิบไพ่เสร็จแล้ว เธอจึงหยิบ ออกมาหนึ่งใบ หลิงเอ๋อหงายไพ่ของเธอทันที เพื่อให้ทุกคนเห็น ได้อย่างชัดเจน

ฉู่หลิงเอ๋อหยิบได้ไพ่คิง
ไปหยูหนิงมองไพ่ในมือของตัวเองแวบหนึ่ง แล้วก็เบ้ปากเล็ก น้อย ด้วยความผิดหวัง เพราะเธอจับได้ไพ่เลข 3 ถูกกำหนดว่ามี ค่าน้อยสุด

ไป๋หยูหนิงนึกขึ้นได้จึงหันไปมองคุณ ไม่รู้ว่าเขาจับได้ไพ่ อะไร?

ไป๋หยูหนิงรู้ดีไม่ว่าเขาจับได้ไม่อะไรก็ต้องใหญ่กว่าเธอ แน่นอน แต่ไปหยูหนิงหวังว่าไพ่ของเขาจะไม่ใหญ่ไปกว่าหลิงเอ๋ อ

ไปหยูหนิงกลัวว่าถ้าเขาชนะขึ้นมาจะขอร้องให้ทำเรื่องแปลก

ประหลาด

คุณปู่หงายไพ่ที่วางอยู่ตรงหน้าตัวเองขึ้นมา เป็นไพ่โพแดง 10 เล็กกว่า หลิงเอ๋อ

ไปหยูหนิงรู้สึกโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด เธอมองไปทางหลิงเอ๋ อยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า : “เธอชนะแล้ว บอกข้อเรียกร้องของเธอ มาเถอะ”

ไปหยหนึ่งคิดว่าข้อเรียกร้องของหลิงเอ๋อไม่มีทางเป็นผลเสีย ต่อเธอแน่นอน

“ตกลง งั้นฉันจะบอกข้อเรียกร้องแล้วนะ” หลิงเอ๋อมองไปหยู หนิง แล้วยิ้มออกมาจนตาแทบจะเป็นสระอิแล้ว