บทที่ 1056 ยัยแอ๊บแบ๊วหาเหาใส่หัว ตบหน้าตัวเองจัง ๆ (1)

แน่นอน คำพูดนี้ของเฉิงโหรว โหรวไม่ถือว่าถามหยั่งเชิงสัก เท่าไหร่ เพราะเธอถามตรงเกินไปแล้ว

คุณนายเหวยอึ้งไปเล็กน้อย ถึงแม้เธอมองออกว่าเจ้าหญิงคน นี้ไม่มีอะไรดีสักเท่าไหร่ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเจ้าหญิงคนนี้จะถาม คําถามแบบนี้ออกมาตรง ๆ

“เมื่อครู่ฉันได้แนะนำไปแล้วนี่ค่ะ ฉิงฉิงเป็นแก้วตาดวงใจของ ตระกูลเหวี่ยของพวกเรา” คุณนายเหวยหันไปมองเงินถั่วนิ่ง สีหน้าดูมีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นมาก : “เอาเป็นว่า ฉันเห็นวิ่งนิ่งสำคัญ กว่าแก้วตาของฉันเสียอีก”

คุณนายเหวยไม่รู้ว่าทำไมเจ้าหญิงคนนี้ถึงได้ถามคำถามแบบ นี้ออกมา แต่คุณนายเหว่ยเห็นสายตาที่เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกส ต์ซิตี้คนนี้มองฉิงฉิงเมื่อครู่ ก็เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นมิตร

คุณนายเหว่ยเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมาก ในเมื่อเจ้าหญิง แห่งองค์กรโกสต์ซิตี้จงใจถามหยั่งเชิง งั้นเธอก็ต้องพูดให้ชัดเจน มากขึ้นอีกสักหน่อย

เฉิงโหรว โหรวได้ยินคำพูดของคุณนายเหว่ยก็อึ้งไปอย่างเห็น ได้ชัด สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เดิมทีเฉิงโหรวโหรวก็เป็นพวกผู้หญิง ที่ไม่มีสมองอยู่แล้ว เธอไม่รู้จักเก็บซ่อนอารมณ์ของตัวเอง ฉะนั้น การตอบสนองของเธอจึงหลบสายตาคุณนายเหว่ยไปไม่ได้
แน่นอน เป็นวงเองก็เห็นมันอย่างชัดเจน ที่จริงตอนที่เฉิง โหรว โหรวมองเธอครั้งแรกนั้น เป็นลั่วนิ่งก็รับรู้ได้ทันทีว่าเฉิงโหร วโหราเห็นเธอเป็นศัตรู ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมเฉิงโหราโหรา เห็นเธอเป็นศัตรู? แต่เธอรู้ดีว่าการวินิจฉัยของเธอไม่มีทางผิด พลาดแน่นอน

และคำพูดของเฉิงโหรว โหรวเมื่อครู่นี้ บวกกับการตอบสนอง ของเฉิง โหรว โหราหลังจากที่ได้ยินคำพูดของคุณนายเหวย ทำ ให้เงินชั่วนิ่งยิ่งมั่นใจในความคิดของเธอ

ดูท่าทาง วันนี้คนที่หาเรื่องเธอจะไม่ได้มีแค่ผู้หญิงเมื่อห้าปี ก่อนคนนั้น แต่ยังมีเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้คนนี้อีกด้วย

“คุณเงินมีวาสนาดีจริง ๆ ที่ได้รับความรักและการปกป้องจาก คุณนายเหวยขนาดนี้” ในใจไปหยิงเคียดแค้นแทบตาย แต่ไปห ยิงรู้สึกเสแสร้งปกปิด สีหน้าตอนนี้จึงมีรอยยิ้มเผยออกมา

“คุณไปพูดถูกต้องมากค่ะ ฉันเป็นคนมีวาสนาดีมาแต่ไหนแต่ ไรแล้ว” เป็นลั่วนิ่งมองไปหยิงที่ยิ้มสดใส ในชีวิตของฉันมีผู้ หลักผู้ใหญ่คอยช่วยเหลือตลอด ไม่ว่าพบเจอเรื่องร้ายอะไรก็ กลายเป็นเรื่องดีได้หมด”

เป็นลั่วนิ่งไม่เพียงแต่ชี้ให้เห็นถึงสถานะของไปหยิงเท่านั้น แต่ คำพูดนี้ยังแฝงความหมายที่ชัดเจนมากอีกด้วย

“คุณเป็นรู้จักฉันเหรอคะ?” ไปหยิงอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด แสดง ให้เห็นว่าคิดไม่ถึงว่าเป็นถั่วนิ่งจะรู้จักเธอ วันนี้เธอมาเป็นเพื่อน เฉิงโหรว โหรว และคอยแนะนำเฉิงโหราโหราให้เป็นที่รู้จักตลอดส่วนชื่อของเธอนั้นเธอกลับไม่ได้เอ่ยถึงเลย

ฉะนั้นคนในงานเลี้ยงจึงไม่รู้จักเธอ และไม่รู้ชื่อของเธอ แล้ว เป็นลั่วจึงรู้ได้ยังไงว่าเธอแซ่ไป?

เงินถั่วนิ่งไปได้ยินมาจากใคร?

“คุณไปนี่ขี้ลืมจังเลยนะคะ พวกเราเคยเจอกันเมื่อห้าปีก่อน คุณไปลืมไปแล้วเหรอคะ?” เป็นลั่วนิ่งดูมีรอยยิ้มบนใบหน้ามาก ขึ้น แต่คำพูดของเธอกลับชะงักลงทันที แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นมากะทันหันว่า “เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกล่ะก็ ฉันกับคุณไปน่าจะรู้จักกันมานานแล้ว”

ต่อให้ไปหยิงใจเย็นแค่ไหน เสแสร้งยังไง แต่สีหน้า ในตอนนี้ก็ เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

คนอื่นไม่เข้าใจคำพูดของเงินถั่วนิ่ง แต่เธอกลับเข้าใจมันเป็น

อย่างดี เป็นลั่วนิ่งรู้แล้วว่าเป็นเธอ

รู้แล้วว่าคนที่อยู่ในโรงแรมเมื่อห้าปีก่อนคือเธอ และเป็นตั๋ว งก็รู้ตัวตนที่แท้จริงของเธออีกด้วย รู้แล้วว่าเธอเป็นใคร

แต่ว่า จะเป็นไปได้ยังไง?!

เธอไม่เคยเจอกับเงินถั่วนิ่งมาก่อนนี่นา ตอนอยู่ที่โรงแรมเมื่อ ห้าปีก่อน เธอก็ปลอมตัวปกปิดมิดชิดขนาดนั้น เป็นลั่วจึงรู้ได้ยัง ไงว่าเป็นเธอ?

“คุณไป ไม่เจอกันนานเลยนะคะ เห็นคุณไปสบายดี ฉันก็ วางใจ” เป็นลั่วนิ่งเห็นปฏิกิริยาของไปหยิง ก็มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ คำพูดของเธอฟังดูดี แต่กลับแฝงไปด้วยการข่มขู่ อย่างชัดเจน เธอรู้ดีว่าไปหญิงสามารถเข้าใจความหมายนี้

แม้ว่าเฉิงโหรว โหรวไม่ค่อยฉลาด แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีสมองเลย เมื่อได้ยินคำพูดของเงินถั่วนิ่ง เธอก็มองไปหยิงด้วยสีหน้าสงสัย : “นี่มันเรื่องอะไร? พวกเธอรู้จักกันเหรอ? พวกเธอเป็นอะไรกัน?

“อ๋อ ฉันกับคุณไปเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันมาหลายปีแล้วค่ะ” เป็นลั่วจึงไม่รอให้ไปหยิงเปิดปากพูด เธอตอบคำถามแทนไปห ยิงทันที

ก่อนที่จะเข้ามา เป็นลั่วนิ่งไม่รู้ว่าเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ คนนี้เห็นเธอเป็นศัตรู ตอนนี้ในเมื่อรู้แล้ว เป็นลั่วนิ่งจึงต้องใช้ ประโยชน์จากจุดนี้สักหน่อย

อีกอย่างเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้คนนี้ไม่ค่อยฉลาดนัก

จึงหลอกใช้ได้ง่าย

เฉิงโหรว โหรวได้ยินที่เป็นลั่วนิ่งพูด สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แน่นอนว่าสีหน้าดูบูดบึงมากขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกส ต์ซิตี้คนนี้ไม่ค่อยฉลาดจริง ๆ ด้วย ไม่รู้จักปกปิดอารมณ์ของตัว เองเลยสักนิด

คุณนายเหว่ยเห็นสีหน้าที่วิ่งตึงมาก ๆ ของเฉิงโหรว โหรว ก็ อดไม่ได้ที่จะแอบส่ายหน้า

“ได้ยินว่า คนนี้คือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ เจ้าหญิงแห่ง องค์กรโกสต์ซิตี้ สมคำร่ำลือจริง ๆ” หลิงเอ๋อเดิมที่ยืนดูเรื่อง สนุกอยู่ด้านหลังเป็นถั่วนิ่งตลอด เมื่อเห็นว่าสนุกกันพอสมควรแล้ว หลิงก็คิดว่าถึงเวลาที่เธอควรออกโรงสักที

เฉิงโหรว โหรวได้ยินคนเอ่ยชมเธอ สีหน้าก็ดูดีขึ้นมาหน่อย แต่ ตอนที่เธอเห็นว่าคนที่ชมเธอคือคู่หลิงเอ๋อ สีหน้าถมึงทึงขึ้นมา อีก : “เป็นเธอเองเหรอ”

เห็นได้ชัดว่าเฉิงโหรวโหรารู้จัก หลิงเอ๋อ แสดงว่าเฉิงโหรว

โหรวจําได้ว่าคราวก่อนเคยมีเรื่องกับหลิงเอ๋อ

“ใช่ค่ะ ฉันเอง” ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้า

ในงานเลี้ยงมีผู้คนมากมาย ในฐานะที่คุณนายเหว่ยเป็นเจ้า ภาพงานเลี้ยง จึงมีคนมากมายห้อมล้อมอยู่รอบตัวคุณนายเหวย

บทสนทนาของเงินถั่วถึงกับไปหยิงเมื่อครู่นี้ ผู้คนฟังกันไม่ออก ว่ามีอะไรแอบแฝง แม้ว่าภายหลังสีหน้าของไปหยิงจะเปลี่ยนไป ก็ตาม แต่ทุกคนไม่ค่อยสนใจไปหยิงเท่าไหร่ ฉะนั้นจึงไม่ได้ สังเกตอะไรมากนัก

ต่อให้สังเกตเห็นอะไรก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่

แต่ตอนนี้สภาพของอู่หลิงเอ๋อกับเฉิงโหรวโหราแตกต่างออก ไปอย่างสิ้นเชิง เพราะฉู่หลิงเอ๋อคือผู้หญิงที่มีทรงตัวหยาง สารภาพรักเมื่อครู่นี้ และเฉิงโหราโหรวคนนี้คือเจ้าหญิงที่องค์กร โกสต์ซิตี้เพิ่งให้การยอมรับ

เมื่อครูไปหยิงพาเฉิงโหรวโหราเดินไปทั่วงาน และแนะนำให้ คนอื่น ๆ ได้รู้จัก ดังนั้นทุกคนจึงรู้จักเจ้าหญิงคนนี้แล้ว

ผู้คนที่สามารถมาร่วมงานเลี้ยงของเว้ยคังได้ล้วนแต่เป็นคนที่มีฐานะ มีตำแหน่งหน้าที่การงานใหญ่โต ฉะนั้นจึงรู้จักองค์กร โกสต์ซิตี้กันอยู่แล้ว และรู้ว่าองค์กรโกสต์ซิตี้ยิ่งใหญ่มากแค่ไหน จะมีเรื่องผิดใจด้วยไม่ได้เด็ดขาด

ดังนั้น เมื่อครู่นี้ทุกคนต่างพากันเกรงใจเจ้าหญิงแห่งองค์กร โกสต์ซิตี้มาก ให้ความเคารพและเกรงกลัวเป็นอย่างมาก

แน่นอนว่าให้ความสนใจมากเช่นกัน

ตอนนี้มีคนจํานวนไม่น้อยเริ่มห้อมล้อมกันเข้ามา

เฉิงโหรว โหรวจ้องหน้าหลิงเอ๋อ สีหน้าดูโกรธแค้นอย่างเห็น ได้ชัด แต่ว่า เฉิง โหรว โหรวก็ไม่ใช่คนโง่รู้ว่าตอนนี้เธอจะโกรธ ไม่ได้ เธอจึงข่มอารมณ์โกรธแค้นของตัวเองเอาไว้ในใจ

“นี่มันเรื่องอะไรกันเหรอ?” มีคนอดใจไม่ไหวอยากรู้จนเอ่ย ถามออกมา สถานการณ์เมื่อครู่นี้ดูแวบเดียวก็รู้ว่ามีปัญหา ระหว่างสองคนนี้

โดยเฉพาะปฏิกิริยาของเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ที่เห็นได้ ชัดมาก

“ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก แค่คราวก่อนเกิดเรื่องเข้าใจผิดกับ คุณเล็กน้อย ตอนนั้นฉันไม่ทันระวังเลยชนเข้ากับคุณ คุณคง ยังโกรธอยู่มั้งคะ” หลังจากที่เฉิงโหรว โหรวข่มอารมณ์โกรธไว้ แล้ว สีหน้าก็ดูมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

ได้ยินคำพูดของเฉิงโหรว โหรว คนมากมายก็พากันนิ่งอึ้งไป เลย เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้พูดแบบนี้ดูค่อนข้าง…….