บทที่ 1022 คุณชายสามเขตกตะลึง นั่นคือลูกชายแท้ๆ ของคุณนะ (4)

เมื่อครู่เย่ อเงินพูดอะไรนะ?

ไอ้แมงดา? เขาว่าลูกชายตัวเองเป็นแมงดา? |

เย่อเงินบอกว่าลูกชายของเธอเป็นแมงดา

เย่ซือเฉินลองพูดอีกทีดูสิ

เงินถั่วนิ่งแอบถอนหายใจ ปรับอารมณ์ของตัวเองให้ดีขึ้น เธอ บอกตัวเองให้ใจเย็น ตอนนี้เยซื้อเฉันก็เหมือนกับเด็กอายุสาม ขวบ โกรธเขาก็ไม่มีประโยชน์อะไร

คุณาชายสามเย่ในสายไม่ได้ยินเธอตอบ อารมณ์ก็ยิ่งเสีย เธอ

ไม่พูดก็แสดงว่าเขาพูดถูก

“คุณชอบไอ้แมงดาขนาดนั้นเชียวหรือ? “บัดนี้เห็นได้ชัดว่า คุณชายสามเยโกรธจนร้อนรนเสียแล้ว สูญเสียสติปัญญาอย่าง หมดจด ดังนั้นเขาเอ่ยประโยคเช่นนี้ออกมาอีกครั้ง

เลขาหลิวได้ยินคำพูดของท่านประธานตัวเอง ดวงตาทั้งคู่ พลันกะพริบปริบๆ ทำไมท่านประธานถามอย่างนี้กับคุณนาย ท่านประธานถามเช่นนี้ก็เท่ากับไม่เชื่อใจในตัวคุณนาย สงสัยใน ตัวคุณนาย

คุณนายต้องโกรธเป็นแน่!!
คุณนายเป็นคนรักศักดิ์ศรี ทั้งยังเป็นคนที่พึ่งตัวเองสูง คงไม่ อาจยอมรับความสงสัยจากผู้อื่นได้ โดยเฉพาะไม่อยากให้คนที่ ตัวเองเชื่อมั่นสงสัย

เวลา คุณนายยอมรับท่านประธานเป็นคู่สร้างคู่สมแล้ว คุณนายต้องเชื่อใจในตัวท่านประธาน ความสงสัยที่ท่าน ประธานมีต่อคุณนายยามนี้ เกรงว่าจะทำให้คุณนายเสียใจได้

เลขาหลิวรู้สึกว่าเวลานี้ท่านประธานวามมาก ไม่ควรพูดค่านี้ จริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ท่านประธานบอกว่าคุณนายมี แมงดา ท่าน ประธานยังไม่เคยเจอหน้าถังจื่อ โม่คนนี้เลย ทำไมถึงไปว่าเขา เป็นแมงดาล่ะ?

เขารู้สึกว่าท่านประธานควรพบหน้าถังจื่อไม่ก่อนอันดับแรก จากนั้นค่อยตัดสินใจพูด

เงินลั่วนิ่งที่อยู่ปลายสายได้ยินคำพูดของเชื่อเงินก็หัวเราะร่า ริมฝีปากแดงของเธออ้าขึ้นเล็กน้อย เผยทีละถ้อยคำอย่างช้าๆ “ฉันชอบแมงดามาตลอด คุณไม่รู้เหรอ?

เย่ซื้อเฉินบอกว่าลูกชายของเธอเป็นแมงดา ตอนนี้ยังสงสัย เธออีกต่างหาก? เธอหมดคำจะพูดจริงๆ

เย่ อเฉิน”……”

เธอยอมรับโดยตรงเหรอ?

เวลานี้คุณชายสามเย่ไม่รู้จะพรรณนาความรู้สึกเช่นไรดี เขาโตขนาดนี้ กลับไม่เคยหดหูเช่นนี้มาก่อน

เขารู้สึกว่าการยอมรับของเธอคล้ายกับเป็นมีดเล่มหนึ่ง บาด

ลึกเข้าตรงหัวใจของเขาจนทำให้รู้สึกเจ็บปวด “ดังนั้นถึงจื่อไม่กลับมา คุณ คุณ …..”คุณชายสามเย่ยัง อยากถามอีกหนึ่งประโยค เขาอยากถามว่า ถึงจื่อไม่กลับมาแล้ว

เธอจะเลือกตั้งจื่อ ไม่ใช่ไหม

ทว่าประโยคท้ายๆ คุณชายสามเย่ไม่ได้ถามออกมา เขาพูดไม่ ออก

ถึงแม้คุณชายสามเย่จะกล่าวไม่จบ แต่เป็นลั่วนิ่งที่ชาญฉลาด ย่อมรู้ความหมายของเขาเป็นอย่างดี

“คุณอยากถามฉันว่าฉันจะเลือกตั้งจื่อไม่ใช่ไหม? “เป็นลั่วถึง

ช่วยเขาเสริมประโยคตอนท้าย เห็นได้ชัดว่าเยซื้อเฉินหมายถึง

เช่นนี้จริงๆ

คุณชายสามเย่เม้มปากแน่น ไม่ได้พูดอะไร

“เย่ซือเฉิน ฉันขอบอกคุณเลยนะ ไม่ว่าเวลาไหน จื่อไม่สำคัญ ที่สุดสำหรับฉัน”เงินลั่วฉิงพูดด้วยความหนักแน่น เพราะจุดนี้ไม่ จําเป็นต้องสงสัยอะไร

ลูกชายของเธอต้องสำคัญในใจเธออยู่แล้ว ทว่า บัดนี้เธอจงใจพูดให้เยซือเฉินฟัง

เธอพูดชัดเจนพอแล้วมั้ง? หากเยซื้อเฉินไม่คิดจะดึงท่าเดียวไม่ว่าเพราะหึงจนสูญเสียสติปัญญา ขอเพียงเชื่อเงินเชื่อใจเธอ เธอคิดว่าเขือเฉันได้ยินถ้อยคำของเธอแล้วจะใจเย็น เริ่ม ครุ่นคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ถึงเวลานั้นเชื่อเงินก็น่าจะรู้ความจริงแล้ว

แน่นอน หากเอเฉินมัวแต่หึงท่าเดียว ยังเข้าใจเธอผิดต่อไป เรื่อยๆ งั้นก็เท่ากับเย่ซื้อเฉินแทบไม่เคยเชื่อใจเธอเลย

คุณชายสามเยได้ยินคำพูดของเงินถั่วง ร่างกายแข็งทื่อ ใช้ แรงจับมือถือมากขึ้นไม่หยุด ทำให้มือถือแปรเปลี่ยนสภาพซะ แล้ว

ทว่าคุณภาพของมือถืออยู่ในระดับพรีเมียม ยังคงอยู่ในสาย เช่นเดิม

“แล้วผมล่ะ? “คุณชายสามเยถามหนึ่งประโยคออกมาด้วย ความดิ้นรนเป็นเวลานาน เธอบอกว่าถังจื่อไม่สำคัญสำหรับเธอ เสมอแล้วเขาล่ะ?

ในหัวใจของเธอเขาอยู่ในสถานะอะไร ตั้งแต่ต้นจนจบเธอจัด เขาอยู่ในตำแหน่งอะไร?

“ตัวคุณเองก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจเหรอ? “เงินถั่วนิ่งกะพริบตารัวๆ การแสดงออกของเธอยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? เธอรับปากว่าจะอยู่ กับเขาแล้วแท้ๆ

ท่าทีของเธอยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ?

หากรู้จักเธอดี ไม่ว่าจะเรื่องไหนกับใคร เธอก็จะมีจิตใจมุ่งมั่นอยู่ในสิ่งเดียวอย่างแน่นอน ไม่มีทางจิตสองใจเด็ดขาด ตอนนี้เขือเฉินกลับถามเธอเช่นนี้ เขาไม่เชื่อใจเธอขนาดไหนกัน?

เยซือเงินอึ้งเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรต่อในชั่วขณะ เขาขมวดคิ้ว แน่นเป็นปม คล้ายกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

และเวลานี้ถึงจื่อไม่ก็กลับเข้ามาถึงในห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เงินถั่วนิ่งเห็นเด็กน้อยถังจื่อไม่กลับมา มุมปากพลันยกโค้งขึ้น คุยกับเยซือเฉินในสายว่า “จ๋อโม่สุดที่รักของฉันกลับมาแล้ว คุณ ยังมีอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีฉันวางสายแล้ว”

ป้ายสีลูกชายของเธอ แถมยังไม่เชื่อใจเธออีก เรื่องนี้ต้องคุย กันดีๆเสียหน่อยแล้ว และต้องคุยกันซึ่งๆหน้าถึงจะมีประสิทธิผล แน่นอน ตอนนี้เธอต้องถามถึงอโม่ก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น?

เงินลั่ว งกล่าวจบ ไม่รอให้เย่ซื้อเฉินตอบสนองทันก็วางสาย ทิ้งดื้อๆ

คุณชายสามเล่มองมือถือที่โดนตัดสายทิ้งด้วยใบหน้า มึนงง! !

ดังนั้น เขาโทรไปเพื่ออะไร? เพื่อหาเรื่องโกรธใส่ตัวเหรอ? เธอวางสายเขาอย่างนี้เลยหรือ?
อีกทั้งเมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ?

เธอบอกว่าสุดที่รัก อโม่ของเธอกลับมาแล้ว?

สุดที่รัก อโม่ของเธอ

เธอเรียกเสียสนิทสนมเกินไปแล้ว?

เป็นแมงดาดังคาด!!

ยิ่งไปกว่านั้น เพราะถึงจื่อ โม่กลับมา เธอจึงวางสายของเขา

เดี๋ยวก่อน?

เธอบอกว่าถังจื่อไม่กลับมาแล้ว?!

ความหมายของเธอก็คือถึงชื่อไม่ไปหาเธอ? ถังจื่อไม่กล้าไปหาเธออย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้เชียว คิดว่าเขาตายไปแล้วหรือไง?

“ไปบ้านตระกูลถัง”คุณชายสามเย่เก็บมือถือที่ถูกเขาบีบข จนเสียรูป กล่าวด้วยความขบเขี้ยวเคี้ยวฟันหนึ่งประโยค

ถังจื่อโม่กล้าไปหาเธอถึงที่

ดี ดีงามมาก!!

เขาจะดูเสียว่าถังจื่อโม่คนนี้เป็นใครมาจากไหน?

เขาจะดูเสียว่าถังจื่อโม่คนนี้มีความสามารถโดดเด่นอะไร?!
“ท่านประธานครับ ผมรู้สึกว่าท่านควรใจเย็นก่อนครับ อารมณ์ของท่าน ในตอนนี้ไม่เหมาะที่จะไปหาคุณนายครับ บัดนี้ เลขาหลิวกลัวประธานของจนตัวสั่นเทิ้ม ทว่าเขายังคงรู้สึกว่าต้อง ห้ามปรามประธานของตัวเองเสียหน่อย

เมื่อสักครู่ท่านประธานพูดเช่นนั้นกับคุณนาย คุณนายต้อง โกรธแน่ๆ บวกกับท่านประธานที่กำลังโกรธอยู่ด้วย หากเจอกัน ในสถานการณ์เช่นนี้ ถ้าเกิดท่านประธานกับคุณนายกันขึ้นมา จะทำยังไง? ! ! !

“ไม่เหมาะยังไง? หรือว่าตอนนี้ผมไปหาเธอไม่ได้แล้ว? เวลานี้เยซือเฉินรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ฟังอะไรไม่เข้าทั้งนั้น ยิ่ง ไปกว่านั้นตอนนี้คุณชายสามเข่ขาดสติสัมปชัญญะไปหมดแล้ว ฟังเลศนัยในคําพูดของเลขาหลิวไม่ออก