บทที่ 993 ถูกลูกชายจัดการซะแล้ว คุณชายสามแย่งด กลยุทธ์เด็ด นี่สิถึงจะสนุก (2)

จูหลิงเอ๋อคิดว่าเธออธิบายชัดเจนแล้ว ทุกคนต้องประมูลกัน

ต่อแน่นอน

ถังจื่อไม่ได้ยินคำพูดของหลิงเอ๋อ ก็เบ้ปากเล็กน้อย ในงาน ประมูล เสนอราคาไปแล้วก็แล้วกันไป ใครจะสนว่ามือลื่นไปกด หรือเปล่า ใครจะสนว่าเธอประมูลผิดไปไหม ถ้าหากเธอประมูล ได้ในราคาที่สูง หลังจากนั้นเธอมาบอกว่ามือลื่นไปกดโดน แล้ว ฝ่ายผู้จัดประมูลจะไม่ให้เธอจ่ายเงินงั้นเหรอ?

นั่นไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด!!

ฉะนั้นการอธิบายนี้ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรเลย แต่ว่า มูลค่าของภาพวาดนั้นยังไงก็เป็นหนึ่งร้อยล้าน หลิงเอ๋ อแสดงท่าทีอย่างนี้ออกมาตอนนี้ น่าจะมีคนประมูลกันต่อ

ทว่า สิ่งที่ทำให้ฉู่หลิงเอ๋อและถังอโม่คาดไม่ถึงก็คือ หลังจาก ที่หลิงเอ๋ออธิบายไปแล้ว ในงานยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ยังคงไม่มีคนกดกระดิ่ง และยังไม่มีใครประมูลต่อ

“ในเมื่อมือลื่นไปโดน แสดงว่าไม่ได้ต่อกรกับพวกเรา ลูกพี่ พวกเราจะประมูลต่อไหม?” ตอนนี้หนูไม่รู้จะทำอย่างไรดี จึงได้ ถามความเห็นจากคุณชายสามเ

“ไม่ประมูล” คุณชายสามเย่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่ จู่ ๆ ก็ยิ้มกว้างออกมา

เขารู้สึกว่าวันนี้คึกคักมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ถึงแม้คนที่อยู่ใน ห้องหมายเลข 11 บอกว่าเมื่อครู่มือลื่นไปโดน แต่เขากลับไม่คิด อย่างนั้น อีกทั้งเสียงของคนที่อยู่ในห้องหมายเลข 11 นั้นเขาฟัง แล้วรู้สึกคุ้นหูเหลือเกิน

ดังนั้น เขาจึงไม่ประมูลต่อแล้ว

“หัวหน้าน้อยครับ คุณชายสามเย่ไม่ประมูลแล้ว พวกเราก็ไม่ ต้องประมูลแล้ว เป้าหมายของคุณคือคุณชายสามเย่ ต่อกรกับ คุณชายสามเก็พอแล้ว” ในห้องหมายเลข 10 อะเฉียงจ้องมอง หัวหน้าน้อยของตัวเองตรง ๆ กลัวว่าหัวหน้าน้อยจะนุ่มบ่ามไป กดกระดิ่งอีก

“ฉันไม่โง่สักหน่อย จำเป็นต้องให้แกบอกด้วยเหรอ? ศัตรูของ ศัตรูก็คือมิตร ฉะนั้นฉันจะไปหาเรื่องคนที่อยู่ห้องหมายเลข 11 ไม่ ได้ มือลื่นเหรอ? ประมูลผิดเหรอ? มีแต่ฝีเท่านั้นแหละที่เชื่อ ถ้า หากหล่อนไม่ได้คิดจะต่อกรกับคุณชายสามเย่ แล้วทำไมถึงได้มา มือลื่นเผลอกดกระดิ่งไปในสถานการณ์อย่างนี้?” ช่วงเวลา คับขันอย่างนี้หัวหน้าน้อยยังคงฉลาดรอบคอบมาก แน่นอนว่า เวลาที่หัวหน้าน้อยมีท่าทีจริงจังเขาก็จะเก่งกาจเสมอ

ตอนนี้ภายในงานเงียบสงบมาก เงียบมากจริง ๆ ไม่มีใครพูด คุยกัน และไม่มีเสียงกระดิ่งดังขึ้น

เดิมที่คุณชายสามเย่คิดจะแข่งกับคุณจากห้องหมายเลข 10 และคุณมู่จากห้องหมายเลข 10 ก็ต่อกรกับคุณชายสามเย่เท่านั้น
ดังนั้นหลังจากที่อู่หลิงเอ๋อจากห้องหมายเลข 11 ประมูลภาพ วาด คุณชายสามเก็ไม่มีการเคลื่อนไหว คุณเองก็ไม่ เคลื่อนไหวเช่นกัน

คนอื่น ๆ ต่างก็กังวลใจ ยังไงซะเมื่อครูคุณชายสามเก็ได้ ประมูลไปแล้วหนึ่งครั้ง แม้ว่าหลังจากคนในห้องหมายเลข 11 ประมูลต่อแล้วคุณชายสามเก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ แต่นั่น ไม่ได้หมายความว่าคุณชายสามเก๋ไม่ประมูลแล้วพวกเขาจะ ประมูลกันต่อ

ถ้าหากพวกเขาประมูลกันต่อ แล้วคุณชายสามเยู่ประมูลขึ้นมา อีกครั้ง ถึงตอนนั้นสิ่งของคงไม่ตกเป็นของพวกเขาแน่นอน และ กลัวว่าจะผิดใจกับคุณชายสามเย่อีกด้วย

ยังไงซะตอนที่คุณชายสามเย่กดประมูล จากนั้นคนในห้อง หมายเลข 11 ก็แย่งประมูลต่อทันที แต่คุณชายสามเย่กลับไม่ ตอบโต้ใด ๆ ไม่แน่ว่าคนในห้องหมายเลข 11 อาจจะเกี่ยวข้อง อะไรกับคุณชายสามเยก็เป็นได้

คนในงานต่างก็เป็นคนฉลาดกันทั้งนั้น และคิดมากกันอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าประมูลกันต่อ

เวลาค่อย ๆ ไปผ่านทีละนิด แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครมาประมูลต่อ จากฉู่หลิงเอ๋อ

พิธีกรอึ้งไปเลย ภาพวาดมีชื่อเสียงภาพนี้ มูลค่าของภาพวาด มีชื่อเสียงภาพนี้ยังไงก็ไม่ใช่แค่หนึ่งร้อยล้าน แต่ตอนนี้กลับ ประมูลราคานี้ออกมา เขาจะชี้แจงให้เถ้าแก่ฟังยังไงดีล่ะ?
แต่ว่าตอนนี้ไม่มีใครประมูลต่อแล้ว ตามกฎการประมูลสินค้า ภาพวาดมีชื่อเสียงภาพนี้ต้องตกเป็นของคนที่อยู่ในห้อง หมายเลข 11

“หนึ่งร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง หนึ่งร้อยล้านครั้งที่สอง หนึ่งร้อยล้าน ครั้งที่สาม ภาพวาดมีชื่อเสียงภาพนี้ตกเป็นของคุณผู้หญิงจาก ห้องหมายเลข 11 ครับ” พิธีกรรอเพียงครู่เดียว ก็แน่ใจว่าไม่มี ใครประมูลต่อแล้ว จึงได้แต่ประกาศผลออกมา

หลังจากที่พิธีกรประกาศผลแล้วก็ได้แอบถอนหายใจออกมา เรื่องแปลกประหลาดมีได้ทุกวัน แต่วันนี้กลับมีมากเป็นพิเศษ เขา ทำงานอยู่ที่สมาคมประมูลหงเยวมานานหลายปี เป็นพิธีกรใน งานประมูลหลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เจอกับสถานการณ์ อย่างนี้

ดูแปลกประหลาดไปหน่อยนะ

คนจากห้องหมายเลข 11 เหมือนได้ลาภก้อนโตเลย คุณผู้หญิง ท่านนั้นได้ของราคาถูกมากเหลือเกิน!!

“ไอหยา ตกเป็นของพวกเราแล้วจริง ๆ สินะ?” ฉู่หลิงเอ๋อจาก ห้องหมายเลข 11 ที่เหมือนได้ลาภก้อนโตกลับมีสีหน้ากลัดกลุ้ม : “ทำยังไงดีล่ะ ฉันไม่ได้พกเงินมามากขนาดนั้น ฉันจะให้คนโอน เงินมาให้แล้วกัน ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวพวกเราคงได้ถูกกักตัวไว้ที่ นี่แน่”

จอโม่เพิ่งบอกเมื่อครู่นี้ว่าเขาไม่ได้พกเงินมาเลย ถึงแม้จื่อไม่ จะบอกว่าของที่เขาประมูลจะมีคนจ่ายเงินให้ แต่หลิงเอ๋อกลับไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่

ดังนั้นปัญหาเรื่องเงิน ยังไงเธอก็ต้องหาทางจัดการ

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องรีบร้อน จะมีคนจ่ายเงินให้พวกเราเอง” ถังจื่อ โม่กลับมีท่าทางสบายใจ ไม่ร้อนใจเลยแม้แต่น้อย

หลิงเอ๋อมองไปที่ถังจื่อ โม่ ด้วยความลังเลเล็กน้อย แต่ สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเชื่อคำพูดของถังจื่อโม่ ไม่แน่จื่อ ไม่อาจจะ มีหนทางจริง ๆ ก็ได้

ถ้าหากจัดการไม่ได้จริง ๆ ถึงเวลาค่อยให้คนโอนเงินมาให้ ยังทัน แม้ว่าเงินหนึ่งร้อยล้านจะค่อนข้างมาก แต่สำหรับมู่ทรงตัว หยางแล้วเงินนั่นก็ไม่เท่าไหร่หรอก เขาน่าจะมีเงินมากพอ

การที่ฉู่หลิงเอ๋อไม่ได้รีบร้อน ให้ทรงตัวหยางโอนเงินมาให้ นั้นยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง ก็คือภาพวาดมีชื่อเสียงภาพนี้คุ้มค่ามาก ๆ ถ้าหากจอไม่ต้องการมัน เธอก็จะยอมยกให้จอไม่

เพียงแต่ จอโม่จะให้ใครจ่ายเงินให้เขากันแน่นะ? เรื่องนี้คือ โม่ไม่ได้บอกให้คนอื่นรู้ แม้แต่ฉิงฉิงก็ไม่ได้บอก ฉะนั้นจะมีใคร จ่ายเงินแทนจื่อไม่ได้อีกล่ะ?

ยังจะมีใครอีกล่ะ? !

ดวงตาของอู่หลิงเอ๋อเป็นประกายขึ้นมาทันที : “จอโม่ ไม่ได้ คิดจะให้คุณชายสามเย่ช่วยจ่ายเงินให้หรอกใช่ไหม?

ตอนแรกเธอไม่กล้านึกถึงคุณชายสามเย่จริง ๆ เพราะแผนการ ตอนแรกของจื่อโม่คือต้องการแย่งประมูลของกับคุณชายสามเย่
แย่งประมูลของกับคุณชายสามเยู่แล้ว หลังจากนั้นให้คุณชาย สามเย่เป็นคนจ่ายเงิน การทำแบบนี้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วย ชา

แต่เมื่อหลิงเอ๋อตัดความน่าจะเป็นอื่น ๆ ทิ้งไป ก็นึกถึงเพียง คุณชายสามเย่เท่านั้น

ขณะที่หลิงเอ๋อถามคำถามนี้ออกมา ดวงตาคู่นั้นจับจ้องไปที่ แววตาของถังจื่อ โม่ตรง ๆ เต็มไปด้วยความรู้สึกช็อกจนแทบไม่ อยากจะเชื่อ

ถังจื่อไม่มองเธอ แล้วพยักหน้าช้า ๆ : “ผมคิดไว้แบบนั้นจริง ๆ นั่นแหละครับ”

“คุณพระ จื่อโม่ ช่างกล้าคิดนะ หนูแย่งของกับคุณชายสามเ แล้วจะให้คุณชายสามเย่จ่ายเงินเนี่ยนะ? หนูคิดบ้างหรือเปล่าว่า คุณชายสามเย่จะทำยังไงกับหนู?” ได้ยินคำตอบที่ชัดเจนของถัง จื่อ โม่ ฉู่หลิงเอ๋อก็ตกตะลึงจนถอนหายใจออกมา จอไม่ช่างกล้า เกินไปแล้ว

“เขาจะทําอะไรผมได้?” ถังจื่อไม่เบ้ปากเล็กน้อย : “หรือว่าเขา กล้าตีผม?”

“จ๋อโม่จ๊ะ ฉันคิดว่าหนูยังไม่ค่อยรู้จักคุณชายสามเผ่ดีพอ ฉัน ได้ยินมาว่าถ้าหากคุณชายสามเย่อยากจัดการใครสักคน ก็จะ ทำให้คนคนนั้นเหมือนตายทั้งเป็น” ตอนที่หลิงเอ๋อพูดประโยค นี้ ก็ทำท่าตัวสั่นด้วย ไม่รู้ว่ากลัวจริง ๆ หรือจงใจทำให้ถังจื่อไม่ เห็น
ถังจื่อไม่มองหลิงเอ๋อ เขากะพริบตาปริบ ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร

“แน่นอนว่าหนูเป็นลูกชายของคุณชายสามเย่ หนูอาจจะคิดว่า คุณชายสามแย่คงไม่ทำอะไรลูกชายแท้ ๆ ของตัวเองหรอก” หลิงเอ๋อสบตากับถังจื่อ โม่ แล้วเธอก็หยุดพูดครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูด ต่อว่า : “แต่ว่า หนูเคยได้ยินประโยคนี้ไหม คนเป็นพ่อลูกกันใน ชาตินี้คือศัตรูกัน ในชาติก่อน ฉะนั้น ฉันเป็นห่วงว่าคุณชายสาม เยจะทำกับหนูยิ่งกว่าทำกับคนอื่น……..

ฉู่หลิงเอ๋อพูดไม่จบ แต่ความหมายที่สื่อออกมาชัดเจนมาก ถังจื่อ โม่กะพริบตาปริบ ๆ อีกครั้ง และเม้มปาก ดูเหมือนจะ วิตกกังวลเล็กน้อย

อาจจะรู้สึกกังวลใจอยู่บ้างเล็กน้อย เยซือเฉินจะทำกับเขา เหมือนอย่างที่ทำกับศัตรูเหรอ?! จะเป็นแบบนั้นเหรอ?