บทที่ 963 ฝีมือของเทพธิดาเป็น ใครจะสู้ คุณถึงรักคน เป็นล่ะ (2)

“ไสหัวไป……หัวหน้าน้อยยกเท้าขึ้นเตะไปที่อะเฉียง: “ฉันไม่ อยากแต่งงานกับเธอ ใครจะมาบังคับฉันได้ ? หัวหน้ายังไม่ยุ่ง เลย แล้วฉันจะต้องไปกลัวอะไร ?

“หัวหน้าน้อย หรือว่าคุณอยากจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ ตระกูลถัง? ” อะเฉียงคิดได้ดังนั้น ก็ถามออกไป

“ฉันเองก็คิด แต่นั่นก็ต้องให้ชายชรายอมถึงจะได้ ตอนนี้ยังไม่ ได้รับการยืนยันว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของหัวหน้า ชายชราและตาแก่ก็ระแวงฉันเหมือนเป็นหัวขโมยแล้ว……..เมื่อ คิดไปถึงเหตุการณ์ในห้องเมื่อครู หัวหน้าน้อยก็ทุกข์ใจจนยากที่ พูดออกมาได้

ในตอนที่หัวหน้าน้อยพูดค่นี้ ใบหน้ามีกลิ่นอายความชั่วร้าย ปนอยู่ และไม่มีใครรู้ว่าที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่

“อะเฉียง นายว่าฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ? ” หัวหน้าน้อยหัน ไปทางอะเฉียง อดไม่ได้ที่จะถามออกไป อยากจะเรียกคืนความ มั่นใจจากอะเฉียงแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี

“หัวหน้าน้อย คุณเป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ยัง พอได้อยู่ แต่ถ้าเป็นลูกเขย มันไม่ไหวแน่นอน” อะเฉียงเป็นคน ตรงๆ และชอบพูดอะไรตรงๆ
“เพราะอะไร? “หัวหน้าน้อยเลิกคิ้ว ไม่รู้ว่าเพราะไม่เข้าใจ จริงๆ หรือเพราะว่าปล่อยผ่านมันไปไม่ได้ เลยถามอีกหนึ่ง คําถาม

“ดูแลองค์กร โกสต์ซิตี้ หัวหน้าน้อยมีความสามารถจริง เป็น แฟน หรือเป็นสามี….อะเฉียงหยุดค่พูดไว้เพียงเท่านี้ ราวกับ กําลังจะหาคําเปรียบเปรย

“หัวหน้าน้อย คุณเคยได้ยินคำพูดนี้มาก่อนไหม ” อะเฉียงคิด ไปคิดมา ไม่ได้พูดออกไปตรงๆ แต่กลับถามกลับไป

“คำพูดไหน? “หัวหน้าน้อยไม่ค่อยเข้าใจ แล้วถามกลับไป

“โสดด้วยความสามารถ ! “อะเฉียงตอบกลับอย่างไม่กลัว ตาย เขารู้สึกว่าคำนี้เหมาะกับหัวหน้าน้อยเป็นอย่างมาก

“หัวหน้าน้อยโสดได้ด้วยความสามารถ หัวหน้าน้อยดูถูกผู้ หญิง ไม่ให้ความเคารพผู้หญิง และหัวหน้าน้อยไม่ทะนุถนอม อ่อนโยนต่อผู้หญิง เวลาที่อยู่กับผู้หญิง หากผู้หญิงร้องไห้ หัวหน้าน้อยไม่เพียงไม่พูดปลอบ ไม่แน่ว่าอาจจะลงไม้ลงมือกับ เธอเสียด้วยซ้ำ หากมีผู้หญิงอยากจะเดทกับหัวหน้าน้อย หัวหน้า น้อยก็คงมีสายตาที่เย็นชา จนเขาต้องหนีเตลิดไป หัวหน้าน้อย อยู่เคียงข้างใครไม่เป็น ปลอบผู้หญิงไม่เป็น และยิ่งรักผู้หญิงไม่ เป็น……อะเฉียงอธิบายออกไปอย่างไม่กลัวตาย

“เวลาที่ผู้หญิงเลือกแฟน ก็เพื่อมีไว้อยู่ข้างกาย มีไว้เพื่อปลอบ และมีไว้เพื่อรักเธอ หัวหน้าน้อยไม่เป็นอะไรเลยสักอย่าง แล้วเขา จะเลือกหัวหน้าน้อยทำไม ? ” สิ่งที่อะเฉียงพูดนั้นถูกต้องและแย้งไม่ได้เลย

“หัวหน้าน้อยนอกจากจะดูดีแล้ว มีฐานะทางครอบครัวที่ดี นอกจากมีเงิน และมีความสามารถมาก แต่ไม่มีข้อดีอะไรตรง ไหนที่ทำให้ผู้หญิงต้องมาสนใจได้เลย……”อะเฉียงเห็นสีหน้า ของหัวหน้าน้อยที่ยังอยู่ก็ยิ่งดูแย่ลง จากนั้นก็พูดเสริมไปอีกค่

หัวหน้าน้อยได้ยินที่อะเฉียงพูด ก็เงียบไปนาน ราวกับกำลัง

คิดในสิ่งที่อะเฉียงพูด

อะเฉียงคิดว่า ในที่สุดหัวหน้าน้อยก็เริ่มไตร่ตรอง ในใจก็รู้สึก ยินดี

จากนั้น จู่ๆหัวหน้าน้อยก็เงยหน้าขึ้น แล้วพูดอย่างเป็น ธรรมชาติไปว่า “ถังฉินเอ๋อเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา อาชญากรรม ถือว่าเธอเป็นคนเก่ง ? นายคิดว่าเธอจะอยากอยู่ เป็นเพื่อนผู้ชาย ? ปลอบผู้ชาย ? รักผู้ชาย ?”

อะเฉียง : –

หัวหน้าน้อยโสดเพราะความสามารถจริงๆ งั้นก็โสดไป ตลอดชีวิตเถอะ ?

“สายตาของนายมันหมายความว่ายังไง? ” หัวหน้าน้อย ขมวดคิ้ว และมองไปที่อะเฉียงอย่างไม่พอใจ

“หัวหน้าน้อย เมื่อหัวหน้าบอกว่า เรื่องของถังหยุนเฉิง คุณ หนูใหญ่ตระกูลถังได้ลงมือจัดการแล้ว ? เมื่อกี้ในห้องหัวหน้าพูด ว่ายังไงนะครับ ? อะเฉียงเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างชาญฉลาด คุยเรื่องความรักกับหัวหน้าน้อย นั่นเท่ากับรนหาที่ตาย

“ไม่นะ ชายชรานั่นไม่ได้พูดอะไรเลย “สุดท้ายแล้ว หัวหน้า น้อยที่อยู่ๆก็ถูกเปลี่ยนเรื่องคุย “เห็นชัดว่าชายชรานั้นจงใจ ชายชราต้องรู้แน่นอน เพียงแต่ไม่พูดเท่านั้น ”

“อืม นายไปจับตาดู ดูสิว่าเธอจะทำอะไร”ดวงตาของหัวหน้า น้อยเป็นประกาย : “นายไม่ต้องไปแล้ว ฉันจะไปดูเอง นายไปดู เรื่องผลตรวจดีเอ็นเอของเฉิงโหราโหรวแล้วกัน ”

“หัวหน้าน้อย คุณแน่ใจเหรอว่าจะไปหาเรื่องคุณหนูใหญ่ ตระกูลถัง? ” อะเฉียงมองดูหัวหน้าน้อยของตัวเอง ใบหน้าเต็ม ไปด้วยความเป็นกังวล หัวหน้าน้อยไม่ใช่จะไปรนหาที่ตายอีก ใช่ไหม ?

“วางใจเถอะ ฉันไม่หาเรื่องใส่ตัวแน่นอน ฉันแยกแยะได้ ” หัวหน้าน้อยพูดยืนยัน

อะเฉียงไม่อยากจะเชื่อ และไม่วางใจเป็นอย่างมาก หาก หัวหน้าน้อยแยกแยะได้นั้นก็ไม่ใช่หัวหน้าน้อยแล้ว

แต่เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าน้อย ได้ตัดสินใจแล้ว เขาพูดอะไรไป ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เขาหวังเพียงหัวหน้าน้อยอย่าดิ้นรนที่จะ รนหาที่ตายก็พอ

อะเฉียงรู้สึกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเมื่อเทียบกับหัวหน้าแล้ว ยิ่งไม่ควรไปมีเรื่องด้วยจะดีกว่า

คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นนักวิเคราะห์ด้านจิตวิทยา กลัวแต่ว่าแต่หัวหน้าน้อยไปยืนอยู่ตรงหน้าของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ความคิดความอ่านของหัวหน้าน้อยก็ถูกคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง มองทะลุปรุโปร่งแล้ว

ในห้องของช่างกวนหง

หลังจากที่หัวหน้าน้อยออกไปแล้ว อารมณ์โมโหของผู้ดูแล งก็จางหายไป

“หัวหน้า อะเฉิงก็เพียงทำตัวเหลวไหลไปหน่อย” ที่ผู้ดูแลจัง ตวาดหัวหน้าน้อย ก็มีเหตุผล เรื่องที่หัวหน้าน้อยทํา บางครั้งหาก ถามไปดีๆ ก็จะไม่ได้คำตอบ เลยจำต้องใช้วิธีที่แปลกไปสักนิด

แต่ผู้ดูแลจ้งที่คอยเฝ้าดูหัวหน้าน้อยมาตั้งแต่เด็ก ยังไงก็ต้อง รักและเอ็นดูเขามากกว่าอยู่แล้ว

“ฉันรู้ ที่เขาตอบตกลงกับไปหญิงก็เพื่ออยากจะรู้แผนของไปห

ยิง….. เด็กที่เขาเลี้ยงมาเอง ช่างกวนหงรู้ดี แม้ว่าเฉิงจะไม่ได้

พูดอะไร ช่างกวนหงก็รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร

“บังคับให้ไปหยิงล้วงไพ่ใบสุดท้ายออกมา ? เพราะกลัว หัวหน้าจะหลงกล ? “ผู้ดูแลจังนิ่งอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด และ กลอกตาไปมา และเห็นได้ชัดว่าผู้ดูแลจังก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเอง พูด

“เขาไม่ได้กตัญญูอะไรกับฉัน”ช่างกวนหงยกยิ้มมุมปาก จน โค้งขึ้นเล็กน้อย ดูออกว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดีไม่น้อย

“เพราะฉะนั้น มันเป็นเพราะ? “ผู้ดูแลจังก็รู้จักหัวหน้าน้อยเช่นกัน มีเรื่องอะไรที่ทำให้หัวหน้าน้อยทำแบบนี้ลงไปได้ ?!

“เพราะคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง? เพราะไปหญิงมีความแค้นกับ คุณหนูใหญ่ตระกูลถัง และไปหยิงอยากที่จะลงมือกับคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังเพราะฉะนั้นหัวหน้าน้อยจึงจำต้องบังคับไพ่ใบ สุดท้ายของไปหยิง และในเวลาเดียวกันก็อยากจะช่วยคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังกำจัดศัตรูด้วย “ผู้ดูแลจ้งเป็นผู้รอบรู้ในองค์กร โกสต์ซิตี้ ก็ย่อมเป็นคนที่ฉลาด แค่คิดก็เข้าใจได้

“หัวหน้าน้อยของเราไม่เคยดีกับเราสองคนขนาดนี้มาก่อน ผู้ดูแลจ้งก็ยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นมีอารมณ์ที่ซับซ้อนและหลาก หลายเต็มไปหมด : “ก่อนหน้านั้นเขาหาว่าเราลำเอียง แต่ตัว เองกลับไม่รู้ว่าตัวเองนั่นแหละที่ลำเอียงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

“น้อยคนมากที่จะทำให้อะเฉิงเป็นฝ่ายเริ่มก่อนแบบนี้ คุณหนู ใหญ่ตระกูลถังคน………างกวนหงยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยด้วย อารมณ์ที่หลากหลาย

“ครับ คุณถังคนนี้นี่ช่างเก่งกาจเสียจริง” ผู้ดูแลจ้งพูดตาม เพียงแต่เขากะพริบตา ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปซัดเจน ! !