บทที่ 948 ช็อกมาก กับผลลัพธ์นี้งั้นหรอ (2)

อะเฉียงใต้แต่แอบถอนหายใจ ในที่สุดหัวหน้าน้อยก็ไม่เส แสร้งแล้ว ในที่สุดก็เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาสักที!! เขาเองก็ไม่ ต้องถูกบังคับให้เล่นละครอีกต่อไปแล้ว!! “ทำไมคุณถึงทำแบบนี้? ทำไม?” ไปหยิงไม่เข้าใจ เธอไม่

เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าน้อยถึงต้องทำแบบนี้?

แน่นอนว่าเธอรู้สึกเจ็บใจมาก เจ็บใจที่แผนการของตัวเองที่ วางไว้อย่างดีกลับมีจุดบกพร่อง

“เธอน่ะ มีสิทธิ์มาซักถามหัวหน้าน้อยอย่างฉันเหรอ?” หัวหน้า น้อยมองเธอด้วยสายตาที่ขยะแขยงเหมือนกำลังมองกองขยะ ไม่มีผิด

“ฉันก็แค่ว่างมากจนรู้สึกเบื่อเลยหาอะไรสนุก ๆ ท่า แต่เธอดัน

โง่เกินไป เลยทำให้ฉันหมดสนุกแล้ว

อะเฉียงได้ยินที่หัวหน้าน้อยของตัวเองพูด ก็เลิกคิ้วขึ้น เอา เถอะ ถ้าไม่เสแสร้งก็คงไม่ใช่หัวหน้าน้อยหรอก

หัวหน้าน้อยก็แค่อยากรู้ไพ่ตายของไปหยิง เลยจงใจให้ไปห ยิงติดกับ

แน่นอนว่าเรื่องที่หัวหน้าน้อยทำหลังจากนั้นคือทำเพื่อหาเรื่อง ตื่นเต้นสนุก ๆ นั่นแหละ
ที่จริงเมื่อเฉิงโหราโหราปรากฏตัว ด้วยความสามารถของ หัวหน้าน้อย เรื่องของไปหยิงก็คงจบไปแล้ว แต่หัวหน้าน้อย ต้องการปลอมผลตรวจดีเอ็นเอ

หัวหน้าน้อยเลยสั่งให้เขาส่งคนไปที่ปราสาทเพื่อเอาเส้นผม ของท่านย่ามา แน่นอนว่าปริมาณเส้นผมที่เอามามีจํานวนค่อน ข้างเยอะ เพราะต้องเอาเส้นผมพวกนั้นไปใส่ไว้บนหัวของเฉิงโหร วโหรว เพื่อไม่ให้เจ้าเก้าผิดสังเกต เพียงแค่เส้นสองเส้นไม่พออยู่ แล้ว

โชคดีที่เหมยหลันหวีผมให้ท่านย่าทุกวัน จึงทำให้เอาเส้นผม พวกนั้นของท่านย่ามาได้ไม่ยาก

ตอนนี้เส้นผมของท่านย่าเป็นสีขาวทั้งหัว เขาจึงให้คนยอม เส้นผม ให้เป็นสีดำ เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าหัวหน้าน้อยลงทุน ลงแรงขนาดนี้ไปเพื่ออะไร?

อีกอย่างตอนที่หัวหน้าน้อยให้เขาทำเรื่องพวกนี้ ก็ไม่ได้ให้

แอบทําด้วย

พรุ่งนี้ผลตรวจดีเอ็นเอออกมา ถ้าหากผลไม่เหมือนกับครั้ง ก่อน หัวหน้าไม่ต้องสืบก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นฝีมือของหัวหน้าน้อย บางครั้งอะเฉียงก็รู้สึกว่าสมองของหัวหน้าน้อยไม่ค่อยปกติ!! อะเฉียงคิดว่าควรต้องให้หัวหน้ากับเจ้าหญิงสั่งสอนหัวหน้า น้อยสักหน่อยแล้ว

เมื่อครู่ไปหยิงพูดว่าหัวหน้าน้อยต้องการหลอกใช้เธอ อะเฉียงคิดว่าคําพูดนี้เป็นการกล่าวหาหัวหน้าน้อยของเขา หัวหน้าน้อย ต้องการจะให้ไปหยิงออกหน้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ถ้าพูดให้น่าฟังหน่อยก็คือหัวหน้าน้อยกำจัดศัตรูแทนคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังไปได้หนึ่งคน แต่ด้วยนิสัยของหัวหน้าน้อย ถึงจะทำความดี ก็ไม่มีทางที่คน

อื่นจะซาบซึ้งใจหรอก เพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีแค่ไหนแต่ถ้า หัวหน้าน้อยเป็นคนทําออกมา ก็กลายเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก

“หัวหน้าน้อย คุณไม่กลัวว่าลูกสาวของหัวหน้าจะเป็นถังฉันเอ อจริง ๆ เหรอ หัวหน้าน้อยไม่กลัวว่าถึงตอนนั้นถังฉินเอ๋อจะแย่ง ทุกอย่างไปจากคุณหรือไง?” ไปหยิงไม่เชื่อ ไม่มีทางเชื่อ เธอไม่ เชื่อว่าหัวหน้าน้อยคนนี้จะไม่สนใจเรื่องพวกนี้

“สมองหล่อนมีปัญหาหรือเปล่าเนี่ย?” คราวนี้หัวหน้าน้อยไม่ ได้มองไปที่ไปหยิง แต่กลับหันไปถามอะเฉียงแทน

อะเฉียงเบ้ปากเล็กน้อย สมองของหัวหน้าน้อยก็ไม่ปกตินะ ยัง

จะกล้าไปว่าคนอื่นสมองมีปัญหาอีกเหรอ?

“เข้ามา ส่งแขก” ไม่เสียแรงที่อะเฉียงเป็นบอดี้การ์ดของ หัวหน้าน้อย เขาเข้าใจความคิดของหัวหน้าน้อยเป็นอย่างดี อะ เฉียงรู้ว่าหัวหน้าน้อยต้องการไล่เธอออกไป

ปล่อยให้ผู้หญิงที่น่ารังเกียจที่คิดว่าตัวเองสำคัญอยู่ที่นี่ ตัวเขา เองเห็นแล้วยังรู้สึกอึดอัดเลย

เมื่อประตูเปิดออก ก็มีคนเข้ามาทันที คนนั้นเดินไปข้างหน้าแล้วจับตัวไปหญิงไว้ จากนั้นก็กระชากลากเธอออกไปอย่างไม่ใย

ต่างก็เป็นคนใกล้ชิดของหัวหน้าน้อยทั้งนั้น ทุกคนจึงรู้จักนิสัย ใจคอของหัวหน้าน้อยเป็นอย่างดี ถึงแม้ปกติหัวหน้าน้อยจะนิสัย

แปลก ๆ เข้าหาได้ยาก แต่การไล่คนตรง ๆ แบบนี้ก็มีไม่บ่อยนัก นอกเสียจากน่ารังเกียจจนเกินบรรยาย ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้ว

ทําไมต้องเกรงใจด้วยล่ะ?

ไปหยิงไม่ทันขัดขืนก็ถูกลากออกไปแล้ว จากนั้นก็ถูกโยนออก ไปนอกประตูใหญ่

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง รู้สึกตะลึงงันไปเลย แต่ตอนนี้เธอกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้วล่ะ

หัวหน้าน้อยไม่สนใจเธออีกแล้ว และเห็นได้ชัดว่าหัวหน้าน้อย

ต้องการขับไสไล่ส่งเธอ ถ้าหากถึงตอนนี้หัวหน้ารู้ว่าเธอเป็นคน

ทำเรื่องทั้งหมดขึ้นมา?

ไปหยิงไม่กล้าคิดเลยว่าหลังจากนั้นจะเป็นยังไง

ไม่ เธอจะนั่งรอความตายแบบนี้ไม่ได้ เธอต้องคิดหาวิธี

ตอนนี้ เธอนึกถึงเจิ้งฉง ต่อให้ต้องตาย เธอก็ต้องลากเจิ้งฉง ให้ตายไปด้วยกัน อย่างน้อยมีเพิ่งฉงอยู่ ถึงตอนนั้นก็น่าจะต่อกร กับหัวหน้าได้บ้าง ไม่แน่หัวหน้าอาจจะไว้หน้าบ้างก็ได้

ขณะเดียวกันเธอก็นึกถึงผู้ชายคนที่เธอรักแต่กลับไม่สามารถ ครอบครองได้ และในท้ายที่สุดเธอก็ไม่อาจดึงเขาลงเหวได้
หลังจากไปหยิงกลับไปแล้ว หัวหน้าน้อยก็ยิ้มออกมา ไม่มีผู้ หญิงน่าขยะแขยงคนนั้นขวางหูขวางตา แม้แต่อากาศก็สดชื่นขึ้น มาทันที

“อะเฉียง ในเมื่อพรุ่งนี้หัวหน้าต้องการตรวจดีเอ็นเอด้วยตัว เอง งั้นพวกเราก็ไปร่วมสนุกกันสักหน่อย” เรื่องสนุกแบบนี้ถ้าเขา ไม่ไป ก็คงรู้สึกผิดกับตัวเขาเอง

และเขาก็อยากไปทำความรู้จักกับน้องสาวคนนั้นของเขาด้วย

“หัวหน้าน้อย จะไม่เป็นการหาเรื่อง ใส่ตัวเหรอครับ?” อะเฉียง ตะลึงงัน สถานการณ์แบบนี้หัวหน้าน้อยควรจะหลบไปให้ไกล ๆ ไม่ใช่เหรอ? แต่นี่หัวหน้าน้อยกลับจะไปร่วมสนุก

ไม่ว่าหัวหน้าน้อยจะทำไปเพื่ออะไร แต่การที่หัวหน้าน้อยสร้าง เรื่องตบตาในการตรวจดีเอ็นเอเป็นเรื่องจริง

หัวหน้าน้อยกลัวว่าหัวหน้าจะจับเขาไม่ได้หรือไง ถึงได้เสนอตัว

ไปให้เขาจับถึงที่อย่างนั้น?

“พรุ่งนี้ต้องคึกคักมากแน่นอน มีเรื่องสนุกอย่างนี้จะขาดฉันไป ได้ยังไงล่ะ?” หัวหน้าน้อยไม่ได้ฟังที่อะเฉียงพูดเลยสักนิด หรือ อาจพูดได้ว่าเขากับอะเฉียงคิดไม่เหมือนกัน

“หัวหน้าน้อย บางเรื่องไปร่วมสนุกได้ แต่บางเรื่องก็ไม่ควรไป ยุ่งจะดีที่สุดนะครับ ถ้าหากหัวหน้าน้อยไม่ได้สร้างเรื่องตบตา หัวหน้าน้อยจะทําอะไรก็ได้ แต่นี่…… อะเฉียงเห็นว่าหัวหน้าน้อย ไม่สนใจคำพูดเขาเลยสักนิด เขาเลยพูดให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
“ทําไม แกกลัวตาแก่จะจัดการฉันเหรอ?” หัวหน้าน้อย เหมือนจะเข้าใจถึงปัญหานี้แล้ว

“ไม่ใช่เป็นห่วงครับ แต่มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว” อะเฉียง กลัวว่าหัวหน้าน้อยจะเกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ เลยพูดออกมาตรง ๆ

สถานการณ์แบบนั้น อะเฉียงคิดว่าต่อให้หัวหน้าใจกว้างแค่ ไหน ก็ไม่มีทางปล่อยหัวหน้าน้อยไว้แน่

เขารู้ว่าหัวหน้าน้อยเล่นสนุกด้วย แต่ก็ต้องการช่วยคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังด้วย แต่หัวหน้าไม่รู้เรื่องนี้ คนที่ไม่รู้จะคิดว่า หัวหน้าน้อยมีอะไรแอบแฝง

“งั้นก็ยิ่งสนุกมากขึ้นน่ะสิ ฉันต้องไปให้ได้แน่นอน” หัวหน้า น้อยแววตาเป็นประกายขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมา ถึงได้ดู ตื่นเต้นดีใจขนาดนั้น

อะเฉียง : “

หรือว่าหัวหน้าน้อยอยากถูกทรมานร่างกาย? ถ้าไม่ถูกทรมาน จะไม่สบายใจแบบนั้นหรือเปล่า? หรือหัวหน้าน้อยคิดว่าหัวหน้ารักเขามาตลอด เลยไม่มีทางทำ

อะไรเขา?

หรือหัวหน้าอยากลองเชิงดูว่าในใจของหัวหน้านั้น ระหว่าง เขากับเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ใครจะสำคัญกว่ากัน?

หัวหน้าน้อยหาเรื่องใส่ตัวจริง ๆ
หัวหน้าน้อย ไว้รอให้หัวหน้าได้ตัวเจ้าหญิงกลับมา คุณ เตรียมตัวเป็นคนนอกได้เลย” อะเฉียงคิดว่า ในฐานะที่เขาเป็น บอดี้การ์ด ก็ควรจะต้องตักเตือนหัวหน้าน้อยสักหน่อย