บทที่ 937 เด็กน้อยทั้งสองท่าผู้เฒ่าตระกูลเน็อคไปตามๆ กัน (3)

คุณปู่เขียกบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปให้แก่เยซื้อเฉินแล้ว จึงไม่เข้า แทรกแซงเรื่องภายในบริษัท เพียงแต่ช่วงนี้เรื่องของเยซือเฉิ

นกับเงินถั่วนิ่งเอิกเกริก ใหญ่โต

คุณปู่เย่จึงมีความคิดอื่นเกิดขึ้น วันนี้คุณปู่เยถือโอกาสมาที่ บริษัท โดยพาคุณย่าเย่มาด้วย

ปากบอกว่าถือโอกาสที่ผ่านทางมาเข้าบริษัท สรุปว่าการถือ โอกาสเข้ามาในบริษัทครั้งนี้จะจริงหรือไม่ก็มีเพียงคุณปู่เย่ เท่านั้นที่รู้ดี

เมื่อได้ยินพนักงานบอกว่าเยซื้อเฉินไม่ได้เข้าบริษัท สีหน้าคุณ ปู่เย่เคร่งขรึมอย่างไม่พอใจหลายส่วน

ซึ่งคุณปู่เย่ไม่ได้กล่าวโทษหลานของตนต่อหน้าพนักงาน จาก นั้นก็เข้าไปในห้องทำงานของเซือเฉินแล้วค่อยโทรไปหาเขา

เมื่อเข้าในยังห้องทำงานของเซือเฉินก็เห็นเด็กผู้หญิงนั่งอยู่ บนเก้าอี้ทำงาน

คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ต่างตกตะลึงงัน

“ทำไมห้องทำงานของซื้อเฉินถึงมีเด็กได้? เด็กบ้านไหนมา เพ่นพ่านแถวนี้นี่? “คุณปู่เย่ได้สติ ใบหน้าก็มืดครึ้มในพริบตา โดยไม่คำนึกว่าจะทำให้เด็กตกใจได้ “เรียกคนมาเอาเด็กไป
“คุณอย่าเพิ่งใจร้อน ถามดูก่อนค่อยว่ากัน คุณย่าเข่มอง หน้าถังจื่อ ด้วยดวงตาเป็นประกาย เด็กคนนี้คงไม่ได้มาอยู่ใน ห้องทํางาน อเฉินโดยไร้สาเหตุ

เด็กน้อยถังจื่อ ใช้ดวงตากลมโตมองคุณปู่เย่กับคุณย่าเย

พวกเขาเข้ามาถึงถังจื่อ ก็จําพวกเขาได้ทันที เพราะเคยเจอกัน ในบ้านตระกูลถังแล้ว

ทว่าเห็นได้ชัดว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเยถังจื่อไม่ได้ เนื่องจาก ครั้งก่อนความสนใจของพวกเขาไม่ได้อยู่ที่ถังจื่อซี บวกกับวันนี้ ถังจื่อแต่งตัวพิถีพิถันเป็นพิเศษ ก่อนออกจากบ้านถังจื่อไม่ยัง ให้เธอสวมแว่นกันแดดด้วย จึงต่างจากวันที่เจอกันในบ้าน ตระกูลถังอย่างสิ้นเชิง

ไม่แปลกที่คุณย่าเยกับคุณปู่เย่จำเธอไม่ได้

“เด็กน้อย หนูเป็นใครจ๊ะ? ทำไมหนูมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะจ๊ะ? คุณย่าเย่มองถังจื่อซีด้วยรอยยิ้ม ดูแล้วมีความเมตตากรุณาไม่ เบา

ถังจื่อซึกะพริบตา เธอรู้ว่าสองคนนี้คือคุณปู่กับคุณย่าของคุณ พ่อ ซึ่งถือว่าเป็นญาติของเธอ แต่พวกท่านไม่ชอบคุณแม่ แถมยัง ด่าคุณแม่อีกด้วย

“ที่นี่คือบริษัทของพ่อ หนูมาหาคุณพ่อค่ะ”ทว่าเด็กน้อยถึงชื่อ เป็นเด็กมีมารยาท เธอตอบคุณย่าเยด้วยสุภาพหนึ่งประโยค

“บริษัทของพ่อหนูเหรอ? พ่อของหนูคือใคร? “สีหน้าคุณย่าเยเปลี่ยนเล็กน้อย น้ำเสียงไม่ได้อ่อนโยนเหมือนเมื่อสักครู่แล้ว สายตาคุณปู่เย่ก็จับจ้องอยู่ที่ถังจื่อซีตรงๆ

ซึ่งแววตาที่คุณปู่เย่จ้องนั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง แต่ถึงอ ไม่ตกใจ กลับตอบด้วยรอยยิ้ม : “แดดดี้ของหนูก็คือประธาน บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เย่ซือเฉิน”

ได้ยินคําตอบจากถังจื่อซี สีหน้าคุณปู่เย่กับคุณย่าเยีพลัน เปลี่ยนไป ลูกของซือเฉิน

เป็นไปได้ยังไง?

ซื้อเฉินมีลูกโตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

หากเป็นลูกของซื้อเฉินจริง แล้วใครคือเด็กของเด็กล่ะ?

“แล้วแม่ของหนูคือใครเหรอ? “คุณย่าเยนึกถึงได้จึงรีบถาม

ออกไป

หลายปีมานี้ข้างกายซื้อเฉินไม่ได้มีผู้หญิงเลยสักคน มีเพียง หนึ่งเดียวก็คือเป็นวง

ทว่าซื้อเฉินกับเงินถั่วนิ่งแต่งงานเมื่อครึ่งปีก่อน พวกเขาไม่มี ทางมีลูกโตขนาดนี้ ดังนั้นเด็กไม่ใช่ลูกของเงินถั่วงอย่าง แน่นอน

คุณย่าเย่ไม่อยากให้แม่ของเด็กเป็นเงินมั่วนิ่ง เพราะเป็นลั่วนิ่ง

จัดการยากมาก

“แม่ของหนูคือเป็นลั่วฉิง”ถังจื่อซีมองคุณย่าเย่ พลางตอบอย่างมีมารยาท

คุณแม่เคยสอนเธอว่าต้องเป็นต้องที่มีมารยาท

“เป็นไปไม่ได้ เป็นลั่วจิงตั้งท้องไม่ได้ จะมีลูกได้ยังไง? อีกทั้ง พวกเขาเพิ่งแต่งงานเมื่อครึ่งปีก่อนเอง…….”คุณปู่เย่โต้กลับทันที แบบไม่อยากยอมรับความจริงข้อนี้

“แม่ของหนูมีลูกไม่ได้เพราะบาดเจ็บตอนคลอดหนู ดังนั้นหนู เป็นลูกแท้ๆของคุณแม่และคุณพ่อถังจื่อหันไปมองคุณปู่เย่ พลางอธิบายอย่างจริงจัง

เรื่องเกี่ยวกับคุณพ่อคลอดพวกเขาแล้วได้รับบาดเจ็บ เธอกับ พี่ชายเพิ่งรู้ตอนที่คุณปู่เย่สร้างเรื่องใหญ่โตขึ้น

ดวงตาคุณย่าเยกะพริบปริบๆ จากนั้นเดินไปหาถึงจื่อซีด้าน หน้าด้วยรอยยิ้มเบาๆ มือข้างหนึ่งยื่นไปยังหัวของถังจื่อซี มอง คล้ายกับแค่จับเบาๆเท่านั้น

“ท่านอยากตรวจดีเอ็นเอเหรอคะ? “ถังจื่อซึกะพริบตา จากนั้น ก็ดึงเส้นผมตัวเองหลายเส้นแล้วยื่นให้คุณย่าเย: “นี่ค่ะ ไปตรวจ ได้ตามใจชอบเลยค่ะ”

คุณย่าเย่รู้สึกประหลาดใจและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ยังคงรับ เส้นผมมาไว้ในฝ่ามือ

“ถ้าเป็นลูกของซื้อเฉิน แล้วเงินมั่วนิ่งเป็นคนคลอดเอง……. คุณย่าเย่มองไปยังคุณปู่เย่ด้วยสีหน้าสับสนซับซ้อน

“ถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น ครั้งนี้ตระกูลถังคงหนีไม่รอดแล้วล่ะ งั้นคุณถัง…..คุณย่าเยไม่ได้พูดจบ แต่ความหมายที่ อยากสื่อก็ชัดเจนเพียงพอแล้ว

หากตระกูลถังต้องพินาศ คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังไม่ใช่ สะใภ้ที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมแต่งเข้าตระกูลเยอีกต่อไป

“หากเด็กคนนี้เป็นลูกของซื้อเฉินและเงินชั่วนิ่งจริง พวกเราจะ ขัดขวางอีกไหม? “คุณย่าเย่เริ่มลังเลเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะท่าน ชอบถังจื่อ มากมาย แต่เพราะท่านรู้จักนิสัยของเชื่อเงินต่าง หาก

ท่านรู้ว่าสิ่งที่เชื่อเฉินตั้งมั่นไว้แล้วจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลง เดิมทีเยซื้อเฉินกับเป็นลั่วถึงก็พัวพันกันอยู่แล้ว หากทั้งสองมีลูก จริงๆ หากคิดจะแยกจากกันคงยากเอาการ

ท่านกลัวเยซื้อเฉินจะห่างเหินต่อพวกท่าน

“แต่ก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิง คุณปู่เย่มองไปยังถังจื่อซีแวบหนึ่ง พลางขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ ตระกูลเยของพวกเขาต้อง มีเหลนชายมาสืบทอดวงศ์ตระกูล

ซึ่งอนาคตข้างหน้าเป็นถั่วนิ่งไม่อาจมีลูกได้นั้นเป็นเรื่องจริง

คุณย่าเย่เม้มปากไม่ได้พูดอะไร เพราะคุณปู่เย่พูดความจริง เด็กผู้หญิงไม่มีประโยชน์อะไรกับตระกูลเย่เอาเสียเลย

“สำหรับตระกูลถัง ครั้งนี้น่าจะมีเคราะห์มากกว่าโชค พวกเรา อยู่ห่างตระกูลถังไว้ก็ดี ค่อยดูสถานการณ์ก่อน หากครั้งนี้ตระกูล ถังพังพินาศจริง ถึงเวลานั้นพวกเราค่อยหาคนที่เหมาะสมกว่า”เห็นได้ชัดว่าคุณปูเม่มีความคิดในใจแล้ว

“แล้วเอายังไงกับเด็กคนนี้ล่ะ? “คุณย่าเย่ไม่ได้เห็นต่าง ยอมรับในการกระทําของคุณปู่เย่ เพียงแต่มีเด็กเกินออกมาคน หนึ่งก็เป็นปัญหาใหญ่อย่างหนึ่ง

“เรื่องเด็กก็ง่ายมาก ในเมื่อเป็นเด็กของตระกูลเย่ พวกเราก็ ต้องเลี้ยงดู หากมีผลกระทบอะไรก็ส่งไปต่างประเทศได้ พวกเรา ตระกูลเย่เลี้ยงดูส่งเสีย ไม่ทำให้เธอลำบากหรอก”คุณปู่เย่เอ่ย อย่างคิดว่ามีเหตุมีผล

ความหมายของคุณปู่เย่ชัดเจนมาก พาเด็กกลับไป แล้วตระ กูลเย่เป็นฝ่ายเลี้ยงดู สำหรับแม่ของเด็กอย่างเป็นถั่วนิ่งไม่มีทาง เข้าบ้านตระกูลเย่ได้อยู่แล้ว

นี่คือการพลัดพรากแม่ลูกจากกันเห็นๆ

แน่นอนเรื่องอย่างนี้คุณปู่เย่ไม่ใช่เพิ่งจะทำเป็นครั้งแรก

ทั้งสองท่านเห็นถังจื่อซีอายุประมาณห้าขวบ คิดว่าถังจื่อฟัง พวกท่านไม่รู้เรื่อง

ทว่าถังจื่อซีฟังรู้เรื่องหมด

เธอเป็นคนมีมารยาทเป็นเด็กรู้ความเสมอมา ถึงแม้เธอจะไม่ ชอบคุณปู่คุณย่าของคุณพ่อ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรที่เสียมารยาทเลย

ตอนนี้พวกท่านรังแกคุณแม่อย่างไม่ยั้งมือ ยังบอกว่าตระกูล ถังใกล้พินาศแล้ว? เธอยังต้องทนอีกเหรอ?
มีมารยาท ใจกว้าง ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปล่อยให้ใคร มารังแกกันได้ ดังนั้นหากต่อจากนี้เธอไม่ทำอะไรหน่อยก็คงผิด ต่อตัวเธอเองและผิดต่อคุณแม่แล้วล่ะ

ดังนั้น…….