บทที่ 934 ชาย หีงเผยความองอาจ โอหัง (3)

ไป๋หยูหนิงหายโกรธ ในชั่วพริบตา ความเคียดแค้นบนใบหน้า

จางหายเป็นปลิดทิ้ง “ไม่ ไม่มีปัญหาค่ะ เสียงไปหยหนึ่งยังคงเบามาก คล้ายกับคนที่ใกล้จะคลั่งเมื่อ

ไม่ใช่เธอ

“อืม งั้นก็ทำต่อ แค่พึ่งเอกสารพวกนี้ช่วยถึงหยุนเฉิงพลิก สถานการณ์มันยังห่างไกลเกิน”ผู้ชายเก็บเอกสาร เสียงที่ราบ เรียบฟังอารมณ์ไม่ค่อยออก

“ฉันรับทราบค่ะ”ไป๋หยูหนิงรู้ว่าเอกสารพวกนี้ไม่เพียงพอให้ ถังหยุนเฉิงพลิกคดีได้ ถึงแม้เงินลั่วนิ่งจะมีแผนสำรองก็ตาม แต่ ถึงอย่างนั้นก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อจะได้ไม่แพ้ในศึกครั้งนี้

ไป๋หยูหนิงยิ่งรู้ว่าหากครั้งนี้รบแพ้ อย่าว่าแต่ถังหมุนเฉิงเลย

แม้กระทั่งตระกูลถังก็ต้องบรรลัยไปด้วย

“ต้องการให้ผมช่วยไหม? “ผู้ชายมองเธอ มุมปากที่ยกขึ้น เล็กน้อยมีอารมณ์ซับซ้อนอยู่เลือนราง

“ไม่ต้องค่ะ ฉันทำเองได้ คุณช่วยฉันตรวจสอบก็พอค่ะไปหย หนิงรีบปฏิเสธโดยพลัน เธอกล้าให้เขาช่วยได้อย่างไร เมื่อนึกถึง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนดูเอกสาร ไปหยูหนิงก็ยิ่งคัดค้านมากขึ้น

“เหมือนจะมีเวลาไม่มากแล้ว” ใบหน้าผู้ชายยังคงประดับรอย ยิ้มเช่นเดิม ไม่มีความผิดหวังหรือหดหู่ใจเลยสักนิด
รอยยิ้มบนใบหน้าเขาสามารถบดบังอารมณ์อื่นเป็นอย่างดี

หรือคุณให้คุณชายสามเย่เปิดห้องให้คุณ ฉันหาของฉัน คุณ หาของคุณ พอพวกเราหาเจอแล้วค่อยมาปรึกษาด้วยกัน…….ไป หยูหนิงเผยความคิดตัวเองเสียงเบา ซึ่งเธอมีความคิดนี้ตั้งนาน แล้ว เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าผู้ชายคนนี้ไม่ต้องมาอยู่ร่วมห้อง เดียวกับเธอ

รอยยิ้มที่แม้โดนฟ้าผ่าก็ไม่เปลี่ยนแปลง ยามที่แข็งค้าง กะทันหัน ซึ่งชั่วอึดใจ รอยยิ้มที่มีจุดเปลี่ยนไม่ได้บดบังอารมณ์ อื่นบนใบหน้าได้ดีเท่าที่ควร สามารถเห็นความรู้สึกเป็นเขี้ยว เดี๋ยวฟันได้อย่างเด่นชัด

ทว่า วินาทีต่อมารอยยิ้มเบ่งบานอีกครั้ง สามารถกลบเกลื่อน ทุกอย่างได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ : “คุณหาเองเลย ผม…….

ยังไม่ทันสิ้นเสียงของผู้ชาย มือถือไปหยหนึ่งก็ดังขึ้นกะทันหัน

ไป๋หยูหนิงรีบเอามือถือขึ้นมา เห็นเบอร์ที่ปรากฏอยู่บนจอ เธอ ที่ทำหน้าระมัดระวังเมื่อตอนนี้มีรอยยิ้มเข้ามาแทน “ฮัลโหล รุ่นพี่”

เสียงของไปหยูหนิงยังคงเบาเช่นเดิม แต่มีความอ่อนโยนเพิ่ม ข็นหลายส่วนอย่างแจ่มชัด เป็นความอ่อนโยนในเฉพาะตัวผู้

หญิง

ดวงตาดอกท้อคู่งามที่กำลังยิ้มพลันหรี่ขึ้น รุ่นพี่ เขารู้ว่ารุ่นพี่ของเธอคนนี้คือใคร คือผู้ชายที่ไปหยูหนิงชอบนั่นเอง!!

ตอนนั้นก็เพราะสาเหตุนี้จึงทำให้เธอเลือกทำงานกับผู้ชายคน อืม ให้ความหมายว่าหอคอยที่ใกล้น้ำ ได้พระจันทร์ก่อน!

หลายปีผันผ่าน เข้าใกล้หอคอยแล้ว ไม่รู้ว่าเด็ดพระจันทร์ไป ถึงไหนแล้ว?!

“อืม รู้สึกยากนิดหนึ่ง มีไม่เข้าใจหลายที่เลย……..เสียงของไป หยูหนิงส่งมาอีกครั้ง ทำลายความคิดของผู้ชาย ดวงตาหรี่ของ ผู้ชายเผยอันตรายหลายส่วน

ไปหยูหนิงเป็นคนพึ่งตัวเอง แข็งแกร่งกว่าผู้ชายด้วยซ้ำ เธอไม่ ชอบยอมแพ้และไม่อ่อนข้อ แต่เสียงของเธอในยามนี้เผยการ อ่อนข้ออย่างเด่นชัด ในความอ่อนข้อนี้ให้ความรู้สึกออดอ้อน เจืออยู่ด้วย

อีกทั้งเมื่อกี้เขาบอกว่าเขาช่วยเธอ เธอก็รีบปฏิเสธอย่างไม่ รักษาน้ำใจทันที บอกว่าเธอทำเองได้ แต่ตอนนี้เธอกลับขอความ ช่วยเหลือจากคนอื่น?

อืม ดีมาก!!

เห็นเขาเป็นคนตายหรือไง?

“อืม รุ่นพี่ว่ามาเลย ฉันฟังอยู่ไม่รู้อีกฝ่ายพูดอะไร ไปหยูหนิง รีบขานรับ ซึ่งน้ำเสียงยังเรือรอยยิ้มไว้หลายส่วน
ไปหยูหนิงคุยโทรศัพท์ไปพลาง เดินไปยังโต๊ะคอมพิวเตอร์ไป พลาง ซึ่งไม่แม้แต่จะมองผู้ชายในห้องสักแวบเดีว เห็นผู้ชายคนนี้ เป็นอากาศธาตุไปแล้ว

“อืม ฉันรู้แล้วไปหยูหนึ่งนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็ค้นหา อะไรบางอย่างในคอมพิวเตอร์ ซึ่งเห็นได้ชัดวอีกฝ่ายกำลังสอน เธอทําอยู่

“ฉันเข้าใจแล้ว รุ่นพี่เก่งจริงๆ สักพัก ไปหยหนึ่งก็ร้องออกมา ด้วยความตื่นเต้นดีใจที่ไม่อาจปิดบังได้ หรือเธอไม่คิดจะปิดบัง เลย

ตอนแรกเธอกลัวผู้ชายในห้องจนไม่กล้าพูด แต่ตอนนี้เธอไม่ เห็นการมีตัวตนของผู้ชายในห้องเสียแล้ว ถือผู้ชายเป็นอากาศ ธาตุ

ตอนที่คุ ณ ได้ยินเธอพูดว่ารุ่นพี่เก่งจริงๆ ใบหน้าที่มืดครึ้ม

ทันที ไม่มีรอยยิ้มอีกต่อไป

เธอชมผู้ชายคนอื่นว่าเก่งต่อหน้าเขาเขียวหรือ?

ไป๋หยูหนิงคุยโทรศัพท์กับรุ่นพี่ต่อ ไม่รู้ว่าผู้ชายมาอยู่ข้างเธอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ยืนด้วยระยะไม่ถึงครึ่งเมตร

ไป๋หยูหนิงกลับไม่รับรู้

“ไปหยูหนิง ดวงตาดอกท้อคู่งามของผู้ชายไม่มีรอยยิ้มอีกต่อ ไป มีเพียงความมืดมนเข้ามาปกคลุม

ร่างกายไปหยูหนิงแข็งค้าง เหมือนเพิ่งนึกออกว่ายังมีคนอยู่ในห้อง แถมยังเป็นบุคคลที่เธอกลัวที่สุดอีกด้วย เธอมือลั่นไป โดนมือถือของตน คงอยากกดสายทิ้ง แต่เพราะความลุกลน ทําให้ไปกดโดนลำโพงเข้า

“หยูหนิง ข้างๆคุณมีคนเหรอ? “เสียงคุ้นเคยและหนักแน่นส่ง มาตามสาย

ได้ยินวิธีเรียกชื่อที่สนิทสนมขนาดนั้น บัดนี้ใบหน้าคุณ

เสียสนิทเลย

“คือ คือคนที่คุณชายสามแย่ส่งมา ฉัน ฉันไม่รู้จักไปหยูหนิ งกะพริบ ตอบหนึ่งประโยคด้วยจิตใต้สำนึก

ตอนที่ไปหยูหนิงตอบประโยคนี้ แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่า สมองเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ช่วงวินาทีนั้น ดวงตาดอกท้อคู่งามของคุ ณฟูเกาะกุมไปด้วย

ความเย็นยะเยือก อุณหภูมิในห้องลดลงหลายองศา ในชั่วพริบตา

ไม่รู้จัก!!

เธอพูดว่าไม่รู้จักเขา!

ดี ดีมาก!!

“รุ่นพี่ ฉันวางสายก่อนนะไปหยูหนิงรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ ปกติ สถานการณ์อย่างนี้เธอก็ไม่สะดวกคุยกับรุ่นพี่ต่อ

มองไปหยูหนิงวางสายอย่าง อาลัยอาวรณ์ ร่างกายผู้ชายโน้มมาด้านหน้ากะทันหัน เอามือจับเก้าอี้ที่ไปหยูหนิงนั่ง ส่วนอีก ข้างก็จับโต๊ะคอมพิวเตอร์ เขาทิ้งตัวลงมาจ้องเธอด้วยระยะ กระชั้นชิด บัดนี้ใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้มเฉกเช่นปกติแล้ว มุม ปากมองแล้วรู้สึกเย็นเยียบเล็กน้อย “ไม่รู้จักผม? ”

เสียงของผู้ชายค่อยๆส่งออกมาอย่างเบาๆช้าๆ เจืออันตรายที่ ชวนให้หายใจไม่สะดวกไว้ด้วย

ไปหยูหนิงอยากหลบ แต่ไร้ที่หลบหนี เธอมองใบหน้าที่เข้ามา ใกล้ทุกที รู้สึกว่าหายใจลำบากมากเลยทีเดียว

“ไปหยูหนิง ทางที่ดีคุณควรคิดให้รอบคอบก่อนพูด เสียงทุ้ม ของผู้ชายไม่ได้อ่อนนุ่มเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว แต่เป็นการข่มขู่ ที่อันตรายมาก

เขาพบว่าไม่ควรใช้วิธีอ้อมค้อมกับผู้หญิงคนนี้เลย

เขารู้สึกว่าเขาควรอุ้มผู้หญิงคนนี้ขึ้นเตียง ง่ายและตรงไปตรง มา คงได้ผลดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว

หากเธอกล้าบอกว่าไม่รู้จัก เขาจะทำอย่างนั้นจริงๆ

ไม่รู้จักเขา? ไม่เป็นไร เขาไม่ถือสาที่จะให้เธอรู้จักเขาใหม่อีก

ครั้ง

ไป๋หยูหนิงกลืนน้ำลายด้วยจิตใต้สำนึก “รู้ รู้จัก

อันที่จริงไปหยูหนิงอยากแกล้งทำเหมือนไม่รู้จักกันเอามากๆ อยากบอกว่าไม่รู้จักสักเต็มประดา แต่เมื่อคำพูดมาถึงปลายลิ้น เธอก็เปลี่ยนคำกะทันหัน
“อืม ลองพูดมาสิว่าพวกเรารู้จักกันได้ยังไง? “มุมปากผู้ชายยกโค้งขึ้นทีละนิด