บทที่ 932 ชายขี้หึงเ หึงเผยความองอาจ โอหัง (1)

เงิน วงก็เห็นรายงานข่าวใหม่กับความคิดเห็นของชาวโซ

เชียลแล้ว มุมปากเป็นลั่วจึงยกขึ้นช้าๆ เห็นทีละครเด็ด ใกล้จะฉาย

แล้ว!!

จากนั้นเด็กผู้หญิงก็ให้การสัมภาษณ์กับสื่ออีกสองบริษัท การ ให้สัมภาษณ์ของแต่ละครั้งเด็กผู้หญิงไม่ได้พูดอะไรมาก แต่กลับ ทําให้คนรู้สึกถึงว่าเธออนาถแค่ไหน น่าสงสารเพียงใด

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในแง่ลบต่อถังหยุนเฉิงยิ่งรุนแรงและเกิน ขอบเขตมากขึ้นทุกที เขาได้สมญานามว่า สัตว์เดรัจฉาน

เด็กผู้หญิงเริ่มต้นได้อย่างสวยงาม เธอแสดงความอ่อนแอ

เผยความอนาถที่ได้พบต่อสาธารณะ อีกทั้งยังสร้างความสงสาร

เห็นอกเห็นใจได้ดีมากๆ

ด้วยปัจจัยที่เป็นเด็กตัวเล็กๆ เกิดเรื่องเช่นนั้น บวกกับกระแส ครหาที่ถล่มทลาย สถานะของถังหยุนเฉิงอย่าว่าแต่เอาตัวรอด เลย แค่อยากทําอะไรสักนิดก็ยังไม่ได้เลย

ต้องชมว่าผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังวางแผนอุบายได้อย่างแยบยล มาก

เงินถั่วนิ่งไม่รู้ว่าผู้ที่จู่โจมเธออยู่เบื้องหลังนั้นเป็นใคร ทว่าเธอ ไม่กลัวอีกฝ่ายสร้างเรื่องสร้างกระแสใหญ่โต อีกฝ่ายยิ่งเคลื่อนไหวมากเท่าไหร่ จุดรั่วไหลก็ยิ่งมากเท่านั้น

เงินถั่วนิ่งรู้ว่าเริ่มจัดการเรื่องนี้ในตัวเด็กผู้หญิงไม่ได้ เพราะ ด้วยคําพูดของเด็กผู้หญิงอายุสิบเอ็ดถึงสิบสองปี แถมยังมีหลัก ฐานยืนยันอาการบาดเจ็บจากโรงพยาบาลอีก และสถานะตระกูล ถังก็พิเศษอีกต่างหาก

หากว่าเธอจะเริ่มสะสางเรื่องกับเด็กผู้หญิงด้วยวิธีใดก็ตาม จะ ทำให้ประชาชนโกรธเคืองได้ ทำให้ถูกโจมตีอย่างไรที่ย่อยยับ

ดังนั้นเป็นลั่วนิ่งไม่คิดจะแก้ไขปัญหาจากตัวเด็กผู้หญิงตั้งแต่

ต้น เธอจะทําเรื่องเหนือความคาดหมายออก

เงินลั่วนิ่งมองไป๋หยูหนิงที่อยู่ในห้อง ซึ่งตอนนี้ไปหยูหนิงเชื่อ ฟังราวกับลูกแมวตัวน้อย หลังจากคนที่เชื่อเงินส่งมาเดินทาง มาถึงไปหยูหนิงก็เชื่อฟังราวกับเป็นลูกแมวไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

ไปหยหนึ่งที่ช่างพูดช่างจากลายเป็นลูกไก่ที่เงียบกริบ นอก

เสียจากไม่จําเป็นไปหยูหนิงก็จะไม่พูดเด็ดขาด

เธอรู้จักไปหยูหนิงมาตั้งนาน ไม่เคยเห็นไปหยูหนิงเงียบขนาด นี้มาก่อน

เธออยู่ที่นี่ก็สองชั่วโมงแล้ว ไปหยหนึ่งยุ่งอยู่กับงานของตัว เองโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ ตอนเธอมาไปหยูหนิงก็แค่มองเธอ แวบเดียวไม่ได้ทักทายกับเธอ ยิ่งไปต้องถามถึงการพูดพล่ามใน ยามปกติเลย

ทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยเล็กน้อย
ตอนนี้ไปหยูหนังจดจ่ออยู่กับงานอย่างเดียว สองหูไม่รับรู้ต่อ สิ่งเร้าใดๆ ซึ่งผลดีของเรื่องก็คืองานดำเนินการไปได้อย่างราบ

ไม่รู้ว่าไปหยูหนังกลัวผู้ชายที่เยซื้อเฉินหามาคนนี้ขนาดไหน

สายตาของเงินถั่วจึงย้ายไปอยู่กับผู้ชายที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ ผู้ชายคนนี้หน้าตาดี แถมดูแล้วยังอ่อนโยน มีไมตรีจิตน่าคบหา อีกด้วย ซึ่งยามที่เธอมองใบหน้าผู้ชายประดับรอยยิ้มไว้เสมอ

ไม่รู้ว่าทำไมไปหยูหนิงถึงกลัวเขาขาดนี้ ไปหยูหนิงเห็นผู้ชาย คนนี้ก็เหมือนหนูเห็นแมวอย่างไรอย่างนั้น

“ฉันจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้วค่ะ คุณลองดูเลยค่ะไปหยูหนังอื่น เอกสารที่ทำเสร็จแล้วให้ผู้ชายด้วยเสียงเบาจนไม่มีทางเบากว่า นี้แล้วเพราะเป็นถั่วนิ่งอยู่ห่างจากพวกเขาเล็กน้อย ดังนั้นหากเธอ ไม่แคะขี้หูฟังดีๆคงฟังไปหยูหนิงพูดไม่รู้เรื่องแน่

ไปหยหนึ่งที่ปกติเหมือนผู้ชายมา อ่อนโยน ในตอนนี้ เงินลั่วนิ่งเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

“อืม”ผู้ชายวางถ้วยกาแฟลง มือข้างหนึ่งยื่นไปรับเอกสารใน มือของไปหยูหนิง ดวงตาสวยงามดุจดอกท้อมองไป๋หยูหนิงด้วย รอยยิ้มที่เหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ

เดิมทีผู้ชายก็หน้าตาดีอยู่แล้ว มายิ้มละมุนละไม่เช่นนี้อีก บวก กับดวงตาคู่งามราวดอกท้อยกขึ้นเล็กน้อย จึงเป็นการเย้ายวน อย่างไม่อาจต้านทาน กระทั่งเงินถั่วนิ่งก็รู้สึกอยากมองให้นานขึ้น
ต่างเล่ากันว่าดวงตาคล้ายดอกท้อหว่านเสน่ห์เก่งที่สุด ซึ่ง ความจริงก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

มือที่จับเอกสารของไปหยูหนึ่งสั่นสะท้านอย่างแรง จากนั้น

เอกสารในมือพลันร่วงหล่นสู่พื้น

“เหนื่อยแล้วเหรอ? “มุมปากผู้ชายยกขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้า สดใสเปล่งปลั่ง สุ้มเสียงอ่อนนุ่งราวกับต้นวิลโลว์พัดไหวไปตาม แรงลมอย่างบางเบา

ดวงตาเป็นลั่วนิ่งเปล่งประกาย เหนื่อยแล้ว? พูดอย่างนี้ใน เวลาเช่นนี้?

เงินถั่วนิ่งมองผู้ชายคนนี้ อืม เป็นจอมเล่ห์เหลี่ยมขนานแท้เลย ละ

“ไม่เหนื่อยค่ะ ไม่เหนื่อยไปหยูหนิงก้มหน้าด้วยความลุกลน

แล้วโค้งตัวลงไปเก็บเอกสาร

ตอนแรกผู้ชายไม่ได้ขยับ แต่เมื่อไปหยูหนิงเก็บเอกสารเสร็จ เตรียมจะลุกขึ้น ร่างกายผู้ชายก็โน้มไปด้านหน้ากะทันหัน

จากนั้นริมฝีปากผู้ชายก็โดนใบหน้าของไปหยูหนึ่งอย่างไม่ ระวัง

ริมฝีปากผู้ชายเคลื่อนย้ายจากหน้าผาก จากนั้นก็มาแตะริม ฝีปากของไปหยูหนิงนิดๆ ราวกับกบเลียน้ำดื่ม

ซึ่งจังหวะทุกอย่างเข้าด้ายเข้าเข็มอย่างพอดิบพอดี
พริบตานั้นไปหยูหนิงร่างกายแข็งทื่อ คิดอยากหลบด้วย จิตใต้สำนึก แต่ตอนนี้เธอนั่งยองๆอยู่ เมื่อเธอหลบไปด้านหลัง ผลที่ตามมาก็คือล้มอย่างเดียว

เดิมทีเป็นลั่วจึงคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะจับตัวไปหยหนึ่งไว้ และ อาจจะโอบกอดไปหยหนึ่งไว้ด้วย ซึ่งเป็นการฉวยโอกาสที่เหมาะ สมมากๆ

แต่สิ่งที่ทำให้เป็นลั่วถึงประหลาดใจก็คือ ผู้ชายคนนี้มองไปหย หนึ่งล้มไปนั่งอยู่ที่พื้นอย่างไม่รู้สึกรู้สา

ถึงแม้พื้นในโรงแรมจะมีพรมปูไว้ ไปหยูหนิงทิ้งตัวลงไปเช่นนี้ ก็ไม่รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด แต่ปล่อยให้ผู้หญิงล้มอย่างนี้จะดี หรือ?

ทำไมผู้ชายคนนี้ไม่ทำตามกฎทั่วไป?

เขากำลังจีบอยู่แท้ๆ แถมวิธีจีบอย่างเป็นยอดฝีมืออีกด้วย การจูบเมื่อกี้เป็นการวางเล่ห์กลอย่างเห็นๆ

แต่ทําไมเวลาที่ควรลงมือกลับไม่ทำซะงั้น?

เงินลั่วนิ่งเปลี่ยนไปคิดอีกแง่หนึ่งก็เข้าใจทันที หากเป็นผู้หญิง ปกติ วิธีการจีบทั่วไปก็ไม่เป็นปัญหา

แต่ไป๋หยูหนิงไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไป หากหลังจากเขาจูบไปหยู หนิงแบบไม่ระวังแล้ว ยังไปกอดไปหยหนึ่งไว้ในอ้อนแขนอีก ด้วยนิสัยห้าวๆของไป๋หยูหนิงคงแตะเขากระเจิดกระเจิงแน่ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นอาจโดนลูกแตะบนหน้าก็เป็นได้
เธอยอมรับก็ได้ ผู้ชายคนนี้เป็นจิ้งจอกเฒ่าเลยแหละ เจ้าเล่ห์ เพทุบายกว่าเยอเงินสักอีก

“เหนื่อยมากแล้วจริงๆ ใช่ไหม ผมเห็นมือคุณไม่มีแรง แม้แต่ ขาก็ไม่มีแรง ผู้ชายยังคงนั่งอย่างมั่นคงอยู่ที่เดิม ดวงตาดอกท้อ คู่งามไปหยูหนิงที่นั่งติดพื้นอยู่ด้วยใบหน้าไร้เดียงสา ใบหน้า จริงใจ

หากไม่ใช่เงินถั่วนิ่งมองทะลุปรุโปร่งผู้ชายคนนี้หมดแล้ว เกรง ว่าคงถูกความไร้เดียงสาความจริงใจของเขาหลอกสักแล้ว

เพียงแต่ได้ยินคำพูดของผู้ชาย เงินลั่วนิ่งก็กระตุกมุมปาก มือ ไม่มีแรง? ขาไม่มีแรง

คนนี้มีเทคนิคการพูดไม่ธรรมดาจริงๆ!!

ใบหน้าไปหยูหนิงแดงทันที ไม่รู้เป็นเพราะเขินอายหรือรู้สึก อึดอัดใจ “ฉันไม่เหนื่อย

ไป๋หยูหนิงโต้กลับด้วยจิตใต้สำนึก เพียงแต่ระดับเสียงยังคง เบาจนฟังไม่ชัดเจน

ไป๋หยูหนิงในตอนนี้ไม่ได้พูดฉอดๆเหมือนปกติเลย

“เฮ้อ”ครั้งนี้ผู้ชายไม่ได้พูดอะไร แค่ถอนหายใจเบาๆ ซึ่งการ ถอนหายใจครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นจุดผันเปลี่ยน อัดแน่นไปด้วย ความรู้สึก

ดวงตาเป็นลั่วนิ่งเปล่งประกายวาววับ เธอเคยเห็นผู้ชายแหย่ สาว แต่กลับเพิ่งเห็นผู้ชายที่แหย่เก่งขนาดนี้เป็นครั้งแรก แค่ถอนหายใจเบาๆจําเป็นต้องแสดงถึงเพียงนี้ไหม?