บทที่ 926 ผลตรวจดีเอ็นเอ (1)

ในเมื่อรู้จักกัน งั้นเธอจะคอยดูว่าไปหยูหนิงจะทำยังไงต่อไป? ในเมื่อรู้จักกัน ตกลงยังจะตีกันอีกไหมนะ?!

“คุณชายเย่ เข้าใจผิด เข้าใจผิดแล้ว ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจ ผิด” ตอนนี้ไปหยูหนิงแทบจะอยากถอยกลับไปในห้องน้ำ จาก

นั้นก็ปิดประตูซะ อย่างน้อยมองไม่เห็นก็จะไม่รู้สึกกลัวขนาดนั้น

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้ชายของเงินถั่วนิ่งก็คือเยซื้อเฉิน ถ้าหาก เธอรู้ เมื่อครู่นี้คงไม่พูดอย่างนั้นเด็ดขาด

ตอนนี้เธออยากจะเอาคำพูดนั้นกลับคืนมา ได้ไหม?

ไปหยูหนิงหันไปมองเงินถั่วนิ่ง แววตาแฝงไปด้วยการ อ้อนวอน อยากให้เป็นถั่วนิ่งช่วยเธออธิบายสักหน่อย

แต่เป็นลั่วนิ่งกลับเมินเฉยต่อสายตาวิงวอนของเธอ เมื่อครู่นี้

เธอหาเรื่องตายเอง โทษใครไม่ได้หรอก

ไป๋หยูหนิงในตอนนี้สวมชุดสูทกับรองเท้าหนัง ผมสั้น คิ้ว หนาตาโต ผิวคล้ำเล็กน้อย ส่วนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสาม เซนติเมตร บวกกับท่าทางที่ดูหล่อเท่ของเธอ ทำให้เมื่อมองผ่าน ๆ เหมือนกับผู้ชายคนหนึ่งจริง ๆ

แน่นอนว่าก่อนหน้านี้เธอจงใจทำเสียงแบบนั้นออกมา เดิมที เสียงของเธอถึงแม้จะฟังดูกึ่ง ๆ กลาง ๆ แต่ก็ไม่ได้เสียงใหญ่ ขนาดนั้น
ถ้าหากเยซือเงินไม่รู้จักไปหยูหนิง ด้วยความหึงหวงของเยอ เฉินเมื่อครู่นี้ คงจะไม่สำรวจดูอย่างใจเย็นแน่นอน เขาคงคิดว่า ไปหยหนึ่งเป็นผู้ชายแน่ ๆ

ดังนั้น เมื่อครู่นี้เป็นถั่วนิ่งจึงได้ถอยไปหลบอยู่ไกล ๆ

แน่นอนว่าถ้าหากรู้จักกัน ก็จะมีมุมมองที่ต่างออกไป คุณชายสามเหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วจ้องไปที่ไปหยหนึ่ง เขา แสยะยิ้มออกมา มองจนทำให้ไปหยูหนึ่งรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ

“คุณชายเย่ ฉันเป็นผู้หญิง เรื่องนี้คุณก็รู้ดีนี่คะ ฉันเหมือ นกับฉิงฉิง เป็นเพศหญิงเหมือนกัน ชอบผู้ชายเหมือนกัน ฉะนั้น ระหว่างฉันกับฉิงฉิงไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกเราสนิทกับแบบพี่น้อง ไปหยหนึ่งเห็นสีหน้าของคุณชายสามเย่ยังคงทิ้งตึงจนดูน่ากลัว ไม่มีทีท่าจะอ่อนโยนขึ้นเลยสักนิด ตอนนี้หัวใจเธอรู้สึกตุ้ม ๆ ต่อม ๆ

“สนิทกันแบบพี่น้อง?” ไม่รู้ว่าคุณชายสามเย่กำลังคิดอะไรอยู่ ดวงตาคู่นั้นของเขาถึงได้ดูดุดันถึงขีดสุดแบบนั้น

“พี่น้องแบบผิวเผิน ฉันกับเธอ สนิทกันแบบผิวเผินจริง ๆ สนิท กันแค่เปลือกนอกเท่านั้น ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณชายเย่เท่านั้น” ไปหยหนึ่งมองท่าทางที่ยากจะคาดเดาของคุณชายสามเย่ ได้ยิน คำพูดที่กำกวมประโยคนั้นของเขา ก็แสดงท่าทีว่านอนสอนง่าย เหมือนเป็นสุนัขรับใช้ของเขา

เงินลั่วฉิง : “…”
ถ้าเธอบอกว่าไม่รู้จักคนคนนี้จะได้ไหม?

ทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว

“เสื้อผ้าของเธอ เงินถั่วนิ่งเป็นคนให้เหรอ?” สำหรับเรื่องนี้ คุณชายสามเย่จ๋าได้อย่างแม่นยำ ต่อให้ไปหยูหนึ่งเป็นผู้หญิง แต่เขาก็ยังคงนึงเหมือนเดิม

“ไม่ ไม่ใช่ ไม่ใช่เด็ดขาด ชุดนี้ฉันซื้อเอง เป็นลั่วนิ่งเป็นพ่อไก่ ขนเหล็กตัวหนึ่ง ที่แม้แต่ขนสักเส้นก็ไม่ยอมถอน แล้วจะยอมซื้อ เสื้อผ้าให้ฉันได้ยังไงล่ะ” เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง ไม่ ว่าอะไรไปหยูหนิงก็พูดออกมาได้ทั้งนั้น

เป็นลั่วถึงแหงนหน้าขึ้น มองไปที่เธอแวบหนึ่ง เอาเถอะ ถือว่า ช่วยชีวิตของไปหยูหนึ่ง เธอจะไม่ถือสาก็แล้วกัน

“เรื่องดำเนินการไปถึงไหนแล้ว?” สีหน้าของคุณชายสามเย่ยัง

คงบึ้งตึง แต่เขากลับเปลี่ยนเรื่องคุยขึ้นมากะทันหัน……..

ถ้าหากเป็นคนอื่น คุณชายสามแย่คงจะไม่ถามแน่นอน แต่คน คนนี้คือไปหยูหนิง เรื่องนี้จึงต่างออกไป!!

ความสามารถด้านการสอดแนมและการป้องกันการสอดแนม ของ ไปหยูหนิงนั้นยอดเยี่ยมมาก ด้านการวิเคราะห์ร่องรอยก็ยิ่ง เชี่ยวชาญ

การที่เป็นลั่วจึงขอให้ไปหยูหนิงมาช่วย ก็เหมาะสมดีแล้ว

ที่จริงเขาก็ติดต่อคนที่เชี่ยวชาญด้านนี้ไว้แล้ว คนคนนั้นกับไป หยหนึ่งเมื่อเทียบกันแล้วก็ถือว่าเก่งพอ ๆ กัน แต่ที่เขาไม่ได้ติดต่อไปหยหนึ่งไปนั้น เพราะไปหยหนึ่งเป็นผู้หญิง

“ค่ะ ก่อนหน้านี้ก็มีความคืบหน้าบ้างแล้ว ไปหยูหนิง โล่งใจ ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดูท่าทาง เธอรอดตายแล้ว

และโชคดีที่เมื่อครู่นี้มีความคืบหน้าแล้ว ไม่อย่างนั้น คงไม่รู้จะ พูดกับเย่อเฉินยังไง ถ้าหากไม่มีผลงานให้ดู ไม่แน่เธออาจถูก คุณชายสามแยกำจัดในไม่กี่นาทีนี้เลยก็ได้

เป็นลั่วจึงเดินเข้ามา แล้วเยซื้อเฉินก็หันไปมองเงินถั่วง สายตาที่มองไปนั้นช่างดูลึกซึ้ง

แต่ว่า ในตอนนี้คุณชายสามเย่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ฉิงฉิง ไม่ใช่บอกว่าจะทำตลอดทั้งคืนเหรอ? งั้นพวกเรามาทํา กันต่อเถอะ” ตั้งแต่ไปหยูหนิงเห็นเชื่อเงินก็เรื่องเหมือนแมวตัว หนึ่งไม่มีผิด ตอนนี้เธอจึงอยากรีบทำงาน อยากทำดีเพื่อลบล้าง ความผิด

“เธอทำเองสิ” คุณชายสามเล่มองไปหยหนึ่งด้วยสีหน้าเรียบ

เฉย

ทำงานทั้งคืนน่ะได้ แต่ต้องให้ภรรยาของเขาอยู่เป็นเพื่อนด้วย เหรอ?

ไม่มีทางเด็ดขาด!

“ล้อเล่นน่า?” ไป๋หยูหนิงรู้สึกอึ้งไปเลย เมื่อครู่นี้เธอก็คือล้อ เล่นเองนะ ต้องโหดร้ายขนาดนี้เลยเหรอ?
ถ้าหากไม่มีฉิ่งฉิงคอยช่วย เธอทำคนเดียวก็เหนื่อยตายพอดี “ถ้าหากเธอไม่อยากทำ ฉันจะให้คนอื่นมาทำเรื่องที่เหลือเอง เธอก็กลับไปได้ละ” คำพูดของคุณชายสามเย่ไม่มีความเกรงใจ กันเลยสักนิด

เห็นได้ชัดมากว่าคุณชายสามเย่ยังคงโกรธเรื่องเมื่อกี้นี้อยู่ แม้ ว่าไป๋หยูหนิงจะเป็นผู้หญิงก็ตาม

“นี่จะถีบหัวส่งกันเหรอ?” ไปหยหนึ่งถอนหายใจออกมาแรง ๆ เพื่อพยายามให้ตัวเอง ใจเย็น แต่ก็รู้สึกว่าระงับความโมโหเอาไว้ ไม่ค่อยอยู่

ไม่ว่ายังไง เธอก็ทำมาครึ่งวันแล้ว อีกอย่างก็มีความคืบหน้า ไม่น้อยเลยด้วย คุณชายสามเย่จู่ ๆ จะบอกว่าไม่ต้องการเธอแล้ว ได้ยังไง?

“เธอเข้าใจก็ดีแล้ว” คุณชายสามเย่ตอบกลับเบา ๆ น้ำเสียง

นั้นบ่งบอกว่าเป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ

ถีบหัวส่งกันอย่างไม่ใยดีอย่างนี้ นอกจากคุณชายสามแยก็คง ไม่มีใครอื่นอีกแล้วล่ะ

ไป๋หยูหนิงอึ้งไปเลย อึ้งมาก นี่ นี่มันคนประเภทไหนกันเนี่ย?

ไม่สิ นี่มันเป็นเรื่องที่คนเขาทำกันเหรอ?

“แล้วค่าตอบแทนของฉันล่ะ? เงินห้าล้านของฉันใครจะจ่าย?” ตอนนี้ไปหยูหนิงโกรธมากจริง ๆ เธอก็โกรธเป็นเหมือนกันนะ
ถ้าไม่ให้ทำต่อ งั้นเธอก็ต้องเอาเงินก่อนแล้วค่อยไป

เหอะ!!

“เธอรับปากจะให้เงินหล่อนห้าล้านเหรอ?” จู่ ๆ คุณชายสาม เก็หันไปมองเงินถั่วง

“อืม” เป็นลั่วนิ่งพยักหน้า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับถังหยุนเฉิง จะ ประมาทไม่ได้เลยแม้แต่น้อย และเรื่องนี้จัดการได้เร็วเท่าไหร่ก็ ยิ่งดี ดังนั้น เธอจึงเรียกไปหยหนึ่งมา

“ไม่แล้ว” คุณชายสามเปรายตามองไปหยูหนิง แล้วตอบ กลับอย่างง่ายดายเพียงสองคำ แต่ความหมายนั้นชัดเจนมาก

เมื่อครู่นี้ที่ไปหยูหนิงทำเรื่องพวกนั้น แล้วยังคิดจะเอาเงินจาก ผู้หญิงของเขาอีก ไม่มีทาง

“คุณชายเย่ คุณงกเกินไปแล้วนะ? เงินห้าล้านสำหรับคุณ ขน

ไม่ร่วงสักเส้นหรอก” ไปหยหนึ่งไม่ยอม ไม่ยอมมาก ๆ ด้วย จะ

ยอมให้พวกเขาเอาเปรียบคนจน ๆ อย่างเธอแบบนี้ได้เหรอ?

คุณชายสามเย่หันไปมองไปหยูหนิง แล้วมุมปากค่อย ๆ ยกขึ้น : “ฉันกับผู้หญิงของฉันเป็นเหมือนกัน คือไม่ยอมถอนขนแม้แต่ เส้นเดียว”

เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่เอาคำพูดที่ไปหยูหนิงพูดเมื่อครู่นี้

มาใช้

ไอ! บ้า! เอ้ย! ตอนนี้ไป๋หยูหนิงอยากจะกระอักเลือดจริง ๆ เมื่อ ครู่นี้เธอก็แค่พูด ๆ ไปอย่างนั้นเอง คุณชายสามเยถึงกับต้องเอาคืนอย่างนี้เลยเหรอ?

เงินห้าล้านของเธอล่ะ? เมื่อเธอโง่หรือเปล่า ทำไมต้องไปพูด เรื่องเงินห้าล้านกับเยซือเฉินด้วยเนี่ย?

เงินถั่วนิ่งแอบทำไม้ทำมือส่งซิกให้เธอ เพื่อให้ไปหยูหนิงข่ม อารมณ์โกรธเอาไว้ไม่ให้โมโหออกมา

“ได้ งั้นฉัน ฉันทำคนเดียว ฉันรับประกันว่าจะทำมันให้ดี ไป๋หยูหนิงในตอนนี้โกรธจนแทบพ่นไฟได้แล้ว แต่เพราะเธอ พลาดเลยไม่กล้าตอบโต้เยซื้อเฉิน ดังนั้น เธอจึงได้แต่ก้มหน้าก้ม ตายอมรับชะตากรรมนี้ไป