บทที่ 915 เทพธิดาเป็นมีความสามารถสูง เจ้าหญิงน้อยมี ความสามารถทำให้คุณพ่อลำบากใจ (3)

“ลูกน้อย ลูกรู้ไหมว่าคุณแม่ไปไหน? รู้สถานที่ที่คุณแม่ไหม?” ในที่สุดคุณชายสามเก็ดึงสติกลับมาได้ รีบถามไปประโยคหนึ่ง

เจ้าหญิงน้อยถังจื่อ พูดไปนานมาก เหมือนยังไม่ได้พูดเลยว่า เงิน ว งไปไหน?

“ไม่รู้ค่ะ ตอนแรกหนูอยากให้คุณแม่พาหนูไปด้วย แต่ว่าคุณ แม่ไม่ยอม คุณแม่กลัวว่าหนูจะไปรบกวนพวกเขา ดังนั้นคุณแม่ กับคุณลุงถังคงจะมีความลับที่ต้องคุยกันมากมาย ถังจื่อนึกถึง ก่อนหน้านี้ที่เป็นลั่วจึงปฏิเสธที่จะพาเธอไปด้วย ก็แอบเบ้ปา กน้อยๆ “คุณพ่อ แฟนกันออกไปเดทกันเขาไม่พาเด็กไปด้วย หรอกค่ะ”

คุณลุงตัวหยางพูดแล้ว ตอนที่ผู้ใหญ่เดทกันจะไม่พาเด็กไป ด้วย กลัวว่าจะไปรบกวนการพูดความลับของเขา

ดังนั้น คุณแม่ไม่พาเธอไป ต้องเป็นเพราะเหตุผลนี้แน่ๆ

“คุณพ่อ คุณแม่และคุณลุงถังไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว ต้องมี ความลับที่จะคุยกันเยอะแน่ๆ คุณแม่คงไม่กลับมาง่ายๆ หรอก” ถังจื่อซีคิดไปคิดมา ก็พูดเสริมขึ้นอีกหนึ่งประโยค

เด็กน้อยถังจื่อซีพูดแต่ละประโยคล้วนมีเหตุผลทั้งนั้น มีเหตุผล และมีหลักฐาน ดูสมเหตุสมผล คุณชายสามเที่อยู่อีกฝ่ายหนึ่งของโทรศัพท์ในขณะนี้อารมณ์ของเขาซับซ้อนมาก

อืม ซับซ้อนมากๆ!!

“ลูกน้อย คุณพ่อรู้แล้ว คุณพ่อวางสายก่อนนะ คุณพ่อขอไปหา คุณแม่ก่อน”

คุณชายสามแย่กำลังคิดอยู่ เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีเด็กอายุห้า ขวบคนหนึ่ง เด็กไม่มีทางพูดโกหกแน่นอน อีกอย่างเจ้าหญิงน้อย บ้านเขาก็ฉลาดมากๆ มีการสังเกตสูง ดังนั้น สิ่งที่เด็กน้อยพูดไม่ ผิดแน่นอน

ยิ้ม เจ้าหญิงน้อยบ้านเขาเก่งขนาดนี้ ไม่ผิดแน่นอน

“ค่ะ คุณพ่อสู้ๆ นะคะ” ถังจื่อตอบกลับด้วยความดีใจ ยังไม่ ลืมที่จะให้กำลังใจคุณพ่อ

“อั้ม” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าของคุณชายสามเดีขึ้น U” ตอบกลับด้วยเสียงเบา เจ้าหญิงน้อยบ้านเขาอยู่ฝ่ายเขามาโดย ตลอดเลย

ก็ยังเป็นเจ้าหญิงน้อยบ้านเขาที่น่าเอ็นดู

“คุณพ่อ หนูช่วยคุณพ่อขนาดนี้แล้ว หากคุณพ่อยังแพ้ให้กับ คุณลุงถังอีก จะทำให้หนูดูแย่มาก” จากนั้น อารมณ์ของคุณชาย สามเย่ยังไม่ทันสบายใจปลอดโปร่ง เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีก็พูด เสริมอีกหนึ่งประโยค

คุณชายสามเย่ “…”
เจ็บใจมาก

เจ้าหญิงน้อยบ้านเขาโจมตีคนเก่งจริงๆ!!

“อั้ม พ่อรู้แล้ว” หัวใจของคุณชายสามเย่กำลังมีเลือดไหล แต่ กลับต้องตอบกลับด้วยเสียงที่เบา เพราะว่านั้นเป็นเจ้าหญิงน้อย บ้านเขา

หลังจากวางสายของเจ้าหญิงน้อยถังจื่อแล้ว คุณชายสามเ ก็ขมวดคิ้วขึ้น

ถังไปเขียนกลับเมือง แล้ว?

เขากลับเมือง ตั้งแต่เมื่อไหร่?

คุณชายสามเย่รีบโทรเบอร์หนึ่งออกไป มีเรื่องบางอย่าง เขาก็ ยังต้องตรวจสอบก่อน

“เกิดอะไรขึ้นกับถังไปเขียน ในตอนนี้?” พอโทรศัพท์ถูกรับ

คุณชายสามเยก็รีบถาม

“หัวหน้า ผมกำลังจะรายงานหัวหน้าพอดี ถังไปเขียนออกจาก อเมริกาแล้วครับ” ทางนั้นรีบตอบกลับมาประโยคหนึ่ง

“ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วไปไหน?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลย ว่าสีหน้าของคุณชายสามเย่เปลี่ยนไป

“ออกมาประมาณเจ๊กชั่วโมงก่อน เขาได้จองตั๋วไปยังสถานที่ แตกต่างกันพร้อมกัน ดังนั้นตอนนี้พวกเรายังไม่แน่ใจว่าเขาไป ไหน?”
มีไฟลต์บินที่มาเมืองไหม?” คุณชายสามเยรีบตอบกลับไป หนึ่งประโยค ในตอนที่ถามคำถามนี้ คุณชายสามเย่หรี่ตาขึ้น

“มี” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์มีคนตอบเร็วมาก ไม่มีการลังเล

ใดๆ “ได้ ฉันรู้แล้ว” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณชายสามเ หรี่ตา

ขึ้น น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นความเย็นชาเป็นพิเศษทันที

ถังไปเขียนมาที่เมืองจริงๆ!!

เจ้าหญิงน้อยบ้านเขาไม่ได้เข้าใจผิด

ถังไปเขียนมาถึงเมืองก็ติดต่อกับเงินถั่วนิ่งเลย?

จากนั้นเป็นลั่วนิ่งก็ไปพบถังไปเขียนด้วยความเร่งรีบ?

คุณชายสามเยกำลังคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเรื่องของถังหยุน เฉิงหรือเปล่า อาจจะเป็นเพราะเป็นถั่วนิ่งให้ถังไปเขียนมาช่วย จัดการกับเรื่องของถังหยุนเฉิงหรือเปล่า

แต่ว่าเป็นลั่วจึงไม่ให้เขาช่วย กลับขอให้ถังไปเรียนช่วย เขาเก่งไม่เท่าถังไปเรียน?

อีกอย่างถังไปเชียนก็ไม่ได้มีความชำนาญในการจัดการเรื่อง

ด้านนี้

ทำเป็นถั่วนิ่งถึงไปขอให้ถังไปเซียนช่วย

เยซื้อเฉินนึกได้ว่าตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นใหญ่ขนาดนี้กับถังหมุน เฉิง เป็นลั่วนิ่งคงไม่มีอารมณ์ไป ‘เดท หรอมั้ง?
แต่ว่าเขาก็นึกถึงเรื่องที่เขาโทรหาเงินล้วจึงก่อนหน้านี้ เงิน วงเงียบสงบ เหมือนไม้ไผ่ต้นหนึ่งเลย ราวกับว่าเรื่องของ ถังหยุนเฉิงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอ

หลังจากที่คุณชายสามเย่วางโทรศัพท์แล้ว อารมณ์ก็ แปรปรวนซับซ้อน

และลอร์ดน้อยเฉิง ในขณะนี้ก็มาถึงเมืองแล้ว เขาไม่ได้ไป เขาไม่ได้ไปในส่วนองค์กร โกสต์ซิตี้ในเมือง แต่ว่าไปหญิงก็ยัง หาเขาเจอแล้ว ไปหยิงพาผู้หญิงคนหนึ่งมา

ในตอนที่ลอร์ดน้อยเพิ่งเห็นผู้หญิงที่ไปหยิงพามา แววตาก

เปล่งประกายขึ้น เขารู้ว่าตลอดหลายปีมานี้หัวหน้ากำลังตามหา ผู้หญิงคนนี้อยู่ และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รู้ชื่อไม่รู้นามสกุล ไม่รู้อะไร ทั้งนั้น มีเพียงแค่เหมือนกับภาพวาดของลอร์ดน้อยเพิ่ง ผู้หญิงคนนี้ที่ไปหยิงพามาเหมือนกับหญิงที่อยู่ในภาพวาดของ

หัวหน้าเฉิงมากๆ เหมือนมาก

เขามองเห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า แวบแรกก็นึกถึงหญิงที่อยู่ใน ภาพวาดของหัวหน้าเลย หากไม่ใช่เพราะอายุไม่เหมือนกัน เขา คงจะคิดว่าเป็นผู้หญิงที่อยู่บนภาพวาดของลอร์ดน้อยเฉิงแล้ว

ถึงว่าล่ะไป๋หยิงจึงได้มีท่าทีที่ได้ใจ ผู้หญิงคนนี้ในตอนที่

หัวหน้าเจอครั้งแรกก็น่าเชื่อ

นอกจากว่าเขาจะรู้มาก่อนหน้านี้ว่าไปหยิงมีแผนการอื่น เขา เองก็สงสัยแล้วว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นลูกสาวแท้ๆ ของหัวหน้า
แต่ว่า ก็ใช่ว่าจะไม่ใช่ความจริง ไม่ว่ายังไงแล้วอะเหลียงบอก ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของหัวหน้าก็แค่ความสงสัย ไม่แน่ผู้หญิงคนนี้ต่างก็ที่เป็นลูกสาวแท้ๆ ของหัวหน้า

เรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งมีความหมายแล้ว

“ลอร์ดน้อยเฉิง คนฉันได้พามาแล้ว ต่อจากนี้ก็อยู่ที่คุณแล้ว ขณะนี้ใบหน้าของไปหยิงมีรอยยิ้มอยู่ ความมั่นใจแบบนั้น มี ความยิ้มที่ได้ใจอีกด้วย

“อั้ม” ลอร์ดน้อยเฉิงตอบกลับไปด้วยเสียงเบา เรื่องบางอย่าง เขาก็จะทำตามแผน เรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งมีความหมายจึงจะสนุก

ในแววตาของไปหยิงมีความได้ใจเพิ่มขึ้น ผ่านไปไม่นาน เธอ ก็สามารถเหยียบเงินถั่วนิ่งไว้ที่ใต้เท้าได้แล้ว พอถึงเวลา เธอจะ ให้เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าเหมือนตายทั้งเป็น

ลอร์ดน้อยเฉิงมองไปหยิงไปหนึ่งที ยิ้มที่มุมปาก ไม่ได้พูดอะไร อีกทางหนึ่ง คุณชายสามแย่คิดไปคิดมา สุดท้ายก็โทรเบอร์ ของเงินลั่วฉิงออกไป

โทรศัพท์ดังไปสองสามเสียง จึงจะรับขึ้นมา

“ฮัลโหล” เสียงของเขาดังผ่านมาด้วยความอ่อนโยน สามารถ ได้ยินเสียงบีบแตร ฟังก็รู้ว่าอยู่บนรถ

“เธออยู่ไหน?” ได้ยินเสียงทางนั้นของเธอแล้ว แววตาของคุณ ชายสามเย่ก็เปล่งประกายขึ้น
“ฉันอยู่ข้างนอก” เป็นลั่วจึงไม่ได้คิดอะไรมาก แค่ตอบกลับไป ประโยคหนึ่ง

“อยู่ไหน? ฉันไปหาเธอ” คุณชายสามเย่นึกถึงคำพูดที่เจ้าหญิง น้อยจื่อ พูดขึ้น ขณะนี้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหัวใจของเขามี

ความเจ็บปวด เจ็บปวดมาก

พอนึกถึงว่าเธอจะไปพบถังไปเขียน เขาก็นั่งไม่อยู่กับที่แล้ว

ถังไปเขียนและหยวนจนหลินนั้นไม่เหมือนกัน เธอและหยวน จุนหลินไม่ได้รู้จักกันก่อนหน้านี้ ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ต่อกัน ยิ่ง ไม่มีความรู้สึก

วันนั้นที่เขาได้ยินว่าเธออยู่กับหยวนจนหลิน ถึงแม้ว่าจะตาม ไปด้วยความเร่งร้บ แต่ว่าจริงๆ แล้ว ในใจของเขาไม่ได้กังวล มากนัก!

แต่ว่าคน ในตอนนี้คือถังไปเซียน!!