บทที่896 เจ้าหญิงตัวจริงหรือตัวปลอม (1)

แต่เห็นได้ชัด ว่าที่เยวหงหลิงบอกเมื่อครู่นี้ว่าเธอเคยไปใน ตำแหน่งของคลิปที่สองนั้น แต่หาตัวเยวางเงินไม่เจอ ถ้าอย่าง นั้นคลิปที่สองนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

“ฉิงฉิง เธอดูออกไหม?” เยวหงหลิงไม่ได้สนใจเพิ่งเฉิง แต่ กลับมองตรงไปยังเป็นวง

“ในคลิปพวกนี้ทั้งหมดนี้มีแต่คำพูดที่ไร้สาระของคนที่สวม หน้ากาก ส่วนอื่นนั้นดูอะไรไม่ออกเลย ถ้าต้องการหาตัวน้องสาว ของคุณจากคลิปพวกนี้ล่ะก็ นอกจากเทพแล้วก็คงเป็นพวกที่มี ตาทิพย์แล้วล่ะ” เมิ่งเฉิงคิดว่านั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

เงินถั่วนิ่งไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่กดดูคลิปนั่นอีกครั้ง จากนั้น เธอก็หาสามคลิปนั้นเปิดต่อๆกันอีกสองสามครั้ง

“นี่มันดูอะไรไม่ออกอยู่แล้ว จะเปิดดูกี่ครั้งก็ไม่มีประโยชน์ หรอกครับ ลูกพี่ ถ้าไม่อย่างนั้น ให้คนของพวกเราออกไปหาสิ ครับ” นิสัยของเพิ่งเฉิงนั้นค่อนข้างใจร้อน เขารู้สึกว่านี่เป็นการ เสียเวลาอยู่นั่นเอง

“นายรู้ว่าจะต้องไปหาที่ไหนอย่างนั้นหรือ?” เชื่อเงินเหลือบ ตามองเขาแวบหนึ่ง แววตานั้นนั้นเอ่ยถามและมีการตักเตือนอยู่ ด้วยเช่นกัน

“แต่มันก็ดีกว่ามาดูคลิปที่ไม่มีประโยชน์พวกนี้นะครับ เพิ่งเฉิงยังคงไม่ยอม เขาไม่เชื่อจริงๆว่าจะมองอะไรออกจากคลิป พวกนี้ได้

จู่ๆเป็นถั่วแงก็เงยหน้าขึ้นมา มองไปยังเยซื้อเฉิน แล้วรีบพูด สถานที่หนึ่งออกมา

“อา? หมายความว่าอะไร?” เพิ่งเฉิงอึ้งไป : “พี่สะใภ้ที่พี่บอก มานั่นเป็นสถานที่ที่อยู่ใกล้ๆนี่เอง ทำไมหรือครับ?”

“เธออยู่ที่นั่น…………อเฉินมองไปยังเงินถั่วนิ่ง ถึงแม้ว่าเป็น ประโยคแห่งความสงสัย แต่กลับไม่ได้มีน้ำเสียงที่ดูสงสัยจนมาก เกินไป ที่เธอพูดนั้น เขาเชื่อ

“อืม” เป็นลั่วจึงพยักหน้าลงช้าๆ ด้วยความมั่นใจและไม่มี ความลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว

“เมิ่งเฉิง ส่งคนไปที่นั่น แล้วช่วยคนออกมาให้ได้” เชื่อเงิน

บออกคำสั่งกับเพิ่งเฉิง

“ลูกพี่? ล้อเล่นหรือเปล่า?” เมิ่งเฉิงรู้สึกงง ปกติแล้วเขาจะไม่ สงสัยในคำสั่งของเอเงินเลย แต่ตอนนี้

ตอนนี้เป็นเพราะคำพูดประโยคเดียวของพี่สะใภ้ ? ถ้าหากค พูดของพี่สะใภ้มีหลักฐานอ้างอิงก็ว่าไปอย่าง แต่นี่พี่สะใภ้ดูคลิป ที่ไม่ได้มีประโยชน์พวกนั้นแล้วก็สามารถมองออกว่าคนถูกขังไว้ ที่ไหนอย่างนั้นหรือ?

จะเป็นไปได้อย่างไร?

“ยังไม่รีบไปอีก” เย่ซือเฉินเห็นว่าเพิ่งเฉิงยังยืนอยู่ไม่ขยับนั้นก็มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา : “ถ้าช่วยคนกลับมาไม่ได้ ฉันจะ เล่นงานนาย”

“อา ผมไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ” เมิ่งเฉิงได้สติกลับมาแล้ว ถึงแม้ว่า ในใจจะยังไม่เชื่อ แต่คำสั่งของลูกพี่ เขาเองก็ไม่กล้าที่จะไม่ไป ตามนั้น

“ฉันไปด้วย” เยวหงหลิงเองก็รีบลุกขึ้น เธอรอมาหลายวันแล้ว ตอนนี้ในที่สุดมีข่าวคราว เธอเองก็ไม่สามารถรออยู่ที่นี่ได้เหมือน กัน

“พี่หงหลิง พี่ไม่ต้องไปปรากฏตัวจะดีที่สุดนะคะ ฉันกลัวว่าพอ พี่เข้าไปใกล้สถานที่ที่พวกนั้นอยู่ พวกนั้นจะรู้ตัวนะค่ะ” เป็นลั่วถึง ขวางเยวหงหลิงเอาไว้

“ถ้าอย่างนั้นผมเองก็ไม่ออกหน้าเหมือนกันนะครับ ที่ ประเทศMนี่ผมเองก็เป็นคนที่มีสถานะเหมือนกัน ถ้าหากจู่ๆ ผม ปรากฏตัวขึ้น จะต้องทำให้พวกนั้นตกใจแน่ๆ ผมให้เหลียงไป ทางนั้นเป็นพื้นที่ที่เหลียงรับผิดชอบอยู่” เมิ่งเฉิงเองก็หยุดลง เช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เชื่อคำพูดของเงินลั่วนิ่ง ดังนั้นจึงไม่ ได้ให้ความสำคัญนัก

“ก็ดีเหมือนกัน” เป็นลั่วจึงตกลงทันที ถ้าหากเธอเดาไม่ผิด สถานที่นั้นคงจะไม่มีคนเฝ้าคุ้มกันไว้มากนัก อยากจะช่วยคนออก มานั้นไม่น่ายาก ให้คนไปจากทางนั้นเลย เพื่อหลีกเลี่ยงเป็นการ แหวกหญ้าให้ตื่น นั่นก็เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยเช่นกัน

“ได้ครับ ผมจะโทรหาลู่เหลียงตอนนี้เลย” เห็นว่าเป็นถั่วนิ่งตกลง เมิงเฉิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรออก

เห็นได้ชัดว่าทางนั้นก็งงอยู่เช่นกัน แต่ถึงแม้เพิ่งเฉิงจะไม่เชื่อ คำพูดของเงินถั่วถึง แต่อยู่ต่อหน้าเยซื้อเฉินและเงินลั่วนิ่ง ก็ยัง คงพูดออกมาอย่างดูร้ายแรง แล้วกำชับอย่างให้ความสำคัญ อย่างจริงจัง

ถึงแม้เหลียงทางปลายสายนั้นจะงุนงงเสียจนไม่รู้ทิศทาง แล้ว แต่หลังจากที่วางายไปก็เรียกรวมคนให้มาตาคำสั่งของเพิ่ง เฉิงไปช่วยคนออกมา

ในห้องใต้ดินนั้นเงียบสงบมากเป็นพิเศษ สองสามคนนั้นรอ ผลกันอย่างเงียบๆ

สิ่งที่เยวหงหลิงรู้สึกกังวลที่สุดก็คือ ถึงแม้ว่าเธอจะเชื่อใน

ความสามารถของเงินถั่วนิ่ง แต่เธอกลัวว่าผ่านไปนานขนาดนี้

แล้ว น้องสาวของเธอ………

ใบหน้าของเมือเงินและเงินมั่วนิ่งนั้นมองไม่เห็นถึงความผิด ปกติเท่าไหร่นัก

เพิ่งเฉิงนั้นดูผ่อนคลายมากที่สุด ยังคงไม่เห็นด้วยอยู่เช่นเคย เนื่องจาก เขาไม่เชื่อว่าเป็นลั่งนิ่งจะหาตัวคนเจอในสถานที่แห่ง

นน

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของเพิ่งเฉิงก็ดัง

สองสามคนนั้นแทบจะมองมาทางเมิ่งเฉิงพร้อมๆกัน เยาหงหลิงดูร้อนใจมากที่สุด รีบพุ่งตรงเข้ามาตรงหน้าของเพิ่งเฉิงอย่าง รวดเร็ว

เพิ่งเฉิงกระพริบตา จากนั้นก็กดรับสาย

“เมิ่งเฉิง ช่วยคนออกมาได้แล้วนะ ผู้หญิงคนนี้ได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่ได้อันตรายถึงชีวิต เธอได้สติอยู่” ภารกิจของเหลียงนั้น สำเร็จไปด้วยความราบรื่น ดังนั้นน้ำเสียงของเขานั้นจึงดูผ่อน คลายมาก เพียงแต่ในใจนั้นมีความสงสัยอยู่บ้าง : “เพิ่งโถว เธอ คือใครนะ? สาวน้อยคนนี้หน้าตาสวยสดงดงาม แต่ดูยังเด็กอยู่ เลย เพิ่งโถวแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ

“ถามเธอว่าชื่ออะไรน่ะ?” เพิ่งเฉิงหายใจแรง ได้สติขึ้นมา แล้วนั้น เขาดูไม่อยากจะเชื่ออย่างเห็นได้ชัด

“ซิบ เพิ่งโถว ไม่ใช่แล้วล่ะ? แม้แต่ชื่อสาวน้อยคนนี้นายยังไม่รู้ เลย แล้วก็ให้ฉันเสี่ยงตายไปช่วยเนี่ยนะ?” เหลียงทางปลาย สายส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ ตอนที่เพิ่งโถวสั่งเมื่อครู่นี้ จริงจังเป็นอย่างมาก เขายังคิดว่าเป็นคนสำคัญมากกับเพิ่งโถว เสียอีก

“เมื่อกี้เธอบอกออกมาแล้ว ว่าเธอชื่อเยวหงเจิน” ลู่เหลียงพูด เสริมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นเพิ่งเฉิงก็วางสายไป ทางเหลียงที่อยู่ทางปลาย สาย ม รู้ กงงอีกครั้ง

นี่มันอะไรกัน?
“พี่สะใภ้ ต่อไปผมขอติดตามพี่ได้ไหม?” เมิงเฉิงวางสายแล้ว ก็มองมาทางเงินมั่วนิ่ง แววตาเต็มไปด้วยความเลื่อมใส

ได้ยินคำพูดของเพิ่งเฉิงแล้ว สองสามคนนั้นก็รู้แล้วว่าเรื่องราว เป็นไปอย่างราบรื่น

“นายไสหัวไปได้แล้ว” เยซื้อเฉินเริ่มไล่เขาไปอย่างไม่ไว้หน้า เมื่อครูที่ยอมให้เพิ่งเฉิงอยู่นั้นเป็นเพราะเป็นลั่วจึงตกลง ตอนนี้ เขายิ่งเห็นเพิ่งเฉิงก็ยิ่งรู้สึกขัดหูขัดตาไปหมด

“ลูกพี่ ……. เพิ่งเฉิงคิดจะต่อต้าน เพียงแต่เมื่อสบเข้ากับ สายตาที่ดูอันตรายของเยซื้อเฉินแล้ว ก็ยังอดทนเอาไว้

“ฉิงฉิง ขอบคุณเธอมากนะ” เสียงที่ดูตื่นเต้นของเยาหงหลิง นั้นสั่นเล็กน้อย

“ระหว่างเรายังจะต้องมาเกรงใจอะไรกันอีกล่ะคะ พี่หงหลิง ฉันไปเป็นเพื่อนพี่ไม่ได้ ฉันยังมีธุระต้องไปทำอีก จึงต้องรีบกลับ เรื่องทางนี้จัดการไปได้อย่างราบรื่นแล้ว เป็นลั่วนิ่งนับว่ารู้สึกโล่ง ใจขึ้นมา แต่เธอยังจำเรื่องที่เพิ่งเหมียวเหมียวบอกกับเธอไว้ก่อน หน้านี้ได้

ตอนนี้เรื่องทางนี้จัดการเสร็จแล้ว เธอจะต้องรีบกลับไป

เย่ซื้อเฉินใช้เครื่องบินส่วนตัวมา ดังนั้นเป็นชั่วนิงเองก็ไม่ต้อง รอสายการบินแล้ว สามารถประหยัดเวลาไปได้อีก

แต่ตอนนี้เวลาก็นับว่าเย็นแล้ว จากที่นี่ไปถึงเมืองได้อย่างเร็ว ที่สุดก็ต้องใช้เวลาหกถึงเจ็ดชั่วโมง ถึงที่เมืองไห้ก็เป็นเวลาดึกดื่นเที่ยงคืนแล้ว หวังว่าถังหยุนเฉิงจะไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น

เสียก่อน เปลือกตาของเงินลั่วจึงกระตุก ในใจของเธอนั้นมีลางสังหรณ์

ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก