บทที่ 885 จริงหรือหลอกเนี่ย

เจิ้งฉงคิดว่าสามารถวางอุบายจากเรื่องนี้ได้ ถ้าทำออกมาดี ไม่แน่เขาอาจประสบความสำเร็จพรวดพราดขึ้นมาเลยก็ได้

หลังจากที่ซุนซิ่งกลับไปแล้ว เจิ้งฉงก็กลับไปในห้องอย่าง

รวดเร็ว ในห้องมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรอเขาอยู่

“เป็นอะไร? มีเรื่องอะไรเหรอ?” หญิงสาวรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว ว่าเจิ้งฉง ในตอนนี้ไม่เหมือนเดิม

“มีข่าวเรื่องหนึ่ง ฉันคิดว่าสำหรับพวกเรามันเป็นข่าวดีเรื่อง หนึ่งเลยล่ะ” เจิ้งฉงไม่ได้ปิดบัง เพราะเขาจำเป็นต้องให้ผู้หญิงคน นี้ช่วยเขาออกความคิดเห็น

ผู้หญิงคนนี้มีความคิดที่ร้ายกาจมาโดยตลอด

เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้อยู่กับเขาไม่ใช่เพราะรักอะไรในตัวเขา หรอก แต่เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้จำเป็นต้องให้เขาช่วยเหลือ ใน เมื่อเธอต้องให้เขาช่วยเหลือ เขาจึงไม่กลัวว่าเธอจะหักหลัง

“ข่าวอะไรเหรอ?” ดวงตาของหญิงสาวกะพริบปริบ ๆ ข่าวดีนั้น เหรอ? จะมีข่าวดีอะไรนะ? ตอนนี้มีเพียงต้องกำจัดเงินถั่วนิ่ง เท่านั้นถึงจะถือว่าเป็นข่าวดีที่สุดสำหรับเธอ

แต่เธอรู้ดีว่าการกำจัดเป็นลั่วจึงไม่ง่ายดายขนาดนั้น เมื่อก่อน ไม่ง่าย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่มีเยซื้อเฉินกับตระกูลถังคอย

ปกป้องเธอ
“เมื่อกี้นีซุนซิ่งมาบอกข่าวว่าหัวหน้ามาที่เมือง A” เจิ้งฉงดึง เธอมาอยู่ข้างกาย ใบหน้ามีรอยยิ้มขึ้นมา เพียงแต่ก้อนเนื้อตรง โหนกแก้มนั้น ทำให้ดูไม่หล่อเลยสักนิด

หญิงสาวกะพริบตาปริบ ๆ หัวหน้ามาที่เมือง A แล้วเหรอ?

เธอไม่เคยเจอกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้มาก่อน แต่เคย ได้ยินมามากมาย สำหรับคนทั่วไปแล้วหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ นั้นเป็นคนที่เข้าถึงได้ยากมากคนหนึ่ง

ไม่มีใครไม่อยากไปตีสนิทกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ เพราะหากได้ใกล้ชิดกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็เท่ากับ สามารถรุ่งเรืองเฟื่องฟูขึ้นมาในชั่วพริบตา

แต่หลายปีมานี้กลับไม่มีใครที่สามารถใกล้ชิดที่สนิทกับ หัวหน้าขององค์กร โกสต์ซิตี้ได้เลยสักคน

เพราะไม่มีใครได้เจอกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้

ก่อนที่จะมาหาเจิ้งฉง เธอก็คิดที่อยากจะรู้จักกับหัวหน้าที่ ลึกลับคนนี้ แต่ไม่ว่าเธอจะทำวิธีไหน ก็ไม่สามารถพบกับหัวหน้า องค์กรที่ลึกลับคนนี้ได้เลย

“หัวหน้ามาที่เมือง A อีกแล้วเหรอ?” เธอรู้ว่าหัวหน้าขององค์ กรโกสต์ซิตีมาที่เมือง A บ่อยครั้ง ดังนั้นจึงไม่ถือเป็นเรื่องที่น่า แปลกประหลาดเท่าไหร่

“มาตามหาคุณนายอีกแล้วเหรอ?” เธออยู่ข้างกายเจิ้งฉงมา ตั้งหลายปี จึงรู้เรื่องที่เกี่ยวกับองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่พอสมควร
ถึงแม้ทุกครั้งที่หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้มาเมือง A เพื่อตามหา คุณนายจะทําอย่างลับ ๆ ไม่ทำให้คนในสาขาของเมือง A แตก ตื่น แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ ทางด้านสาขาเมือง A ก็พอรู้เรื่อง ภายในอยู่บ้าง

เพราะได้ให้ซุนซิ่งเข้าไปคอยสอดแนมอยู่ข้างกายเจ้าเก้า หลายปีที่ผ่านมาเจิ้งฉงจึงได้รู้ข่าวเรื่องที่หัวหน้าตามหาคุณนาย มากขึ้น

หลังจากที่เจิ้งฉงรู้ว่าหัวหน้าต้องการตามหาคุณนาย ก็มีความ คิดดี ๆ ขึ้นมา เขาคิดว่าถ้าหากเขาช่วยหัวหน้าตามหาคุณนาย จนพบ หัวหน้าต้องดีกับเขามากขึ้น และต้องเห็นความสำคัญของ เขามากขึ้นแน่นอน

ต่อมาเขาก็ได้รู้ว่าถึงแม้หัวหน้าจะตามหาคุณนาย ทว่า แม้แต่ ชื่อของคุณนายก็ยังไม่รู้เลย ถึงขนาดที่ไม่รู้ว่าคุณนายหน้าตาเป็น ยังไง

สิ่งที่หัวหน้ามีก็แค่ภาพเหมือนที่ตัวหัวหน้าเองวาดขึ้นมา และ ภาพเหมือนที่หัวหน้าวาดก็เห็นหน้าตาไม่ชัดเจน ดังนั้นการที่ หัวหน้าตามหาคุณนาย อาศัยความรู้สึกในการตามหาล้วน ๆ

หลังจากที่ได้รับข้อมูลมาเจิ้งฉงก็คิดกลอุบายขึ้นมาได้ทันที

เขาให้ซุนซิ่งหาวิธีเอาภาพเหมือนออกมาภาพหนึ่ง เจิ้งฉงหาผู้หญิงที่รูปร่างสูง หุ่นดีตามลักษณะในภาพเหมือน แน่นอนว่าคนที่เพิ่งฉงหามาล้วนเป็นสาวงามทั้งนั้น

เจิ้งฉงคิดว่าถึงยังไงหัวหน้าก็ไม่รู้ว่าภรรยาตัวเองรูปร่างหน้าตาเป็นยังไงอยู่ดี ขอแค่คนที่เขาหามาสวยมากพอ และน่า หลงใหล ขอแค่หัวหน้าถูกใจ เรื่องนี้ก็เป็นอันสำเร็จ

แต่เจิ้งฉงคิดไม่ถึงว่า สาวงามหลายคนที่สวยเหมือนนางฟ้าที่ เขาหามานั้นกลับไม่เข้าตาหัวหน้าเลยสักคน ได้ยินมาว่าหัวหน้า แค่กวาดตามองผ่าน ๆ แล้วก็ไล่ออกมาเลย

เจิ้งฉงไม่เข้าใจเลยว่า ในเมื่อหัวหน้าไม่รู้ว่าคุณนายหน้าตา เป็นยังไง ทำไมแค่กวาดตามองผ่าน ๆ ก็มั่นใจว่าไม่ใช่คุณนาย

ต่อมา หลังจากที่ผิดหวังติดต่อกันหลายครั้ง เจิ้งฉงก็เลยยอม แพ้ เพราะเจิ้งฉงแน่ใจแล้วว่าถึงแม้หัวหน้าจะไม่เคยเห็นภรรยา ตัวเองมาก่อน แต่ก็ไม่สามารถหลอกได้ง่าย ๆ

“ครั้งนี้ไม่ใช่มาตามหาคุณนายแต่มาตามหาลูกสาว” เจิ้งฉง เข้าไปใกล้หูของหญิงสาว กดเสียงพูดให้ต่ำลงแต่กลับกลบ ความดีใจเอาไว้ไม่ได้ : “ฉะนั้น ฉันคิดว่านี่เป็นข่าวดีสำหรับพวก เรา”

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจความหมายของ เขาทันที : “นายอยากหาผู้หญิงสักคนมาสวมรอยเป็นลูกสาวของ หัวหน้า?”

“ฉลาดดีนี่ ไม่เสียแรงที่เป็นผู้หญิงของฉัน” เจิ้งฉงหัวเราะออก มาอย่างสะใจและภูมิใจ : “เรื่องที่หัวหน้าตามหาคุณนายล้วน ใช้ ความรู้สึกในการตามหา เลยทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น แต่การตามหา ลูกสาวต่างกันออกไป ตามหาลูกสาวขอแค่ดีเอ็นเอตรงกันก็ พอแล้ว”
“นายคิดจะตบตาหัวหน้าเหรอ? นายคิดว่าหัวหน้าหลอกง่าย ขนาดนั้นเลยหรือไง?” ไปหยิ่งผลักเขาออกเล็กน้อย น้ำเสียง เหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

เจิ้งฉงเพ้อเจ้อเกินไปแล้ว นั่นคือหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เชียว นะ หลอกได้ง่าย ๆ ที่ไหนล่ะ

“เมื่อก่อนอาจจะยาก แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ซุนซิ่ง จัดการเจ้าเก้าจนอยู่หมัดแล้ว และเจ้าเก้าก็เป็นคนที่อะเหลียง ไว้ใจมากที่สุด ขอแค่มีเจ้าเก้าคอยช่วยเหลือ และพวกเรา วางแผนกันให้ละเอียดรอบคอบ เรื่องนี้ก็ไม่น่าจะพลาดแล้ว เจิ้งฉงทะเยอทะยานมาโดยตลอด ขอเพียงแค่มีโอกาสเล็กน้อย เขาก็ไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไป : “ไปหยิง นี่เป็นโอกาสที่ดีของ พวกเรา”

ดวงตาของไปหยิงกะพริบไปมา ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้ นิ่งเงียบไม่พูดจา

“ฉะนั้น ฉันต้องการให้เธอช่วยฉันคิดหาวิธีดี ๆ เธอมีความคิด ที่ใช้ได้มาตลอด” เจิ้งฉงโอบหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง แล้วพูดกล่อมเสียงเบา : “หลายปีมานี้มีเธอคอยช่วยฉันวางแผน ฉันถึงได้เติบโตอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ขอแค่ครั้งนี้พวกเราทำ สำเร็จ ต่อไปพวกเราก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว”

เจิ้งฉงไม่ใช่ผู้ชายที่อ่อนโยนอะไรนัก ปกติก็ไม่ค่อยเอาใจผู้ หญิงอย่างนี้ เพราะปกติมีแต่ผู้หญิงมาคอยเอาอกเอาใจเขา แต่ เพื่อผลประโยชน์ เขาจึงต้องพูดจาหวาน ๆ แบบนี้บ้าง
“ถึงตอนนั้นเธออยากได้อะไรฉันจะให้เธอทุกอย่าง” หน้าของ เจิ้งฉงซุกไปที่ซอกคอขาว ๆ ของเธอ แล้วกดลงเบา ๆ คำพูดนี้ ถือว่าเป็นคํามั่นสัญญาอย่างหนึ่ง

แต่คำสัญญาแบบนี้เมื่อไหร่ถึงจะเป็นจริงล่ะ? แล้วจะเป็นจริง แบบไหนกันนะ?

ถึงตอนนั้นก็คงมีแต่ผู้ชายคนนี้ที่เป็นใหญ่

ผู้ชายยิ่งมีอำนาจมากขึ้น ก็ยิ่งมีสิทธิ์ทำตามอำเภอใจมากขึ้น การกระทําก๋าเริบเสืบสานมากยิ่งขึ้น

ใครสามารถรับประกันคำพูดของผู้ชายที่นิสัยกำเริบเสิบสาน ช้าไร้ยางอายได้ล่ะ?

“นายให้ฉันคิดดูหน่อยแล้วกัน” ดวงตาของไปหยิงหลุบต่ำลง

เพื่อปกปิดอารมณ์ที่แฝงอยู่ในตา ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลัง

คิดอะไรอยู่

ไป๋หญิงเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมากคนหนึ่ง เธอไม่ใช่เด็กสาว ประเภทนั้นที่เพ้อฝันถึงผู้ชาย ดังนั้นเธอจึงไม่เชื่อคำพูดของ เจิ้งฉง

แต่เรื่องที่เจิ้งฉงพูดนั้นมีความเป็นไปได้สูง ถ้าทำออกมาได้ รับรองว่าได้ประโยชน์มากมายเลยทีเดียว

ถึงแม้เธอจะอยู่ข้างกายเจิ้งฉงมาหลายปี แต่เธอก็รู้จักผู้ชาย คนนี้ดี ผู้ชายคนนี้ไม่ได้จริงใจเลยสักนิด

ดังนั้นเรื่องนี้ เธอจําเป็นต้องทำให้อยู่ในเงื้อมมือตัวเอง เธอต้องเป็นฝ่ายคุมเกม