บทที่ 873 ขอบเขตตามใจลูกของคุณชายสามเย? ไม่มีเลย (1)

บังเอิญที่เวลานี้ จู่ๆเยซือเฉินก็เห็นรถบ้านตระกูลถัง จึงอุ้มถัง ชื่อเข้ามา ทำให้หัวใจถังจื่อ โม่เต้นตึกตักในทันทีทันใด………

ถังจื่อ โม่เห็นเยซื้อเฉินอุ้มถังจื่อซีมายังรถที่เขานั่งอยู่ ซึ่งใกล้ ขึ้นมาทุกนาที!!

จู่ๆถึงจื่อ โมก็เริ่มตื่นเต้น ตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูก เขาจึงนั่งและ มองอย่างตะลึงอยู่อย่างนั้น……..

ถังจื่อเห็นเยซือเฉินอุ้มเธอมายังรถของตระกูลถัง อยากขัด ขวางเชื่อเฉิน เพราะพี่ชายยังอยู่ในรถ แต่เธอก็หาเหตุผลที่ เหมาะสมไม่ได้เสียที

คุณแม่เคยสอนว่าหากช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวปิด จะยิ่งทำให้ สิ่งที่เราประสงค์จะปิดบังนั้นยิ่งเด่นชัด ยิ่งทำให้คนสงสัยมาก ขึ้น!

เพราะเมื่อคุณพ่อเห็นรถตระกูลถังแล้วอยากจะมาบอกลุงเสียว หลิวสักคำนั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดา

เธอไม่มีเหตุผลขัดขวางจริงๆ

ดังนั้นเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีจึงได้แต่เงียบเข้าไว้

แน่นอนเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซียังคิดในใจอีกว่า ใช่อยู่ที่เธอรับปากพี่ชายว่าจะช่วยเก็บเป็นความลับ แต่หากคุณพ่อเห็นพี่ ชายเอง งั้นก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

เจ้าหญิงน้อยถังจ่อคิดว่าหากผลเป็นเช่นนี้ก็ไม่เลวเลย เธอรู้ ว่าพี่ชายก็อยากนับพ่อเช่นกัน เพียงแต่พี่ชายคิดว่าคุณพ่อไม่ ชอบเด็ก จึงเกิดปมในใจ

ความจริงพิสูจน์กว่าคุณพ่อชอบเธอมาก ดังนั้นพี่ชายไม่ต้อง กังวลและไม่ต้องรู้สึกแย่อีกต่อไปแล้ว

ตอนแรกเยซื้อเฉันก็ไม่ได้อยู่ห่างจากรถตระกูลถังมากนัก พอ ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถึงที่หมายแล้ว

ถังจื่อโม่ที่นั่งอยู่ในรถพลันนั่งตัวตรงด้วยจิตใต้สำนึก เขารู้สึก ตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกถึงจังหวะการเต้นเร็วของหัวใจตัว เอง คล้ายกับหัวใจจะกระโดดออกมาเสียอย่างนั้น

มืออันน้อยๆของถังจื่อไม่ก็กำแน่นขึ้น ซึ่งเวลานี้ได้เปิดแอร์ ภายในรถไว้ อุณหภูมิจึงไม่ได้สูง แต่ฝ่ามือของถังจื่อไม่กลับมี เหงื่อซึมออกมา มีความชื้นและเหนียวหนึบๆเล็กน้อย

ทว่าเด็กน้อยถึงจ๋อโม่ไม่ได้สนใจต่อสิ่งเหล่านี้ เขายังคงมอง เชื่อเงินผ่านกระจกรถเช่นเดิม เวลานี้ถังจื่อ โม่จ้องแบบไม่ กะพริบตาเลยสักครั้ง

ไม่รู้ว่าลืมกะพริบหรือไม่กล้ากะพริบกันแน่!

ตอนนี้เย่ซื้อเฉินอุ้มน้องสาวอยู่นอกรถ ซึ่งระยะห่างระหว่างเขา กับเย่ซือเฉินนั้นไม่ถึงสองเมตร
เขาใกล้ชิดเชื่อเงินอย่างนี้เป็นครั้งแรก ทำให้หัวใจเขายิ่ง เต้นเร็วอย่างรุนแรงกว่าเดิม ตึก ตึก ตึก ตึก คล้ายกับกำลัง กล่องก็ไม่ปาน

บัดนี้ถึงจื่อไม่รู้สึกสับสน สับสนจนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ดัง

นั้นเขาจึงได้แต่นั่งตัวตรงมากขึ้น ทำอย่างนี้แล้วราวกับเขาจะ

สามารถรักษาความทะนงตนและพลานุภาพในยามปกติของตน ได้ เชื่อเดินมาอยู่ด้านหน้ารถแล้ว เมื่อคนขับรถเสี่ยวหลิวเห็น

คุณชายสามเยก็รีบลดกระจกรถลง

ชั่ววินาทีที่กระจกรถเปิดออก เด็กน้อยถึงจื่อไม่ก็รู้สึกหัวใจที่ กำลังเต้นแรงเหมือนตีกลองได้หยุดนิ่ง ณ ตอนนี้ เขารู้สึกว่าโลก ทั้งใบได้เงียบกริบในอย่างฉับพลัน

เงียบจนไม่ได้ยินเสียงใดๆ!!

บัดนี้เด็กน้อยถังจื่อไม่นั่งอยู่ในตำแหน่งหลัง เขาไม่ได้หลบ แต่เป็นเพราะตอนนี้อารมณ์เขาสับสนและซับซ้อน จึงไม่มีการ ตอบสนองในชั่วขณะนี้

ปกติเด็กน้อยถังจื่อ โม่จะฉลาดเพียงใด แต่เขาก็เป็นเพียงเด็ก ยุไม่ถึงห้าขวบ เขาพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก ถึงแม้ ปากเขาจะพูดตลอดว่าจะให้บททดสอบคุณพ่อ บอกว่ายังไม่ อยากนับพ่อ แต่อันที่จริงหัวใจของเขาโหยหาความรักจากพ่อ เสมอมา

โดยเฉพาะเมื่อเห็นเชื่อเงินอุ้มถังจื่ออย่างอ่อนโยนและเอ็นดูรักใคร่ หัวใจของเขาก็ยิ่งคลั่งไคล้มากขึ้น

ยิ่งรู้สึกเช่นนี้ เด็กน้อยถึงจื่อ โมก็ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งตื่นเต้นก็ยังไม่รู้ ว่าควรทำเช่นไรในขณะนี้ ไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรในตอนนี้

ดังนั้นเขาจึงได้แต่นั่งตัวตรงและเงียบสงบอยู่ในตำแหน่งที่นั่ง ด้านหลัง ไม่ขยับเขยื้อน ไม่ส่งเสียงใดๆ

“คุณกลับไปก่อน ผมจะส่งเธอกลับไปเอง”คุณชายสามเล่มอง คนขับรถเสี่ยวหลิวแวบหนึ่ง โดยไม่ได้สังเกตเห็นเด็กน้อยถังจื่อ โม่ที่นั่งอยู่ในช่วงหลังของรถเลย

เพราะก่อนหน้านี้เด็กน้อยถังจื่อ โม่เฝ้าจับตาเหตุการณ์นอกรถ มาโดยตลอด ดังนั้นตอนนี้เขานั่งชิดประตูรถ และบังเอิญนั่งอยู่ ข้างที่เชื่อเงินยืนพอดี

ถังจื่อ โม่ยังเด็กอยู่ ร่างกายเล็ก ตอนนี้เขานั่งชิดขอบประตูรถ จึงถูกเบาะนั่งด้านหน้าบังพอดี หากไม่สังเกตดีๆก็ยากต่อการพบ เห็นจริงๆ

แน่นอนคุณชายสามเย่ในยามปกติจะเป็นคนสังเกตทุกราย ละเอียดยิบย่อยได้ดี แต่ ณ เวลานี้ สาเหตุที่คุณชายสามเย่ไม่ เห็นเด็กน้อยถังจื่อไม่

เพราะในสายตาคุณชายสามเย่ ในหัวใจคุณชายสามเมี เพียงลูกสาวสุดที่รักของเขาคนเดียวเท่านั้น คนและสิ่งอื่นไม่ได้ อยู่ในสายตาการมองเห็นของเขาเลย

คุณชายสามเย่พูดจบ สายตาก็มองไปยังถังจื่ออย่างเป็นธรรมชาติ รอยยิ้มบนใบหน้านั้นอ่อนโยนและสดใสเหลือเกิน

คุณชายสามเย่ไม่เห็นถึงอไม่ ส่วนถังจื่อไม่กลับจับจ้องอยู่แต่ คุณชายสามเย่ เห็นรอยยิ้มของคุณชายสามเย่ ดวงตาถังซื้อไม่ พลันกะพริบด้วยจิตใต้สำนึก รอยยิ้มของเยซื้อเฉินในเวลานี้ช่าง หวานละมุนละไม่เหลือเกิน คงจะต้องกำลังมีความสุขมากๆอย่าง แน่นอน!!

“ห้ะ? หาคนขับรถเสี่ยวหลิวชะงัก เมื่อเห็นรอยยิ้มอันอ่อน นุ่มของคุณชายสามเย่ก็รู้สึกมหัศจรรย์มาก ซึ่งดูจากสถานการณ์ แล้ว คุณหนูน่าจะนับพ่อกับคุณชายสามเย่เรียบร้อยแล้ว

คุณชายสามเย่เป็นพ่อของคุณหนู ดูออกว่าคุณชายสามเ ชอบคุณหนูมาก ดังนั้นเมื่อคุณหนูอยู่กับคุณชายสามเย่ จึงไม่ ต้องเป็นห่วงอะไร

อันที่จริงเด็กน้อยถึงจื่อซีรอให้คุณพ่อเห็นพี่ชายอย่างใจจดใจ จ่อ แต่เธอรอตั้งครึ่งค่อนวัน กลับพบว่าคุณพ่อไม่ได้มองด้านหลัง รถเลยคุณพ่อไม่เห็นพี่ชายเลย

ถังจื่ออยากสะกิดเยซือเฉิน แต่เมื่อนึกถึงคำกำชับของพี่ชาย และพี่ชายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอจึงไม่ได้สะกิดเตือน

“ลุงเสี่ยวหลิว บอกหม่ามี้กับคนอื่นไม่ได้นะคะ ทว่าเจ้าหญิง น้อยถัง อนึกถึงเรื่องอื่น พลางกำชับอย่างไม่วางใจ

คุณพ่อบอกว่าจะส่งเธอกลับไปเอง ดังนั้นเธอกังวลว่าลุงเสี่ยว หลิวจะเผลอหลุดปาก
เธอกับพี่ชายแอบออกมา ซึ่งคนในบ้านไม่มีใครรู้ หากพวก ท่านรู้เมื่อไหร่ เธอกับพี่ชายก็อย่าหวังจะได้ออกมาง่ายๆอีกเลย

เธอรับปากคุณพ่อไว้แล้วว่าจะมาเยี่ยมท่านอีก

“ไปกันเถอะกัน แดดดี้ไปส่งหนูกลับบ้าน คุณชายสามเล่มอง ถังจื่อซีตลอด ไม่ได้มองภายในรถอีกเลย ดังนั้นจึงยิ่งไม่มีทาง เห็นถึงจื่อไม่เป็นอันขาด

คุณชายสามเที่มีรอยยิ้มบางเต็มหน้าหอมแก้มถังจื่ออีกครั้ง จากนั้นก็อุ้มถังจื่อหันหลังเดินจากไป

เมื่อเชื่อเงินหันหน้าเข้าหารถก็ยังไม่เห็นเด็กน้อยถึงจื่อไม่ เลย นับประสาอะไรกับตอนนี้ ตอนที่คุณชายสามเหันหลังให้ จึงยิ่งไม่มีทางเห็นถังจื่อไม่แล้วแหละ

ถังจื่อมองไปยังด้านหลังด้วยจิตใต้สำนึก มองไปยังทิศทาง

ของถังจื่อ โม่

“ทำไมหรือครับ? “เยซื้อเฉินเห็นท่าทางเธอก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย