บทที่ 868 พ่อลูกยอมรับกัน คุณชายสามเยตกใจจนซื้อไป แล้ว (8)

เอเฉินถอนหายใจ ในใจรู้สึกผิดหวัง สืบชัดเจนแล้วแท้ๆ เขายังคาดหวังอะไรอีก?

รู้ผลแล้วแท้ๆ ทำไมถึงต้องคาดหวังอีก นี่เขาตั้งใจทรมานตัว เองไม่ใช่หรอ?

ความหวังก็คือความหวัง! ไม่มีทางเป็นไปได้

เขาไม่สามารถคิดแล้ว ไม่สามารถคิดได้แล้ว?

รู้อยู่แล้วว่านั่นคือพิษชนิดหนึ่ง เขาจำเป็นต้องควบคุมการเข้า ใกล้

หากถังจื่อรู้ว่าคุณพ่อเห็นตัวเองเป็นพิษชนิดหนึ่ง อาจจะ โมโหจนไม่ยอมรับคุณพ่ออีก

แต่ว่าดีที่ถังจื่อซียังเด็กยังอ่านใจคนไม่ออก ยังไม่รู้ความคิด

ของคุณชายสามเย่

องค์หญิงน้อยถังจื่อซียังคิดอยู่เลยว่าจะบอกคุณพ่อยังไง ถึงจะ ทำให้คุณพ่อเข้าใจเรื่องนี้ได้ง่ายๆ

จะทำยังไงคุณพ่อจึงจะยอมรับเธอได้ง่ายๆ?

คุณพ่อในตอนนี้เย็นชากับเธอมากเกินไปแล้วจริงๆ เย็นชา เกินไปแล้ว ห้ามเป็นแบบนี้เด็ดขาด
อีกอย่างเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณพ่อยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ เธอพูดเมื่อกี้

“คนที่สวยที่สุดคือคุณแม่ของหนู” ถึงจื่อรู้สึกว่าเธอควรจะพูด ให้ชัดเจนหน่อย คุณพ่อนั้นรู้ถึงหน้าตาที่แท้จริงของคุณแม่ ดังนั้น คุณพ่อรู้ว่าคุณแม่สวยที่สุด

แม่ของเธอสวยที่สุดจริงๆ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถสงสัยได้เลย เด็กน้อยถึงจื่อ รู้สึกว่าคำพูดนี้ชัดเจนมากๆ แล้ว

แต่ว่า เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณชายสามเย็ฟังไม่ เข้าใจ เพราะว่าบนเอกสารของเลขาหลิวเขียนไว้แล้วว่าคุณแม่ ของเจ้าเด็กนี่คือเห่อถงถง ขณะนี้เห่อถงถงก็อยู่กับเงินถั่วนิ่งพอดี

ในใจของเด็กทุกตน คุณแม่ของเธอเป็นคนที่สวยที่สุดอยู่แล้ว ดังนั้นคุณชายสามเย่ยังคงคิดว่าคนที่ถังจื่อพูดถึงคือเห่อลงถัง

ดังนั้นขณะนี้พอได้ยินคำพูดของถังจื่อแล้วคุณชายสามเย่ไม่ เพียงแต่ไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์ ยังผิดหวังด้วย เธอไม่ใช่ลูกสาวของ ตัวเอง ไม่ใช่จริงๆ!!

ไม่ ไม่สามารถคิดอีกได้แล้ว ไม่สามารถคิดอีกได้แล้วจริงๆ เยซื้อเฉันไม่ได้มองไปทางถังจื่ออีก แต่กลับบังคับตัวเองให้นำ ความสนใจทั้งหมดวางอยู่บนตัวของเงินถั่วนิ่ง

ตอนนี้ ในสายตาของเขา ในใจของเขาก็มีเพียงแต่ภรรยาของ เขา เป็นไปได้แค่ภรรยาของข้าง ห้ามมีสิ่งอื่นอีก

องค์หญิงน้อยถังจื่อซีอึ้งไปเล็กน้อย การตอบสนองของคุณพ่อไม่ถูก ?

คุณพ่อไม่ได้ยินคําพูดของเธอหรอ?

องค์หญิงน้อยถังจื่อ รู้สึกว่าคุณพ่อต้องได้ยินคำพูดของเธอ แน่น แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณพ่อไม่เข้าใจ

เธอพูดได้ชัดเจนขนาดนั้นแล้วแท้ๆ ทำไมคุณพ่อยังไม่เข้าใจ

อีกล่ะ?

จู่ๆ เธอรู้สึกว่าคุณพ่อโง่มาก ยังดีที่เธอและพี่ชายได้คุณแม่มา ไม่ได้โง่เหมือนคุณพ่อ

โชคดีที่พี่ชายไม่ลงมา หากพี่ชายลงมาแล้วเห็นคุณพ่อแบบนี้ จะต้องรังเกียจคุณพ่อมากแน่ๆ

เธอคือองค์หญิงน้อยที่จิตใจดี เธอไม่มีทางรังเกียจคุณพ่ออ

แน่นอน

ยิ้ม เธอไม่มีทางรังเกียจคุณพ่อแน่นอน อย่างน้อยเธอก็ไม่ให้คุณพ่อรู้ถึงความรังเกียจที่มีต่อคุณพ่อ แน่นอน!!

อืม เธอก็เป็นคนจิตใจดีแบบนี้แหละ!!

ถังจื่อเห็นคุณพ่อมองแต่คุณแม่อยู่ตลอดเวลา ไม่ได้มองเธอ อีกเลย องค์หญิงน้อยถังจื่อซีก็ไม่ได้โกรธ

คุณพ่อโง่ขนาดนี้แล้ว โง่ขนาดนี้แล้วยังถูกญาติทอดทิ้ง หาก เธอยังโกรธคุณพ่ออีก คุณพ่อก็น่าสงสารมากๆ แล้ว
ดังนั้นองค์หญิงน้อยถึงจื่อที่จิตใจดีต้องให้อภัยคุณพ่อ ใคร ให้เขาเป็นคุณพ่อของเธอล่ะ

ดังนั้น เธอยิ่งห้ามท้อถอยไปใหญ่

เธอต้องยอมรับคุณพ่อ เธอต้องปลอบใจคุณพ่อ

“คุณรู้สึกว่าคุณแม่ของฉันสวยมากใช่ไหม?” ในเมื่อคุณพ่อ จ้องแต่คุณแม่ตลอดเวลา ถังชื่อก็ถามอีกครั้ง

“อั้ม” คุณชายสามเย่ตอบกลับไปค่หนึ่ง ยังคงไม่มีการตอบ สนองใดๆ เพราะว่าความสนใจในตอนนี้ของคุณชายสามเยู่ต่าง ก็อยู่บนตัวของภรรยาของตัวเอง เขาบังคับให้ตัวเองอย่าไปคิด เรื่องอื่น ขณะนี้ถึงขั้นไม่ได้คิดอย่างลึกซึ้งในคำพูดของเด็กน้อย จื่อซี หรืออาจจะพูดว่าเด็กน้อยจื่อซีแค่พูดเข้าหูของของคุณชาย สามเย่ แต่ไม่ได้เข้าสมอง ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดการตอบสนอง ของคุณชายสามเ

แน่นอน นี่เป็นเพราะคุณชายสามแยบังคับตัวเองห้ามไปคิด เรื่องพวกนั้นอีก ไม่สามารถมีการตอบสนองใดๆ กับเรื่องนี้อีก

การตอบสนองนี้ของคุณชายสามเย่ ทำให้จื่อซีที่มีความมั่นใจ มาโดยตลอดเริ่มกังวลแล้ว “คุณไม่ถามเลยว่าคุณแม่ของหนูเป็น ใคร?”

คุณพ่อที่โง่ขนาดนี้จะทำเอากังวลใจจนตายแล้ว ดังนั้น เธอ ถามไปตรงๆ ละกัน อย่าให้คุณพ่อเดาอีก

เธอรู้สึกว่าหากให้คุณพ่อที่โง่เดาอีกต่อไป คุณพ่อลงเดาไม่ออก เธอคงจะรีบมากๆ

เยซือเฉินอึ้งไปเลย สุดท้ายก็ทนไม่เขา เขาค่อยๆ หันไปทางถัง จื่อซี แววตาของเขาเปล่งประกายขึ้น ริมฝีปากขยับ “ฉันรู้”

สําหรับเรื่องคุณแม่ของเธอคือใคร เลขาหลิวได้เขียนอยู่บน เอกสารอย่างชัดเจนแล้ว เขารู้ตั้งนานแล้ว ไม่จำเป็นต้องถามอีก

“คุณรู้ไหม?” องค์หญิงน้อยถังจื่ออึ้งไปเลย เขารู้? คุณพ่อ

ในเมื่อคุณพ่อรู้แล้วทำไมถึงยังมีการตอบสนองแบบนี้ล่ะ?

รู้?

ในเมื่อคุณพ่อรู้แล้วว่าคุณแม่ของเธอคือใคร งั้นคุณพ่อก็ต้องรู้ แล้วว่าเธอก็คือลูกสาวของเขา

งั้นการตอบสนองที่เย็นชาขนาดนี้ของคุณพ่อคือไม่อยากจะ ยอมรับเธอหรอ?

คุณพ่อไม่ชอบเธอหรอ?

คุณพ่อไม่ชอบเด็กจริงๆ ใช่ไหม?

ถังจื่อซีมองดูเยซือเฉิน เบ้ปากเล็กๆ ของเขา บนใบหน้ามี ความลำบากใจเพิ่มขึ้น “งั้นคุณไม่ชอบฉันหรอ?”

เยซือเฉิน “

ชอบเธอไหม

ถึงแม้ว่าเขือเฉินอยากจะหลบหนี แต่กลับไม่สามารถไม่ ยอมรับได้เลยว่า เขาชอบเด็กนี่มาก ชอบมากๆ
แต่ว่าถึงแม้ว่าจะชอบขนาดไหน ไม่ว่ายังไงแล้วก็ไม่ใช่ลูกสาว ของเขา

เพื่อที่จะไม่เป็นการเพิ่มภาระให้กับเงินถั่วฉิง เขาจำเป็นที่จะ ต้องออกห่างจากเด็กน้อยคนนี้

ดังนั้น เย่อเฉันไม่ได้ตอบคำถามขององค์หญิงน้อยถังอ

“คุณชอบคุณแม่แต่ไม่ชอบหนูใช่ไหม” องค์หญิงน้อยถึงชื่อ เบ้ปากอีกครั้ง เธอในขณะนี้รู้สึกลำบากใจมาก อยากจะร้องไห้ มากจริงๆ

เมื่อกี้พี่ชายไม่อยากจะให้เธอลงมา แต่ว่าเพื่อที่เธอจะมายอม รับกับคุณพ่อ ก็ไม่ได้ฟังพี่ชาย อีกอย่างยังทำให้พี่ชาย โมโห เพราะคุณพ่ออีกด้วย

คิดไม่ถึงเลยว่าคุณพ่อจะไม่ชอบเธอ?

“อะไรนะ?” เชื่อเฉินขมวดคิ้ว ทันใดนั้นยังไม่เข้าใจคำพูด ของถังจื่อซี อะไรคือเขาชอบคุณแม่ของเธอแต่ไม่ชอบเธอ?

ทำไมประโยคนี้ฟังแล้วดูแปลกๆ ล่ะ?

เขาชอบแต่ภรรยาของเขาแท้ๆ ไม่ได้ชอบคุณแม่ของเด็กน้อย คุณแม่ของเด็กน้อยไม่ใช่ภรรยาของเขา!!

เขาเองก็หวังว่าคุณแม่ของเด็กน้อยจะเป็นภรรยาของเขา แต่ ว่าความจริง ยืนยันแล้วว่าไม่ใช่ เขายังจะสามารถทำอะไรได้อีก

“คุณพ่อ คุณพ่อขอบคุณแม่หนูไม่หึง แต่ว่าคุณพ่อก็สามารถชอบหนูได้น ที่จริงแล้วก็ไม่ได้กระทบทั้งสองฝ่ายเลย” องค์หญิง น้อยถงจื่อซีเป็นคนที่อ่อนแอมาโดยตลอด คุณแม่บอกกับเธอว่า ไม่ว่าเจอกับปัญหาอะไรก็อย่าล้มลง ต้องหาวิธีแก้ไข

ร่างกายของเย่อเฉินแข็งไปเลย ร่างกายที่แข็งนั้นยังมีความ สั่นอยู่ด้วย แววตาคู่หนึ่งเบิกตากว้าง จ้องตั้งชื่อไว้ “เธอ เธอ เรียกฉันว่าอะไรนะ?