บทที่ 858 แดดดี้ หนูเป็นลูกสาวแท้ๆของแดดดี้นะ(7)

ผู้คนในห้องประชุมงงเป็นไก่ตาแตก เลิกประชุม? เลิกประชุ มดื้อๆอย่างนี้เลยหรือ?

เลขาหลิวอึ้ง เลิกประชุมแล้วท่านประธานก็ต้องกลับไปยังห้อง

ทำงาน งั้น……..

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ท่านประธานไม่พูดเลยสักคำ ไม่ได้ แก้ไขปัญหาทุกอย่าง ยังไม่ได้สรุปทุกการตัดสินใจเลย แต่ท่าน ประธานก็บอกว่าจะเลิกประชุมซะงั้น?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เลขาหลิวมันไปหมด คนอื่นไม่เข้าใจท่านประธาน แต่เขา เข้าใจที่สุด ท่านประธานยังเสียใจกับเรื่องนั้นอยู่แน่ ท่าน ประธานยังปรับสภาพจิตใจจากเรื่องนั้นไม่ได้

คุณชายสามเยลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องประชุมใน ท่ามกลางสายตาที่มึนงงของเหล่าพนักงาน

เลขหลิวได้สติก็รีบจัดแจงเอกสาร พอเขาเก็บเอกสาร เรียบร้อยก็ไม่เห็นเงาของท่านประธานเสียแล้ว

เลขาหลิวอดกระตุกมุมปากไม่ได้ ท่านประธานเคลื่อนไหว

ว่องไว โดยแท้

วินาทีต่อมา เลขาหลิวก็นึกขึ้นได้ว่าเจ้าหญิงน้อยยังอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน ซึ่งก่อนหน้านี้เขาไม่มีโอกาสรายงาน เรื่องนี้ให้ท่านประธานทราบเลย

เลขาหลิวรีบวิ่งออกไปโดยที่ถือกองเอกสารไว้ในมือ เลขา หลิวรู้สึกว่าเขาควรแจ้งเรื่องเจ้าหญิงน้อยให้ท่านประธานทราบ ก่อนจะดีกว่า

คนที่เหลือภายในห้องประชุมต่างมีใบหน้างงงวยด้วยกันทั้ง

สิ้น

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมท่านประธานถึงไปแล้วล่ะ? เรื่อง หารือของพวกเราเมื่อผ่านหรือยัง? ”

“ประธานไม่ได้เอ่ยสักคำ จะผ่านได้ไง? ”

“ท่านประธานโกรธแล้วหรือ? เพราะเมื่อกี้พวกเราถกเถียง กัน…..”คนที่กล่าวประโยคนี้อดตัวสั่นไม่ได้ “ฉิบหายแล้ว ฉิบหายแล้ว เมื่อผมเถียงเสียงดังสุด ครั้งนี้ต้องตายแน่ๆ

“ผมรู้สึกว่าเมื่อกี้ท่านประธานใจลอยนะ เหมือนไม่ได้ฟังพวก เราแสดงความคิดเห็นเลย

“คุณว่าไงนะ? คุณบอกว่าประธานใจลอยในที่ประชุมหรือ? ไม่ได้ยินที่พวกเราพูด? นี่มันเกิดอะไรขึ้น? น้ำเข้าสมองของคุณ หรือเปล่า?

“ปกติประธานเป็นคนเข้มงวด ไม่มีทางเป็นอย่างที่คุณพูดเด็ด ขาด”

“แล้วทำยังไงต่อดีล่ะ? ท่านประธานไม่พูด โปรเจกต์ไม่ผ่านจะแก้ไขยังไงดี? ”

“ท่านประธานหมายความว่ายังไงกันแน่? จะหาตัวแทนไป ถามไหม? ”

จากนั้นทุกคนก็นิ่งเงียบ…….

ท่านประธานออกจากที่ประชุมอย่างนี้ ใครจะกล้าไปถาม? ไม่ เท่ากับหันหน้าตัวเองเข้าหาหัวปืนหรอกหรือ?

“แยกย้ายกันก่อน ถ้ามีอะไรเลขาหลิวก็แจ้งมาเองแหละ”เงียบ ไปดสักพักมีคนลุกขึ้นจากไป

ทุกคนก็แยกย้ายออกไป เพราะท่านประธานก็ไม่อยู่แล้ว พวก เขาจะอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่ออะไร?

เลขาหลิวถือเอกสารแล้วรีบเดินออกไป แต่คุณชายสามเย่เข้า

ลิฟต์เพื่อตรงขึ้นไปชั้นบนแล้ว

เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก พลางกดลิฟต์ตัวอื่น โชค ดีที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนใช้ลิฟต์มากนัก

ท่านประธานขึ้นไปชั้นบนคงต้องกลับห้องทำงานตัวเองแน่ๆ

ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยอยู่ในห้องทำงานของท่านประธาน เมื่อ ท่านประธานกลับห้องทำงานของตัวเองคงต้องเจอเจ้าหญิงน้อย เป็นแน่

เมื่อดูจากสภาพจิตใจตอนประชุมเมื่อสักครู่ เห็นได้ชัดว่าท่าน ประธานยังไม่ได้เดินออกจากเรื่องที่ทำให้กระทบจิตใจ หากเวลานี้ท่านประธานพบหน้าเจ้าหญิงน้อยอีก จะทำให้ยิ่งช้ำใจกว่าเดิม หรือไม่?

เลขาหลิวรู้สึกร้อนใจ บัดนี้เขาอยู่ในวิกฤตกลืนไม่เข้าคายไม่ ออก

เมื่อเห็นลิฟต์เปิดออก เลขาหลิวพลันสูดลมหายใจแรงๆหนึ่ง ครั้ง จากนั้นก็รวบรวมความกล้าพร้อมกับเอ่ยปากพูดว่า “ท่าน ประธาน……

สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี สู้ไปตายเอาดายหน้าดีกว่า เพียงแต่เลขาหลิวยังพูดไม่ทันจบ มือถือของคุณชายสามเ ดังขึ้น

เชื่อเฉินล้วงมือถือออกมา พร้อมกับดูเบอร์ที่ปรากฏ จากนั้น ก็กดรับสาย

“พี่สาม พี่มาเร็ว พี่สะใภ้สามโดนล้อมโจมตีแล้ว”มีเสียงคุณ ชายห้างแว่วเข้ามาตามสาย ซึ่งเป็นน้ำเสียงรีบร้อนที่เกิดขึ้น โดยทันทีทันใด

เสียงคุณชายห้านิ่งดังมาก ทำให้เลขาหลิวที่ยืนข้างๆก็ได้ยิน เลขาหลิวอึ้ง คุณนายถูกล้อมโจมตี

ตอนนี้เขารู้ความเก่งกาจของคุณนายดี แล้วใครหน้าไหนกล้า มาล้อมโจมตีคุณนายกันล่ะ?

มีใครสามารถล้อมโจมตีคุณนายได้บ้าง?
แต่ฟังจากน้ำเสียงของคุณชายห้าง มันไม่เหมือนกับการล้อ เล่นเลยสักนิด การที่คุณชายห้าจึงโทรมาบอกท่านประธาน โดย เฉพาะ คาดเรื่องคงจะรุนแรงน่าดู

เยซือเฉินหน้าเปลี่ยนสี : “ที่ไหน?

คุณชายสามเฒ่มักจะถือเรื่องเงินถั่วนิ่งสำคัญเป็นอันดับแรก ได้ยินว่าเป็นถั่วนิ่งถูกล้อมโจมตี คุณชายสามเย่ก็ไม่กล้าเสียเวลา ดังนั้นระหว่างที่ถาม เยซือเฉินก็กดลิฟต์ลงไปยังชั้นBแล้ว

วินาทีที่ลิฟต์ใกล้จะปิด เลขาหลิวก็นึกขึ้นได้ว่าเจ้าหญิงน้อยยัง

อยู่ในห้องทํางานของท่านประธาน

ซึ่งเวลานี้เขาคงบอกเรื่องเจ้าหญิงน้อยให้ท่านประธานทราบ ไม่ได้แล้ว เลขาหลิวรู้ว่าคุณนายสำคัญที่สุดสำหรับท่านประธาน ถึงแม้เขาจะแจ้งเรื่องเจ้าหญิงน้อยให้ท่านประธานทราบ แต่ท่าน ประธานก็ต้องไปหาคุณนายก่อนอย่างแน่นอน คงไม่อยู่ต่อแม้ เพียงวินาทีเดียว

แต่เขาจะทิ้งเจ้าหญิงน้อยอยู่ในห้องท่านประธาน โดยที่ไม่ ใส่ใจไม่ได้

“ท่านประธานครับ ผมไปจัดการเรื่องเอกสารที่พึ่งประชุมเมื่อ สักครู่นี้หน่อยครับ เวลานี้เลขาหลิวมีไหวพริบเร็ว หาเหตุผลที่ตน

คิดว่าไม่เลวออกมา เย่ซือเฉินมองเขาแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดไม่ได้คิดอะไร แค่พยัก

หน้าเบาๆเท่านั้น
เลขาหลิวแอบถอนหายใจ ยังดี ยังดีที่ท่านประธานไม่ถาม หากท่านประธานถามในเวลานี้ เขาไม่รู้จริงๆว่าควรตอบเช่นไรดี ลิฟต์ปิดอีกครั้ง เย่ซือเฉินก็ลงไปชั้นล่างทันที

เลขาหลิวยืนอยู่หน้าลิฟต์ด้วยใบหน้าลังเลและพะอืดพะอม

ท่านประธานออกไปแล้ว ต่อจากนี้ก็มีเพียงเขาที่จะต้องพบ หน้าเจ้าหญิงน้อยแล้วสินะ แต่เขาจะบอกเจ้าหญิงน้อยอย่างไร

ถึงแม้เจ้าหญิงน้อยจะเป็นเด็กตัวเล็กๆ แต่ก็ไม่ใช่จะหลอกกัน ได้ง่ายๆ เขาถือว่าเป็นเรื่องยากที่จะให้หลอกเจ้าหญิงน้อย

นึกถึงใบหน้าเจ้าหญิงน้อยที่เสียใจและน้ำตากำลังไหลริน หัวใจเลขาหลิวก็เหมือนถูกบีบ ชั่วพริบตานั้นสองขาของเขา เหมือนโดนเท ใส่ตะกั่ว ไม่อาจก้าวเท้าออกไปได้เลย

เขาไม่รู้จริงๆว่าควรไปเผชิญหน้ากับเจ้าหญิงน้อยอย่างไร ปวดหัวมาก หัวใจก็ปวดมากเช่นกัน

เขาหนีไปได้ไหม?

“เลขาหลิว คุณยืนอยู่ตรงนั้นทำไม? “ขณะที่เลขาหลิวกำลัง ลังเลว่าจะหนีดีไหม เลขาหรวนที่เดินผ่านก็หยุดมองเขาด้วย ใบหน้าสงสัย

เลขาหลิวยืนอยู่ด้านหน้าลิฟต์ด้วยใบหน้าลังเลและอึดอัดใจ มันเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหรือ?
สีหน้าของเลขาหลิวเช่นนี้ทำให้คนสงสัยว่าบริษัทตระกูลเย่ กรุ๊ปใกล้จะล้มละลายแล้ว

“ไม่มีอะไร เลขาหลิวได้สติก็ถอนหายใจยาวๆ ปกบังความ ละอายใจของตัวเอง เขาไม่มีทางบอกคนอื่นหรอกว่าเขากลัวเด็ก ที่อายุยังไม่ถึงห้าขวบ

“เลขาหลิวค่ะ เมื่อกี้มีเด็กผู้หญิงเข้าห้องทำงานของท่าน ประธานค่ะ เธอบอกว่าคุณให้เข้าไป เธอยังบอกว่าพ่อของเธอก็ คือท่านประธานอีกด้วยค่ะ……..แต่เขาหลิวกลับพูดเรื่องที่ไม่ ควรหยิบยกมาพูดซะงั้น มาคอยเตือนเลขาหลิวว่าเจ้าหญิง น้อยอยู่ในห้องทํางานของท่านประธาน

เลขาหลิวรู้สึกหน้าชากะทันหัน เขารู้ว่าคงหนีไม่พ้น เขาคงทิ้ง เจ้าหญิงน้อยอยู่ในห้องทำงานของท่านประธานไม่ได้หรอก