บทที่ 856 แดดดี้ หนูเป็นลูกสาวแท้ๆของแดดดี้นะ(5)

วินาทีต่อมาเจ้าหญิงน้อยถังจื่อ พลันเบะปาก สีหน้าเสียใจ ด้วยความไม่เป็นธรรมฉายออกมาเต็มที่ จากนั้นน้ำตาก็ไหลลง มาเป็นเม็ดๆ

น้ำตามาเร็วมาก เสมือนเปิดก๊อกน้ำกะทันหันไม่มีผิด

ถังจื่อ ไม่ได้ส่งเสียงร้องไห้ ไม่ได้ร้องอย่างโวยวาย เธอแค่มี น้ำตาไหลจากการเสียใจอย่างเงียบๆ ท่าทางเช่นนี้ดูแล้วช่างบีบ หัวใจยิ่งนัก

เจ้าหญิงน้อยมีน้ำตาไหลลงมา แต่อยู่นิ่งๆ แววตาของเธอยัง คงมองเลขาหลิวเช่นเดิม

เจ้าหญิงน้อยถังจื่อแสดงว่าความสามารถของเธอเช่นนี้ไม่ใช่

คนทั่วไปจะทําได้

“เจ้าหญิงน้อยของผม อย่าร้องไห้หัวใจเลขาหลิวแตกเป็น หลายส่วน บาปมหันต์เลยทีนี้ เขาทำให้เจ้าหญิงน้อยร้องไห้เสีย แล้ว

บัดนี้เลขาหลิวมีความคิดอยากจะฆ่าตัวเองเลยด้วยซ้ำ เขาทำให้เจ้าหญิงน้อยร้องไห้ได้อย่างไร ได้อย่างไร? ถังจื่อได้ยินเขาพูด น้ำตายิ่งไหลเร็วกว่าเดิม เธอไม่ได้พูด อะไรเลยสักคำ แค่มองเลขาหลิวด้วยน้ำตา
ทันใดนั้นเลขาหลิวรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชั่วช้าสามานย์สิ้นดี

“โอเคครับ โอเคครับ อารับปากหนูนะ อาจจะพาไปพบท่าน ประธานนะครับ ภายใต้การจู่โจมด้วยน้ำตาของเจ้าหญิงน้อย เลขาหลิวไม่อาจทานทนได้ เลขาหลิวรู้สึกว่าไม่มีใครต้านทานได้ หรอก

เพราะปฏิเสธเจ้าหญิงน้อยอย่างนี้จะทำให้ไม่สบายใจ

วินาทีนี้ เลขาหลิวรู้สึกว่าการทุกข์ใจของท่านประธานสามารถ ลืมเลือนได้ชั่วคราว แน่นอน การจู่โจมด้วยน้ำตาของเจ้าหญิง น้อย ทำให้เขาลืมท่านประธานของตนแล้วจริงๆ

พอเขารับปากเรียบร้อยจึงได้สติ แต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว ตอนนี้ยังทันอยู่ไหมที่เขาจะกลับคำ

“จริงเหรอคะ? คุณอาไม่หลอกหนูนะ? “เลขาหลิวกำลังลังเล

เสียงสะอื้นของเจ้าหญิงน้อยก็แว่วเข้ามา

เจ้าหญิงน้อยไม่ได้ดีใจเพราะการรับปากของเขา ยังคงมี ใบหน้าเสียใจจากการไม่ได้รับความเป็นธรรม น้ำตายังคงไหล ต่อไป ภาพนี้ไม่ให้เลขาหลิวมีโอกาสกลับคำเลย

“ไม่ ไม่หลอกหนูหรอกครับ เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่ง เฮือก จากนั้นก็รวบรวมความกล้ารับปากเธอ

ตอนนี้เขายังทำอะไรได้อีก? ต้องรับปากเจ้าหญิงน้อยก่อน แล้วล่ะ

ตอนนี้ประธานยังประชุมอยู่ เจ้าหญิงน้อยขึ้นไปก็ยังไม่ได้เจอท่านประธานทันที ต่อไปนี้เขาลองคิดหาวิธี ดูว่าจะกล่อมเจ้าหญิง น้อยได้ไหม

ขอเพียงเจ้าหญิงน้อยไม่ร้องไห้……..

“ไปเถอะ อาหนูขึ้นไป เลขาหลิวตัดสินใจพาเจ้าหญิงน้อยขึ้น ไป เรื่องอื่นค่อยว่ากันไปทีละก้าวเถอะ

“ไปค่ะ”เจ้าหญิงน้อยเบะปาก พลางสะอื้นเบาๆ ไม่ยอมเผย ความดีใจสักนิด

เลขาหลิวรู้สึกประหลาดใจ ตามหลักแล้วเด็กทุกคนมักจะโอ ง่ายมาก เขารับปากเจ้าหญิงน้อยแล้ว เจ้าหญิงน้อยควรดีใจ ไม่ใช่หรือ ควรร่าเริงไม่ใช่หรือ?

ทำไมเจ้าหญิงน้อยยังทำหน้าเสียใจอีก เขารู้สึกว่าเจ้าหญิง น้อยเสียใจกว่าเดิมเสียอีก มันเกิดอะไรขึ้น?

ถึงแม้ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร แต่เลขาหลิวก็รับรู้ว่าเจ้าหญิงนั้น ไม่ใช่จะหลอกได้ง่ายๆ

เลขาหลิวหายไม่ผิด เจ้าหญิงน้อยถึงจื่อหลอกยากจริงๆ เจ้า หญิงน้อยถังจื่อรู้ว่า หากตอนนี้ตนเองทำท่าดีใจ เลขาหลิวก็ ต้องรู้ว่าปลอบใจเธอสำเร็จแล้ว งั้นเลขาหลิวก็คงไม่พาเธอไปหา พ่อจริงๆ

เมื่อสักครู่เธอดูออกว่าเลขาหลิวไม่อยากพาเธอไปพบพ่อ ถึง แม้เธอไม่รู้สาเหตุ แต่เธอมั่นใจว่าตนดูไม่ผิด ที่เธอมาวันนี้เพื่อ เซอร์ไพรส์ให้คุณพ่อ ดังนั้นเธอจำเป็นต้องให้เลขาหลิวพาเธอขึ้นไป

ดังนั้นเธอจึงต้องใช้ลูกไม้เสียหน่อย

มีเพียงเธอทำให้เสียใจ ทำให้ไม่ได้รับความเป็นธรรม อย่างนี้ ถึงจะบีบให้เลขาหลวพาเธอไปพบคุณพ่อได้

ถึงแม้เธอไม่ได้เก่งเท่าคุณแม่ แต่ก็ยังพออ่านใจคนได้บ้าง

โดยเฉพาะคนอย่างเลขาหลิว

เลขาหลิวเป็นคนที่ไร้เดียงสาและใสซื่อคนหนึ่ง ถ้าพูดแบบ บ้านๆก็คือเป็นคนโง่เขลา

เลขาหลิวจัดเป็นคนประเภทหลอกง่ายที่สุด!!

เฮ้ย คนอย่างนี้ติดตามข้างกายคุณพ่อ ทำให้เธอเป็นห่วงไอ คิวของคุณพ่อจัง

เลขาหลิวหากรู้ความนึกคิดของเจ้าหญิงถังจื่อซีในตอนนี้ คาด ว่าคงต้องกระอักเลือดออกมาแน่ๆ

เป็นอย่างที่เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีคาดเดาไม่มีผิด เลขาหลิวเห็น เธอยังมีท่าทางเสียใจ หัวใจของเขาก็หนักอึ้ง ไม่กล้ามีความคิด อื่น เกรงว่าหากไม่ระวังจะทำให้เจ้าหญิงน้อยน้ำตาไหลได้

น้ำตาเจ้าหญิงน้อยเหมือนไม่คิดตังค์อย่างนั้น บอกว่าไหล ไหลอย่างไม่หยุดยั้ง

เลขาหลิวถอนหายใจอย่างจนปัญญา ชั่วขณะนี้เขาไม่กล้า ชะล่าใจ ได้แต่รีบพาถังจื่อซีไปเข้าลิฟต์ส่วนตัวตำแหน่งประธานโดยเร็ว

ทว่าตอนนี้คุณชายสามเย่กำลังประชุมอยู่จริงๆ

เลขาหลิวพาถังจื่อซีขึ้นมาถึงชั้นชนก็นึกได้ว่า ที่เขาลงชั้นล่าง เมื่อสักครู่นี้ เขามีงานสำคัญต้องทำ แต่เมื่อเห็นเจ้าหญิงน้อยถึง ชื่อก็ลืมเรื่องงานที่ท่านประธานมอบหมายให้เสียสนิทใจ

ส่วนท่านประธานกำลังประชุมอยู่ กำลังรอเขาอยู่……..

“เจ้าหญิงครับ ที่นี่คือห้องทำงานของท่านประธานนะครับ หนู เข้าไปรอท่านประธานก่อนนะครับ อายังมีธุระนิดหน่อยนะ ครับ……”เลขาหลิวพาถังจอมาหน้าห้องทำงานประธาน พลาง ช่วยเธอเปิดประตู

หากตอนนี้เจ้าหญิงน้อยอารมณ์ดี เลขาหลิวก็สามารถพาเจ้า หญิงน้อยไปยังห้องทำงานอื่นได้ จากนั้นก็คิดหาวิธีให้เจ้าหญิง น้อยกลับไป

แต่ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยถังจื่อทำหน้าเสียใจ เลขาหลิวคิดว่า หากตอนนี้ยังไปหลอกลวงเจ้าหญิงน้อยอีก เขาต้องกลายเป็นคน ชั่วช้าสามานย์ขนานแท้แน่นอน

และเวลานี้ในใจเขายังคงจดจ่ออยู่กับงานที่ท่านประธานมอบ หมายให้ เขาเลยไม่กล้าเสียเวลาไปมากกว่านี้

หลังจากลังเลเสร็จ สุดท้ายเลขาหลิวก็พาถังจื่อซีมาที่ห้อง ทํางานของท่านประธาน เลขาหลิวรีบกำชับหลายประโยค จกา

นั้นก็รีบหันหลังจากไป
ของที่เขาต้องเอาคือสิ่งที่ท่านประธานใช้ในการประชุม เพราะ ทางโน้นเพิ่งส่งมาถึง แถมยังสำคัญมาก ดังนั้นท่านประธานจึง สั่งให้เขาลงไปเอาอย่างเร่งด่วน

หากชักช้า เขาคาดว่าอย่าได้คิดทํางานต่อในบริษัทตระกูลเย่ กรุ๊ปอีกเลย

“อ่อ”ถังจื่อซีตอบเสียงเบา ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะอย่างไรเสีย เธอก็ขึ้นมาแล้ว หาห้องทำงานของคุณพ่อเจอแล้ว ยังกลัวไม่ได้ เจอหน้าคุณพ่ออีกหรือ?

เมื่อเลขาหลิวไป ถังจื่อซีก็ไม่ได้รีบเข้าไปในห้องทํางานของ คุณชายสามเย่ แต่มองสำรวจโดยรอบด้วยความอยากรู้อยาก เห็น

บริษัทคุณพ่อใหญ่จังเลย!!

คุณพ่อเก่งจริงๆเลย!!

เด็กน้อยถึงจื่อปรับตัวเข้ากับสถานที่เก่ง เดินเที่ยวชมด้วยตัวเอง

เพราะคุณชายสามเย่กำลังประชุมอยู่ ดังนั้นด้านนอกทำงาน จึงไม่มีคน ถังจื่อซีจึงเดินเที่ยวชมได้อย่างอิสระเสรี

“เอ๋ เด็กน้อย หนูเป็นใครคะ? หนูเข้ามาได้ยังไงคะ? “เลขาห รวนมาเอาเอกสารพอดี เมื่อเห็นถังจื่อซีก็ถึงกับอึ้ง!