บทที่ 843 คุณชายสามเสืบเจอเหตุผลที่เธอไม่สามารถ ตั้งครรภ์ได้ (4)

คุณปู่เงินพยายามปิดบังอาการป่วย คงไม่ใช่เรื่องดีอยู่แล้ว เพราะเขารู้ว่าคุณเป็นเอ็นดูรักใคร่เป็นถั่วนิ่งด้วยใจจริง ขณะนี้ เขาอยากรู้คำถามเหลือเกิน แต่กลับกลัวเมื่อรู้คำตอบ แล้ว

เขากลัวว่าคำตอบสุดท้ายก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ……

“รังไข่แตก เสียหายอย่างรุนแรงครับ ผู้อำนวยการมองเชื่อ เฉิน น้ำเสียงทุ้มเจือความหนักอึ้ง ซึ่งสีหน้าและน้ำเสียงแสดง ถึงความรุนแรงของอาการในเวลานั้น

มือของเอเงินที่วางไว้บนโต๊ะแข็งค้างนิดๆ สีหน้ายังคงไม่ เผยความผิดปกติอะไร แต่หัวใจกลับถูกบีบอย่างแรง ปวดจน ใกล้หายใจไม่ออก

รังไข่แตก เสียหายอย่างรุนแรง งั้นแสดงว่าเพราะการบาดเจ็บ ครั้งนี้ทำให้มีบุตรไม่ได้หรือเปล่า?

“ผลล่ะ? “ถึงแม้เยซือเฉินจะคาดเดาผลที่เกิดขึ้นได้แล้ว แต่ กลับถามออกมา ปกติเขาเป็นคนทำอะไรละเอียดรอบคอบ ไม่ ปล่อยให้ปัจจัยใดๆเข้ามาทำให้เกิดความเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น เด็ดขาด
สิ่งที่เขาต้องการคือความจริงที่แม่นยำ แม้ว่าคำตอบนั้นจะ โหดร้ายเพียงใดก็ตาม!!

“เพราะคุณเงินบาดเจ็บครั้งนั้นทำให้มีบุตรไม่ได้ครับ” ในเมื่อ ผู้อำนวยการพูดชัดเจนแล้ว ใจความสำคัญของเรื่องก็ไม่มีทาง ปิดบังเป็นอันขาด

เยซือเฉินหดนิ้วมือครู่หนึ่ง ใบหน้าที่รักษาความนิ่งมาโดย ตลอดได้ทลายลงแล้ว คำตอบของผู้อำนวยการกระจ่างมากพอ แบบไม่มีที่ให้ถดถอยเลย

เยซือเฉินจ้องมองอยู่แต่ผู้อำนวยการ เขามองทุกการตอบ สนอง ทุกสีหน้าของผู้อำนวยการในสายตา

ทว่าเขาไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆเลย ทุกการตอบสนองของผู้

อ่านวยการ เป็นปกติธรรมชาติมาก

ตอนแรก ในใจเยซือเฉินมีความเพ้อฝันอันน้อยนิดหลงเหลือ อยู่ บัดนี้ได้ทำลายจนหมดสิ้นแล้ว เธอบาดเจ็บเมื่อหกปีก่อน เขา กับเธอมีอะไรกันตอนห้าปีก่อน และเด็กผู้หญิงคนนั้นก็มีอายุแค่ ห้าขวบ ดังนั้น ไม่ใช่จริงๆ?!

แต่ถึงอย่างไรเมื่อเขาพบเด็กผู้หญิงคนนั้น เขาก็ตั้งความหวัง เกินตัว หากไม่มีความหวัง คงไม่ผิดหวังหนักเพียงนี้

วินาทีนี้เยซือเฉินรู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกบดขยี้ขาดเป็นเสี่ยงๆ มันเจ็บปวดรวดร้าว เหตุเนื่องจากเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ลูกของ เขากับเงินถั่วนิ่ง ยิ่งเป็นเพราะเป็นถั่วนิ่งเคยผ่านความทุกข์ระทม เช่นนั้นมาก่อน
เยเฉันถามอะไรหยุดกายขึ้นจากเพียงแต่เดินสองก้าว เขาของอ่านวยการจากก็ออกจากห้องทำงานรองอำนวย การโรงพยาบาล

หลังจากเชื่ออ่อนยวบ ทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ หน้าผากของเขาเหงื่อออก เขาเงยหน้าเช็ดเหงื่อ แต่พบว่าเช็ดเยอะ

ร่างกายของเขายามทรุดตัวอ่อนอยู่บนเก้าอี้ แปลกประหลาดมากมาย

เหงื่อบนหน้าของเขาเพิ่มเรื่อยๆ ร่างกายอยากไปหยิบชำระสักหน่อย แต่กลับหยิบมันไม่ได้ กระดาษไกลจากเขา นาที

เหงื่อไหลออกมาตามใบหน้าไม่หยุดหย่อน สีหน้าซีดขาวสุดแววตามีความหวาดกลัวอย่าง

และในเวลานี่เอง มือถือของเขาดังขึ้น

เขาสะดุ้งตกใจ พลางนั่งตัวตรง วินาทีต่อมา เขารีบเบอร์แวบหนึ่ง ร่างกายต้องสั่นอีกครั้ง จากนั้นรีบสาย ทันควัน

“ผมทำตามที่คุณบอกแล้วครับ เมื่อกี้เขาเชื่อแล้วมือจับ โทรศัพท์ของ
“ดีมาก”เสียงส่งมาจากปลายสาย ซึ่งเป็นเสียงที่หยาบ กระด้าง แหบพร่าและเย็นชา ฟังแล้วไม่เหมือนเสียงปกติทั่วไป น่าจะใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงเข้าช่วย

“งั้นคุณจะคืนของของผมเมื่อไหร่ครับ? “ผู้อำนวยการอยาก ควบคุมอาการมือสั่นของตน แต่กลับพบว่าควบคุมไม่ได้เลย บัดนี้เสียงหอบเหนื่อยของเขาระคนความหวาดกลัวไว้

“วางใจเถอะ คืนให้คุณแน่นอน”เสียงเย็นชาที่ไร้ความรู้สึกส่ง มาตามสาย ฟังอารมณ์อะไรไม่ออกเลยสักนิดเดียว

“คุณจะคืนผมเมื่อไหร่ครับ? สิ่งที่คุณต้องการให้ผมทำ ผมก็ ทําแล้วครับ คุณต้องรักษาสัจจะนะครับ” ผู้อำนวยการไม่ค่อย เชื่อใจอีกฝ่ายมากนัก พูดให้ถูกก็คือกลัวอีกฝ่ายมาก

ระหว่างที่ผู้อำนวยการไปต่างประเทศ เดิมทีคือประร่วมแลก เปลี่ยนประสบการณ์การทำงานที่ประเทศR แต่คาดไม่ถึงว่าเพิ่ง ถึงประเทศRก็โดนจับตัว คนพวกนั้นยังเขาไว้ในห้องแห่งหนึ่ง เป็นห้องสี่เหลี่ยมที่มิดชิด ไม่มีหน้าต่าง ไม่รู้กระทั่งว่าประตูอยู่ ไหน

ซึ่งภายในห้องนั้นมีแต่แสงสีขาวนวลที่แสบตา เขามองอะไร ไม่ชัด กระทั่งไม่อาจแยกแยะทิศทางได้ถูกเลย

สามวันแรก พวกเขาแค่ขังเขาไว้ในห้องนั้นเฉยๆ เขาหาคน ช่วยไม่เจอและออกไปไม่ได้

แต่ทุกครั้งที่เขาเหน็ดเหนื่อย เตรียมจะพักผ่อน ข้างกายเขาก็ จะมีคนโผล่ออกมาหนึ่งคน โดยไม่อาจรู้ได้เลยว่าคนนั้นทำอะไรกับเขาบ้าง สรุปก็คือเขารู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก แต่กลับ นอนไม่หลับเลย

ให้น้ำในปริมาณน้อยนิด

พอถึงวันที่สี่ก็มีคนมาถามเขา บุคคลนั้นยืนอยู่ท่ามกลางแสง

ขาว สว่างเจิดจ้า ขาวจนมองไม่เห็นหน้า

เขาไม่เข้าใจและรู้สึกแปลกใจกับค่าถามของบุคคลนั้นมาก

ทว่าพวกเขาบอกเขาว่า ต้องตอบตามที่พวกเขาสั่ง ซึ่งเนื้อหา น้ำเสียง กระทั่งสีหน้า หรือทุกการตอบสนองต้องเป็นไปตามที่ พวกเขาต้องการทุกอย่าง ผิดไม่ได้แม้แต่จุดเดียว

หากทำผิด เขาก็จะไม่ได้นอนไม่ได้กินข้าว

และสิบวันต่อมา พวกเขาให้เขาตอบคำถามที่หลากหลาย ไปซ้ำมา แน่นอน คำถามพวกนั้นเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องอาการ บาดเจ็บของคุณเงินทั้งหมด

ตอนเริ่มแรก เขาไม่เข้าใจว่าพวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ จนถึงสิบวันให้หลังหรือบรรลุเป้าหมายที่พวกเขาตั้งไว้แล้ว เขา ถึงถูกปล่อยตัวออกจากห้องนั้น

บุคคลสวมหน้ากากปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา ในมือบุคคลนั้น ถือเอกสารไว้หนึ่งฉบับ เอกสารฉบับนั้นจดบันทึกทุกการกระทำ ทุกเรื่องราวที่เขาทําตลอดหลายปีที่ผ่านมาอย่างละเอียดยิบย่อย เขามีตำแหน่งเฉกเช่นวันนี้ได้ เขามีฐานะทางการเงินที่มั่งคั่ง อย่างวันนี้ได้
คงต้องมีความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้อยู่แล้ว

หากความลับพวกนั้นแพร่งพรายเมื่อไหร่ เขามีอันต้องดับสูญ เมื่อนั้น

บุคคลนั้นนำเอกสารฉบับนั้นมาข่มขู่เขา เขาจำเป็นต้องยอม จำนง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนั้นเขายังโดนพวกเขาทรมานแบบไม่ใช่ มนุษย์

เขารู้ถึงความน่ากลัวของพวกเขาดี ดังนั้นเขาไม่รับปากไม่ได้ สิ่งที่พวกเขาต้องการให้เขาทำก็คือหลอกลวงเอเฉิน

หากไม่ได้สัมผัสเหตุการณ์สิบวันนั้น เขาคงหลอกเยซื้อเฉินไม่

สําเร็จ

ทว่าบุคคลที่จับตัวเขาตอนนั้น ประเมินสถานการณ์ทุกอย่างไว้ เรียบร้อย รวมไปถึงทุกคำถามที่เยซื้อเฉินจะถาม กระทั่งรวมถึง วิธีการกระทบกระเทือนจิตใจเชื่อเงินอย่างไร ทำอย่างไรจึงจะ ทําให้อารมณ์ของเซือเฉินสั่นคลอได้

ทุกอย่างล้วนวางแผนได้อย่างแยบยล ไร้ข้อบกพร่องใดๆ อีกทั้งบุคคลนั้นยังถามซ้ำทุกคำถามหลายรอบ ถามภายใต้ ความกดดันอันหนักหน่วงเรื่อยๆจนกว่าเขาจะตอบได้แบบไร้ที่ติ