บทที่ 841 คุณชายสามเสืบเจอเหตุผลที่เธอไม่สามารถ ตั้งครรภ์ได้(2)

ก่อนหน้านี้หยวนจนหลินให้ถังหลินไปส่งเจ้าชายทั้งสองคนก็ ด้วยสาเหตุนี้ ดังนั้นเมื่อถึงหลินปฏิเสธ เขาก็รู้สึกประหลาดใจ

เล็กน้อย

ถังหลินได้ยินคำพูดของเขา จากที่มีสีหน้ามืดครึ้มอยู่แล้วก็ยิ่ง ทวีคูณเพิ่มขึ้นหลายส่วน เขาเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร

หยวนจนหลินเห็นท่าทางของเขาก็ไม่อยากจะซักใช้อะไรต่ออีก

ทางเงินถั่วนิ่งได้ข่าวการกลับไปของเจ้าชายน้อยก็รู้สึก ประหลาดใจ มันเหนือความคาดหมายจริงๆ ยังมีเรื่องที่ถังหลิน เอาไม่อยู่หมัดอีกหรือ?

เงิน วฉิงถอนหายใจเบาๆ เมื่อคืนเธอคิดจะไปทางโน้นอยู่ แล้ว แต่มีสายจากเอเฉินห้ามเธอไม่ให้ไป

แน่นอน เชื่อเงินได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เธอฟัง หมดแล้ว

เจ้าชายน้อยสารภาพรักกับเยซือเฉิน แล้วถังหลินมาได้ยิน พอดี? นี่มันบังเอิญเกินไปแล้ว เป็นการวางแผนอย่างชัดแจ้งเลย ล่ะ

เดิมทีเป็นลั่วจึงคิดว่าถังหลินจะมีวิธีแก้ปัญหา คาดไม่ถึงว่าเจ้า ชายน้อยจะจากไปเร็วเช่นนี้
หากเป็นดังนี้ แผนการเจ้าชายน้อยก็ถือว่าสำเร็จลุล่วงไปด้วย

เงินถั่วนิ่งรู้จักนิสัยถังหลินดี เธอรู้ว่าสิ่งที่ถังหลินตั้งมั่นเอาไว้ไม่ อาจเปลี่ยนแปลงได้เด็ดขาด แต่ตอนนี้ถังหลินก็ปล่อยให้เจ้าชาย น้อยจากไปง่ายๆอย่างนี้เลย

ดังนั้นเธอรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

ต้องบอกว่าเจ้าชายน้อยคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

ทว่า อย่างไรเสียก็เป็นเรื่องระหว่างถังหลินกับเจ้าชายน้อย คน อื่นเข้าแทรกแซงจะไม่ค่อยงามนัก

เย่ซือเฉินเพิ่งถึงบริษัท ยังไม่ทันเข้าห้องทำงานส่วนตัว เลขา หลิวก็เดินเข้ามาหาเสียแล้ว “ท่านประธานครับ หมอกลับมา แล้วครับท่านประธานจะไปพบเขาไหมครับ?

หลังจากที่พบเจอถังจื่อที่ห้างสรรพสินค้า เลขาหลิวก็ได้สืบ เรื่องหนึ่งมาโดยตลอด เรื่องมารดาผู้ให้กำเนิดเจ้าหญิงถังจื่อ

อันที่จริงช่วงนี้เลขาหลิวสืบได้ข้อมูลไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้น ข้อมูลยังครบครันมากๆอีกด้วย

เลขาหลิวสืบได้ว่าห้าปีก่อนเห่อลงถังคลอดบุตรก่อนแต่งที่โรง พยาบาลศูนย์กลาง และยังสืบได้ความว่าหกปีก่อนเป็นลั่วนิ่งแอ็ ดมิท โรงพยาบาลเนื่องจากอาการบาดเจ็บ

หกปีก่อนหลังเงินถั่วนิ่งได้รับบาดเจ็บก็เข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลศูนย์กลางเช่นกัน เลขาหลิวเอาข้อมูลบันทึกอาการ เงิน วฉิงตอนอยู่ในโรงพยาบาลมา ซึ่งข้อมูลชี้ให้เห็นว่าเป็นว งบาดเจ็บสาหัสบริเวณท้อง

ทว่าข้อมูลในโรงพยาบาลฉบับนี้ไม่ได้เอ่ยถึงการส่งผลกระทบ ต่อการตั้งครรภ์ของเงินลั่วจิง

หมอที่ทำการรักษาเงินลั่วถึงตอนนั้นก็คือหมอ ตอนที่เลขา หลิวสืบได้ความว่าเงินลั่วนิ่งเคยได้รับบาดเจ็บ เย่อเฉินก็อยาก ไปพบหน้าหมอสักครั้ง เพื่อที่จะได้ถามรายละเอียดใน เหตุการณ์ตอนนั้น

เพราะข้อมูลที่ได้มาจากโรงพยาบาล ชี้แจงเฉพาะส่วนที่ เงินลั่วฉิงได้รับบาดเจ็บและส่วนที่ทำการรักษา โดยไม่ได้กล่าว ถึงเรื่องอื่นเลย

ดังนั้นรายละเอียดในเหตุการณ์ครั้งนั้นคงมีแต่คุณหมอ

ที่ทำการรักษาคงรู้ดีที่สุด

ทว่าตอนนั้นหมอลออกนอกประเทศพอดี ดังนั้นเมื่อหมอลูกลับมา เลขาหลิวก็รีบมารายงานทันที

“ไปพบสักหน่อย”แสงสลัวในแววตาเยซือเฉินเป็นประกาย ปัญหาเรื่องเงินลั่วนิงบาดเจ็บจนตั้งท้องไม่ได้ เขาอยากรู้คำตอบ มาโดยตลอด

ดังนั้นเขาไม่อยากพลาดทุกเหตุการณ์ในตอนนั้น แน่นอน เขายังระแวงว่าข้อมูลที่เลขาหลิวสืบได้นั้นเป็นเท็จ ดังนั้นเขาจะไปพบหน้าหมอท่านนี้ด้วยตัวเอง ไปถามต่อหน้าให้ กระจ่าง

ข้อมูลอาจจะปลอมได้ แต่ไม่มีผู้ใดสามารถพูดปดต่อหน้า

เย่ซือเฉินได้

เยซือเฉินตรงไปยังโรงพยาบาลทันทีทันใด ปัจจุบันหมอลู่เป็น

รองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลศูนย์กลางแห่งนี้

เยซื้อเฉินหารองผู้อำนวยการในห้องทำงานส่วนตัวของรองผู้ อ่านวยการโรงพยาบาล

รองผู้อำนวยการอายุสี่สิบสามปี ส่วนสูงปานกลาง รูปร่าง อวบ สวมใส่แว่นกรอบหนาเตอะ มองแล้วมีความละมุนละม่อม หลายส่วน

“ผู้อำนวยการลู่”เย่ซือเฉันไม่ได้อ้อมค้อม ในเมื่อมาแล้ว เขา

จึงคิดจะถามให้รู้เรื่องเลย

“คุณคือ? “รองผู้อำนวยการเงยหน้ามองเยซื้อเฉิน สีหน้า เผยความสับสนหลายส่วน สักพักก็เอ่ยอย่างฉับพลันว่า “คุณ คือประธานบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปนี่ครับ!

ประธานบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปอย่างเย่ซื้อเฉินนั้นเป็นที่รู้จักกัน ในเมืองAชนิดที่ว่าไม่มีใครไม่รู้จักเลย ยิ่งไปกว่านั้นบริษัทตระกูล เยกรุ๊ปมีธุรกิจเกี่ยวกับด้านการแพทย์อยู่แล้ว

ดังนั้น รองผู้อำนวยการรู้จักเย่ซื้อเฉินก็ไม่ได้แปลกอะไร การ ตอบสนองของรองผู้อำนวยการนับว่าปกติทุกประการ
รองผู้อำนวยการลู่ดูออกว่าเป็นเชื่อเงินก็รีบลุกขึ้น ใบหน้า เผยความนอบน้อมหลายส่วน : “ไม่ทราบว่าประธานเย่มาอย่าง กะทันหัน มีธุระอะไรครับ? ”

ยามนี้ท่าทางกระตือรือร้นเพื่อความสอพลอหลายส่วน “ท่าน ประธานเย่จะดื่มชาหรือกาแฟดีครับ ผมให้คนไปเตรียมมาให้ ครับ”

มีน้อยมาก ในเมืองA ที่เจอเยซื้อเฉินแล้วจะไม่ให้การต้อนรับ อย่างกระตือรือร้น ไม่ประจบสอพลอ ดังนั้นท่าทางตอนนี้ของ รองผู้อำนวยการก็ถือว่าปกติ

“ผู้อำนวยการไม่ต้องเกรงใจเยซื้อเฉินมองเขาแวบหนึ่ง ใบหน้าไม่ได้เผยอารมณ์มากนัก ท่าทางสุภาพของเยซือเฉินเจือ ความเย็นชาที่ห่างเหินไว้หลายส่วน

“ที่ผมมาวันนี้ เพราะมีเรื่องอยากให้ผู้อำนวยการยืนยัน หน่อยครับ”เยซือเฉินนั่งตรงข้ามโต๊ะทำงานของผู้ผู้อำนวยการ พร้อมกับวางเอกสารในมือไว้บนโต๊ะ

เย่ซื้อเฉินมองรองผู้อำนวยการด้วยแววตาราบเรียบ ไม่มี ความผิดแปลกเลยสักนิด

“ประธานเยถามมาได้ ผมจะบอกทุกอย่างที่รู้เลย ครับ” ใบหน้าผู้อำนวยการขู่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความเอาใจใส่ อย่างกระตือรืนร้นและการประจบประแจง

นอกจากความกระตือรือร้นกับการสอพลอแล้วก็ไม่เห็น อารมณ์อื่นร่วมด้วยเลย
เย่อเฉินปรายตามองเอกสาร พร้อมกับเดินไปอยู่ด้านหน้า รองผู้อำนวยการ แต่เชื่อเงินไม่ได้พูดอะไร

“อันนี้คือ? “เขามองเย่ซือเฉินด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจเล็ก

น้อย

“อันนี้คือเอกสารของโรงพยาบาลพวกคุณ ผู้อำนวยการลอง ดูสิ”เย่ซือเฉินไม่ได้กล่าวอะไรมาก เพราะเขาต้องการสังเกต ปฏิกิริยาตอบสนองแรกเมื่อเห็นเอกสารแล้ว

เยซือเฉันเป็นคนเชี่ยวชาญในด้านการสังเกตและการวางกับ ดักอยู่แล้ว ซึ่งนับจากแต่งงานกับเงินถั่วนิ่ง ความสามารถทาง ด้านนี้ของเขาก็พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

สําหรับข้อมูลที่เลขาหลิวสืบมา เขาไม่ได้เชื่อสนิทใจ ถึงแม้โรง พยาบาลจะมีข้อมูลและการบันทึกที่ครบถ้วน ซึ่งมีความละเอียด มากด้วย อีกทั้งละเอียดจนจับข้อบกพร่องไม่ได้ แต่เขารู้สึกว่า ข้อมูลที่เลขาหลิวไปสืบมาได้ครั้งนี้ มันบังเอิญเกินไป

หากมีคนจงใจจัดวางแผนเพื่อให้เขาเห็นข้อมูลเหล่านี้ งั้นรอง ผู้อำนวยการคือกุญแจสำคัญที่สุดในการไขปริศนาหาผู้ชักใย อยู่เบื้องหลัง

หากมีคนจงใจแต่งข้อมูลขึ้นมา คงต้องลงมือกับทางรองผู้ อำนวยการโรงพยาบาลก่อน โดยบุคคลผู้นี้จำเป็นต้องให้ ความร่วมมือ เพราะตอนนั้นเขาเป็นแพทย์รักษาตัวเงินมั่วนิ่ง

ทว่าจนถึงป่านนี้ท่าทางกับการตอบสนองของรองผู้อำนวยการ โรงพยาบาลลูไม่ได้ส่อพิรุธอันใด
“ครับ ครับ ความสงสัยบนใบหน้าของรองผู้อำนวยการยัง คงอยู่ แต่หลังจากที่เขาได้ยินเชื่อเงินพูด เขาก็รีบรับเอกสารมา เปิดอ่าน

เขาอ่านเนื้อหาอย่างตั้งใจ จากนั้นก็เงยหน้ามองเชื่อเงิน “อันนี้คือข้อมูลคนไข้ในโรงพยาบาลของพวกเราครับ ซึ่งคนไข้ ท่านนี้ก็คือคุณเงิน และได้เขียนทุกอย่างอย่างชัดเจนไว้ใน เอกสารฉบับนี้แล้ว ไม่ทราบว่าประธานเย่ต้องการจะซักถามอะไร ครับ? ”

สายตาเยซือเฉินมองเขาอย่างไม่คลาดสายตา เริ่มจากที่เขา รับเอกสาร ต่อด้วยเปิดอ่าน จนสุดท้ายก็อ่านข้อมูลเสร็จ สายตา ของเยซือเฉินไม่ได้กะพริบเลย ดังนั้นจึงมองทุกการตอบสนอง ของรองผู้อำนวยการอย่างชัดเจน

“ตอนนั้นผู้อำนวยการลู่เป็นแพทย์ให้การรักษาเธอ ผู้อำนวย การลู่ยังจํารายละเอียดได้ไหม? “มุมปากเชื่อเงินยกขึ้นเล็ก น้อย เผยรูปเรเดียนที่คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มออกมา