บทที่ 839 การเดทที่น่าหวาดกลัว (3)

มีวินาทีหนึ่ง แววตาของถังหลินเย่จนขั้นสุด และเย็นชาถึงขั้น

สุด

หลินเป้ยสารภาพรักกับเยซือเฉิน

หลินเป้ยชอบเยซือเฉิน?

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเยซื้อเฉันคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเป้ยจะ พูดแบบนี้ เขาเงยหน้าขึ้น มองไปทางหลินเบี้ยหนึ่งที แววตาดูแย่ เลงอย่างเห็นได้ชัดเจน

แต่ว่า เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร

“ที่จริงแล้ว ฉันชอบนายมาโดยตลอด แต่ว่าสำหรับสถานะ ของฉัน ฉันแอบซ่อนความรู้สึกของฉันมาโดยตลอด การ สารภาพ ในครั้งนี้ ฉันแค่พูดความรู้สึกของตัวเองออกมา ฉันไม่ อยากซ่อนเอาไว้ในใจ แน่นอนว่า ฉันก็จะไม่บังคับให้นาย ยอมรับ เรื่องของความรู้สึกไม่สามารถบังคับกันได้อยู่แล้ว” หลิน เปียก็ไม่ต้องการการตอบกลับของเซือเฉิน ในทางกลับกันเธอ ยิ่งกลัวว่าเยซือเฉินจะพูดอะไรบางอย่างออกมากะทันหัน

ในตอนที่หลินเป้ยพูดประโยคนี้ แววตาของเธอมองเยซือเฉิ นอย่างตั้งใจ ราวกับว่าไม่รู้เลยว่าถังหลินยืนอยู่ที่ข้างนอก

ในตอนที่เชื่อเฉินหันไปเห็นถังหลินที่ยืนอยู่ข้างนอกของ ประตู เชื่อเป็นค่อยๆ ยักคิ้ว แต่ว่ายังคงไม่ได้พูดอะไร
สีหน้าของถังหลินในขณะนี้แย่มาก เขาสบตากับแววตาของ เอเงิน สีหน้าเหมือนจะแย่ลงกว่าเดิม จากนั้นถังหลินก็เดินเข้า มาในห้องรับปาก

“นายมาได้ยังไง?” ถึงหลินมองดูเยซือเฉิน แกล้งทำตัวเหมือน ชิวๆ สบายๆ แต่ว่า ในตอนที่ถังหมิ่นพูด แววตาคู่หนึ่งกลับมอง ผ่านหลินเบี้ยไปด้วยความเย็นชา แววตาคู่นั้นสามารถทำให้คน ตายได้เลย

หลินเป้ยมองไปทางถังหลิน ถึงแม้ว่าในใจของเธอจะอดสั่นไม่ ได้ แต่ว่าสีหน้ากลับเงียบสงบมาก ไม่มีความหวาดกลัวเลย ยิ่ง ไม่มีความตื่นเต้นที่จะกลัวว่าจะถูกถังหลินจับได้

ราวกับว่าเธอและถังหลินไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน

ถังหลินมองดูสภาพของเธอ แววตาคุ หนึ่งเย็นชายิ่งขึ้น เป็น ชาจนสามารถทําให้คนแข็งเป็นน้ำแข็งได้เลย

“เจ้าชายน้อยบอกว่ารู้เหตุการณ์เล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง ในคืน นั้น ตอนแรกฉันตั้งใจจะมาพร้อมกับฉิงฉิง แต่ว่าฉิงฉิงมีงาน กะทันหัน ฉะนั้นคงจะมาสายหน่อย” เมื่อเยซื้อเฉินไม่ได้พูดถึง เรื่องที่หลินเป้ยสารภาพรักสักคำเลย แน่นอนว่า เขาก็ถือว่า อธิบายเรื่องให้ชัดเจนแล้ว

“เธอรู้เรื่องเหตุการณ์ในคืนนั้น?” ถังหลินคือคนที่ฉลาด เพียง แค่แวบเดียวก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นได้อย่างชัดเจนเลย ว่าหลินเปียหาข้ออ้างมานัดเยซือเฉิน

เรื่องคืนวันนั้น เธอไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ
“ฉันยอมรับ ฉันหาข้ออ้าง ตั้งใจนัดเยซือเฉิน” หลินเปี่ยมองถึง หลิน ขณะนี้แววตาของเธอเงียบสงบ ตอบกลับได้ตรงมาก

เย่ซือเงินลุกขึ้นเลย เดินออกไปทางข้างนอก

ถังหลินไม่ได้พูดอะไร หลินเป้ยเห็นเยซือเฉินจะเดินไป ราวกับ ว่าเหมือนจะพูดอะไร แต่ว่าแววตาที่เย็นชาของถังหลินมองมา หลินเปียก็อดไว้แล้ว

หลังจากที่เชื่อเงินจากไป ถังหลินจ้องหลินเป้ยไว้โดยตรง เลย แววตาที่เย็นชาสุดขีดนั้น เข้มมาก ริมฝีปากของเขาเม้มได้ แน่นแฟ้น ไม่ได้พูดอะไร

หลินเป้ยเห็นสภาพที่เขาไม่พูดอะไรเลยในตอนนี้ ก็กลัว แต่ว่า เธอรู้ว่าบนเรื่องนี้ เขาไม่ยอมปล่อยแน่ๆ เห็นถังหลินไม่พูดอะไร เธอก็ไม่พูด เดินตรงไปเลย อยากจะจากไป

แต่ว่าวินาทีต่อไป จู่ๆถังหลินก็ดึงข้อมือของเธอไว้ วินาทีนั้น ถังหลินจับแน่นมาก แน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ

“นายอยากทําอะไร?” หลินเป้ยมองไปทางถังหลิน สูดหายใจ ลึก เธอพยายามสงบสติอารมณ์

“คำถามนี้ถามเธอจึงจะถูก” ถังหลินจ้องเธออยู่ตลอดเวลา ความอันตรายบนใบหน้านั้นไม่ปล่อยออกเลย ทันใดนั้นก็กอด เธอเข้ามา

“เธอนัดเยซือเฉินออกมา อยากจะทำอะไร?” ถังหลินกัดฟัน พูดออกมาทีละคำด้วยความเย็นชา
“สารภาพรักกับเขา ฉันชอบเขา” ในใจของหลินเปียนั้นมี ความกลัวอยู่ และตกใจมากด้วย แต่ว่าเธอยังต้องหน้าด้านพูด คํานี้ออกมา

และในวินาทีนั้น แววตาของถังหลินแย่จนถึงขั้นสุดแล้ว ความ เย็นชา นราวกับว่าพุ่งออกมา โดยตรงเลย

“เมื่อวานฉันก็บอกนายแล้ว ฉันมีคนที่ชอบแล้ว คนที่ฉันชอบก็ คือเยซือเฉิน” หลินเป้ยสูดหายใจลึก พยายามควบคุมให้ตัวเอง สงบ ในเมื่อตัดสินใจพุ่งออกไปแล้ว งั้นก็จำเป็นต้องยืนหยัดให้ ถึงจบ

“เธอชอบเย่ซือเฉิน?” สำหรับคำพูดของเธอ ถังหลินไม่เชื่อ

“ใช่ ฉันชอบเยซือเฉิน” แต่ว่าหลินเปียกลับตอบกลับด้วย ความยืนหยัดเป็นพิเศษ ยืนหยัดจนทำให้คนมองไม่ออกถึงความ รู้สึกผิด

“เย่อเฉินเพอร์เฟกต์ขนาดนั้น ชอบเขาก็ปกติไม่ใช่หรอ?” หลินเป้ยมองดูใบหน้าของถังหลินที่สีหน้าเข้มจนสุดขีด แล้วพูด เสริมอีกประโยคหนึ่งว่า ในเมื่อทำแล้ว ก็ทำให้จบเถอะ

“ดังนั้นล่ะ?” มุมปากของถังหลินค่อยๆ โค้งงอกขึ้น รอบโค้ง นั้นดูเย็นชาและแข็งทื่อเป็นพิเศษ

“อื้ม?” หลินเป้ยอึ้งไปเลย ยังไม่ค่อยเข้าใจความหมายของ เขาในเวลานั้น เมื่อกี้เธอพูดได้ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรอ?

เขาฟังไม่เข้าใจหรอ?
หลินเป้ยมองเขา สูดหายใจลึก พูดขึ้นอีกครั้งว่า “หากเชื่อ เฉินตอบตกลงจะขอฉัน ฉันจะแต่งงานกับเขา

ในตอนที่หลินเป้ยพูดประโยคนี้ ใบหน้าของเขายืนหยัดมาก มั่นใจเป็นที่สุด เพราะว่าเธอรู้ว่าเยซื้อเฉินไม่มีทางตอบตกลงสู่ขอ เธอแน่นอน ฉะนั้นเธอจึงกล้าพูดแบบนี้

“เธอไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ความเย็นชาในแววตาของเขา ค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น ทันใดนั้น ในห้องรับแขกเหมือนอุณหภูมิจะลด ลงไปเลย

เธออยากแต่งงานกับเยซื้อเฉิน นั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่มีโอกาส ไม่แน่เชื่อเงินอาจจะชอบฉัน ก็ได้” หลินเป้ยรู้ว่าเฮไม่มีโอกาส ก็ไม่ใช่ว่าเออยากจะแต่งงา นกับเย่ซือเฉินจริงๆ เธอก็แค่อยากจะให้ถังหลินตายใจ

“เพราะว่า เธอแต่งงานกับฉันได้แค่คนเดียว แต่ว่า เห็นได้ อย่างชัดเจนเลยว่าถังหลินไม่ได้มีความหมายที่ตายใจ ยังคงยืน หยัดมากๆ

“ถังหลิน ฉันไม่ชอบ คนที่ฉันชอบคือเยซื้อเฉิน ดังนั้น ฉันไม่มี ทางแต่งงานกับนาย” หลินเป้ยได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว มี ความโมโห และมีความกระวนกระวาย เธอคิดไม่ถึงว่า เอพูดจน ชัดเจนขนาดนี้แล้ว ถังหลินยังยืนหยัดที่จะขอเธอ

“เรื่องนี้เกรงว่าคงไม่ถึงตาเธอที่จะได้ตัดสินใจ!!” ถังหลินหรี่ ตาแล้วมองเธอ ในน้ำเสียงมีเสียงของความโหดร้ายในการ กัดฟันพูดแฝงอยู่
“ถังหลิน นายทําแบบนี้มีความหมายอะไรไหม ฉันไม่ชอบนาย อยู่แล้ว นาย ขอฉัน ฉันก็ไม่ชอบนาย อีกอย่างนายก็ไม่ชอบฉัน นายจะสู่ขอคนที่ตัวเองไม่ชอบทำไม เป็นการหาสิ่งที่ไม่ดีให้ตัว เองไม่ใช่หรอ” หลินเปียกระวนกระวายแล้ว ทันใดนั้นน้ำเสียง ของเธอดูสูงขึ้นเยอะมาก

“ถังหลิน ชีวิตแต่งงานแบบนี้ นายและฉันต่างก็เจ็บปวด มี ความหมายไหม” หลินเป้ยมองดูถึงหลิน บนใบหน้าดูมีความ สงสัยเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน

ถังหลินได้ยินประโยคนี้ของเธอแล้ว แววตาคู่หนึ่งก็มองไป ทางเธอ แอบแฝงความรู้สึกอื่นๆ อยู่ด้วย

“ถังหลิน ขอเชิญให้นายปล่อยมือ เรื่องนี้จบเพียงเท่านี้เถอะ หลินเป้ยเห็นเขาไม่พูดตลอดเวลา ก็รีบพูดเสริมไปอีกประโยค หนึ่งว่า “ผลแบบนี้ดีกับเราทั้งสองฝ่ายที่สุดแล้ว