บทที่ 838 การเดทที่น่าหวาดกลัว (2)

พูดตามความจริง เป็นลั่วจึงอยากเจอเจ้าชายน้อยคนนี้มาก อยากทําความเข้าใจให้ชัดเจนว่าระหว่างเจ้าชายน้อยกับถังหลิน เกิดเรื่องอะไรขึ้น

แน่นอนว่า เป็นตัวจึงอยากจะเจอเจ้าชายน้อยคนนี้ ยังมีอีก เหตุผลหนึ่ง ในเมื่อตอนนั้นเจ้าชายน้อยอยู่ในห้องของถังหลิน ไม่แน่เจ้าชายน้อยอาจจะรู้อะไรบางอย่าง

เงินล้วนิ่งรู้ เมื่อคืนสิ่งที่เจ้าชายน้อยพูดกับนักข่าว ต้องมีคำพูด ที่เป็นเท็จแน่นอน

เงินถั่วนิ่งหวังว่า จะสามารถหาเบาะแสบางอย่างจากปากของ

เจ้าชายน้อยได้

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเรื่องนี้มีคนบงการอยู่ข้างหลัง หาก ไม่สืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน ไม่หาคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นให้เจอ เกรงว่า จะมีเรื่องอื่นเกิดขึ้นอีก

เรื่องยังไม่จัดการให้หมด เธอ เยซื้อเฉิน และถังหลินต่างก็ไม่ ปลอดภัย

“คุณเย่ ห้องนั้นเป็นห้องของคุณอยู่แล้ว คนที่คนพวกนั้นอยาก จะต่อต้านก็คือคุณ ดังนั้น ผมรู้สึกว่า เรื่องบางอย่าง ผมสามารถ ช่วยคุณได้” เย่ซือเฉินยังไม่ได้ตอบตกลง ในโทรศัพท์ก็มีเสียง ของหลินเปียดังผ่านมา
หลินเปียคือคนฉลาด เธอเข้าใจดีว่าเยซือเงินนั้นไม่ได้นัด ง่ายๆ แต่ว่าเธอรู้ว่าตอนนี้เชื่อเงินต้องการอะไรมากที่สุด

ขณะนี้ เย่ซือเฉินได้เปิด โทรศัพท์เป็นลำโพงแล้ว ดังนั้น คำพูด

ของหลินเป้ย เงินถั่วงก็ได้ยินอย่างชัดเจน แววตาของเงินถั่วนิ่งเปล่งประกายขึ้น เจ้าชายน้อยคนนี้ฉลาด มากจริงๆ เข้าใจด้วยความจะข่มขู่เย่ซื้อเฉินยังไง เก่งมาก!!

ยิ้ม เป็นพี่สะใภ้ของเธอไม่เลวเลย!!

เธอชอบมาก

แต่ว่า เจ้าชายน้อยอารมณ์ร้อนขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กัน ชายใหญ่ถึงจะขอเธอกลับมาได้

เยซื้อเฉินมองไปทางเงินถั่วนิ่ง ยักคิ้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลย

ว่ากำลังถามความเห็นจากเงินถั่วนิ่งอยู่

เงินลั่วจึงรีบพยักหน้า ตอนนี้เธอยิ่งอยากไปพบเจ้าชายน้อย คนนั้นแล้ว

ใช่ ยิ่งย่างจะไปพบพี่สะใภ้คนนี้แล้ว

ในเมื่อเป็นถั่วนิ่งเห็นด้วยแล้ว แน่นอนว่าคุณชายสามเก็ตอบ ตกลงแล้ว

ตอนแรกเป็นลั่วนิ่งนัดไว้ว่าจะพร้อมกับเยซื้อเฉิน แต่ว่าเป็นว งมีงานเข้ากะทันหัน ดังนั้น จึงไม่ได้ไปกับเย่ซือเฉิน

เงินถั่วนิ่งคิดไว้ว่าจะรอให้จัดการกับเรื่อง ในมือให้หมดก่อนจากนั้นค่อยตามไปงานที่อยู่ในมือของเธอก็ไม่ได้ยุ่งยาก น่าจะ

หลินเปี้ยนัดเยซือเงินมาที่โรงแรม เวลาห้าโมงเย็น หลินเปียรู้ว่าเวลานั้นถึงหลินจะกลับโรงแรมพอดี

หลินเป้ยก็รู้ว่าเยซือเฉันเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก ในเมื่อเชื่อ เฉินตอบตกลงแล้ว แน่นอนว่าจะมาตรงตามเวลา ดังนั้น หลินเป้ ยตั้งใจนัดเวลานั้น ตั้งใจนัดเวลาที่ถังหลินกลับมา

ตอนห้าโมงเย็น เยซือเดินมาถึงที่โรงแรมคนเดียว เป็นลั่วนิ่งมี งานเข้ากะทันหัน ตอนแรกเชื่อเงินอยากจะรอให้เป็นถั่วนิ่ง จัดการงานให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาพร้อมกับเงินถั่วนิ่ง

แต่ว่าเงินล้วงยืนหยัดให้เขามาก่อน ครั้งแรกที่พบเจอกับเจ้า ชายน้อย มาสายจะไม่ดี

เยซื้อเงินลงจากรถ เดินตรงเข้าไปในโรงแรม และขณะนี้ ถัง หลินกลับมาพอดี แต่ว่า ตอนที่ถังหลินลงจากรถ เย่ซือเฉินเข้าไป ในโรงแรมแล้ว เขาเห็นเพียงแค่ภาพข้างหลังของเยซื้อเฉินที่ผ่าน ไป

แน่นอนว่า ตามความสัมพันธ์ของถังหลินและเยซือเฉินแล้ว ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ภาพข้างหลัง ถังหลินก็มองออกว่าเป็นเขา

ถังหลินเร่งสปีดเท้า อยากจะตามเขาไป แต่ว่าตอนที่ถังหลิน ตามเข้ามาถึงในโรงแรม เย่ซือเฉินได้เข้าลิฟต์ไปแล้ว

ถังหลินยังไม่ทันตะโกนเรียก ประตูลิฟต์ของเยซือเฉินก็ปิดลงแล้ว

ถังหลินคิดว่าเชื่อเงินมาที่โรงแรมน่าจะมาหาเขา ถึงหลิน อยากจะโทรหาเยซื้อเฉิน แต่ว่าพอนึกได้ว่าเยซื้อเฉินตอนนี้อยู่ใน ลิฟต์ ในลิฟต์สัญญาณไม่ค่อยดี อีกอย่างในไม่ช้าเขาก็สามารถ ขึ้นได้แล้ว จึงไม่ได้โทร

ในตอนที่เวลาห้าโมง ในโรงแรมมีคนเยอะมาก ดังนั้นลิฟต์จึง มีความช้าเล็กน้อย

ถังหลินรออยู่ข้างล่างไปสักพัก ลิฟต์อีกห้องหนึ่งจึงจะลงมา ขณะนี้เยซือเฉินขึ้นไปที่ชั้นแปด โดยตรง ชั้นแปดมีห้องรับแขก เดี่ยว หลินเป้ย ในขณะนี้กำลังรอเยซื้อเฉินอยู่ในห้องรับแขก

เห็นเชื่อเงินเข้ามา หลินเป้ยสูดหายใจลึก เธอมองดูเวลา ไม่ พูดไม่ได้เลยว่า เยซือเฉินตรงเวลามากจริงๆ เวลาพอดีเป๊ะ ไม่ ต่างเลยแม้แต่น้อย

และเธอก็รู้ว่าถังหลินก็จะกลับมาในเวลานี้

ห้องประชุมที่อยู่ถัดจากฝั่งซ้ายลิฟต์เป็นห้องที่สอง

หลินเป้ย ถังหลินขึ้นตึกมา จะกลับไปที่ห้อง จะต้องผ่านห้องนี้

ไป

ดังนั้น หลินเบี้ยจึงตั้งใจเลือกที่นี่ เรื่องของเวลาเธอก็คำนวณ ไว้ตั้งนานแล้ว

ทั้งหมดนี้ เธอต่างก็คำนวณไว้หมดแล้ว รอเพียงแต่……..
“คุณเย่ สวัสดีครับ” หลินเป้ยลุกขึ้น เดินไปยังข้างหน้าของ เชื่อเงิน ทักทายกับเขา

หลินเป้ย ในขณะนี้ยืนห่างจากเชื่อเงินประมาณสองเมตร มี

มารยาทมาก

“สําหรับเรื่อง ในคืนนั้น เจ้าชายน้อยยังรู้อะไรบ้างอีก?” เชื่อ เฉินไม่อยากเสียเวลา ดังนั้นจึงเปิดปากถามเลย

ไม่ว่ายังไงแล้วหลินเป้ยก็ได้เปิดเผยเรื่องบางอย่างใน โทรศัพท์แล้ว

ที่เขาตอบตกลงมา ก็เพราะเรื่อง ในคืนนั้น

“คุณเย่ นี่คุณจะให้เราทั้งสองยืนคุยกันแบบนี้หรอครับ?” หลิน เป้ยยิ้มอ่อน ท่าทีดูเกรงใจมีมารยาทมาก เรื่องนี้ไม่ใช่แค่สอง สามประโยคก็สามารถพูดให้ชัดเจนได้ครับ

เยซื้อเฉินไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าเดินตรงไป เดินผ่านไป นั่งลงยัง เก้าอี้หนึ่ง

หลินเป้ยก็เดินตามเย่ซือเฉินไป หลินเบี้ยในขณะนี้ยืนอยู่ข้าง กายของเยซือเฉิน เธอไม่ได้รีบนั่งลง

เพราะว่าเธอกำลังรอ……..

และในขณะนี้ หลินเป้ยได้ยินเสียงของลิฟต์ แววตาของหลินเป้ ยเปล่งประกายขึ้นทันที เธอคิดอยู่ว่า ถังหลินน่าจะขึ้นมาแล้ว แหละ?
ไม่ว่ายังไงแล้วทั้งแปดตึกนี้ ก็มีพวกเขาสามคนที่อยู่ พี่ชาย ใหญ่มีธุระน่าจะไม่กลับมาเร็วขนาดนี้ ดังนั้นมีความเป็นไปได้ เพียงแค่อย่างเดียวก็คือถังหลิน

หลินเป้ยได้ยินเสียงเท้าเดิน ในตอนที่เขาค่อยๆ หันไป หางตา ของเขามองเห็นถึงหลินที่เดินมาพอดี

หลินเป้ยสูดหายใจลึก จากนั้นก็ค่อยๆ โค้งตัวลง เข้าใกล้ไป ยังข้างหน้าของเอเฉิน แล้วพูดอย่างรวดเร็วเลยว่า “เย่ซื้อเฉิน ฉันชอบนาย คนนั้นตอนแรกฉันคิดว่านายน่าจะอู่ในห้องนั้น ดัง นั้นฉันจึงตั้งใจแอบเข้าไป ฉันคิดไม่ถึงว่าคนที่อยู่ในห้องจะเป็น ถังหลิน”

ขณะนี้ เสียงของหลินเป้ยไม่ได้สูง แต่ว่า กลับทำให้ถังหลินที่ อยู่ข้างนอกได้ยิน

เพราะว่า คำพูดนี้ของหลินเบี้ยตั้งใจพูดว่าถังหลินฟังอยู่แล้ว

เธอไม่อยากให้ถังหลินรับผิดชอบ และเธอก็ไม่อยากมีความ สัมพันธ์อะไรกับถังหลิน เธอจําเป็นต้องกลับไป จำเป็นต้องกลับ ไปเป็นเจ้าชายน้อยต่อ เธอไม่มีทางอยู่ต่อที่นี่ ยิ่งไม่มีทาง แต่งงานกับถังหลิน

แม่ของเธอยังรอเธออยู่ที่ประเทศD เธอคือที่พึ่งพิงคนเดียว ของแม่ของเธอ

หากตัวตนของเธอถูกเปิดเผย แม่ของเธอก็จะมีอันตราย เธอ ไม่สามารถให้ทำให้แม่ของเธอถูกทำร้ายเพราะเธอ
ดังนั้น เธอจําเป็นต้องทำแบบนี้

ขณะนี้ ถังหลินเดินมาถึงข้างนอกของห้องประชุมพอดี ดังนั้น เขาได้ยินคำพูดที่หลินเบี้ยพูดอย่างชัดเจน

ได้ยินชัดมาก ไม่ตกขาดแม้แต่ค่าเดียว