บทที่ 837 การเดทที่น่าหวาดกลัว (1)

“พี่ชายใหญ่ พี่รออีกแป๊บ ฉันจะเสร็จแล้ว” ได้ยินว่าเจ้าชาย ใหญ่จะให้คนมาเปิดประตู หลินเป้ยก็รีบพูดห้ามเอาไว้

“นายทำอะไรอยู่กันแน่? แค่เปิดประตูยุ่งยากขนาดนั้นเลย หรอ? รีบเปิดประตู นายไม่เปิดอีกฉันจะเรียกคนแล้ว” ได้ยิน เสียงข่มขู่ของเจ้าชายใหญ่อีกครั้ง

“ไม่ได้ ห้ามเรียกคนมา” หลินเบี้ยสูดหายใจใหญ่ คำพูดของ เธอน้ำเสียงค่อนข้างอ่อน อีกอย่างเธอก็อยู่ในห้องน้ำอีก

น้ำเสียงระดับนี้ของเธอ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเจ้าชาย ใหญ่ที่อยู่ข้างนอกไม่ได้ยิน แต่ว่าถังหลินที่อยู่ในห้องแน่นอนว่า ได้ยินแล้ว

ถังหลินลุกขึ้น เดินไปยังข้างนอกห้อง และในตอนที่เจ้าชาย ใหญ่กำลังจะไปเรียกคน ก็เปิดประตูห้อง

เจ้าชายใหญ่เห็นว่าในที่สุดห้องก็เปิดแล้ว รีบกันมามอง ใน ตอนที่เห็นถังหลิน ก็อึ้งไปเลย “ทำไมถึงเป็นนาย? นายมาอยู่ที่นี่ ได้ยังไง? หลินเป้ยล่ะ?”

ถังหลินไม่ได้ตอบคำถามของเขา แค่ยืนอยู่หน้าประตู มือพิง อยู่ที่ประตู เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่ได้มีความหมายที่จะให้ เจ้าชายใหญ่เข้ามา

“ถังหลิน ทำไมนายถึงอยู่ในห้องของหลินเป้ย? นายรีบอธิบายให้ฉันจะดีที่สุด?” เจ้าชายใหญ่มองดูถังหลิน แววตาคู่ หนึ่งหรี่ตาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน มีกลิ่นอายความอันตราย เพิ่มขึ้น

“ผมจําเป็นต้องให้คำอธิบายอะไรกับคุณครับ?” ถังหลินไม่ได้ สนใจความโกรธของเขา แค่ตอบกลับไปแบบนี้หนึ่งประโยค

เขาจําเป็นต้องให้คําอธิบายกับเจ้าชายใหญ่หรอ?!

“หลีก ให้ฉันเข้าไป” สีหน้าของเจ้าชายใหญ่ดูแย่ลงอย่างเห็น ได้ชัดเจน จากนั้นก็ใช้แรงผลักประตูออก อยากจะผลักประตู เข้าไป

แต่ว่า เจ้าชายใหญ่ผลักไปที่หนึ่ง แต่กลับผลักไม่ออก ถังหลิน เห็นว่าเหมือนแค่จับประตูไว้เบาๆ เหมือนว่าไม่ได้ใช้แรงอะไร แต่ เจ้าชาย ใหญ่กลับผลักประตูไม่ออก

“ถังหลิน นายหมายความว่าอะไร?” ภายในแววตาที่หรี่ตาขึ้น ของเจ้าชายใหญ่มีความเย็นชาแฝงอยู่ นี่คือห้องของหลินเบี้ย คุณห้ามผมไว้? อยากจะทำอะไร?”

ขณะนี้ แน่นอนว่าหลินเบี้ยที่อยู่ในห้องน้ำจะได้ยินเสียงคุยของ ทั้งสองแล้ว เธอคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะไปเปิดประตู

แต่ว่าเธอกลับไม่สามารถไม่ยอมรับได้เลยว่า ถังหลินเปิด ประตูในขณะนี้ จึงจะห้ามพี่ใหญ่ให้ไปเรียกคนมา จึงจะช่วย ความอันตรายที่อาจจะทำให้เธอเปิดเผยตัวตนออกไป

หากพี่ชายใหญ่ไปเรียกให้คนมาเปิดประตูจริงๆ หากถึงเวลานั้นเธอยังทําไม่เสร็จ ถูกคนนอกเห็นเข้า เธอก็อาจจะเปิดเผยตัว ตนแล้ว งั้นก็ยิ่งลำบากเข้าไปใหญ่แล้ว

หลินเป้ยฟังออกว่าถังหลิน ในขณะนี้ตั้งแต่ห้ามเข้าชายใหญ่ไว้ ดังนั้น การกระทําของเธอเร็วขึ้นอย่างไม่หยุด

แต่ว่า ขณะนี้เธอเร่งรีบเกินไป ดังนั้นจึงรัดได้ไม่ค่อยถนัด แต่ ว่า ดีที่ในที่สุดเธอก็รัดเรียบร้อยแล้ว อย่างน้อยก็สวมชุดนอน ดู จากข้างนอกแล้วไม่ได้ผิดปกติอะไร

หลินเปียตรวจสอบตัวเองกับกระจก ไม่ได้เห็นซ่องโหว่อะไร

จึงจะผลักประตูห้องน้ำออก เดินออกไป

“พี่ชายใหญ่ พี่ทำอะไร?” หลินเปียเดินไปยังข้างนอกห้องเลย มองไปทางเจ้าชายใหญ่ เธอขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“หลินเป้ย ทำไมถึงหลินถึงมาอยู่ที่ห้องของนาย? เขายังห้าม ฉันไว้ไม่ให้ฉันเข้ามา เกิดอะไรขึ้น?” เจ้าชายใหญ่เห็นหลินเบี้ยที่ เดินมา เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอึ้งไปเลย

“เพราะว่าเมื่อคืนฉันนัดกับนักข่าวไว้ เรื่องที่ช่วยคุณถังยืนยัน ความบริสุทธิ์ของเขา ดังนั้นเช้าวันนี้คุณถังก็มาขอบคุณฉัน หลินเป้ยทำการอธิบายก่อนว่าทำไมถึงหลินถึงอยู่ในห้องของเธอ

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า การอธิบายในตอนนี้ของหลินเบี้ยสมเหตุ สมผลมาก

“ง่ายขนาดนี้เลย?” แต่ว่า เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเจ้าชาย ใหญ่ไม่เชื่อ บนใบหน้าของเขายังมีความสงสัยอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน

“ไม่เช่นนั้นล่ะ?” หลินเบี้ยเงยหน้าขึ้น มองไปทางเจ้าชายใหญ่ อีกครั้ง เขายักคิ้วเล็กน้อย “ไม่เช่นนั้นพี่ชายใหญ่คิดว่ายังไม่มี เรื่องอะไรอีก?”

“แต่ว่า เมื่อคืนนายกำลังพูดโกหก….. เจ้าชายใหญ่พูดถึง ข่าวที่เขาเห็นในวันนี้ แววตาคู่หนึ่งค่อยๆ หรี่ตาขึ้น

“พี่ชายใหญ่ เรื่องนี้ต่างก็ไม่สำคัญ ตอนนี้ เรื่องของคุณถัง จัดการเรียบร้อยแล้ว พวกเราสามารถกลับไปได้แล้ว ขณะนี้ หลินเป้ยแค่อยากจะรีบกลับไป ออกจากที่นี่ ห่างไกลจากถังหลิน

ถังหลินได้ยินคำพูดของเขาแล้ว แววตาประกายขึ้นทันที แอบ ยิ้มที่มุมปาก เธออยากจะจากไปแบบนี้ เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้

“จะไม่เล่นอีกสองสามวันหรอ?” ตอนแรกเจ้าชายใหญ่สงสัย ว่าระหว่างหลินเป้ยและถังหลินมีเรื่องที่ไม่สามารถบอกกับคนอื่น ได้ ตอนนี้เห็นหลินเป้ยรีบจะจากไปแบบนี้ เขารู้สึกว่าเขาน่าจะ คิดมากเกินไปแล้ว

หากหลินเป้ยมีอะไรกับถังหลินจริงๆ คงจะไม่รีบจากไปแบบนี้ หรอกมั้ง?

“พี่ชายใหญ่ ภายในประเทศยังมีเรื่องราวอีกมากมายรอให้พี่ ไปจัดการ” แววตาของหลินเบี้ยเปล่งประกายขึ้น คำพูดประโยค นี้ของเธอชัดเจนมากๆ แล้ว

พวกเขาควรกลับไปแล้ว อีกอย่างยิ่งเร็วยิ่งดี
“ก็ถูก” เจ้าชายใหญ่ตอบกลับ “ภายในประเทศมีเรื่องอีก มากมายที่รอให้ฉันกลับไปจัดการ แต่ว่าจะรีบแค่ไหน ก็ไม่รีบใน เวลานี้ วันนี้พวกเราสามารถเล่นสนุกๆ วันหนึ่ง พรุ่งนี้ค่อยกลับ ไป”

หลินเป้ย ในตอนนี้แค่อยากจะรีบจากไปตอนนี้ แต่ว่าคำพูดนี้ ของเจ้าชายใหญ่ก็ชัดเจนมากๆแล้ว เธอก็ไม่ดีที่จะพูดมาก

ก็แค่เวลาหนึ่งวัน น่าจะไม่มีอะไรหรอกมั้ง?

อีกอย่าง เธอจําเป็นต้องหาวิธีให้ถังหลินยกเลิกความคิดที่จะ สู่ขอเธอ

แต่ว่าดูจากความหมายของถังหลินแล้วเหมือนว่าจะตัดสินใจ แล้ว ดังนั้นหลินเป้ยรู้ อยากจะให้ถังหลินเปลี่ยนใจอาจจะยาก

แต่ว่า จะยากแค่ไหนเธอก็จําเป็นต้องทำ

หลังจากที่เจ้าชายใหญ่และถังหลินจากไป หลินเป้ยนั่งอยู่ใน ห้องคนเดียว จู่ๆ ก็ถึงออกถึงวิธีที่สามารถทำให้ถังหลินเปลี่ยน ใจได้

ในตอนบ่าย หลินเป้ยบอกว่าไม่ได้พักผ่อนดีๆ ขออยู่พักผ่อน ต่อที่ห้อง ดังนั้นไม่ได้ออกไป

ในช่วงเวลาตอนเย็น หลินเป้ยหาเบอร์โทรศัพท์ของเยซือเฉิน เจอ จากนั้นก็โทรหาเยซื้อเงิน

“ฮัลโหล ใคร?” โทรศัพท์ดังไปหลายรอบมาก ทางเย่อเฉิน จึงจะรับ เสียงของเขามีความเย็นชาเป็นปกติ
“คุณเย่ สวัสดีครับ ผมคือเจ้าชายน้อยของประเทศD” หลินเป็ ยทําการแนะนําตัวเองก่อน

“เจ้าชายน้อยประเทศD? มีเรื่องอะไรครับ?” เย่อเฉินนึกถึง เรื่องก่อนหน้านี้ที่เจ้าชายน้อยประเทศช่วยถังหลินยืนยันความ บริสุทธิ์ น้ำเสียงก็ไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นแล้ว

“คุณเย่ พวกเราสามารถพบกันหน่อยได้ไหมครับ? ผมมีเรื่อง ยางอย่างอยากจะคุยกับคุณ หลินเป้ยพูดคําเชิญออกมาด้วย ความเกรงใจ

“คุยกับผม? เจ้าชายน้อยมีอะไรให้คุยกับผมครับ?” เย่ซือเฉิ นขมวดคิ้ว เจ้าชายน้อยจะมีอะไรมาคุยกับเขา

เจ้าชายน้อยน่าจะไปคุยไปถึงหลิน

ในตอนที่เซือเฉินพูดประโยคนี้ เงยหน้าขึ้น มองไปทาง เงินถั่วนิ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา

เมื่อกี้ฉิงฉิงบอกเขาว่า เจ้าชายน้อยคนนั้นน่าจะเป็นผู้หญิง ผู้ หญิงคนหนึ่งนัดเขาออกไปคุย แน่นอนว่าเขาไม่ตอบตกลงอยู่ แล้ว

อีกอย่าง เขากับเจ้าชายน้อยก็ไม่มีอะไรให้คุย แต่ว่ารูปปากของเงินถั่วนิ่งกลับพูดกับเขาว่า “ตอบตกลงเธอ

พูดตามความจริง เป็นลั่วนิ่งอยากเจอเจ้าชายน้อยคนนี้มาก อยากทําความเข้าใจให้ชัดเจนว่าระหว่างเจ้าชายน้อยกับถังหลิน เกิดเรื่องอะไรขึ้น