บทที่ 823 เขารู้ความลับทั้งหมดของเธอแล้ว (2)

“เจ้าชายน้อยประเทศD? “ถังหลินตัดบทเธอทิ้ง บัดนี้ถึงหลิน ยกเสียงสูงขึ้นหลายส่วน เขาหยุดพูดเล็กน้อย ริมฝีปากของเขา เข้าไปใกล้หูของหลินเป้ย จากนั้นก็เสริมหนึ่งประโยคด้วยเสียง ทุ่ม: “เจ้าชายน้อยประเทศนั่ง? เจ้าชายน้อยประเทศ จะ อธิบายจุดนี้ยังไง? ห้ะ? ”

หลินเป้ยตกใจพร้อมกับแอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อถึง หลินยืนอยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงดังคาดจริงๆ!!

เพราะเธอกลัวจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นอีก ดังนั้นเมื่อกี้ เธอ เร็วมาก ถังหลินยืนอยู่ด้านนอกคงได้ยินชัดมากเลย ถังหลินที่เป็นคนฉลาดคงจะเดาออกว่าเป็นอย่างไรแล้ว ตอนที่หลินเป้ยตกใจยังเจือความเขินอายไว้หลายส่วนอีกด้วย “ถังหลินคุณพูดเหลวไหลอะไร? “หลินเบี้ยแอบกัดฟัน สถานการณ์อย่างนี้ เธอต้องไม่ยอมรับอย่างหน้าด้านๆ เพราะยัง ไงเสียถังหลินก็ไม่เห็น ไม่มีหลักฐานใดๆ

“ผมพูดเหลวไหล? “ถังหลินหรี่ตาขึ้น : “แล้วคุณว่ามาส ทำไมเป็นผู้ชายแล้วต้องเข้าไปในห้องด้วย?

“อย่าหาข้ออ้างอะไรทั้งนั้น เมื่อคุณใช้เวลาทั้งหมดสามสิบ ห้าวินาที……..หลินมองหน้าเธอ แต่ละถ้วยคำที่เอ่ยออกมานั้น ชัดเจนและตรงไปตรงมามาก
หลินเป้ย ..………..

แม่ง! | |

เมื่อกี้ถังหลินไม่เพียงแต่ได้ยินเสียงปัสสาวะของเธอ ยังจับ เวลาอีกด้วย เขาเป็นพวกโรคจิตวิปริตจริงๆ !

สามสิบห้าวินาที

เมื่อกี้เธอเร็วขนาดนั้นเลยหรือ?

เวลาสามสิบห้าวินาที เวลาสั้นขาดนี้ เธอหาเหตุผลอื่นไม่ ง่ายเลยจริงๆ

“ฉันเต็มใจจะทำ เกี่ยวอะไรกับคุณไหม? “หลินเบี้ยไม่อาจ อธิบายได้ จึงตัดสินใจเป็นคนไม่มีเหตุผล เพราะเธอก็ไม่มีความ จําเป็นต้องอธิบายอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือ?

“นี่ไม่ใช่ปัญหาเต็มใจหรือไม่เต็มใจ แต่เป็นประเด็นเรื่องเพศ ต่างหาก”คําพูดของถังหลิน ในตอนนี้ชัดเจนเกินพอแล้ว ตอนนี้ เขามั่นใจแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิง

และจากเรื่องนี้ เขาก็ยังมั่นใจว่าผู้หญิงในห้องเขาคืนนั้นก็คือ

เธอ

“ถูก”หลินเป้ยชะงัก จู่ๆก็หัวเราะออกมา “คาดไม่ถึงว่าความ

ลับของฉันจะถูกคุณรู้ซะแล้ว”

คำพูดของหลินเป้ยถือว่ายอมรับแล้ว!!

ถังหลินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มีความพอใจหลายส่วน อืม ในที่สุดเธอก็ยอมรับจนได้ ไม่เลว ถือว่าเธอมีสติ

“ได้ ฉันบอกคุณก็ได้ อันที่จริงร่างกายฉันเป็นหญิง แต่ฉัน เปลี่ยนเพศมาแต่เด็กแล้ว จากนั้นก็กลายเป็นผู้ชาย แต่บางเรื่อง ที่คุ้นซินมาตั้งแต่เด็กก็เปลี่ยนยาก เมื่อฉันดื่มมากไปหน่อย เลย ลืมจุดนี้ “หลินเป้ยรู้ว่าสถานการณ์อย่างนี้ อธิบายเรื่องนี้ยาก ดัง นั้นเธอจึงคิดหาเหตุผลอย่างนี้ขึ้นมา

มุมปากที่ยกขึ้นของถังหลินเมื่อสักครู่หล่นลงในชั่วพริบตา ดวงตาของเขาหรี่ขึ้นอย่างอันตราย ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ กล้าพูดไปเรื่อยจริงๆ

เธอยังแต่งเหตุผลอย่างนี้ขึ้นมาได้อีก?

“คุณชายถัง คนอื่นไม่รู้เรื่องนี้ คุณต้องช่วยฉันเก็บเป็นความ ลับด้วย หลินเป้ยคิดไม่ได้ยินเสียงของถังหลิน อีกทั้งเธอพบว่า ถังหลินก็ไม่ได้มีท่าทางพิเศษอะไร คิดว่าถังหลินเชื่อในสิ่งที่เธอ พูดแล้ว จึงกดเสียงต่ำแล้วเสริมหนึ่งประโยค

“ให้ผมเก็บเป็นความลับ? “ริมฝีปากถังหลินเข้าใกล้ใบหูเธอ มากขึ้น “ทำไมผมต้องช่วยคุณรักษาความลับด้วย?

“คุณชายถัง ฉันกับคุณไม่ได้มีความแค้นต่อกัน คุณไม่จำเป็น ต้องโหดร้ายกับฉัน? ไม่ถึงกลับต้องประกาศเรื่องส่วนตัวที่เป็น ความลับของฉันออกไปหรอกนะ? “หลินเบี้ยรับรู้ได้ว่าริมฝีปาก ของเขาถูไถ ใบหูของเธอเป็นครั้งคราว ร่างกายเธอแข็งค้างไม่ หยุด แข็งค้างอยู่อย่างนั้น

ตอนนี้เธอไม่กล้าเคลื่อนไหว เธอพูดอย่างนี้ แต่ในใจรู้ว่าถังหลินทําได้ทุกอย่าง

หลายวันมานี้เธอสัมผัสถึงความต่ำช้าและไร้ยางอายุของถัง หลินมาแล้ว!

มุมปากถังหลินเผยรอยยิ้มเย็นออกมา มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอยัง

ไม่ยอมรับ ยังคิดจะปฏิเสธอีกหรือ?

เธอแน่มาก

ดี เธอไม่ยอมรับเองไม่เป็นไร เขามีวิธีให้เธอยอมรับก็แล้วกัน

“ยังไม่ยอมรับใช่ไหม? “ถังหลินมองหน้าเธอแววตาเผยกลิ่น อายที่อันตรายออกมาหลายส่วน น้ำเสียงของเขา ในตอนนี้ปน ความข่มขู่ไว้หลายส่วน

“คุณจะให้ฉันยอมรับอะไร? “หลินเบี้ยรู้สึกผิดในใจ ดังนั้น เลยรู้สึกกลัว แต่เธอรู้ว่าเธอยอมรับไม่ได้ ยอมรับไม่ได้เด็ดขาด หากยอมรับเมื่อไหร่ ผลลัพธ์ที่ตามมาเธอไม่กล้านึกภาพเลย

ถังหลินได้ยินคำพูดของเธอ มุมปากยกโค้งขึ้นทีละนิด แววตา

ที่มองเธอมีรอยยิ้มแบบผ่าน

“ในเมื่อคุณไม่ยอมรับ ผมก็ไม่ถือสาที่จะยืนยันด้วยตัวเอง ตอนที่ถังหลินพูด เสียงเบามาก ราวกับเพื่อความอ่อนโยนหลาย ส่วน เพียงแต่ ความหมายของเขา ในตอนนี้ทำให้คนฟังไม่ค่อย เข้าใจ

บัดนี้หลินเป้ยก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าที่ถังหลินจะช่วยเธอยังไง?
แต่รู้ว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

หลินเป้ยมองหน้าเขา ดวงตาเปล่งประกายระยับระยิบ พร้อม ทั้งรู้สึก ใจสั่นเล็กน้อย จากนั้นก็เม้มปาก “คุณต้องการทำอะไร กันแน่? ”

เมื่อสักครู่หลินเป้ยดื่มเบียร์ไปไม่น้อย ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว ใบหน้าที่แดงก๋าของเธอ งดงามดั่งภาพวาด ผิวพรรณขาวเนียน ผุดผ่อง ช่างมีเสน่ห์ยิ่งนั

ยามนี้ถังหลิน ใกล้ชิดเธอเพียงนี้ แววตาเผยความมืดมนหลาย ส่วน

ถังหลินคิดจะทําอะไร?

หรือถังหลินจะหอมแก้มเธอ?

แต่เมื่อใบหน้าถังหลินเข้าใกล้ได้ระยะหนึ่งก็หยุด ไม่ได้หอม แก้มเธอ และไม่ได้เข้าใกล้เธออีก

หลินเปียแอบถอนหายใจหนึ่งเชือก

ทว่าในเวลาเดียวกันนี้ มือข้างหนึ่งของถังหลินเอื้อมไปยังเอว ด้านข้างของเธอ

วันนี้เธอใส่ชุดสูท ด้านในใส่เสื้อเชิ้ต และเสื้อเชิ้ตเอาเข้า

กางเกง

บัดนี้มีอของถึงหลินอยู่ที่เอวของเธอ ซึ่งยังมีเสื้อเชิ้ตขวางอยู่ หนึ่งชั้น