บทที่ 816 เขาทำตัวอันธพาลอย่างเปิดเผยเหมือนเป็นสิ่งเที่ยงตรง (1)

“จื่อซี อย่าพูดไปเรื่อยนะคะ หนูอาจจะฟังผิดก็ได้”บัดนี้สีหน้า เพิ่งเหมียวเหมียวดูแย่มาก ถ้าเป็นผู้หญิง พวกเขาจะดีใจมากๆ

แต่ถ้าเป็นผู้ชาย ……………..

“หนูไม่ได้ฟังผิดหรอกค่ะ คนนั้นพูดชัดเจนมาก หนูก็ฟังได้ ชัดเจนมากค่ะ”ถังจื่อซีเน้นอย่างจริงจัง อหยุดพูด จากนั้นก็ เสริมอีกว่า “เหมือนเป็นเจ้าชายอะไรเนี่ยแหละค่ะ

ได้ฟังถังจื่อ พูดแบบนี้ คนในบ้านต่างก็แข็งค้าง

เป็นผู้ชาย?

ยังเป็นเจ้าชายอีกต่างหาก

สถานการณ์อย่างนี้?! จะไขคดีได้อย่างไร?

ไขได้อย่างไร?!

“เอ่อ ไม่ ไม่จริงใช่ไหม? “บัดนี้ไม่อาจพรรณนาอารมณ์ของ เพิ่งเหมียวเหมียวได้เลย ถ้าเป็นผู้ชายจริงๆ แล้วอนาคตลูกชาย ของเธอจะไปสู่ขอเมียได้ไหม?

ชาตินี้เธอจะได้อุ้มหลานไหม?

“คุณย่าค่ะ หม่ามี้หนูก็บอกว่าหลังจากวิเคราะห์หลายรอบแล้ว ก็สามารถสรุปคร่าวๆได้แล้วค่ะ คนที่ไปในห้องคุณลุงคืนนั้นคืออย่างซื่อสัตย์

จื่อหนูความหวังไว้ได้ยินเด็กน้อยถึงจื่อ พูด หัวใจของเธอก็หล่นถึงเบื้องสุด

เธอรู้ความสามารถวิเคราะห์ของฉิงฉิงไม่ทางผิดเพี้ยนแน่นอน

เช่นนั้น ลูกชายของเธอ เจ้าชาย….

“ใช่ค่ะ พูดแบบแหละถึงจื่อรีบพยักหน้า

เพิ่งเหมียวเหมียวตัวแข็งทื่อ ขยับได้ และวินาทีจู่เธอ

“เป็นอย่างจริงถึงหลินย่างครึ่งค่อนวันจึงจะสติกลับมา

สิ่งที่ท่านใส่ใจที่สุดคือหลานชายของแต่งภรรยาได้ หรือไม่

“ถามเรื่องนี้ฉิงฉิงจะดีกว่า? ถามเป็นยังไงแน่”ว่า ท่านถังสงบมากที่สุด หนึ่ง อาจฟังบางผิดความหมาย

“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ ถามฉิงฉิงดูเพิ่งเหมียวเหมียวสติมา รีบ ลุกขึ้น นั้นเอามือถือ โทรหาเงินรั่วนิ่ง
ทว่าไม่มีคนรับสายเบอร์ของเงินถั่วลิง เพิ่งเหมียวเหมียว โทร ติดต่อกันหลายครั้ง ปลายสายก็ไร้การตอบรับ

เพิ่งเหมียวเหมียวรู้สึกร้อนใจ บัดนี้เธอร้อนรุ่มประหนึ่งมดใน หม้อเดือด กระเทือนเท้าไม่หยุด เดินวนเป็นรูปวงกลมตลอด

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง เป็นลั่วถึงก็รู้สึกร้อนรน มือถือของเธอมีสาย เรียกเข้าหนแล้วหนเล่า แต่เธอก็ไม่อาจรับสายได้ เพราะเชื่อ

เฉินไม่ให้เธอรับ

“เยซือเฉิน มือถือของฉัน มือถือของฉัน”เงิน วฉงพยายาม ผลักผู้ชายที่ทาบทับร่างกายเธอออก

มือถือดังติดต่อกันหลายครั้งแล้ว คนโทรต้องมีเรื่องเร่งด่วน เป็นแน่

ทว่าไร้ประโยชน์อย่างเห็นได้ชัด ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด เวลานี้ เกรงว่าฟ้าพังทลาย คุณชายสามเก็ไม่แยแส ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงสายเรียกเข้าเลย

คุณชายสามเย่เห็นเธอสนใจเรื่องอื่นพลันแสดงความไม่พอใจ ออกมา เขาจงใจใช้แรงหนักขึ้น

เงินถั่วงอดร้องด้วยความตกใจไม่ได้ จากนั้นเธอก็กัดไหล่

ของเขาแรงๆ

“ทำไม? ฉิ่งฉิงไม่รับสายเหรอ? “ท่านย่าถังเห็นเพิ่งเหมียว เหมียวโทรติดต่อกันหลายครั้งแต่ก็ไม่มีคนรับสาย ทำให้ยิ่งเป็น กังวลมากขึ้น
“ค่ะ โทรติดแต่ไม่มีคนรับสายค่ะ จึงจึงไม่เคยเป็นแบบนี้มา ก่อนเลยค่ะ? “เพิ่งเหมียวเหมียวขมวดคิ้วแน่นเป็นปม เผยความ กังวลบนใบหน้าหลายส่วน : “เกิดเรื่องขึ้นหรือเปล่า?

“ไม่หรอก ไม่หรอก ฉิงฉิงอยากจะฉลาดอย่างนั้น ไม่เกิดเรื่อง อะไรขึ้นหรอก” ท่านย่าถังรีบปฏิเสธคำพูดของเธอ

ท่านย่าถังคิดดูแล้ว จู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่ใช่ว่าฉิงฉิงเดาถูก ว่าหนูโทรไปถามเรื่องถังหลิน เพราะฉิงฉิงไม่สะดวกตอบก็เลยไม่ รับสายหรือเปล่า?

“จริง? เป็นอย่างนี้จริงๆหรือคะ? “เพิ่งเหมียวเหมียวได้ยินคำ พูดของท่านย่าถัง พลางรู้สึกช็อกอีกครั้ง ถ้าฉิงฉิงเป็นอย่างที่ตั้ง สมมุติฐานจริงๆ เรื่องของถังหลินก็คงเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วล่ะ

“พวกคุณเดาอะไรไปเรื่อย? ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉิ่งฉิงก็

ไม่มีทางไม่รับสายเพราะเรื่องนี้หรอก คาดว่ามือถือไม่ได้อยู่ใกล้

ฉิงฉิง

หรือกำลังยุ่งอยู่ เลยรับสายไม่สะดวก………

ไม่ชมไม่ได้ว่าท่านถังพูดแม่นมาก!! เวลานี้เป็นลั่วนิ่งยุ่งจนไม่อาจรับสายได้จริงๆ

“หนูก็ไม่ต้องโทรแล้ว รอให้ฉิงฉิงมีเวลาเมื่อไหร่ เห็นแล้วก็คง โทรกลับมาเอง”ท่านปู่ถังเสริมอีกหนึ่งประโยค ไม่ชมไม่ได้แล้ว ว่าท่านปู่ถังนั้นมีญาณคาดเดาเหตุการณ์

ถึงแม้ตอนนี้เพิ่งเหมียวเหมียวรีบร้อนอยากได้ความจริง แต่ฝั่งเงินลั่วจึงไม่รับสาย เธอก็จนปัญญา

“หรือว่าคุณ โทรถามถึงหลิน………ท่านย่างก็รู้สึกร้อนใจ

เธอร้อนใจกว่าเพิ่งเหมียวเหมียว เพราะมันเกี่ยวพันไปถึง บั้นปลายชีวิตของหลานชายท่านด้วย

“ตอนนี้ยังหลินน่าจะยังสืบไม่กระจ่าง ถ้ารู้ความจริงแล้วคง

ต้องมีข่าวส่งมาแน่ๆ ท่าน ถังตัดบทท่านย่าง

“เรื่องยังไม่แน่ชัดเลย พวกคุณอย่ากังวลไปเลย เรื่องก็ไม่เลว ร้ายอย่าที่พวกคุณคิดหรอก”ท่านถังเป็นคนมองโลกในแง่ดี เสมอ ทำใจได้กับทุกเรื่องราว

“เรื่องนี้ยังเลวร้ายไม่พออีกหรือ? ถ้าถังหลินของพวกเราทำ เจ้าชายอย่างนั้นจริงๆ เรื่องนี้………ย่างสรรหาคำบรรยาย เรื่องนี้ไม่ได้ในชั่วขณะนั้น สรุปก็คือรุนแรงมาก รุนแรงมากๆ

“ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร เชื่อว่าถังหลินก็ต้องจัดการได้อยู่แล้ว” ท่านถังเชื่อมั่นในความสามารถของหลายชายมาก

ยามนี้ถังหลินอยู่ในโรงแรมถั่วซิน

ผลตรวจที่จินเหว่ยให้เขา เขาไม่เชื่อเลย เขาเชื่อว่าตัวเองทาย ไม่ผิด

แน่นอนเขารู้ว่าผลตรวจที่จินเหว้ยลงมือทำกับมือไม่มีทาง คลาดเคลื่อนแน่นอน

เช่นนั้น ปัญหาอยู่ที่เส้นผม
ถังหลินหรี่ตาขึ้น เขาลุกขึ้นเดินออกจากห้องกะทันหัน จากนั้น ก็ตรงไปยังหน้าประตูห้องเจ้าชายน้อย พลางเคาะประตูแรงๆ

“ใคร? “คลายสเตย์รัดหน้าอกออก ไม่ง่ายเลยกว่าหลินเบี้ย จะได้ปล่อยส่วนอวบอิ่ม ให้ผ่อนคลาย แต่ก็ต้องได้ยินเสียงเคาะ ประตู

ทำให้ตะลึงเล็กน้อย

“เปิดประตู”เสียงของถังหลินสั่นและเย็นเยียบ แผ่ความน่า เกรงขามที่ทำให้คนไม่อาจปฏิเสธได้ “หลินเป้ย ให้เวลาคุณ เปิดประตูห้าวินาที รีบเปิดประตูเลย ไม่งั้น…….

หลินเป้ยได้ยินเสียงถังหลินก็ตกใจ เมื่อได้ยินสิ่งที่ถังหลินพูดก็ ยิ่งตกใจจนต้องแอบถอนหายใจ

น้ำเสียง ในยามนี้ของถังหลินเป็นการกรีธาทัพมาถามโทษชัดๆ

เธอไม่หวาดหวั่นกับการกรีธาทัพมาถามโทษของถังหลิน แต่ เธอกลัวถังหลินจะพบสิ่งผิดปกติ เธอคาดไม่ถึงว่าถังหลินจะมา หาเร็วอย่างนี้

เมื่อครู่เธอดึงสเตย์รัดหน้าอกออกแล้ว อยากพันใหม่อีกรอบ ปกติเธอต้องใช้เวลาประมาณห้านาทีถึงจะพ้นเสร็จโดยไม่เผย พิรุธ แล้วห้าวินาทีนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย