บทที่ 809 ผลตรวจDNAคือหลักฐานที่ดีที่สุด (6)

หลังจากผ่านไปยี่สิบนาที ในที่สุดเกมของหลินเป้ยก็จบแล้ว เขาลุกขึ้น ในตอนที่เห็นทั้งสองยืนอยู่ แววตาของเขาเปล่ง ประกายขึ้นทันที มองไปทางทั้งสามด้วยความสงสัย “พวกคุณ ยืนอยู่ที่นี่ทำไม?”

หยวนจูนหลิน “

เจ้าชายใหญ่ “.………….

ถังหลิน “

ทุกคนต่างก็ยืนรอเธอเล่นเกมให้จบอยู่ที่นี่ เขากลับไม่รู้เรื่อง

อะไรเลย?

เกมนี้น่าหลงใหลขนาดไหนเนี่ย?

เขาเป็นถึงเข้าชายของประเทศ ในสถานการณ์ที่พูดคุย ระหว่างสองประเทศ เขากลับเอาแต่เล่นเกม

เจ้าชายเล็กคนนี้ขี้เล่นเกินไปแล้วจริงๆ ไม่เป็นรูปเป็นทรงเลย?

ดูเหมือนว่าเจ้าชายเล็กคนนี้จะเหมือนกับที่เขาลือกันเลย นิสัย ขี้เล่น ไม่ชอบเรียน ใจอ่อนไม่กล้าทำอะไร ไม่มีความเห็นใดๆ

ถังหลินมองดูเขา ในแววตาที่ลึกซึ้งมีสิ่งที่คาดเดาไม่ออกแฝง

เจ้าชายใหญ่ไม่ได้พูดอะไร แน่นอนว่าทุกคนก็ไม่พูดอะไรมากหลังจากที่หยวนจนหลินจากไปแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็ขึ้นตึกไป

ตลอดทาง หลินเป้ยตามอยู่หลังของเจ้าชายใหญ่ ก้มหน้า ตลอดเวลา เหมือนเป็นเด็กดีมาก

แววตาคู่หนึ่งของเขาจ้องอยู่แต่ข้างล่างเท้า ไม่ได้มองไปทาง อื่น แน่นอนว่าไม่ได้มองไปทางถังหลินเลย

ที่มุมปากของถังหลินได้แอบยิ้มอย่างเย็นชาไป เขาจะลองดูว่า หลินเป้ยจะสามารถเสแสร้งได้ถึงเมื่อไหร่?

หลินเป้ยเข้าไปในห้อง วินาทีที่ปิดประตูลงบนใบหน้าของเธอ ได้เผยรอยยิ้มอ่อนๆ ลง

เมื่อตอนที่ทานข้าว เขาเห็นถึงหลินไปรับโทรศัพท์แล้ว เธอ เหมือนจะเดาออกแล้วว่าถังหลินไปรับโทรศัพท์อะไร คิดว่าผล ตรวจน่าจะออกมาแล้ว

ในเมื่อผลตรวจออกมาแล้ว หลักฐานใหญ่โตขนาดนั้นอยู่ข้าง หน้า ถึงแม้ถังหลินจะสงสัยเขาอีกก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

ไม่ผิด ผมเส้นนั้นไม่ใช่ของเขา แต่เป็นผมที่เขาดึงมาจากเจ้า หน้าที่ตำรวจในตอนเช้าที่เข้ากลับห้อง

เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นผมค่อนข้างยาว ยาวกว่าเธอ เธอยัง เลือกเส้นที่ดูเหมือนคล้ายๆ เธอเป็นพิเศษอีกด้วย จากนั้น เขายัง ดึงผมของตัวเองไปเส้นหนึ่ง เทียบกันแล้ว จากนั้นก็ตัดออกไป

ตอนเช้า เขาตั้งใจแกล้งป่วยไม่ลงไป ไม่ใช่เพราะจะหลบถัง หลิน แต่เพราะตั้งใจล่อถังหลินขึ้นมา
เพราะว่าเขารู้ ถังหลินออกจากตัวตำรวจแล้วหน้าที่ที่สำคัญ ที่สุดก็คือสืบหาความจริงของคดี พูดตรงๆ หน่อย ก็คือหาคนที่ อยู่ในห้องคืนนั้นให้เจอ

เขารู้ว่าเรื่องหลักในวันนี้ไม่ได้สำคัญมาก เขาสามารถไม่ไปได้ แน่นอนว่าถังหลินก็ไม่ไปได้

ตามความสัมพันธ์ของหยวนจนหลินและถังหลินแล้ว หากเขา ป่วยแล้วอยู่ที่โรงแรมต่อ หยวนจนหลินต้องใช้โอกาสนี้ให้ถึง หลินอยู่ต่อที่โรงแรม จะได้ตรวจคดีได้ง่าย

เขาจึงคำนวณจุดนี้ไว้ เขาก็คิดแล้วว่า ในเมื่อหยวนจนหลินให้ ถังหลินอยู่ในโรงแรมต่อข้ออ้างก็คือดูแลเขางั้นถังหลินก็ต้องมา ที่ห้องของเขา ดังนั้น ก่อนที่ถังหลินจะมาเข้ามาในห้องของเขา เขาจึงนำ

เส้นผมของเจ้าหน้าที่ตำรวจท่านั้นดึงลงมาแล้วใส่ไว้บนหมอน

หลังจากทำเรื่องทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เขาก็รอถังหลินอยู่ที่ ห้อง ทั้งหมดต่างก็อยู่ในความคิดของเขา ผ่านไปไม่นานถึงหลิน ก็มาแล้ว

หลังจากที่ถังหลินเข้ามาในห้องแล้ว เขาตั้งใจทำเรื่องบาง อย่างให้ถังหลินสงสัย

เพราะว่าเขารู้ มีแต่ให้ถังหลินสงสัยเขา จึงจะคิดหาวิธีตรวจ สอบคดี อย่างนั้นผมที่เขาวางอยู่บนหมอนจึงจะมีประโยชน์ เพราะว่านั่นเป็นการตรวจที่ตรงที่สุด
ตอนที่ถังหลินเปิดผ้าห่มของเธอออก เขามองเห็นแววตาที่ สงสัยในดวงตาของเธอ จึงตั้งใจเข้าไปในห้องน้ำ

ตอนที่เขาออกมา ก็เห็นว่าผมที่อยู่หมอนของเขาหายไปแล้ว วินาทีนั้นเขาก็รู้แล้วว่าแผนการของเขาสำเร็จแล้ว

แต่ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องเวลาต่อมาก็ไม่ได้อยู่ในความคิด ของเขาแล้ว เขาคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะร้ายกาจขนาดนั้น จะหน้า ด้านขนาดนั้น จะบ้าบอขนาดนั้น

หลินเป้ยกัดฟันแน่น ความแค้นครั้งนี้เขาจะจำไว้ แล้วค่อยๆ คิดกับถังหลินทีหลัง

คนดีจะแก้แค้น สิบปีก็ไม่สาย สองสามวันนี้ เขายังต้อง ระมัดระวังหน่อย

หลินเป้ยล็อกประตูในทางกลับ เข้าไปในห้องน้ำ แล้วล็อก ประตูห้องน้ำด้วย จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้า เผยผ้าที่รัดแน่นข้างใน ออกมา

เธอรู้ตั้งนานแล้วว่าจะต้องทำให้ถังหลินเกิดความสงสัย

แน่นอน

แต่ว่า โชคดีที่ผลการตรวจออกมาแล้ว ผลแบบนั้น จะต้อง ทำให้ความสงสัยของถังหลินหายไปแน่นอน ต่อมาสองสามวันนี้ ก็ต้องพึ่งการแสดงที่สมบูรณ์แบบของเธอแล้ว

แต่ว่า พี่ชายใหญ่ตอบตกลงเชื่อเฉินแล้ว จะรอให้ถึงหลินหา คนที่อยู่ในคืนนั้นให้เจอก่อนพวกเขาจึงจะกลับไป ดังนั้น เรื่องนี้ก็ซับซ้อนเล็กน้อย เริ่มยากแล้ว…….

เธอจำเป็นต้องหาวิธีที่ไม่มีช่องโหว่ แล้วก็ปกปิดทุกคนไป…….. อีกฝั่งหนึ่ง หลังจากที่เงินถั่วนิ่งออกมาจากสำนักอัยการแล้ว ก็ โทรสายหามู่หรงตัวหยางอีกครั้ง

โทรศัพท์ดังไปครึ่งเสียง มู่หรงตัวหยางก็รับแล้ว เห็นได้อย่าง ชัดเจนเลยว่าทรงตัวหยางรับโทรศัพท์ตลอดเวลา น่าจะกำลัง รอข่าวจากเธออยู่

“ฉันรู้สึกว่าการเดาของฉันน่าจะถูกต้อง เป็นลั่วนิ่งสูดหายใจ ลีก เธอนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่ทรงตัวหยางพูดเกี่ยวกับ สถานการณ์ขององค์กรโกสต์ซิตี้ ขณะนี้ เสียงของเธอมีความตื่น เต้นหมดเลย

“ฉิงฉิง เธอ เธอ เธอแน่ใจว่าไม่ได้ทำผิด?” ทางนั้น มู่หรงตัว หยางตื่นเต้นกว่าเธออย่างเห็นได้ชัดเจน ยิ่งเป็นห่วงกว่า มู่หรง ตัวหยางในขณะนี้คำพูดก็ติดขัดไปแล้ว

“ฉันยังไม่สามารถแน่ใจทั้งหมดได้ จะต้องทำการตรวจสอบ อีกขั้น” เป็นลั่วจึงค่อยๆ หรี่ตาขึ้น ที่จริงนี่เป็นเพียงการคาดเดา อย่างหนึ่งของเธอ ยังไม่มีหลักฐานอะไร

ขณะนี้ เป็นลั่วนิงเองก็หวังว่าจะไม่ใช่เรื่องจริง

“แล้วเธอจะตรวจสอบยังไง? เธอต้องรู้แล้วว่า นั่นเป็นคนของ องค์กรโกสต์ซิตี้ หากการคาดเดาของเธอเป็นสิ่งที่ผิด ไม่แน่ อาจ จะไปเป็นโทษเขา ผลที่ตามมายากที่จะคิดจริงๆ” เสียงของมู่หรงตัวหยางในตอนนี้กลับมีความสั่นอ่อนๆ อยู่