บทที่ 739 ถังจื่อ โม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู(5)

อย่าว่าแต่โทรกลับเลย แม้แต่ข้อความเชื่อเงินก็ไม่ส่งกลับมา

หากไม่เป็นเพราะหลังจากที่เขาส่งรูปถ่ายไปให้กับชายหนุ่ม แล้ว เย่ซื้อเฉินก็โทรมาหาแม่ของเขาทันทีแล้วละก็ เขาคงคิดว่า ตัวเขาเองนั้นส่งรูปไปให้ผิดคนเป็นแน่

ปฏิกิริยาของเอเฉินนั้นยังปกติอยู่ไหม ? สำหรับถังจื่อไม่ แล้วนั้นคิดว่ามันผิดปกติเป็นอย่างมาก

แน่นอนว่า เด็กน้อยถึงจื่อไม่รู้ดีว่า เยซื้อเฉินโทรเข้าเบอร์ แม่แล้วแม่ไม่รับสาย ยังไงก็ต้องหาวิธีตามหาจนเจอเป็นแน่

งั้น เขาก็จะรออยู่ที่นี่ รอดูละครที่พร้อมจะเริ่มฉายมันแล้ว กัน!!

ในตอนนี้เป็นชั่วนิ่งเองอ่านแฟ้มคดีจบแล้ว คดีนี้ค่อนข้างซับ ซ้อน เขาเองก็ไม่สามารถที่จะหาเบาะแสเชื่อมโยงทั้งหมด ได้ใน ทันที

“ดูจบแล้ว? “หยวนจนหลินมองมายังเธอ ดวงตาเต็มไปด้วย ความประหลาดใจ เธอใช้เวลาดูเอกสารเร็วขนาดนั้นเชียว ?

“ค่ะ ดูจบแล้ว แต่ว่ายังต้องการข้อมูลบางอย่างเพิ่มเติมนะ คะ”เวินลิ่วฉิงละเอียดรอบคอบในการทำงาน ไม่เคยสะเพร่ามัน เลยแม้แต่น้อย
“คุณต้องการข้อมูลอะไรเพิ่มเติมครับ ? ผมจะได้ให้คนส่งมา ให้ “หยวนจนหลิน ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว ชัดเจนว่า ไม่ ต้องการให้เธอจากไปในตอนนี้

“ได้ค่ะ”เป็นลั่วนิ่งนิ่งอึ้งไป แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอบอกข้อมูลที่ เธอต้องการเพิ่มเติมออกไป เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จัดการ แก้ไขให้เสร็จโดยเร็ว เรื่องนี้ก็จะยิ่งจบได้เร็วขึ้น

หยวนจนหลินจดบันทึกลงไป ทีละเรื่องอย่างจริงจัง แล้วส่งต่อ ไปให้กับลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างๆ ให้พวกเขาไปหาข้อมูลที่เป็นถั่วนิ่ง ต้องการเพิ่มเติมมา

“จ๋อโม่ หนูมานี้ได้ยังไง? ” เป็นถั่วนิ่งเพิ่งจะได้มองไปยังถังจื่อ โม่ มองดูถึงจื่อ โม่ที่เล่นชนอยู่กับมือถือ และดูเหมือนเริ่มมี อาการไม่พอใจ และเมื่อขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

เงินถั่วนิ่งคิดว่าถังจื่อไม่ยังเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง ปล่อยให้ นั่งรอไปแบบนี้ เป็นลั่วนิ่งเองก็อดสงสารไม่ได้

“คนขับเสี่ยวหลวส่งผมมาครับ”ถังจื่อไม่กำลังคิดถึงเรื่องของ เยซื้อเฉิน เมื่อได้ยินที่เป็นลั่วจึงถาม ก็ตอบกลับไปโดยไม่รู้ตัว

“ถ้าอย่างนั้นก็ให้คนขับเสี่ยวหลิวพาหนูกลับไปก่อนนะ ธุระ ของแม่ยังต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย” เป็นเพราะคนขับเสี่ยวหลิวที่ พาเขามา เงินถั่วนิงเองก็ไม่กังวลอะไรมากนัก

“แม่…แม่บุญธรรมครับ ผมอยากจะอยู่ที่นี่ด้วย”ถังจื่อ โม่ ปฏิเสธทันที เขาเตรียมการวางแผนไว้แล้ว ยังไม่เห็นผลลัพธ์ เลย จะกลับไปง่ายๆแบบนี้ได้อย่างไรกัน
“แม่อาจจะยังต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่ๆ เป็นเด็กดีนะ กลับไปก่อน”เงิน วฉิงไม่อยากให้ถึงจื่อไม่นั่งรอเธออยู่แบบนี้ และเธอเองก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าธุระนี้จะเสร็จ

“หรือไม่ ผมให้คนพาเขาไปเดินเล่นรอบๆนี้ก็ได้นะครับ คลับ เฮาส์ที่นี่มีที่สนุกให้เล่นอยู่มากมายเลยนะครับ” ดวงตาของ หยวนจนหลินเป็นประกายขึ้นมาทันที เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ ระหว่างเด็กน้อยกับคุณถังนั้นใกล้ชิดสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

ความสัมพันธ์ของแม่บุญธรรมกับลูกบุญธรรมจะสนิทสนมกัน ได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ?

“ไม่เป็นไรค่ะ ให้คนขับรถพาเขากลับไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวคน ที่บ้านจะเป็นกังวลเปล่าๆ ” เป็นลั่วนิ่งเดาว่าที่ถังจื่อไม่ตามมานั้น คนที่บ้านคงไม่มีใครรู้เรื่องเป็นแน่ หากที่บ้านรู้ว่าถึงชื่อไม่ หายตัวไป เรื่องคงจะวุ่นวาย ใหญ่โตแน่ๆ

“ก็ได้ครับ งั้นผมจะกลับไปก่อนถังจื่อ โมเบะปาก ในเมื่อ เรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว เขาก็คงต้องกลับไปก่อน

ไม่ เขาจะไม่กลับไปในสภาพแบบนี้แน่นอนหากแม่เขาไม่ ยอมให้เขาอยู่ต่อ งั้นเขาออกไปรอเยซื้อเฉินด้านนอกก็ได้

เขามีโทรศัพท์ หากที่บ้านหาเขาไม่เจอ ยังไงก็ต้องโทรหา เขาก่อนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นนี่ไม่ใช่ปัญหาอย่างแน่นอน

“เดี๋ยวแม่ไปส่งที่รถ “เป็นลั่วจึงไม่ค่อยวางใจเท่าไรนัก เธอรู้ จักถังจื่อไม่เป็นอย่างดี หากถังจื่อ โม่แอบตามเธอมาได้ขนาดนี้ คงไม่ยินยอมที่จะกลับไปง่ายๆเป็นแน่
ดวงตาของถังจื่อไม่กะพริบปริบๆ ถูกแม่ของเขาอ่านเกมออก

จนได้

แม้ว่าถังจื่อ โม่จะไม่เต็มใจเท่าไรนักแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะขัดคำ สั่งของเงินลั่วฉิง

หยวนจุนหลินมองหญิงสาว มุมปากยกยิ้มขึ้น อยากจะเอ่ย

พูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เก็บมันเอาไว้ก่อนดีกว่า

เงิน วฉิงพาถังจื่อไม่ลงไปยังชั้นล่าง เธอไม่ได้พาเด็กน้อยไป หาเสี่ยวหลิว แต่กลับพาไปที่รถของลุงหลีแทน

“ลุงหลี่ คุณส่งเขากลับไปก่อน”เป็นลั่วนิ่งเปิดประตูออก แล้ว ดันให้ถังอโม่ขึ้นไปบนรถ

ให้ลุงหลไปส่งถึงอโม่ เธอจะสบายใจมากกว่า

“นายน้อยมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ ? “ลุงหล่อึ้งไปทันที แต่พอ เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ก็พอจะเดาได้

พอถึงจื่อ โม่ขึ้นรถไปแล้ว เป็นลั่วนิ่งก็ไม่ได้เดินจากไปทันที แต่รอให้รถของลุงหลี่แล่นออกไปก่อน เธอถึงได้หันหลัง แล้วก ลับไปที่คลับเฮาส์

บนรถ ใบหน้าของถังจื่อไม่หมองลงไปเล็กน้อย เดิมที่เขาคิด

ว่า แม่ของเขาจะให้คนขับเสี่ยวหลิวพาเขากลับไป หากเป็นเช่น

นั้น เขาก็ยังกลับมาได้อีก เพราะการพูดโน้มน้าวเสี่ยวหลิวนั้น ยังเป็นเรื่องง่ายอยู่มาก

แต่คนตรงหน้าเขาคือลุงหลี่ถังซื้อไม่รู้สึกยากขึ้นอยู่มาก แต่ว่า เขาไม่ยอมแพ้แน่นอน

ถังจื่อไม่ก้มศีรษะลง เพียงครู่เดียว น้ำตาก็ไหลเป็นทาง แน่นอนว่า เขายังส่งเสียงพูดออกมาด้วย

เมื่อลุงหลี่ได้ยินเสียง ก็หันหลังกลับมามองทันที และพอเห็น คุณชายน้อยก้มหน้า และกำลังร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้น ก็ตกใจ

ขึ้นมาทันที : “คุณชายน้อย เป็นอะไรไปครับ ? ”

“แม่ผม แม่รังเกียจผมใช่ไหมครับ เธอไม่ต้องการผม เธอมา ออกเดต เลยรังเกียจผม ไม่อยากให้ผมอยู่คอยขวางเลยต้อง รีบส่งผมกลับบ้านไปก่อน

ถังจื่อ ไม่รู้ดีว่าเป็นถั่วนิ่งมาที่คลับเฮาส์นี้เพื่อพูดคุยเรื่องงาน แต่ตอนนี้เขาจำต้องพูดมันไปอย่างนั้น

“คุณชายน้อย ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ คุณหนูใหญ่จะ รังเกียจคุณได้ยังไงกันละ………ที่เห็นน้ำตาเศร้าเสียใจของ เด็กน้อยถัง อโม่ ก็อดที่จะสงสารไม่ได้

“แม่เกลียดผม ไม่อย่างนั้น เธอจะรีบให้ผมกลับบ้านไปทำไม เพราะเธอรังเกียจผม กลัวว่าผมจะขัดขวางการเดทของเธอ” ถัง จื่อไม่ที่ยิ่งร้องก็เศร้า และยิ่งร้องก็ยิ่งเสียใจมากขึ้นไป จากนั้น ก็สะอึกสะอื้น สร้างความทุกข์ใจให้กับผู้พบเห็นยิ่งนัก

“คุณชายน้อย หยุดร้องไห้เถอะนะครับ” ลุงหลี่ที่เห็นสภาพ ของถังอโม่ หัวใจก็แทบสลาย เห็นสภาพของเด็กน้อยแล้วก็ คงจะเสียใจมาก
“ลุงหลี่ ผมอยากไปหาแม่ พาผมกลับไปนะครับ “ถังจื้อ โม สะอื้นไห้ในที่สุดก็พูดจุดประสงค์ของตัวเองออกไป

“แต่ คุณหนูใหญ่ให้ผมส่งคุณกลับไปนะครับ ” ลุงหลี่ลังเลเล็ก น้อย คำสั่งของคุณหนูใหญ่ เขาไม่ทำตามไม่ได้

“ผมไม่เข้าไปก็ได้ ผมจะรอแม่อยู่ด้านนอก” ตั้งชื่อไม่เห็น ท่าทีลังเลบนใบหน้าของลุงหลี่ ก็พูดเสริมออกไปอีกว่า : “ลุง หลี่ ผมจะรอแม่อยู่กับลุงข้างนอกนี่แหละ ”

“โอ้ งั้นก็เอาตามนั้นแล้วกัน”ลุงหลี่คิดว่าความคิดนี้ก็ไม่เลว เหมือนกัน ไม่รบกวนคุณหนูใหญ่ คุณชายน้อยเองก็จะได้ไม่ ต้องเศร้าเสียใจอีกด้วย

พอคิดได้อย่างนั้นลุงหลีก็เลี้ยวหัวรถกลับไปยังเส้นทางเดิม ทันที

เมื่อถึงจื่อ โม่บรรลุจุดประสงค์แล้ว น้ำตาของเขาก็หยุดไหล ทันที น้ำตาของเขาเหมือนกับก๊อกน้ำ บทจะเปิดก็ไหลออกมา และพอปิดก็แห้งเหือดไปเปิดปิดมันได้อย่างเป็นธรรมชาติ !!

กลับมายังที่คลับเฮ้าส์อีกครั้ง ริมฝีปากของถังจื่อ โม่เผยรอย ยิ้มออกมาอย่างชัดเจน ไม่มีอาการเศร้าเสียใจแต่อย่างใดอีก

เขารอเยซือเฉินในสภาพแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน !!