บทที่ 733 การลงมือปฏิบัติของคุณชายสามเย่ (2)

คุณชายสามเบ่บอกเธอว่าหลังครึ่งชั่วโมงแล้วให้ลงมากินอาหาร ได้

แล้วอาหารนี้มันกินได้จริงเหรอ? มองด้วยสายตาก็รู้ว่ากินไม่ ได้แน่นอน เงินล้วจึงคิดว่าหากกินสิ่งนั้นเข้าไปจริงๆ เธอคงต้อง ตายเพราะอาหารเป็นพิษแน่

ดูจากสถานการณ์แล้ว หากเธอมาช้ากว่านี้ คุณชายสามเ คงได้ระเบิดครัวนี้ทิ้งเป็นแน่ ?

ริมฝีปากของเงินถั่วนิ่งกระตุกอย่างแรง หากเธอหนีออกไป ตอนนี้ยังทันไหม ?

พอคุณชายสามเย่ได้ยินเสียงดัง ก็หันไปมอง

เมื่อเป็นถั่วนิ่งเห็นเขาในสภาพนี้ ริมฝีปากก็กระตุกอย่าง รุนแรงขึ้นอีกครั้ง

คุณชายสามแย่ในตอนนี้ ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสี ดำ ผมเผ้ายุ่งเหยิงอย่างเห็นได้ชัด ชุดนอนที่สวนใส่ มีคราบ เลอะอยู่เต็มไปหมด ไม่รู้ว่ามันเป็นคราบน้ำมัน หรืออะไร กระเด็นใส่

และ คุณชายสามเยู่ในตอนนี้ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่าง เห็นได้ชัด
แต่ การแสดงออกของคุณชายสามเย่นั้นช่างนิ่งสงบ และ เมื่อเห็นเงินถั่วนิ่งเขาก็ไม่ได้รู้สึกเอียงอายหรืออึดอัดแต่อย่างใด

“เหมือนมันจะไม่ประสบความสําเร็จเท่าที่ควร คุณชายสามเ มองไปยังเป็นลั่วถึง แล้วพูดอย่างสบายๆไปคำหนึ่ง

เงินถั่วจึงรู้สึกสำลักเข้ากับน้ำลายตัวเอง

เหมือนจะ ? ไม่สำเร็จ ?

นี่เรียกว่าเหมือนจะไม่ประสบความสำเร็จ ? !

มันควรจะเรียกว่าล้มเหลวไหม ?

“หรือไม่ คุณรออีกสักแปบ ผมจะทำมันให้ใหม่ “เห็นได้ชัดว่า คุณชายสามเยไม่รู้ตัวเอาเสียเลยว่าฝีมือการทำอาหารของเขา นั้นเข้าขั้นห่วยสุดๆ เขาคิดเพียงว่าการล้มเหลวในครั้งแรกนั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและไม่มีผลอะไรมากนัก

“โธ่…พอเป็นชั่วนิ่งได้ยินที่เขาพูด ก็ตกใจขึ้นมาทันที แค่ครั้งเดียวก็ขนาดนี้แล้ว หากให้เขาทำมันอีกครั้ง เธอคิด ไม่ออกจริงๆว่ามันจะมีสภาพยังไง

อีกทั้ง สภาพห้องครัวในตอนนี้คงไม่เป็นการดีแน่ที่จะให้เขา ทำมันอีกเป็นครั้งที่สอง ?

“เราออกไปกินข้างนอกกันดีกว่านะคะ”เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าเธอไม่ ควรทําลายความมั่นใจของคุณชายสามเย่ และไม่ควรจะ บั่นทอนเขาไปมากกว่านี้ จึงได้พูดเสริมไปว่า : “ฉันอยากออกไปกินข้างนอก ฉันอยากกินกุ้งค่ะ

หวังว่าที่บ้านคงไม่มีกุ้งหรอกนะ

เชื่อเงินมองไปยังผลงานที่เขาทำ และดูเหมือนจะเสียดาย มันอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงพยักหน้ารับ : “ก็ได้ครับ”

เงินลั่วฉิงสูดหายใจเข้า แล้วรีบดึงตัวคุณชายสามเย่ออกมา – “คุณขึ้นไปล้างตัวทำความสะอาด แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ”

เงินถั่วงอดไม่ได้ที่จะมองไปยังห้องครัวอีกครั้ง สภาพของ ห้องครัวในตอนนี้ คิดว่าคงต้องใช้เวลาอยู่พอสมควรเพื่อจะล้าง ทําความสะอาดมัน เธอตัดสินใจแล้ว ว่าต่อไปจะต้องให้ คุณชายสามเย่อยู่ให้ห่างจากห้องครัวเป็นดีที่สุด

ดูเหมือนว่า ถ้าเธออยากกินอาหารฝีมือคุณชายสามเย่ ชีวิต นี้เธอคงไม่มีหวังแล้ว

ในตอนที่เป็นลั่วจึงลงมายังชั้นล่างนั้นเธอได้แต่งตัว และ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

ดังนั้น เชื่อเงินที่หันกลับมา อยากจะกอดเธอ และหอมแก้ม เธอนั้น ก็เห็นหญิงสาวรีบเบี่ยงหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว สภาพของคุณชายสามเย่ในตอนนี้ เธอเองรู้สึกรังเกียจมันอยู่ ไม่น้อยเลยทีเดียว

เธอกลัวว่าเสื้อผ้าของเธอจะเปื้อน ถ้าหากเขาทำเสื้อผ้าเธอ สกปรก เธอจะต้องไปเปลี่ยนใหม่อีกรอบ และเธอต้องไปเปลี่ยนพร้อมกับเขา เธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น

เมื่อเยซือเงินเห็นเธอเบี่ยงหนีหลบเขาออกไป ก็ตะลึง ต้อง มองไปยังหญิงสาว “ฉิงฉิง นี่คุณรังเกียจผมเหรอ ? ”

ขณะที่คุณชายสามเพูดประโยคนี้ อาการของเขาแสดงออก ถึงความน้อยใจอยู่มาก เพราะเขาทุ่มเทและตั้งใจทำอาหารมื้อ นี้ให้เธออย่างเต็มที่ แม้ว่าอาหารที่ทำจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่เธอก็ไม่ควรรังเกียจเขาแบบนี้

“ไม่นะคะ ฉันไม่ได้รังเกียจคุณ”เงินถั่วนิ่งอึ้งไป แม้ว่าเธอจะ

รังเกียจเขาอยู่จริง แต่เธอก็พูดมันออกมาตรงๆแบบนั้นไม่ได้

เชื่อเงินไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองเธออยู่แบบนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด จึงได้รอการพิสูจน์จากเธอ

พิสูจน์ ? จะพิสูจน์มันยังไง ?

เงิน วฉิงถอนหายใจ ยืนนิ่งและไม่ได้ขยับ เห็นได้ชัดว่าเธอ ไม่อยากที่จะขยับเข้าไปหา

แต่ว่า เมื่อมองจ้องไปยังดวงตาที่น้อยใจของคุณชายสามเย่

เธอก็ไม่อาจทนดูมันได้

ทันใดนั้น เป็นถั่วนิ่งก็ถอยหลังไปอีกสองสามก้าว และห่าง เขามากขึ้นไปอีก จากนั้นหญิงสาวก็พูดขึ้นมาว่า : “เชื่อเงิน คุณลองไปส่องกระจกดูก่อนไหมคะ? ”

“ได้ ดี เงินลั่วถึง คุณรอเลย” พอได้ยินคำพูดของเธอ ดวงตาของคุณชายสามเก็หรี่ลงทันที หมายความของหญิงสาวบ่งบอกถึงความรังเกียจเขาอย่างเห็นได้ชัด และจงใจที่จะ ถอยห่างออกไปซะขนาดนั้น

ทำไมเขาถึงรู้สึกหมั่นไส้และอยากจะหยกเธอขึ้นมามากขนาด นั้นกัน !!

และแล้ว คุณชายสามแยก็เดินขึ้นชั้นบนไป พอขึ้นมาได้ ก็ เดินปรี่เข้าไปยังห้องน้ำ เห็นใบหน้าที่มีคราบเลอะเปรอะ เปื้อนเขาก็ตกตะลึง คราบพวกนี้มันมาอยู่บนใบหน้าของเขาได้ ยังไงกัน ?

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าบนใบหน้าของเขาจะมีคราบเลอะ

เปรอะเปื้อนอยู่ เธอก็ไม่เห็นจะต้องรังเกียจเขาถึงเพียงนี้ก็ได้ ไหม

เธอชอบเขาที่ตัวตนของเขา ? หรือชอบที่หน้าตาของเขากันแน่

?

แน่นอนว่า เมื่อคุณชายสามเยลงมาที่ชั้นล่างอีกครั้ง ความ สมบูรณ์แบบที่ไร้ที่ติของเขาก็กลับคืนมา

เงินถั่วนิ่งมองไปยังชายหนุ่ม ริมฝีปากยกยิ้มขึ้น และรอยยิ้ม สดใสก็ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเธอ

คุณชายสามเล่มองเธอไปแวบหนึ่ง แววตาบ่งบอกถึงความ ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด และชัดว่ายังคงเคืองโกรธกับเรื่องเมื่อ ครูอยู่

เงินถั่วนิ่งถึงกับตะลึงงัน โอ้โห ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น้อยใจจัง ?

ไม่ใช่แค่ขี้น้อยใจ แต่ยังทำตัวเป็นเด็กอีกด้วย!

คุณชายสามเย่เดินอยู่ข้างหน้า เป็นลั่วจึงเดินตามอยู่ข้างหลัง และไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเดินมาถึงที่ประตู คุณชายสามเก็หันกลับมาทันที เอื้อมมือไปแล้วดึงตัวเป็นชั่วนิ่งเข้ามากอด จากนั้นกดร่างเธอไป กับประตู แล้วจูบเธออย่างดูดดื่ม ผู้หญิงคนนี้ยั่วโมโหเขา และยังทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอช่างแน่จริงๆ !!

“หรือว่า เรายังไม่ออกไปกินข้าวกัน ในตอนนี้…”คุณชาย สามแยกร่างเธอไว้ ริมฝีปากของเขากดทับไปยังปากของเธอ คำพูดของชายหนุ่มในตอนนี้บ่งบอกเจตนารมณ์อย่างชัดเจน

“ไม่ค่ะ……”ร่างทั้งร่างของเงินถั่วนิ่งก็แข็งค้างไป ยืนยันหนัก แน่น เพราะตอนนี้เธอหิวมาก

คุณชายสามเย่ไม่ได้คลายมือออกแต่อย่างใด แต่เขาก็ไม่ได้ ทำอะไรที่รุนแรงมากไปกว่านั้น ทำเพียงใช้ริมฝีปากกดจูบไป บนริมฝีปากของเธอเบา ๆ

เงินถั่วนิ่งถอนหายใจ เธอฉลาดมากพอ ที่จะเข้าใจว่าคุณ ชายสามเย่หมายถึงอะไร

“ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ น้ำเสียงของเงินถั่วงอ่อน โยนอย่างเห็นได้ชัด
แต่ว่า คุณชายสามแยก็ยังคงไม่พอใจอยู่ดี และยังไม่ปล่อย เธอ ในเดี่ยวนั้น

“ที่รักค่ะ ฉันผิดไปแล้ว เราไปกินข้าวกันก่อน ดีไหมคะ?” เงินลั่วจึงหายใจเข้าลึกๆ เธอรู้ดีว่า หากเธอไม่ขอร้องอ้อนวอน ดูท่าแล้ววันนี้คงไม่ได้ออกไปข้างนอกเป็นแน่

“ผิดตรงไหน? “เชื่อเงินกระตุกริมฝีปาก เอาเข้าจริงแล้ว พอได้ยินที่เธอเรียกที่รักแบบนี้ หัวใจของเขาก็ฟูฟ่องขึ้นมาทันที

“ฉันไม่ควรรังเกียจคุณ……..เป็นวงรู้ว่าเขาโกรธเพราะเหตุนี้

เพราะฉะนั้น เธอจึงเอ่ยคำขอโทษไปอย่างจริงใจ!!

“นี่คุณหมายความว่าเมื่อคุณรังเกียจผมจริงๆงั้นเหรอ? “คุณ ชายสามเคิ้วกระตุก และจ้องมองไปยังดวงตาของเธอแล้วหรื ตาลง……

ขณะนั้นเอง ใบหน้าของคุณชายสามเก็มีกลิ่นอายของความ

เคืองโกรธปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน

เงินถั่วนิ่ง: “.….….…….

แล้ว นี่มันหมายความว่ายังไง ?

ไม่ว่าเธอจะช่างพูดช่างเจรจาและโน้มน้าวเก่งแค่ไหน ในตอน นี้เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

ว่ากันว่าผู้หญิงมักไม่มีเหตุผล แต่ตอนนี้เธอมองว่าเชื่อเงิน ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลมากกว่าผู้หญิงเป็นไหนๆ อย่างน้อยเมื่อ เทียบกับเธอแล้วก็เป็นหนักกว่ามาก