บทที่ 719 การตรวจดีเอ็นเอที่ทำให้เธอขวัญหนีดีฝ่อ (9)

เงินถั่วจึงรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนประเด็นกะทันหัน และยังเปลี่ยนแบบ ตะขิดตะขวงใจมาก เหมือนฝันเปลี่ยนถึงเรื่องเชื่อเงินอย่างไม่ ยินดีนัก

แต่เยโปเหวินถามอย่างนี้ทำให้เป็นลั่วจึงรู้สึกข์ เขาไม่ใส่ใจ เรื่องลูกชายของตัวเองเลยสักนิด

เขารู้อยู่เต็มอกว่าเธอคือเป็นลั่วถึง แต่ยังถามอย่างนี้อีก

เพราะเธอกับเยซื้อเฉินเคยแต่งงานกันมาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น ช่วงนี้เรื่องของเยซือเฉินอีกทึกจนเกือบรู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว

เป็นพ่อของเยซือเฉิน แต่กลับไม่ประสีประสาอะไรเลย?

“เยซือเฉินเป็นสามีเก่าของฉัน”เป็นลั่วนิ่งคิดแล้วก็เสริมอีก

หนึ่งประโยค แต่พวกเราจะแต่งงานกันอีก”

สำหรับเรื่องนี้ เป็นลั่วนิ่งไม่ต่อต้านอีก เธอรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ แน่นอนอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่เพราะมีลูกด้วยกันสองคนแล้ว สิ่ง สําคัญกว่าก็คือเธอมีใจต่อเยซื้อเฉินแล้ว

ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าตัวเองรักเย่ซื้อเฉินมากขนาดไหน แต่อย่าง น้อยตอนนี้เธอก็ไม่ต่อต้านที่จะแต่งงานกับเย่ซื้อเฉินแล้ว

“ไม่ ไม่ได้”อารมณ์ของเย่โป๋เหวินที่ไม่สงบอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่ง ตื่นเต้นมากขึ้น เป็นลั่วนิ่งพูดจบเขาก็ตะคอกใส่ทันที
ใช่แล้ว คำพูดนี้เขาใช้วิธีตะคอกออกมา เสียงเขาสูงขึ้น กะทันหัน ทําให้เงิน วฉิงสะดุ้งตกใจ

“ไม่ได้อะไร? “เป็นลั่วจึงมองเขาด้วยดวงตาหรี่ขึ้น หากเขาจะ ขัดขวางเธอกับเอเงิน เธอจะรู้สักขบขันมากๆเลย

คนที่ไม่เป็นห่วงเป็นใยลูกชายตัวเอง ไม่รู้เรื่องราวของลูกชาย ตัวเองสักนิด แล้วจะมีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่ายเรื่องนี้

“หนูกับซื้อเฉินอยู่ด้วยกันไม่ได้เยโป๊เหวินพูดคำนี้ในขณะที่ ถอนหายใจแรงๆ น้ำเสียงหนักแน่นเป็นพิเศษ

“คุณเย่ คุณยุ่งมากเกินไปแล้ว”มุมปากเป็นถั่วนิ่งยกขึ้น ใบหน้ามีความยิ้มเย็นหลายส่วน หากเขาเป็นพ่อที่ดี เธออาจไม่ พูดจากเช่นนี้แต่เขาไม่ใช่ สิ่งที่ควรยุ่งควรใส่ใจ เขาไม่เคยทำมา ก่อน ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของเธอกับเชื่อเงิน

เงินถั่วนิ่งไม่ได้ถามสาเหตุที่ขัดขวางเธอกับเยซื้อเฉินอยู่ด้วย

กันเลย

“ฉันรู้ หลายปีมานี้ฉันไม่เคยสนใจเรื่องของซื้อเฉินเลย ฉันไม่ ได้เป็นพ่อที่ดี ดังนั้นหนูคิดว่าฉันไม่มีคุณสมบัติยุ่งเรื่องพวกหนู เย่ไปเหวินเป็นคนฉลาด จึงเข้าใจความคิดของเธอ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่ได้ทำหน้าที่ของพ่อที่ดีเลย ซึ่ง ติดค้างเอเฉินไว้มากจริงๆ

เขาติดค้างเย่อเฉินมากมาย มากมาย…….

สิ่งที่เขาติดค้างเย่อเฉินไม่เพียงแต่ช่วงยี่สิบกว่าปีที่เย่ซือเฉินขาดพ่อคอยดูแล ยังรวมถึงภัยพิบัติทั้งหมด ในยี่สิบปีก่อนอีก ด้วย

เขาชดเชยไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะหนีปัญหา และเขาหนี

มายี่สิบปีแล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ยี่สิบปีให้หลังของวันนี้ เชื่อเงินจะเดิน

เคียงข้างเงินลั่วจิง

“พวกหนูอยู่ด้วยกันไม่ได้”ดวงตาเยโป๋เหวินกะพริบเบาๆ ตอน ที่มองไปยังเป็นลั่วถึง ดวงตาของเขามีอารมณ์ที่ซับซ้อนมากขึ้น

“ใช่เหรอ? “รอยยิ้มเย็นตรงมุมปากเป็นถั่วนิ่งเพิ่มขึ้นหลาย ส่วน”งั้นรบกวนคุณเยบอกสาเหตุด้วย

เธอรู้สึกแปลกใจมาก ทำไมเธอถึงอยู่กับเยซื้อเฉันไม่ได้? เธอกับเยซื้อเฉินอยู่ด้วยกันทำให้พวกเขาเสียหายตรงไหน? ตระกูลเย่ขัดขวางพวกเขาทีละคนสองคน

เยโปเหวินมองหน้าเธอ พลางถอนหายใจแรงๆ จากนั้นเอ่ย ปากพูดว่า “หนูไม่ใช่ลูกสาวของเงินจือฝาง

ตอนที่เยโป๋เหวินพูดคำนี้ น้ำเสียงหนักอึ้งเล็กน้อย แต่กลับมี ความดีใจเลือไว้ หรืออาจปนความรอคอยอย่างมีความหวัง หลายส่วนอีกด้วย

เงินลั่วฉิงตกใจ ตกใจขีดสุด ดวงตาทั้งคู่จับจ้องอยู่ที่เขา แวว ตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงหลายส่วน
เธอไม่ใช่ลูกสาวของเงินจือฝาง? ค่นี้หมายความว่า อย่างไร?

“หมายความว่ายังไง? “เป็นถั่วงหรี่ตาขึ้น ความเย็นเยียบ ใบหน้าเผยออกมาอย่างชัดเจน และยังเลือกลิ่นอายอันตรายไว้ หลายส่วนอย่างเลือนราง “คุณเย่ บางคำจะพูดพร่ำเพรื่อไม่ได้ เชียวนะ”

เงินถั่วนิ่งไม่เชื่อคำพูดของเขา ไม่เชื่อ

เธอคือเงินมั่วนิ่ง คือลูกสาวของเงินจือฝาง ตอนเธอกลับไปอยู่ ในบ้านตระกูลเงิน ได้ตรวจดีเอ็นเอกับคุณปู่เงินแล้ว เธอเชื่อว่า จะเป็นตัวปลอมไม่ได้

หากเธอไม่ใช่ลูกสาวของเงินจือฝาง คุณปู่เงินคงไม่รับเธอ กลับบ้านตระกูลเงินหรอก

“ฉันไม่ได้พูดพร่ำเพรื่ออยู่แล้ว”เยโปเหวินรู้ว่าเธอไม่เชื่อ เรื่อง

อย่างนี้ยากต่อการยอมรับในชั่ววูบจริงๆ

เดิมทีเขาก็คิดว่าจะเก็บซ่อนเรื่องนี้ตลอดไป แต่เขาคิดไม่ถึงว่า วันนี้กลับเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้

เขายิ่งคิดไม่ถึงว่าเธอกับเย่อเฉินจะ……..

เย่โป๋เหวินรู้ว่าเขาจำเป็นต้องอธิบายให้เธอเข้าใจ

“หนูไม่ใช่ถามฉันหรอกเหรอว่าทำไมตอนนั้นถึงไปหาแม่ของ หนู? “เย่โป๋เหวินกะพริบตาเบาๆ เขากำมือไว้แน่น ร่างกายสั่น เทาแบบควบคุมไม่ได้อีกครั้ง
บางเรื่องถูกเก็บซ่อนมาตั้งนาน แล้วจู่ๆ ก็มาเปิดเผย ทำให้เขา ทําตัวไม่ถูกเล็กน้อย

เงินลั่ว งมองหน้าเขา โดยไม่ได้พูด เธอเม้มปากเล็กน้อย เธอ อยากรู้ แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เธอก็รู้สึกลัวที่จะรู้ “ตอนนั้นแม่หนูติดต่อฉันเอง”เยโปเหวินแอบถอนหายใจ พูด

ต่อว่า”อันที่จริงก่อนหน้านั้น ฉันกับแม่ของหนูไม่ได้ติดต่อกันนาน

แล้ว วันนั้นแม่ของหนูติดต่อฉันกะทันหัน…….

เยโป้เหวินย้อนนึกถึงภาพวันวาน สองมือก็สั่นเทาอย่างเห็นได้ ชัด ตอนนั้น ตอนที่เธอติดต่อหาเขา จิตใจเขาสับสนและซับซ้อน มากซับซ้อนมาก

จากนั้นเขาไม่ได้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขารีบไปหาเธอ เลย

เงินถั่วนิ่งยังคงไม่พูดอะไร เธอรอ รอให้เขาพูดต่อ

“ฉันไปเจอหน้าแม่ของเธอ ตอนนั้นแม่เธอป่วยหนัก…..เยโป เหวินพูดถึงตรงนี้ก็หยุดชั่วครู่ น้ำเสียงหนักอึ้งอย่างเห็นได้ชัด “ฉันไม่รู้ว่าแม่ของเธอป่วย อีกทั้งยังป่วยหนักด้วย ฉันไม่รู้……

เงินถั่วนิ่งก็รู้จุดนี้ ตอนนั้นแม่เธอป่วยหนักจริงๆ

เห็นเยโปเหวินโทษตัวเองอย่างเจ็บปวด ดวงตาหรี่ของ เป็นลั่วถึงมีอารมณ์อื่นเพิ่มขึ้นหลายส่วน

เขาไม่รู้?
แล้วถ้าเขารู้จะทำยังไงได้? แล้วยังไง?

เธอรู้ว่าโรคของแม่นั้นรักษาไม่หาย เป็นโรคที่รักษาไม่หาย

“หรือ ตอนนั้นแม่ของหนูอาจจะรู้ว่าตัวเองมีเวลาไม่มาก เลย ติดต่อกับฉัน ซึ่งนั่นเป็นครั้งแรกที่เธอติดต่อหาฉันเอง ครั้งแรก เย่โป๋เหวินหลับตา ราวกับซ่อนเร้นอารมณ์ในแววตา แต่อารมณ์ บนสีหน้าเปิดเผยอย่างชัดเจน

“ทำไมแม่ของฉันถึงติดต่อคุณกะทันหัน? “เงินถั่วนิ่งไม่อยาก เห็นเขาจมปลักอยู่กับความทรงจำในอดีต เธอยิ่งอยากรู้คำตอบ

“ตอนนั้น แม่หนูขอร้องให้ฉันช่วยเธอหนึ่งเรื่อง”เย่ โป๋เหวิน ได้สติ พลางมองหน้าเป็นถั่วงอีกครั้ง เขาแอบถอนหายใจหนึ่ง ครั้ง