บทที่ 716 การตรวจดีเอ็นเอที่ทำให้เธอขวัญหนีดีฝ่อ (6)

เงินถั่วนิ่งก็พึ่งรู้เรื่องนี้ภายหลัง แต่เธอไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใครทั้ง สิ้น รวมไปถึงคุณปูเงินด้วย

ตลอดช่วงที่ผ่านมา เธอเห็นแก่หน้าคุณปู่ จึงไม่ได้ขับไล่ครอบ ครัวเงิน หยันออกไป “เป็นลั่วนิ่ง เธอมีสิทธิ์อะไร? “ยามนี้เป็นหยันไม่ได้ทำท่า

เอ้อระเหยลอยชายแล้ว ตอนนี้เขาร้อนใจจริงๆ อย่างเห็นได้ชัด

เรื่องผลประโยชน์ของเขาเท่านั้นที่จะทำให้เขาร้อนใจได้ ตอนนี้ในมือเป็นหยันไม่มีเงินเหลือแล้ว เงินก้อนสุดท้ายของ พวกเขาให้โจรลักพาตัวหมดแล้ว

เป็นหยันย้ายออกไปตอนนี้ ไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนเลย ยิ่งไป กว่านั้นแม้แต่เงินกินข้าวก็ยังเป็นปัญหา

“ด้วยสิทธิ์ที่ฉันเป็นเงินถั่วนิ่งเงินถั่วนิ่งมองหน้าเขาพูดเสียง เย็นออกมาทีละคำ สำหรับคนที่ไร้มนุษยธรรม เธอไม่อยากพูดได้ สาระกับเขาอีก

เงินถั่วนิ่งพูดจบก็หันหลังจากไป

“เป็นลั่วนิ่ง เธออย่าไป เธอพูดให้รู้เรื่องหน่อย เธอมีสิทธิ์อะไร มาไล่ฉันออกไป ตาเฒ่ายังไม่ไล่ฉันเลย เธอมีสิทธิ์อะไร? เธอมี คุณสมบัติอะไร” เป็นหยันได้สติตะโกนร้องอีกครั้ง
เขาไม่เอ่ยถึงคุณปู่เงินยังพอว่า แต่เมื่อเขาพูดถึง ใบหน้า เวิน วงก็มีความเย็นเยียบหลายส่วน

“ส่งคุณเงินออกไป เฝ้าดูเขาเก็บของเสร็จ จากนั้นก็ให้เขาออก จากคฤหาสน์ตระกูลเงิน จำไว้ว่า ไม่อนุญาตให้เขาเอาของใน คฤหาสน์ตระกูลเงินไปเด็ดขาดเงินถั่วนิ่งไม่ได้หันหลังกลับไป และไม่ได้มองเงินจีหยันแม้แต่แวบเดียว เพียงแต่สั่งการกับบอดี้ การ์ดอย่างเคร่งขรึม

เมื่อคืนเชื่อเงินจัดบอดี้การ์ดมาสองคน เชื่อเงินบอกว่าโจร ลักพาตัวอาจจะมีคนเล็ดลอดหนีไปได้ ไม่ระวังตัวไม่ได้

เป็นวงจึงตามใจเขา

“ครับ”บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบพยักหน้าลึกๆ แล้วเดินไปยังเป็น

“เงินลั่วนิ่ง เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำอย่างนี้กับฉัน เธอมันได้ สารเลวที่หน้าไม่อาย ฉันจะฆ่าเธอ น่าจะให้พวกโจรลักพาตัวจับ เธอไป

แล้วเล่นงานเธอหนักๆจนตายไปเลย เธอน่าจะถูกพวกเขาอัด คลิปวิดีโอเรื่องถูกพวกผู้ชายลวนลาม ให้เธอ…เป็นหยันยิ่ง พูดยิ่งไม่น่าฟัง ยิ่งพูดยิ่งรับไม่ได้

ดวงตาเป็นมั่วนิ่งหรี่ขึ้น เพียงแต่เวลานี้เสียงของเป็นหยันหยุด กะทันหัน

เงินถั่วงชะงัก ตามหลักแล้วเป็นหยันกำลังด่าได้รสอยู่ไม่น่าจะหยุดเอง

เงินถั่วงหันหลังมองผ่านไป จากนั้นก็เชื่อเงินกลับมาแล้ว เวลานี้เยซือเฉินหรี่ตาที่เพื่อความกระหายเลือดแบบจะคร่าชีวิต ผู้คน ความคิดจะคร่าชีวิตผู้คนชวนให้ขนหัวลุกมาก

คำพูดเมื่อกี้ของเงินหยันกระตุ้นจุดเดือดของคุณชายสามเย่อ ย่างแรง ซึ่งไม่เพียงแต่เพราะเรื่องเงินถั่วนิ่งเท่านั้น ซึ่งเป็นเพราะ เรื่อง ในอดีตอีกด้วย

เรื่องที่เกี่ยวข้องกับแม่ของเธอ!!

เงิน หยันตกใจกลัวเชื่อเฉินจนไม่กล้าด่าอย่างชัดเจน

“พาเขาออกไปดูแลดีๆ”เซือเฉินเห็นเงินมั่วนิ่งหันกลับมามอง ไอสังหารในแววตาก็กลบเกลื่อนลงไป จากนั้นก็สั่งการบอดี้ การ์ดเสียงลุ่มลึก

ได้ยินคุณชายสามเย่พูดว่าดูแลดีๆ ร่างกายบอดี้การ์ดพลันสั่น เล็กน้อย เขารู้ความหมายที่คุณชายสามเพูดว่าดูแลดีๆเหลือ

เกิน

ทว่าเงินหยันไม่รู้ได้ยินคุณชายสามเย่พูดแบบนี้ ใบหน้าเป็น จีหยันก็ชื่นมื่น ยังอดกลาวคำขอบคุณไม่ได้ “ขอบคุณคุณชาย สามเก๋……

“ไปเถอะ บอดี้การ์ดดูต่อไปไม่ลง พาเป็นหยันจากไปเลย หลังเงินจีหยันจากไป เชื่อเงินก็รีบเดินไปด้านหน้าเป็นชั่วนิ่ง ก่อนจะกอดเธอแล้วก้มหน้าจูบเธอเต็มพลัง
นึกถึงคำพูดของเงินจีนยันเมื่อกี้ เขาก็อดหวาดกลัวไม่ได้ ถ้า หากคืนนั้นคนที่ถูกโจรลักพาตัวไปคือเธอ เช่นนั้นผลที่ตามมา เขาไม่กล้าคิด ไม่กล้าคิด

เขาคิดว่าเขาจะฆ่าคนพวกนั้นกับมือ เขาคิดว่า เขาอาจฆ่าตัว เองด้วย

เขาย้อนนึกถึงเรื่องหลายปีก่อน เขากลัวมากจริงๆ กลัวมาก

โชคดี! โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไร!! เขา ไม่อนุญาตให้เกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้นอีกเป็นแน่

ถึงแม้เธอจะไม่เป็นอะไร แต่คนที่ประสงค์ร้ายกับเธอ เขาก็ไม่ ปล่อยไปเด็ดขาด รวมทั้งเป็นจีหยันด้วย และวันนี้เป็นหยันมาชน หัวปืนเขาเอง ถ้างั้นก็โทษเขาไม่ได้แล้วแหละ

“ฉันไม่เป็นอะไร”เป็นลั่วจึงรู้ว่าเขากังวลอะไรอยู่ เธอจึงอยู่ใน อ้อมกอดเขาแน่นๆ เอามือโอบเอวเขาไว้ “วางใจเถอะ ฉันไม่ให้ ตัวเองเกิดเรื่องขึ้นหรอก”

เมื่อก่อนเธอ เพื่อลูกรักทั้งสองคน เธอไม่ปล่อยให้ตัวเองเกิด เรื่องขึ้นเด็ดขาด นับจากนี้ไป บวกเขาเพิ่มอีกหนึ่งคน

เพื่อพวกเขา เธอจําเป็นต้องแคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง

เงินลั่วนิ่งรับรู้ความเครียดและความกลัวของเขาเมื่อสักครู่ได้ เธอเงยหน้า พลางเขย่งเท้า จากนั้นริมฝีปากเธอประทับบนริม ฝีปากเขา
เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่มาก แต่บางเวลาเขา ก็อ่อนแอและต้องการการปลอบประโลม

ซึ่งตอนนี้เขามีความอ่อนแอชนิดที่ชวนให้สงสาร เงินลั่วถึง เห็นแล้วก็สงสารมากมาย

เดิมทีเป็นลั่วแค่จะจูบเบาๆเขาหนึ่งครั้ง แต่เชื่อเงินกลับกอด

เธอไว้ จากนั้นก็จูบรุกล้ำลึกเข้าไป

เย่ซื้อเฉินจูบอย่างเผ็ดร้อน แต่มือที่กอดเธอไว้ยังคงสั่นเทาอยู่ ซึ่งมาจากความหวาดกลัวที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ

ไม่มีใครรู้ว่าความหวาดกลัวในใจของเขาเป็นแบบไหน แบบที่เก็บซ่อนไว้นานหลายปี ตอนนี้จู่ๆกลับถูกรื้อฟื้นความ หวาดกลัวส่วนนั้นออกมาอย่างโหดเหี้ยม

ปกติเงินลั่วนิ่งเป็นคนสัมผัสไวอยู่แล้ว จึงรู้ความผิดปกติของ เขา ดวงตาเธอกะพริบเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้พูดอะไรมาก เธอคิด

ว่าเขากลัวเรื่องของเธอ

เธอยื่นมือไปโอบเขาไว้แน่น อยากปลอบประโลมเขาในฉบับ ที่รับรู้ได้

มือที่สั่นเทาของเยซือเงินค่อยๆ ทุเลาลง ความหวาดกลัวนั้นก็ สงบลงอย่างช้าๆ

คนไข้ชั้นนี้มีไม่มากนัก จึงเงียบสงัดมาก และไม่มีใครอยู่ด้วย เวลานี้มีเพียงบอดี้การ์ดที่เหลือหนึ่งคน ซึ่งบอดี้การ์ดรู้การรู้งาน เขารีบหันหลังให้พวกเขา
“กินข้าวก่อน แล้วคุณกลับไปพักผ่อน ผมอยู่ดูทางนี้เอง หลัง การจูบดื่มอย่างเผ็ดร้อนผ่านพ้นไป เชื่อเงินก็ถอนหายใจ เบาๆ

คิดว่าเมื่อคืนเธออยู่แต่โรงพยาบาลทั้งคืน คงเหนื่อยล้าเต็ม

เธอเหนื่อย คนที่เป็นห่วงคือเขา

“คุณก็กลับไปพักผ่อนเถอะ เมื่อคืนคุณก็ไม่ได้พักผ่อนเลย เงินลั่วนิ่งกลัวว่าเมื่อคืนจะเกิดเรื่องขึ้น ดังนั้นจึงเฝ้ารอตรงนี้ แต่ หลังคุณหมอมาตรวจอาการหลายครั้งหลาย ต่างบอกว่าถึงแม้ คุณปู่เป็นจะฟื้นขึ้นมาได้ยาก แต่เกิดเรื่องไม่คาดฝันได้น้อย

ห้องผู้ป่วยฉุกเฉินมีความดูแลเป็นพิเศษ เพิ่งเหมียวเหมียวยัง จ้างคนดูแลมาโดยเฉพาะ และเธอกับเยซื้อเฉินจำเป็นต้องกลับ ไปพักผ่อนแล้ว

“ทำไม? อันนี้คือคุณอยากกลับไปพักผ่อนกับผมด้วยกันเห รอ? “เยซื้อเฉันมองหน้าเธอ หางคิ้วยกขึ้นเล็กน้อย เวลานี้ อารมณ์เขาไม่ดีนัก หรืออาจบอกว่าไม่ดีมากๆเลย แต่เขาไม่ อยากให้เธอเป็นห่วง ดังนั้นจึงพยายามแสดงท่าที่ผ่อนคลายออก มา

เงินลั่วนิ่งกระตุกมุมปากเล็กน้อย กลับไปพักผ่อนกับเขาด้วย กัน? แล้วจะได้พักผ่อนดีๆไหม?

คาดว่าคงยิ่งเหนื่อยหนักกว่าเดิม?
สุดท้ายเชื่อเงินยืนยันให้เป็นลั่วนิ่งกลับไปพักผ่อนก่อน

ตอนที่เงินลั่วฉิงลงไป เลขาหลิวก็รออยู่ใต้ตึกแล้ว

ขณะที่เป็นลั่วนิ่งจะขึ้นรถบังเอิญเห็นบอดี้การ์ดที่ส่งเงินหยัน ออกไปกลับมาพอดี

เงินลั่วจิงซะงัก บอดี้การ์ดคนนี้ส่งคนไปถึงไหนกันนะ? ไปส่ง เสียเนิ่นนานเช่นนี้?

จําเป็นต้องเกรงใจกับคนอย่างเป็นหยันด้วยเหรอ?

นายส่งเขาไปไหน? “เงินล้วจึงมองไปยังบอดี้การ์ดคนนั้น อดถามหนึ่งประโยคไม่ได้

“ผมออมมือแล้ว ไม่ได้ตีเขาให้ตายอาจเป็นเพราะบอดี้การ์ด

คนนั้นติดตามคุณชายสามเย่จนเคยชินแล้ว วิธีการสนทนากับวิธี

คิดไม่เหมือนกัน

เขาคิดว่าเป็นวงถามเขาว่ากระทืบคนเป็นยังไงบ้าง

เงินลั่วนิ่งอึ้ง จกานั้นมุมปากก็กระตุก ก็ได้ เธอก็เข้าใจความ หมายกับสิ่งที่คุณชายสามเพูดว่าดูแลดีๆแล้ว

ไม่ได้ซ้อมเจียนตาย ถือว่าออมมือแล้ว!

อืม เป็นรูปแบบการกระทำของคุณชายสามเย่โดยแท้!!

เงินถั่วนิ่งต้องกลับคฤหาสน์ตระกูลถังก่อนอยู่แล้ว เลขาหลิว ส่งเธอกลับไป แต่เชื่อเงินยังคงให้บอดี้การ์ดติดตามเธอ เพียง แต่พอถึงบ้านตระกูลถัง บอดี้การ์ดไม่ได้เข้าไป รออยู่ด้านนอก
แต่เงิน วฉิงถามเย่อเงิน บอกว่า ให้บอดี้การ์ดกลับไป คุณ ชายสามเเถียงเธอไม่ไหว สุดท้ายได้แต่ตกลง แต่เงื่อนไขคือ ตอนเธอออกจากบ้านตระกูลถัง เธอต้องโทรบอกเยซือเฉิน

เงิน วฉิงถอนหายใจเบาๆ แต่ไม่ได้พูดมากอะไร

เงินลั่วนิ่งไม่ได้นอนมาทั้งคืน จึงเหนื่อยล้าเต็มทน เป็นลั่วนิ่งคิด ว่าจะไปดูลูกรักทั้งสองคนก่อน แล้วค่อยขึ้นไปนอนชั้นบน

เพียงแต่เป็นลั่วฉิงยังไม่ทันเดินเข้าห้องโถง มือถือของเธอก็ดัง ขึ้นกะทันหัน

เงินถั่วนิ่งเอามือถือออกมาเห็นเป็นเบอร์แปลก เธอจึงขมวดคิ้ว เล็กน้อย แต่ก็ยังรับสาย “ฮัลโหล ใครคะ? ”

“คุณคือถังฉินเอ๋อ คุณถังหรือเปล่าครับ? “อีกฝั่งหนึ่งของสาย

เป็นเสียงของผู้ชาย เสียงทุ้มต่ำที่เจือเสียงแหบแห้งไว้หลายส่วน

ทำให้คนรู้สึกหนักอึ้ง รู้สึกหดหู

“ใช่ค่ะ คุณเป็นใครคะ? “ดวงตาเป็นมั่วนิ่งกะพริบถี่ๆ เสียงนี้ เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน คนนี้เธอน่าจะไม่รู้จัก

“ผมคือเย่โป๋เหวิน”ผู้ชายในสายลังเลสักพัก จากนั้นก็กล่าว แนะนำตัว

ตอนที่เขาพูด เขาแอบถอนหายใจเลือนราง คล้ายกับ ตึงเครียดเล็กน้อย คล้ายกับกลัวเล็กน้อย และคล้ายกับรอคอย อะไรบางอย่างอยู่

ความกดดันที่ไม่แสดงออกมากลับมีการรอคอยอย่างชัดเจน……

เงินถั่วงหรี่ตาขึ้นอย่างฉับพลัน สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เยโปเหวิน? พ่อของเยซือเฉิน เย่ โปเหวิน? เยโป๋เหวิน คนที่เธอเคยสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับการตายของแม่ เธอ ?

วินาทีนี้เป็นชั่วนิ่งรู้สึกคาดไม่ถึง อีกทั้งยังรู้สึกประหลาดใจอีก ด้วย ทำไมจู่ๆเยโป๋เหวินถึงโทรหาเธอได้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ