บทที่ 712 การตรวจดีเอ็นเอที่ทำให้เธอขวัญหนีดีฝ่อ (2)

ผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในรูปลักษณ์ไหน สำหรับเขา เธอเป็น ปีศาจที่มีเสน่ห์ยั่วยวนอย่างแรงกล้า เป็นปีศาจที่สามารถคร่า ชีวิตได้

“อืม”มือของเวิน วฉิงโอบคอเขาไว้ด้วยท่าทางออดอ้อนอย่าง มีเสน่ห์

ยามนี้เธอเปล่งเสียงทีละคำช้าๆและเบาๆ ความยั่วยวนนั้นสิบ เต็มสิบ

เมื่อก่อนเป็นลั่วจึงปฏิเสธเรื่องอย่างนี้ตลอด แต่ ณ ปัจจุบันไม่ เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ตอนนี้หัวใจเธอตั้งมั่นผู้ชายคนนี้ไว้แล้ว

อีกทั้งลูกๆก็โตขนาดใช้ซีอิ๊วเป็นแล้ว ยังต้องเล่นตัวอะไรอีก

“ฉิงฉิง คุณกำลังอ่อยผมอยู่? “ดวงตาคุณชายสามแยกลาย เป็นมืดมัว น้ำเสียงก็คล้ายจะแบบหลายส่วน

ผู้หญิงคนนี้ไม่ค่อยเขา เขาก็ควบคุมไม่อยู่แล้ว เวลานี้เธอมา ยั่วยวนด้วยกิริยาเช่นนี้ ทำให้เขาแทบอยากกลืนเธอเข้าไปเลย

เงินลั่วนิ่งไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มือที่คล้องคอเขา ค่อยๆ ใช้นิ้ว ลูบผิวของเขา ท่าทางจี้จุดเล้าโลมอย่างนี้ ทำให้ร่างกายคุณชาย สามเย่แข็งตึงชั่วพริบตา ดวงตายิ่งมืดมัวขึ้นหลายส่วน เลื่อน กระจกกั้นลง เลขาหลิวที่อยู่ด้านหน้ามองภาพด้านหลังไม่เห็น
เวลานี้คุณชายสามเย่ไม่มีปัญหาเรื่องการจูบอย่างหนำใจ แต่ คุณชายสามเย่ควบคุมไม่ให้ตัวเองทำสิ่งที่เยอะกว่านี้ไม่ได้

เนื่องจากเขาต้องไปทำเรื่องสำคัญกว่าเรื่องนี้ ถ้าเช่นนั้น…….

“ไปสำนักทะเบียน”วินาทีต่อมา คุณชายสามเย็นั่งตัวตรง กะทันหัน จากนั้นพูดกับเลขาหลิวที่ขับรถอยู่ด้านหน้าหนึ่ง ประโยค

สาเหตุที่คุณชายสามเย่นั่งตัวตรง เพราะกลัวควบคุมตัวเองไม่ อยู่ จนเอาเธอในรถ จากนั้นก็จะทำให้เขาเสียเวลาไปทำเรื่อง ทางการ

เงินลั่วจึงชะงัก กะพริบตาเบาๆ อารมณ์อย่างนี้คุณชายสามเป็ ควรพาเธอกลับบ้านไม่ใช่เหรอ?

พิสดารมาก?

เมื่อกี้เธออุตส่าห์ยั่วยวนเขาสักเต็มเหวี่ยง? แต่เขากลับ? เขากลับ?

วินาทีนี้เงินลั่วนิ่งรู้สึกสับสนกะทันหัน

และเวลานี้ที่คฤหาสน์ตระกูลเ

“คุณช่วยผมสืบค้นเบอร์โทรคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ถังฉินเอ๋อ หน่อย เยโป๋เหวินกำลังโทรศัพท์คุยด้วยสีหน้าหนักอึ้งเป็นพิเศษ

เขาต้องไปพบหน้าถังฉินเอ๋อ ต้องไป!! หลายปีมานี้ เย่โป๋เหวินปิดกั้นตัวเอง ไม่ติดต่อกับคนนอก แต่เขาติดต่อกับคนคนหนึ่งเสมอมา

“โป๊เหวิน คุณจะทําอะไร? “คนนั้นได้ยินคำพูดของเยโปเหวิน น้ำเสียงมีความตกใจหลายส่วน

“โปเหวิน เมื่ออดีตผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเลย ไม่ต้องไปใส่ใจ อีก หากซื้อเรื่องราวเหล่านั้นขึ้นมา คนมากมายจะพลอยทุกข์ใจ ไปด้วย…….”คนนั้นพยายามเกลี้ยกล่อมเขา น้ำเสียงมีความหนัก อึ้งหลายส่วน

“คุณก็รู้ใช่ไหม? คุณก็ได้ข่าวของถังฉินเอ๋อแล้วใช่หรือไม่? ” เสียงเย่โป๋เหวินมีความตื่นเต้นหลายส่วน ความตื่นเต้นที่เกือบ คล้ายผิดปกติ

“ช่วงนี้ข่าวเกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังดังมาก ผมต้องรู้อยู่ แล้ว”คนนั้นไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแต่พูดถึงข้างหลังก็ถอนหายใจ เบาๆ

“งั้นคุณก็สงสัยใช่หรือไม่? “วินาทีนี้ มือของเยโป๋เหวินสั่น ระริก “เธอคือ……

“โป๋เหวิน คุณไม่ควรกลับมาอีกฝั่งหนึ่งของสายตัดบทเขาทิ้ง ถ้าเยโป๋เหวินไม่กลับมา อยู่ที่ศูนย์รักษาตัว เขาก็ไม่รู้เรื่องนี้แล้ว

ไม่รู้ก็จะไม่เกิดอะไรขึ้น เรื่องราวในอดีตหนักหนาสาหัสมาก เมื่อไปแตะต้องหรือขุดคุ้ยขึ้นมา ไม่มีใครรู้ว่าผลมันจะเป็น อย่างไร

“โป๊เหวิน ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว หลังผ่านมายี่สิบปีทุกอย่างก็ซาลงแล้ว อย่าไป…..”เสียงอีกฝั่งหนึ่งของสายยิ่งเคร่งเครียดหลาย ส่วน

“ไม่ ผมจําเป็นต้องให้กระจ่าง จําเป็น…..”เซ่ โปเหวินถอน หลายใจแรงๆหนึ่งเฮือก ดวงตาทั้งคู่ค่อยๆปิดลง สีหน้ายังคงมี ความเจ็บปวดและหนักอึ้งมาก “ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ? ไม่เพียงแต่เชื่อมโยงถึงเรื่องอดีตอีกต่อไป…..

ตอนที่เย่ไปเหวินลืมตาอีกครั้ง ความเจ็บในดวงตาแผ่กระจาย ออกมา ความหนักอึ้งนั้นเพื่อความกังวลใจไว้ด้วย หรืออาจถึงขั้น หวาดกลัว เรื่องนี้ไม่เพียงแต่เกี่ยวพันเรื่องในอดีตเท่านั้น ยัง เกี่ยวพันไปถึง……..

“โป๊เหวิน คุณหมายความว่าอย่างไร? “น้ำเสียงอีกฝั่งหนึ่ง ของสายมีความไม่เข้าใจหลายส่วน

ไม่เพียงแต่เพราะเรื่องในอดีต งั้นยังมีเรื่องอะไรอีก?

“คุณช่วยผมค้นเบอร์ออกมาก่อน ผมจะเจอหน้าถังฉินเอ๋อเย่ โป๋เหวินไม่ได้ตอบเขา เพราะเขายังไม่มั่นใจในบางเรื่อง เขา อยากพูดถึงฉันเอ๋อเพื่อให้เรื่องราวกระจ่าง

“คุณจะพบหน้าเธอ? “อีกฝ่ายได้ยินเขาพูดอย่างนี้ก็อดตก ตะลึงไม่ได้ เขาคิดว่าเยโป๋เหวินแค่ค้นเบอร์แล้วโทรไปหา คาด ไม่ถึงว่าเซ่โป๋เหวินตงไปหาเธอโดยตรง?

“อืม ผมจะพบหน้าเขา”เย่โป๋เหวินตัดสินใจแล้ว สิ่งที่เขา ตัดสินใจจะไม่เปลี่ยนแปลงอีก
และเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เขาจําเป็นต้องไปทำ

“โป๊เหวิน คุณรู้อยู่แล้วแท้ๆ……..เสียงคนนั้นมีความวิตก กังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาลองเกลี้ยกล่อมเยโปเหวินอีกครั้ง “คุณไม่ต้องห้ามผม ผมตัดสินใจแล้ว คุณค้นเบอร์ได้แล้วบอก

ผม”เย่โป๋เหวินตัดบทพูดเขา เย่ โป๊เหวินหยุดเพียงชั่วครู่ ราวกับ กำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นก็เสริมอีกหนึ่งประโยคว่า “หากคุณไม่ ช่วยผมค้นหา ผมจะหาเองหรือไม่ก็ไปหาเธอโดยตรงเลย”

“ได้ ผมช่วยคุณสืบหา”คนนั้นได้ยินเขาพูดถึงขั้นนี้แล้ว จึงได้

แต่รับปาก

หลังเย่โปเหวินวางสาย ปิดมุมปากไว้แน่น อารมณ์ในแววตา ยิ่งซับซ้อนเพิ่มขึ้น ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ

หรือเขาไม่ควรกลับมาจากศูนย์รักษาตัวจริงๆ แต่เขาดันกลับ

มาแล้ว เขากลับมาแล้ว พอรู้เรื่องนี้ก็คงแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ได้

หรือนี่อาจจะเป็นฟ้าลิขิต!!

ฟ้าลิขิตเช่นนี้ เขาจะต่อต้านเช่นไร?

สิ่งที่ควรมาก็จะมา สิ่งที่ควรเผชิญหน้าก็ต้องเผชิญหน้า เขาไม่ อาจหลบหนีได้..………..

นาทีนี้ที่รถของคุณชายสามเย่

คุณชายสามเย่นั่งตัวตรงมาก มือข้างหนึ่งโอบเงินถั่วนิ่งไว้ไม่ ได้มีการกระทำที่ใกล้ชิดกันแต่อย่างใด
เงินลั่วจึงเห็นท่าทางของเขาก็เบะปาก สถานการณ์เช่นนี้ คุณ ชายสามเก๋กลับอยู่ในกฎเกณฑ์ นับว่าเป็นครั้งแรก

เพื่อจะไปจดทะเบียนสมรสให้ได้ เขาก็ช่าง……..

เรื่องจดทะเบียนสมรส ตอนนี้เป็นลั่วจึงไม่ได้คัดค้านเหมือนแต่ ก่อนแล้ว เธอรู้สึกว่าสถานการณ์ตอนนี้ เรื่องไปจดทะเบียนสมรส ต้องเกิดขึ้นในไม่ช้าก็เร็วแน่ๆ

แต่เธอนึกถึงลูกรักทั้งสองในบ้าน นึกถึงถังจื่อโม่ หากเธอไป จดทะเบียนสมรสกับเชื่อเงินง่ายๆอย่างนี้ คือ โม่ของเธอจะเห็น ด้วยหรือเปล่า?

อีกอย่างคุณชายสามแย่ทำอย่างนี้สะเพร่าไปไหม? จดทะเบียนสมรสครั้งแรกก็สุกเอาเผากินแล้ว ครั้งนี้ก็ยังเป็น แบบนี้อีกเหรอ?

ใครเขาทำอย่างนี้เวลาแต่งงาน? สําหรับจุดนี้ ในใจเงินลั่วจึงยังคงไม่พอใจเล็กน้อย