บทที่ 710 ความเผด็จการอันทรงพลังของคุณชายสามเย่ เท่ระเบิดไปเลย (16)

ขณะนี้ คำพูดนี้ของไปหลี่หยูหมิงนั้นพูดให้นักข่าวทุกคนฟัง และ ก็พูดให้เงินหรวนหรวนฟังด้วย

เงินหรวนหรวนได้ยินคำพูดของไปหลี่หยูหมิงแล้ว ก็อึ้งไปเลย แววตาคู่หนึ่งหันไปทางหลหยุนด้วยความเร็ว มองหลหยุนด้วย ความไม่อยากจะเชื่อ เงินหรวนหรวนไม่กล้าเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง

ไม่กล้าเชื่อว่าในสถานการณ์แบบนั้นแม่ของเธอกลับไม่คิดหา วิธีช่วยเหลือเธอ!!

“ให้ตายเถอะ บนโลกใบนี้ทำไมถึงมีแม่แบบนี้ด้วย? ช่างโหด

ร้ายเกิดไปแล้ว”

“ใช่แล้ว เธอไม่สนใจความเป็นอยู่เป็นตายของลูกสาวเลย”

“ส่วนเงินมั่วนิ่งนั้นกลับคิดว่าวิธีช่วยเหลือเงินหรวนหรวนมาก โดยตลอด ถึงแม้ว่าแม่ลูกคู่นี้จะทำร้ายเป็นชั่วนิ่งขนาดนี้ เป็นลั่ว งก็ยังมีจิตใจที่ดี ในสถานการณ์แบบนั้นยังคิดที่จะช่วยเหลือคน อยู่”

“ดูเหมือนว่าเป็นลั่วนิ่งจะบริสุทธิ์ แล้วยังจิตใจดีอีกด้วย เสียดายที่แม่ลูกคู่นี้ไม่รู้จักกตัญญู ยังใส่ร้ายเป็นถั่วนิ่งอีก ช่างน่า เกลียดจริงๆ”

ผู้คนเริ่มพูดคุยวิจารณ์กันขึ้นมา
“ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้? ทำไม? หมอบอกว่า หากมาเช้ากว่านี้ ขาของหนูก็อาจจะไม่พิการแล้ว” ฟังคำพูดของทุกคนแล้ว เงินห รวนหรวนทรุดไปเลย

เงินหรวนหรวนไม่กล้าที่จะคิดเลยว่าแม่ของเธอจะไม่สนใจกับ ความตายของเธอ

ขาของเธอ! หากเช้ากว่านี้ก็อาจจะไม่พิการแล้ว จุดนี้เป็นจุดที่ เงินหรวนหรวนมีความเห็นที่สุด

ได้ยินเสียงตะโกนของเงินหรวนหรวน ทุกคนต่างก็ส่ายหัว ห หยุนไม่เหมาะที่จะเป็นแม่คนหนึ่งจริงๆ ไม่ เธอไม่เหมาะที่จะเป็น คนเลย

ขอแค่คนคนหนึ่ง ขอแค่ยังมีจิตใต้สำนึกเล็กน้อย ก็ไม่มีทาง ทําเรื่องแบบนั้นออกมาได้

“คุณเงิน ขอถามหน่อยครับว่าคุณจําเบอร์โทรศัพท์ของ เป็นลั่วจึงได้หรือเปล่า?” ขณะนี้ จู่ๆ ไปหลี่หยูหมิงก็ถามมา ประโยคหนึ่ง คำถามนี้มีความแปลกเล็กน้อย ทำให้ผู้คนส่วน มากไม่เข้าใจ

เขาสงสารการถูกกระทำของเงินหรวนหรวน แต่ว่านี่เป็นสิ่งที่ เงินหรวนหรวนหาใส่ตัวเอง และยังมีเรื่องสำคัญบางอย่าง เขาก็ ยังคงต้องทํา

การแสดงที่เป็นหรวนหรวนและกู้เจิ้งยี่แสดงเมื่อกี้ เขาและคุณ ชายสามเย่ต่างก็เห็นอย่างชัดเจน ต่างก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกเขาอยากจะใช้พลังของนักข่าวในการสร้างหลักฐาน ปลอมขึ้นมาเพื่อกําหนดความผิดของดเงิน วฉิง เรื่องนี้คุณชาย สามเยไม่สามารถปล่อยไปได้

ฉะนั้นบัญชีนี้ก็ต้องคิดให้ชัดเจน

ความหมายของคุณชายสามเคือ จะให้เป็นถั่วนิ่งออกจาก สถานีตำรวจอย่างใสซื่อบริสุทธิ์โดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ

ในใจของเงินหรวนหรวนกลับแอบตกใจหนักมาก ทําไมจู่ๆ เขาถึงถามเรื่องนี้?

“คุณเวิน ช่วยตอบคำถามผมหน่อยครับ” ไปหลี่หยูหมิงไม่ ยอมให้เงินหรวนหรวนหนีไปแน่นอน เขาพูดเสริมต่ออีกหนึ่ง ประโยค

“คุณเป็นต้องจำได้แน่ๆ เมื่อกี้พึ่งตรวจสอบเองไม่ใช่หรอครับ” นักข่าวคนหนึ่งนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ รีบพูดออกมาหนึ่งประโยค แต่ว่าตอนที่เขาพูดประโยคนี้ ในน้ำเสียงกลับมีความสงสัยแฝง อยู่

งั้นขอเชิญคุณเงินช่วยพูดเบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วงออก มาต่อหน้าทุกคนด้วยครับ แววตาของไปหลี่หยูหมิงเปล่ง ประกายขึ้น ขณะนี้น้ำเสียของเขามีอำนาจที่ผู้คนไม่สามารถ คัดค้านได้

จริงๆ แล้วเป็นลั่วนิ่งไม่รู้เบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่งแท้ๆ ก่อน หน้านี้เธอได้พูดคุยกับกู้เจิ้งมาก่อนแล้ว เธอก็แค่ช่วยแสดง ละครนี้เท่านั้น
ขณะนี้สีหน้าของเงินถั่วนิ่งได้เปลี่ยนไป ริมฝีปากสั่น กลับพูด ไม่ออก กค่า

“หรือว่าคุณเป็นจะไม่รู้เบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วฉิง?”

“ไม่หรอกมั้ง? เมื่อกี้เธอดูแค่แวบเดียว ก็มั่นใจแล้วว่านั่นเป็น เบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่ง”

“งั้นทำไมตอนนี้เธอถึงพูดไม่ออก?”

“คุณเงิน ขอเชิญคุณให้ความร่วมมือกับการทำงานของทาง ตำรวจด้วยครับ” ไปหลี่หยูหมิงพูดเสริมอีกหนึ่งประโยค

“ฉัน ฉัน เบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วจึงฉันไม่ได้ชัดเจนมากนัก” เงินถั่วนิ่งในขณะนี้กระวนกระวายมาก ผ่านการโจมตีในเมื่อกี้ ตอนนี้สมองไม่ได้มีสติขนาดนั้นแล้ว ฉะนั้นการตอบสนองจึงช้า เล็กน้อย

“งั้นเมื่อคุณเงินมีสิทธิ์อะไรมาแยกแยะว่าเบอร์โทรศัพท์ ของโจรคนนั้นคือของปลอม?” แววตาของไปหลี่หยูหมิงมีความ เย็นชาเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน เสียงก็เย็นชาลงอย่างเห็นได้ชัดเจน

“ฉัน…….ฉันคิดแบบนี้ คิดไม่ออก แต่ว่าพอเห็นแล้วก็รู้แล้ว ในตอนที่เป็นหรวนหรวนพูดประโยคนี้ อดมองไปทางเจิ้งที่ไม่ ได้ เพราะว่ารู้สึกผิด เพราะว่ากระวนกระวาย เห็นได้อย่างชัดเจน เลยว่าพูดติดขัดแล้ว

ไปหลี่หยูหมิงยิ้มอย่างเย็นชา เขาไม่ได้ไล่ถามเงินหรวนหรวน ต่อ เพราะว่าเขารู้ นักข่าวที่อยู่ในพื้นที่ตอนนี้ ต่างก็เป็นคนที่ฉลาด ถนัดในการสำรวจคนที่สุดแล้ว

ดังนั้น ไม่สำหรับเงินหรวนหรวนไม่อะไรพูดมากไปกว่า

ไปหยูหมิงเดินตรงไปทางเจิ้งยิ้มปาก แล้วพูด ด้วยเสียงว่า หัวหน้าศัพท์ของเวิน วฉิงในโทรศัพท์ของโจร

“นายทำอะไร? ทำไมฉันต้องนาย” เจิ้งยี่สูดหายลึก ใน แววกำลังแอบแฝงความกระวนกระวายอย่างเห็น

“เพราะตอนคดีเป็นคนรับผิดชอบ เรื่องราวเกี่ยวคดีผมต้องสืบให้ชัดเจนทั้งหมดคำประโยคของไปหลี่หยูห จึงทำให้เพิ่งไม่สามารถคัดค้านได้

แน่นอน โกหก” ไปหยูหมิงเสริมอีกหนึ่งประโยค ประโยคเขาความหมายบ่งชี้อยู่

ทุกคนอยู่ในต่างเป็นคนฉลาด การตอบสนองเร็วทั้งนั้น เพียงแค่แวบเดียวก็ฟังออกถึงความหมายของไปหลี่มิงแล้ว

เกิดอะไรขึ้นเนี่ยหรือว่าการละครหัวหน้า สำนักงานและเงินพวกเราทุกคนต่างถูกหลอกไปหมด?” มีนักข่าวคนหนึ่งที่ ปากเร็ว พูดประโยคออกมาเลย
“ไม่หรอกมั้ง หัวหน้าสำนักงานทำแบบนี้มีเป้าหมายอะไรกัน แน่?”

“เป้าหมายชัดเจนมาก พวกเขาแสดงละครแบบนี้ต่อหน้าเรา สร้างหลักฐานปลอมขึ้นมา จากนั้นก็ใช้พวกเราให้ไปแพร่ กระจายข่าว จากนั้น……

“พวกนายพูดบ้าอะไร?” เพิ่งได้ยินคำพูดของนักข่าวแล้ว ตะโกนดังกลับไปหนึ่งประโยคเลย

“หากหัวหน้าสำนักงานไม่ได้ทำผิดอะไร งั้นก็ขอเชิญคุณให้ ความร่วมมือกับการทำงานของเรา ขอเชิญหัวหน้าสำนักงาน พูดหน่อยครับว่า เบอร์โทรศัพท์ไหนในโทรศัพท์เป็นของ เงินมั่วนิ่ง ความจริงจังในขณะนี้ของไปหลี่หยูหมิงทำให้ผู้คน รู้สึกกลัวมาก

“คือเบอร์นี้ เมื่อกี้ที่โจรคนนั้นพูดคือเบอร์แล้ว?” เผชิญหน้ากับ สถานการณ์แบบนี้ ภายใต้การเห็นของนักข่าวกู้เพิ่งรู้ว่าเขาหนี ไม่พ้นแล้ว ฉะนั้นจึงพูดเบอร์โทรศัพท์นั้นออกมาก่อน

ไปหลี่หยูหมิงนำโทรศัพท์ไปยังข้างหน้าของตำรวจที่อยู่ข้าง กายกู้เจิ้งยี่ “เมื่อกี้หัวหน้าสำนักงานพูดว่า คุณเป็นคนสอบปาก ค่าเงินลั่วนิ่ง ขอเชิญคุณตรวจสอบเบอร์โทรศัพท์นี้อีกครั้ง เบอร์นี้ เป็นของเงินลัวฉิงหรือเปล่า”

สําหรับคําถามที่เกี่ยวกับเบอร์โทรศัพท์ในเมื่อกี้ ตำรวจคนนี้ ได้ทำการตัดสินใจขั้นสุดท้าย ทำให้ทุกคนต่างก็เชื่อถือไม่มีข้อ สงสัย
ตอนนั้น ตำรวจคนนี้ตอบกลับเร็วมาก แน่ใจมาก ไม่มีการ สงสัยใดๆ

แต่ว่าขณะนี้ตอนที่ตำรวจมองเบอร์โทรศัพท์นี้ กลับไม่ได้พูด

อะไรออกมาสักคำ ไปหลี่หยูหมิงไม่ได้เร่งเขา แค่วางโทรศัพท์ไว้ข้างหน้าเขา แล้ว รออย่างมีความอดทน